Tíminn - 06.04.1957, Qupperneq 9

T f MIN N, Iaugardaginn 6. aprfl 1957.
114
Mike kinkaði kolli en sagði
ekki neitt.
— Ég hef engan áhuga á
þeim.
— Nú, þér hafið engan á-
huga á þeim.
— Nei.
— Ég spyr bara til að koma
1 veg fyrir allan mlsskilning.
Óreyndari menn gætu haldið
að við hefðum þegar valið
frambjóðendur okkar. En það
höfum við ekki gert.
— Já, einmitt, sagði Joe.
En sem sagt, ég kæri mig
um hvorugt þeirra.
— Og nú er þér hafið sagt
mér hvað þér kærið yður ekki
um, ætJið þér væntanlega að
segja mér hvað þér kœrið
yður um?
— Já, sagði Joe. Ég vil
gjarnan verða vararíkisstjóri.
Mike hallaði sér fram og
dreypti á ísvatni sínu.
— Hverjir vita um þetta?
— Edith. Arthur hefur
sennilega einhvern grun um
það. En engir aðrir.
Mike flautaði fyrir rnunni
sér lag, sem Joe þekkti ekki;
og það var heldur ekki við
því að fcúast, lagið var Stabat
Mater. Hann krosslagði fæt-
urna.
— Ég ætla ekki að tefja
fyrir okkur með því að spyrja
yður spurninga sem þér búist
við fyrir fram. Ég geri ráð fyr-
ir að ég fengi rétt svör, ágæt
svör. En eruð þér viss um að
sambönd yöar verði yður til
styrktar?
— Já og nei. Ég hef ekki
talað við neinn um þetta, en
ég er viss um að ég mun njóta
stuðnings víðs vegar um ríkið
jafnvel hverju einasta héraði.
Ég hef flutt ræður víða í nafni
lögfræðingaráðsins og á ýms-
um samkomum. En ég hef
aldrei rætt um stjórnmál í
þessum ræðum. Ég stefndi
ekki að neinu sérstöku nema
þá að kynna sjálfan mig og
afla mér vinsælda.
Mike dreypti aftur á ísvatn
inu.
— Hingað til hef ég ekki
heyrt, minnst á vararíkisstjór
ann. Það getur vitaskuld bent
til þess að þér hafið enga
keppr'ai 'a. En fcar fyrir geta
margir haít augastað á em-
þættinu meðan þeir bíða eft-
ir að siá af hvaða átt vindur
inn blæs. Þér vitið sjálfur
hvernia svona lagað gengur
fyrir sjg. Ef við bjóðum fram
rikisstiöra af þessum slóðum
eruð þér vonlaus, en ef hann
verður úr vesturhéruöunum,
er afstaða yðar talsvert betri.
Okkar á milli sagt vildi ég
gjarnan að þér yrðuð fyrir val
inu, og það er ekki aöeins
vegna þess að ég tel yöur vin
minn. Ég hef lengi fylgzt með
yður, Joe, og að mínu viti hef
ur yður tekizt ágætlega upp.
Það kemur mér heldur engan
veginn á óvart. En þér vitið
hvernig stjórnmálum er hag-
að í raun og veru. Maðurinn
sjálfur skiptir oft engu máli;
|og ég er raunhæfur stjórn-
málamaður, enginn stjórn-
vitringur. En ég get líka fisk-
að a'kvæði. En ef hinir vilja
fá annan mann fylgi ég þeim
| að málum. Hafi þeir engan
sérstakan í huga skal ég
ibenda á yður.
I — Þetta var einmitt það
,sem ég vonaði að þér mynd
juð segja.
í — Og víkium nú að raun-
hæfum stiórnmálum. Ætlið
þér að leita stuðnings nokk-
urs fiárhagslega? Henry Lau-
bach? Art.hu r?
— Ekki fvrir kosningarnar.
Þaö sé év um sjálfur.
— Eruð bér alveg viss um
það, Joe? Oft og tíðum eða
jafru'el alltaf, er bezt að hafa
heilan hóp sem ber kostnaö-
inn.
— Ég vil þiggja alla bá
hjálp sem ég get fengiö eftir
að ég hef verið valinn fram-
bjóðandi, en það sem þarf til
þess greiði ég sjálfur.
— Það getur vel orðið tals-
verð upphæð.
— Ég veit það.
— Þér getið eytt miklu fé
án þess að verða valinn fram
bjóðandi.
— Það er einmitt þess vegna
að ég vil ekki fá vini mína
til að leggja fram fé — ekki
fyrr en ég veit hvort þeir fá
eitthvað til endurgjalds.
— Þér verðið að skilja, Joe,
að þegar ég segi töluverð upp
hæð meina ég það. Þér getið
þurft að leggja fram fé, yðar
eigið fé. meðan annar maður
þarf ekki að leggja fram eyri
vegna þess að hann er meiri
flokksmaður en þér. Þér eruð
alveg nýr maður á þessu sviði,
og það getur orðið yður dýr-
keypt reynsla.
Joe stakk höndinni niður í
vasa sinn, dró fram umslag
og lagði það fyrir Mike.
— Má ég líta betur á þetta?
spurði Mike.
Joe kinkaði kolli. Mike
tæmdi umslagið á borðið. Síð
an sagði hann; — Að því er
ég fæ bezt séð, eru þetta tutt-
ugu þúsund dalir.
