Tíminn - 30.01.1958, Síða 9

rÍMINN, fimm.tudagúui 30. jauúar 1958.
9
í jsir^ ^ CtlilL %JnnerólaJ: Sr =
J^uócinnci Framhaldssaga
ijiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiimiiiitHiHtiiiiiiiiiiiiHiUw
Og svo fór Emmy að segja
frá nýrri heimilisvéi, sem hún
var nýbúin aö fá í eidhúsiö
og bauö okkur aö sjá hana. Eg
veit ekki hvaö að mér kom að
þiggja boöið og fyigja þeim
eftir fram í eidhúsið, en Sús
anna varð eftir inni. Framrni
í eidhúsinu uröu þegar lágvær
ar samræður um mágkonuna.
— Getur það verið, að hún
sé ekki nema tuttugu og
tveggja ára?
— Já, alls ekki eldri. Lít
ið nú á, svona bertir maður
véiinni, þegar hræra skai olíu
súsu.
— Afbragð, hugsa sé.r hvað
þetta er auðvelt. Heyrðu, hve
garnail er Hinrik?
— Fjörutíu og eins, góða —
og sylkurköku hrærir maður á
sama hátt, svona.
— Guð minn góöur, nítján
ára aldursmunur, þetta er
barnarán.
— Ha, barnarán, er Hinrik
þá. barnarænmgi?
— Og vilji maður hnoða
deigið, þá beitir maður véiinni
svona.
— Þetta er dásamlegt, það
liggur nærri að hægfc sé að
kaimast af án vinnukonu, ef
maður hefir svona vél. — En
mér finnst hún annars hljóta
að vera eldri en sagt er. —
Er óhætt að láta vélina standa
á borðinu með rafmagnsfceng
ilinn í sambandi?
—Já, ef maður snýr litla
rofanum hérna á vélinni.
— Hugsa sér hvað þeir eru
sniðugir i Ameríku. Þessi vél
er auðvitað amerísk? Þar eru
nú heimilistækin í lagi —• vél
fcil hvers handtaks í eldhús
Hl'U.
- Ég hefði getið mér til,
að hún væri tuttugu og átj*e
ára.
— Þrítug heföi ég haldið.
— Heyrðu, Emmy, er faðir
liemiar .læknir, eða kannske
prófessor?
■ — Hann er sérfræðingur í
lcvænsjúkdómum. Mjög kunn
úr og virtur sérfræðingur, hef
ég heyrt. Það er skömm að
þáu skuli ekki halda almenni
legt brúðkaup. En Hinrik
viidi það auðvitað ekki.
— Tókuð þið eftir hárin'u,
óvenjuiega lifmikið og litfag
urt hár, svona dökkbrúnt,
eða hvað á maður að kalla
litinn? Kannske með brons
blæ?
— Gulbrúnt miundi ég kalla
það. Qg svona löng bráhár,
alveg eins löng og á Gunillu.
— Miklu lengri, blessuð
yertu.
— Nei, nú segir þú heldur
mikið.
— Hún er spengilegri en
Ingiríður en ekki eins lagleg.
— Já, Ingiríður, hvernig
skyldi henni getast að þessu,
ef hún gæti Séð það?
— Kannske getur hún það,
blessuð konan.
— Já, blessuð konan, aum-
ingja Ingiríður. Og Messaðir
litiu drengirnir.
— ÆIi—já.
— Mér þætti gaman að
vita, bvora Hinrik mundi
kjósa- sér, -ef hann ætti völ
á þeim báðum, Súsönnu og
Íngiríði.
— Auðvitað Ingiríði, fyrsta
ástin, eins og hún sé ekki yf-
ír ailt annað hafin.
16
—Það verður fróðlegt að
vita, hvort hann hættir aö
drekka og skemmta sér núna.
— Við verðum að vona það.
— Jæja, nú fara þau að
u/ndrast fjairweru O'kkar og
halda að við séum að tala
um þau. Komið nú inn aftur.
— Þakka þér fyrir Emmy.
— Það verður gaman
kynnast henni, Hinrik.
Ég gekk brott frá þeim.
að
Þetta gerðist á þriðjudegi. 1
Á miðvikudagskvöldið komu íf
þau Hinrik og Súsanna til mín :§
með fangið fullt af blómum.' ;|
Þau töfðu svo lengi hjá mér É
Þetta var gaman að sjá. Egjþetta kvöld, að ég var að því j|
skal áreiðanlega reyna að kom
ast yfir siíka vél. Hugsa sér,
hvað maður getur flýtt mikið
fyrir sér með sliku tæki. Hvað
kostar hún annars. Gunnar,
þú veröur að koma fram í eld
hús og sjá nýju undravélina
hennar Emmy.
Súsanna stóð ein við fiyg
ilinn með mynd í hendi. Þeg
ar við komum inn, lét hún
hana frá sér. Eg gekk til henn
ar í því skyni að nefna henni
skyld- eða venzlafólk. Þá sá
ég, að það var mýnd af Ingi
ríði og drengjunum, sem hún
hafði verið að horfa á.
— Veiztu það, Bricken,
sagði hún og neðri vörin titr •svo
aði litið eitt. Mér þykir vænt
um, að hann skyldi ekki hafa
orðið hrifinn af mér vegna
þess að ég líktist henni á nokk
urn hátt. Slífct imyndar maður
sér af og'til. En ég sé nú,
að um slkt er ekki að ræða
Eða hvað sýnist þér? Kannske
er maður blindur fyrir slífcu
sjálfur.
Þið eruð eins ólikar og tvær
manneskjur geta verið, finnst
mér, að öðru leyti en því, að'
þið eruð fallegar konur báð
ar, sagði ég hreinskilnisiega.
