Tíminn - 06.10.1957, Qupperneq 2

2
i eitt mesta
húsmæðra
TIM I
aldrei neitt og svo eru bátarnir of
smáir til að geta stundað þetta
reglulega. Það er einn bátur ný-
byrjaður fóðra, en það er eins víst,
að hann hætti strax aftur," sagoi
fisksalinn þar.
Hjá HafliSa á Laugaveginum
Þar fékkst saltmeti og þorsk-
Ýsa fékkst í 3 fiskbúíJum af 19, er fréttamesm
heimsóttu, á bo(5stólum er yfirleitt misjaín
saltfiskur, karfi og steinbítur
í gaer fóru tveir af biaSa-
mönnum Tímans í heimsókn
í 10 fiskbóSir í bænum og
kyrintu sér ásiand þa5, sem
hár ríkir í fisksölumálum.
Svo sem kimnugt er ríkir hiS
mesta ófremdarástand ó
þessu sviði, og hafa bl-aSinu
bórizf, a3 undanförnu, kvart-
arsir frá ýmsum bæ}arbúum,
fii þess að bent sé á
þetfa mikia vandamá! á opin-
bérum vettvangi, ef það gæti
ÓrSið ti! þess að vekja h!ui-
aðeigandi ti! umhugsunar
um, hvað hægf sé að gera
ti! úrbóta.
Þessi skyndiiheimsókn blaða-
manna leiddi í Ijós, að umkvartan-
irnar voru á rökum reistar, og áð
éstándið er með öllu óviðunandi.
Enginn bátur á sjó
Upp af bátabryggjunum í Rvík-
urhöfn er gamal-
kunnug fiskverzl-
un. Státar hún af
hinu glæsta nafni
„Fisfchöllin". Þang-
að.Iá leið blaða-
mannanna fyrst.
ÍSkki Var aðkoman
jafnglæsileg og
nafnið gæti bent
til. Hvorki vsr þrr
til nýr þorskur eoa
ýsa. Fáanleg var
kæst skata, saltfisk
úr, sölt grásleppa,
frystur silungur,
saltar kinnar, stein
bítur úr togara, ný
síld og niðurskor-
in hámeri. lnntur
eftir því, hvers
v.egna ekki fengist
ný ýsa eða þorsk-
ur, svaraði af-
gréiðslumaðurlnn
því, að „enginn
bátur væri á sjó“,
eíns og hann orð-
a'ði' það.
;,Hámeri herra-
mannsmatur".
’4 Gamall maður,
Sþm gekk út úr
,ýBöIlinni“, þagar
þla;ðamennirnir gengu þar inn,
feekk að bílnum, sem þeir höfðu
komið í, og mælti til bifreiðarstjór
ahs á þessa leið: Halda þessir
Órángir að þeir fái nýja ýsu, og
iaka til þess stöðvarbíl? Nei, þeir
geta eíns hætt þeim akstri og far-
ið.'sjálfir í róður, því aðrir gera
það ekki. og hér fæst aldrei nýr
fjskur“. Hámerina kvað afgreiðslu-
nfáðurinn vera „herramannsmat“.
y.é|I má það og vera, en fáir hafa
Víst enn lært á henni átið.
smábátum, sem róa út á Skerja-
fjörðirm. En að vonum er það
smár og ódrjúgur fiskur. Virðist
þó á'standið i þessu hveri'i mnn
betra, en víSast hvar aanars staðar.
Hún kiárast vanalega
á korféri"
Ekki var vænlegra í fiskhúðinni
á Ivorni Asvallagötu og HofsvaHa-
götá. Örfáar ýsur höfðu fangist
fvrst um œorg-uninn, en 'vorxi l'öngu
búnar. Húsmóðir, sem var að kaupa
í bádegismatinn, sagði vi5 blaða-
mennina, þegar hún heyrði þá
biðja um nýjan flsk. „Hann ér
helzt aldrei til, og koral ýsa, þá
klárasc hún upp á fyrs.fa kortér-
inu“. Ýsuna, sem fengist hafði
fyrsta stundarfjórðunginn þennan
morgun, kvað fisksr.linn vera
veidda vestur á Skarðsvík óg væri
dregið fyrir haaa úr landi.
„Eða kannske hæfta þeir
' strax"
^ „Það voru til 20 kíló af ýsu í
' morgun, hún seldist á augabragði",
fisk á Langholts-
vegi 154, en þó bjó
fisksalinn þar bet-
ur en margir hinna
Hann átti hrað-
frysta ýsú, sem
hann kvaðst fá vest
ur í Stykkishólmi.
„Ég kaupi svo mik-
ið af íúðu af hon-
um Sigurði Ágús'ts
syni, og píni hann
til að láta fylgja
dálítið með af ýsu.
Þótt hann vildi'að
sjálfsögðu B'.m
fremur flytja hana
alla út“. Hann
kvað „bugtina“
vera svo til fisk-
lausa. Undanfarin
ár hefði hann feng
ið fisk úr smátrill-
um á Akranesi, en
í sumar réru þeir
bara á laugardags-
kvöldum. „Það ,er
líka svo mikil eft-
irspurn aftir vinnu
krafti í alls konar
byggingarfram-
kvæmdir þar efra,
að það gleypir allt.