Joe kinkaði kolli.
— Og á ég að stinga þeim
í vasann? spurði Mike.
Joe kinkaði aftur kolli. Og
Mike brosti:
— Þér þurfið ekki að vera
hræddur um að það sé falinn
hljóðnemi einhversstaðar hér.
Og ef svo er ,sem ég dreg
jreyndar mjög í efa, þá höfum
j við þegar sagt meira en nóg.
— Ég hef ekkert óheppilegt
isagt, sagði Joe.
| — Jæja, eins og yður sýn-
jist, sagði Mike.
j Hann stóð upp og gekk
fram á ganginn og gaf Joe
merki um að fylgja sér.
j — Hér er að minnsta kosti
jenginn hljóðnemi það getum
j við verið vissir um, sagði Mike.
; Og þér megið ekki vera allíof
torti’ygginn, Joe. Peningar
fara alltaf á milli manna. Og
þessir fara þangað sem mest
þörf er fyrir þá. Ég skal einn-
ig velja réttan tíma fyrir þá.
Ég ætla að biða með þá þang-
að til okkar menn fara sjálf-
ir að biðja um peninga. Eruð
þér ánægður með það?
— Já, fyllilega ánægður.
—- Gott. Og nú skulum við
fara og fá okkur einn kaffi-
bolla til og gleyma öllum þess
um stjórnmálum.
Joe hló og sagði: — Þér
eruð ótrúlegur, Mike.
— Hmm, sagði Mike; það
var ekki laust við að þetta
hefði áhrif á hann. — Að
minnsta kosti kallið þér mig
ekki útsmoginn íra.
— Það var aðeins vegna
þess að ég gleymdi því.
— Mér þykir vænt um að
fólk glevmi þvi nafni, sagði
Mike. Þér heyrið frá mér eftir
mánaðartíma, en ekki fyrr.
Ef svarið verður blákalt nei,
er ekkert við því að gera. Ef
svarið verður ekki nei heldur
j kannski, viljið þér þá að ég
haldi áfram?
— Já, meðan einhver mögu
leiki er til, sagði Joe.
— Ég held næstum mér sé
óhætt að fullyrða að svo sé.
Og hvað þetta snertir . . .
hann klappaði á vasa sér —
þá vitið þér að þér hafið kvatt
j þá fyrir fullt og allt.
1 — Það veit ég, sagði Joe.
Um það bil mánuði síðar
hringdi Mike til Joe.
— Ég er dálítið seinn fyrir,
sagði hann. En ég vildi hafa
fast undir fótum þegar ég tal
aði við yður aftur. Ég sagði
að ef svarið yrði nei væri mál-
inu þar með lokið. Svarið var
að vísu ekki nei, en ég hafði
rétt fyrir mér: það eru nokkr
ir náungar á höttunum eftir
þessu sama og þér.
— Skiptir það máli?
— Jæja, það ætti að vera
hægt að kippa því í liðinn.
Ég hringi aftur eftir þrjár vik
ur eða svo.
Edith reyndi að telja Joe
á að heimta nákvæmari
skýrslur af Mike, en Joe lagð-
ist á móti því.
— Því minna sem við vitum
um aðgerðir Mikes á þessu
stigi málsins, þeim mun bet-
ur stöndum við að vígi.
| Næst hringdi Mike viku síð
ar en hann hafði lofaö.
i — Þér munið eftir því sem
þér létuð mig hafa í Fíladelf-
íu?
— Auðvitað, sagði Joe.
— Hvað viljið þér hækka
. það mikið? Tvöfalda það? Eða
jfimmfalda? Hvað langt viljið
jþér ganga?
! — Ég verð að fá upplýs-
ingar um talsvert fleira áður
. en ég svara þessari spurningu,
(sagði Joe.
— Auðvitað. Gætuð þér
hitt mig í klúbbnum eftir
klukkutíma eða svo?
— Ég verð þar, sagði Joe.
Mike sat úti í horni í lestrar
salnum og las New York
Herald Tribune.
— Halló, Joe. Ekki sjá lang
9
jnillllllllll!ll|t||||lllllll!llil||||lll!ll!lllllllllllllllllllllllllll!llllllllll|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||n
Urvals hangikjöt 1
| Símar 4241 og 7080
íuiiienðiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíiiiiiiiníu
iHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
| Seiidis¥©iriii I
I óskast fyrir hádegi.
| Prentsmiðjan Edda.
.....iiiiiiiiiiiiiii.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii........iiiiii..
aiuiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiujiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiimnin
JARÐIRNAR
| Borgartún og Háfshóll, Djúpárhreppi, Rang. fást til 1
| kaups. Nánari upplýsingar gefur undirritaður.
1 Sigurjón Sigurðsson, §
1 Drápuhlíð 42. 1
imiiiiininnuiiiiiiiiHuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiuiniiiiiiiiiiiiuuij
1 Kaffisala |
| K.F.U.M. og K. að Kirkjuteigi 33 er í dag. Komið og |
| fáið yður kaffisopa og styrkið um leið starfið.
| K.F.U.M. og K. í Laugarnesi. 1
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuuii
Ég þakka öllum hjartanlega, sem auösýndu hluttekningu og
samúö við andlát og jarðarför móður minnar,
Þuríður Bjarnadóttur.
Fyrir hönd bræðra minna og annarra vandamanna.
Margrét ísólfsdóttir.