Tíminn - 13.12.1957, Síða 9

TÍMINN, föstudaginn 13. desember 1957.
9
E — OG ÞÉR FÁIÐ ÞAÐ BEZTA
== =
= =
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijmuuiiiiiiiiiiiiiiiiiu
er full af fróðleik fyrir fcik á eðium aldri
Hverri bók fylgir smekklegf bókarmerki
iiimiiiitiiitLutiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiuiimiiiiiiiiiniiiiiK
LIFSTYKKJAVORUR
HAFA HLOTIÐ
EINROMA LOF
| FYRIR
GOTT LAG
VANDADA VINNU
BEZTU FÁANLEG EFNI
BIÐJIÐ ALLTAF UM BRJÓSTAHÖLD
með
FJÖLBREYTT TEGUNDAVAL
OG LÍFSTYKKI MEÐ VÖRUMERKINU
1800 myndum
900 litmyndum
Fjörulíu fræöimenn og
þrjátíu listamenn
unnu aÖ
frumútgáfunni
Dyggðin sanna
SAGA
t_FTIR
W. Somerset-
Maugham
— Eins og þér óskið, herra,
sagði þjónninn,
Charlie hvolfdi í sig úr
glasinu en hönd hans var ó-
styrk og hann hellti hluta af
innihaldinu yfir sig.
— Jæja, Kalladrengur, eig
um við ekki að fara að sigla,
sagði Bill Marsh. Hann sneri
sér að mér. Charlie dvelst hjá
okkur um þessar mundir.
Ég var ennþá meir hissa.
En ég fann á mér að ekki var
allt með felldu og taldi bezt
að geyma allar spurningar.
— Ég er tilbúinn. Ég ætla
bara að fá mér einn áður en
ég fer. Ég sef betur ef ég fæ
einn.
Mér virtist engar líkur til
að samkvæmið mundi leys-
ast upp í bráð, svo ég reis á
fætur og kvaðst mundi koma
mér heim.
— Heyrðu mig, sagði Bill,
þegar ég var í þann veginn
að fara. Viltu ekki koma og
torðli mlsð' ofckur 1 k.vcji.d!,
bara þú og ég, Janet og
Charlie.
— Ég hefði mikla ánægju
af að koma, sagði ég.
Það var bersýnilega eitt-
hvað á seyði.
Marshfólkið átti heima við
götu austan við Regnt Park.
Vinnustúikan sem opnaði
fyrir mér visaði mér beint
inn í vinnustofu hr. Marsh.
Hann beið mín þar.
— Eg taldi rétt að tala við
þig nokkur orð áður en við
förum upp, sagði hann og tók
1 hönd mér. Þú veist að Marg
ery ibefir yfiirgefið Charlie.
— Nei ?
— Það fékk mikið á hann
Janet 'kenndi svo í brjóst um
hann að vera einn í þessari
hroðalegu búð að við ákváð
um að bjóða honum hingað.
Við höfum lagt okkur í líma
við til að hressa hann upp.
Hann hefur drukkið einsog
skepna. Hann hefur ekki sof-
ið dúr í hálfan mánuð.
— Hún hefur þó ekki yfir-
gefið hann fyrir fullt og allt?
Eg var steinhissa.
— Jú, hún er kolvitlaus út
af einhverjum náunga sem
heitir Morton.
— Morton. Hver er hann?
Mér kom ekki til hugar að
það væri vinur okkar frá
Borneó.
— Fari það kolað, þú kynnt
ir þau og það var sannarlega
þarfaverk. Við skulum upp á
loft. Mér þótti rétt að segja
þér frá þessu áður.
Hann opnaði dyrnar og við
fórum út. Ég var alveg orð-
inn ringlaður og vissi ekki
hvaðan á mig stóð veðrið.
— En segðu mér eitt, sagði
ég.
— Spurðu Janet. Hún veit
þetta allt. Ég er orðinn dauð-
leiður. Ég hef enga samúð
m>eð Margery og hann hlýtur
að vera skepna.
Hann leiddi mig inn í setu-
stofuna. Janet reiis á fætur
þegar óg birtist og kom á hióti
mér til að heiilsa. Charlie sat
vð gluggann og las kvöldhlað
ið, hann lagði það frá sér þeg
ar ég fór til hans að taka í
höndina á honum. Hann var
allsgáður og var frjálsmann-
legur í fasi, en það fór ekki
fram hjá mér að hann var
sjúkur. Við fengum okkur
glas af sjerrí og fórum svo
niður að borða. Janet var
mesta sómakona. Hún var há
vaxin og ljós yfirlitum og fög
ur ásýndar. Hún einbeitti sér
að því að halda uppi samræð
um. Þegar hún skildi okkur
eftir svo við gætum fengið okk
ur glas af púrtara, gaf hún
fyllilega í skyn að við mætt-
um ekki vera lengur en 10
minútur.
Ég var hálfvegis utanveltu
sakir þess að mér var efcki
Furðusaga Fawcette offursta
komin út á íslenzku
Komin er út á íslenzku bókin
í furðuveröld eftir brezka
offurstan og landkönnuíin P.
H. Fawcett, í þýðingu Her
steins Páissonar. Dóttir Fawc
etts hefir búið handritið til
prentunar.
Ailit fram á síðustu ár hafa ver
ið að berast fregnir um að Fawc
ett væri e. t. v. á lífi, og ýmsar
furðusögur uim örlög hans hafa
lengi verið á kreiiki. En hann
hvarf í Matto Grosso í Brasilíu
fyrir 30 áruim og hefir efckert tii
hans spurst síðan.
En á þeim slóðum búa þjóð
flokkar Indíána, sem lítt eru
þekktir enn í dag.
Áður en Fawcett lagði upp í
síðustu ferðina hafði hann ritað
talsvert um ferðir sínar í Suður
Ameriku og lýst þar löndum og
þjóðum og sögu. Það er þetta
handrit, sem nú er komið út á ís
lenzku hjá Ferðabókaútgáfunni.
Bókin er myndum prý'dd, 219
bls. að stærð.
Bækur
og höfundar
(Framhald af 6. síðu).
um söguþráð. Persónur ýmsar eru
svo lausmótaðar að menn vita ekki
einu sinni um hvers konar skapn-
að er að ræða. Bókin getur varla
talizt skáldsaga, hún er fremur
satírisk revía, ef nauðsyn er til
að skipa henni í flokk.
Af þessu verður ekki annað sagt,
en merkileg tilraun hafi mistekizt
að verulegu leýti. Höfundi hefir
ekki tekizt að skapa það tvíeflda
listaverk, sem satírisk skáldsaga á
að vera. Honum hefir brugðizt sú
bogalist að fella heimsádeiluna í
mót heilsteypts skáldverks. Hanai
lætur gand sinn geisa, en taum-
hald hans bregzt. Hann á mikið
ólært af Jonathan Swift í beitn-
ingu hins tviieggjaða sverðs —ak.
Ný bók
SETBERG