Þeir fá 300 -400
kr. á sólarhring í
Fiskhöllin, glaesilegt hús, en fátt um nýmeti.
sagði fiskkaupmaðurinn á 'Nönnu-
götu. Nýjan fisk átti bann engáni
nema- þorsk veiddan í neti Elökin
voru iblóðlit og lin. „Ég fæ fisk úr
netabátum, dragnótabátum og tog-:
úrum; Nei, nú rær bara enginn, en
þeir ætla að fara að byrja bráðum
aftur, ef þeir hætta þá ekki strax“.
svara'ði hann, þegar spurt var
hvort hann ætti þá aldrei nýjan
fisk svo nokkru næmi.
l,Fó!kið verður bara
að kaupa þetta"
0,'Leiðin lá sí'ðan ve'stur á Fram-
hésveg 21, þar er fiskbúð tii húsa.
Ekkert fékkst þar nema smástein-
bífar, reyktur karfi, saltaðar kinn-
ar og háif-sigin þyrskiingskríli,
Sem lágu efst á borðinu, iiklega
sökum þess, að þar hefir verið um
að ræða aðalvöru dagsins. Fisksal-
inn kvað nýjan fisk helzt aldrei til
og viðurkenndi það vera slæmt á-
Stand, og myndu bátarnir vera á
förum vestur á firði, svo ekki væri
bóíar að vænta í bráð. Hins vegar
kvgð hann atvinnu sína jafn góða
eftir sem áður. „Fólkiö verður
bara að kaupa þetta“, sagði hann.
Orfá ýsukríli
ef hann fengist nýr, svaraði hann
þannig: „O, jú, eitthvað. Annars
■er fólk alltaf með þetta ýsuröfl“.
Hj'á honum fengust þorskflök úr
netabát, sölt grásleppa og liálfsig-
inn þyrsklingur.
Ýsan í „Laxá"
„Já, ég á ýsu“, sagði fisksalinn
í „Laxá“. Hann fór á bak við og
kom svo aftur með blóðhlaupna
og kramda neta-ýsu. „Áttu ekkert
annað „nýtt“, nema þetta?“ „Nei,
því miður, ekki nema þessi þorsk-
flök, þau eru Mka úr netum“. Einn
ig átti hann saltan og reyktan fisk.
„Ég píni þetta út úr
Sigurði Ágústssyni"
Það var sama sagan með nýjan
landi. Það er ekki von, að menn
viiji þá róa á meðan, nema í fri-
stundum", sagði hann ennfremur,
„og þetta er afar erfitt, ég reyni
að verða mér úti um fisk víða að;
bæði að vestan og norðan, en það
gengur bara svo erfiðlega, og er
svo dýrt“.
Guliteigur
í fiskbúðinni þar fékkst eitthvað
af saltrneti og netaþorski. Ýsá
hafði sést þar fyrst um morgun-
■inn, en klárast strax. „Þeir fá
FiskbúS í bílskúr.
Þannig eru fiestar fiskbúSir í bænum.
gS*»SS:SÍ5a««ai2s
flök og ný rauðspretta á 3 kr. kg.
Annað hafði ekki fengist þá um
morguninn. Afgreiðsliimaðurinn
taldi bátana of smáa til að stunda
veiSarnar reglulega og fiskleysi í
fióanum.
Sæbjörg — lífsbjörg
Óþarfi er að lýsa því, sem í
Sæbjörg fékkst. Þa3 var það
sama og á öllum hinum stÖðun-
um, en ýsa hafði þó fengist þar
um morguninn. Yar þá komið
fram undir þann tíma, er fólk fer
að stinga fiskinum í pottana og
héldu blaðamennirnir ekki í
fleiri fiskbúðir þann daginn,
enda búnir að kynnast af eigin
raun, í öllum hverfum bæjarins,
hvernig málin standa. Ástandið
er svo ótrúlega slæmt, að vart er
trúandi nema fyrir þá, sem kynn
ast því af eigin raun. Það virð-
ist ótrúlegt — þótt satt sé — að
ekki skuli vera hægt að fá nýjan
fisk í höfuðborg landsins, þar
sem býr orðið um þj'iðji hluti
þjóðarinnar. Enn ótrúlegra er
þetta, þegar hugsað er til þess,
að fiskveiðar er ein aðalundir-
staða þjóðlífsins og fiskurinn sú
Iífsbjörg, sem við byggjum af-
komu oitkar á.
>. ■ ý'yvýy ,.- .: .
.
„Hann er aldrei við
og á aldrei fisk"
Þetfa sagði húsmóðir í Hiiðun-
um, þegar hún var spurð um á-
standið í fiskbúðinni að Mávahlíð
26, en þar verður hún að verzia,
sökum legu búðarinnar. „Hér sést
sjaldan nokkur branda í búðinni,
en kannske fæst eitlihvað á bak
við. Það er lítill kostur að velja,
og fólk verður að taka það, sem aö
því er rétt. Goit er, ef opnað
er á réttum tíma“. „Áttu nýj-
an íisk?“ spurði blaðamaðttrinn,
og fisksalinn svaraði: „Síld, murtu
og netaþorsk".
„Þeim bregður, biðji
maður um ýsu"
Þannig mælti önnur húsmóðir,
sem stödd var inni í fiskbúðinni í
Blönduhlíð. „Það vill enginu fara
í fiskbúðinni í Faxaskjóli fékkst j á sjó Iengur“, sagði fisksalínn,
reyktur karfi, steinbítur, síld og j „það er ekkert upp úr þvi að
-örfá ýsukríli. Mun fisksalinn fá j hafa“. Spurningunni um, hvort
einstaka sinnum nýjan fisk úr' ekki myndi seljast meira af fiski
Fyrir nokkru blrtist í bla'ð'mu minningargrein um Jón KonráSsson, hrepp-
stjóra, og átti s8 fylgia henni þessi mynd af óSali Jóns, Bæ. Vegna mis-
taka var mynd af öSrurn bæ birf og eru aSstandandur beönir velvirðingar
á því.
Vmnið ötnllega að útbreiðsln Tímang
- Angiýsingasími TÍMÁNS er 19523 -
NN, sunnudaginn 6. október 1957«
Rorimi og borgar-
Borgarstjórinn er að reyna að
klóra í bakkann í bormáls-
hneyksli sínu í Morgunblaðinu
í gaer, þótí uppiitið sé nú ekki
eins uppljómað og fyrir ári, er
aðild bæjarins að bornum var
tilkynnt. Þó er látið í það skína,
að kaup borsins séu afreksverk
borgarstjórans og bærinn hafi
| öll umráð á bornum.
Til þess að fyrirbyggja misskiln
ing í þessu efni er rétt að minna
á, að það var alþingi og ríkis
stjórn, sem ákváou borkaupin
fyrir nokkrum árúm og veitiu fé
til þess. Þessir aðilar hafa því
frá upphafi og til þessa liaft alla
ferystu um borkaupin en Reykja.
víkurbær enga. Hlutur borgir.
í stjórans er aðeins sá að gera að
j ildarsamning fyrir bæjarins fcönd'
i og nú síoasí að færast undan
j því vegna fjárhagsvandra’ða bæj
arsjóðs að standa við greiðslu
skilmáía samningsins að sínuni
hluta.
Rrtii bmm að seinka
klukkwmi?
f nétt sem leið, (sunnudags-
nótí) var ktukkunni seinkað um
eina klukkustund og lauk þar
með sumartíma. Þegar klukkan
var 2 í nótt var hún færð aftur
um eina klukkustund og varð 1;
Nú er ráð að líta á klukkuna og
sjá, hvort þú ert búinn að seinka
henni, því að annars fylgistU
ekki með Tímanum og kemur
klukkustund of fljótt á fundhm
eða stefnumótið. Það er leiðin-
legt að bíða lieiia klukkustund.
Vineingar Sthalbergs
námu 84,5%
í fyrrakvöld keppti sænski stór
meistarinn Stahlberg klukkufjöl-
tefli við tíu manns, flesta úr meist
araflokki. Leikar fóru þannig, að
hann vann sjö skákir, tapaði tveim
ur og gerði eitt jafntefli. Þeir,
sem unnu Stahlberg voru Pétur
Eiríksson og Reynir Sigurðsson.
Jafntefli gerði Ásgeir Þ. Ásgeirs
son.
Síahlberg fór héðan og heim
leiðis um hádegisbilið í gær. Næst
mun hann tefla í svæðakeppni í
Hollandi, sem byrjar 26. þ. m., en
þar keppa einir átján skákmenn
frá ýmsum Evrópulöndum og m.
a. þeir Friðrik Ólafsson og Bernt
Larsen..
Stahlberg lét þess getið áður
en hann fór, áð honum hef'ði líkað
vel hér og kvaðst vera fús til að
koma hingað aftur og tefla. Hér
tefldi hann fjörutíu og tvær skákir
og vann þrjátíu og eina þeirra,
gerði níu jafntefli og tapaði tveim
ur. Vinningar hans 'nema því 84,5
af hundraði.
Gemtunglið
J (Framhald af 1. síðu).
lagt grundvöllinn að smíði rússn
'eskra flugskeyta er .farið gætu
meginlanda á milli þrýstiloftsflug
véla og gervihnatta. Rússar myndu
skjóta nokkrum slíkúm hnöttum
i upp í .sarnbandi við yfirstandandi
! jar'ðeðlisfrseðiái', sem verði stærri
- en sá er þegar hefir verið skotið.
j Þannig leggi Rússar fram mikil
, vægan skerf til vísindalegra rann
sókna. Þessir gervihnettir séu upp
haf þess, að smíðuð verði geim-
för er farið geti til annarra hnattá.
Ef til vill verði núlifandi kyn-
slóð vitni að því að sá aldagamli
draumur mannkýnsins muni ræt
ast.