Mér þótti vænt um, hve hún
sýndi mér mikia einlægni með
þessum orðum. En kannske
var það aöeins kampavíninu
að þakka. Augu hennar gljáðu
og roði ,var í kinnum.
— Segðu nú ekki eruð,
það hljómar alveg eins og
hún væri enn á lífi.
— Ekki hún, en þú ent á
lífi.
— Já, sagði hún, og það
kom blik brún augun. Já,
ég lifi, það er það, sem á
milli okkar skilur.
— Já, það er það, sem mun
inn gerir, blessað bam, sagði
ég. — Vertu áhægð' næð það
komin að velta sofandi út af
stólnum. Ég hafði boöið' þeim |
portvín og kökur, og á seinni §
árum varð ég ætíð syfjuð I
af portvíni. j §
Þau voru búin að leigja sér §
íbúð, og þau voru mjög glöð 1
og töluðu hvort í kapp við j§
annað. íbúð þessi var í, j=
Gárdet og þau sögðu að hún; §
væri mjög þægileg og faileg. 1
Ég lagði ekkert til þeirra 1
mála. j 1
Þegar þau fóru höfðu þau j 1
með sér gamlt sjal, sem móðir
mín hafði átt og tvo gamla
stóla, sem þeim leizt vel á.
Að minnsta kosti létu þau
Palmolive ]
handsápan er nú aftur fáanleg í næstu verzlun. 1
ENNFREMUR
PALMOLIVE rakkratrt
PALMOLIVE
PALMOLIVE
raksápa
shampoo
O. Johnson & Kaaber hi. |
siittuii(iuituuti(tiuuiuitttifiiiiiiiiiiii!iiiiiimiiiiiiiiniitiiiiiiiiiiiiiiiii!Uit!t!tttiniitiRmumt*tmtmttntiti(tttm(i
rmiHtiKtiitiitiimtiuitmiiiiitiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiitttiitKiiiiiiiniutmnimmiuiitiiiituiititiiin
— Komið nú fljótt aftur, I
sagði ég við Súsönnu. Komdu 1
ein, ef Hinrik á annríkt, og j§
þig vantar einhvern til þess i
að spjalla við stundarkorn. j §
Hún var enn hlédræg við §
mig,en varð þó æ cpinskárri. j =
Hún hét því að líta bráðlega1 §
inn til min aftur, þegar mesta j 1
annríkið við flutning og E
heimilisstofnun væri um garð,
gengið.
— Ég hraðaði mér í rúmið.
9.
Það leið vika, og þá kom
Gunilla Beck. Hún er frænka j §
Hinriks og því ekki ættingi ’ E
minn,en öil Barrmans-ættinJ i|
lítur á mig sem frænku, þari§
sem ég á enga ættingja sjálf,,' ||
nema systurson í Amerikur. I §
Gunilla hefur ætíð nægan' =
tíma til alls. Hún er mjögjii
skrafgefin, en þó ekki ill-ji
viljuð. Frá klukkan eitt til'i
fi'mm hvern dag er
venjulega í heimsókn
einhverjum. í fylgd með i
henni eru venjulega velji
vaninn hundur og engu ver11
vanin og upp alin dóttir. j j§
Hún gengur þannig um og1§
jheimsækir kunningjana. Og §
hún' =
hjá11
hlutskipti. t ,
Hún stóð þögui nökkra i Gtmhla, þjkn oítast góður =
st-und og leit út undan sér á &estur> að bnn hefir, =
j afnan einhverj ar fréttir að i §
færa, oftast meinlausar en j i
myndina aftur.
— Eg veit ekki, hvort mér i . . „ _
finnst hún eiginiega svo fal- ieig.1 að Slður merkilegar. i ^
leg sagöi hún og liktist mestj ES er ekki 1 ÞóPi þeirra, =
ferminearstelpu. En svo hrökk,sem bannsyngja allt skvaldur
hún við. - Uss, hvað er að,°§ , so-ubur5' . Hvers 3*01
heyra til mln, ég haga ^ ™ ,
eins og krakki. Þetta á maður | . ? . f y ’ f i =
. , ... rnanm leikur jafnan hugur a! =
, , . . . , _ T, „- x. að vita nokkuð um lif folks? =
■ekki halda, að eg se afbryði
söm. Eg er aöeins svo taugaj
óstyrk kvöld. Láttu það ekki i
á þig fá, sem ég segi. Það er
bezt að ég setjist hjá Hinrik
Þvottaduftið frá Sjöfn sparar yður bæði bliaia
og klór. — Kr. 3.05 pakkinn.
Matvörubúðii
um stund.
En Hinrik
var einmitt
iMaður er ekki sjálfum sér'§
nógur, og það minnkar §
eigingirni manns að hugsa! 1
um aðra. Ég hlusta því afjl
athygli á fréttir allar af lífi
og starfi annar fólks, en
ts
1
iiiiuiitmimiimuiiittiiiiiiiiuiiuiiiiiimiiiKiiiiiuiiiiimiiimiiimiuiimuttmmmmiHmmmttttitmmmwmiiii
, , . að'þegar illkvittni læðist inn í!
koma til hennar 1 sama
mund.
— Leiðist þér, vina mín?
spurði hann og kyssti hana á
kinnina.
Hann leit ekki á mig.
i söguburðinn, dreg ég mig íj
'skel mína. Ég býð því Gunilluj
jafnan brosandi inn.
| Þegar bandið hefur verið j
I leyst af hundinum og hann er:
stokkinn upp í legubekkinn
— Nei, alls ekki sagði hún niinn, og Maud er byrjuð á!
. blíðlega. jvenjulegri rannsókn sinni íj
) — Það er leiðinlegt, að Caro skápum mínum og hirzlum, j
'skuli vera á ferðalagi og ekki tekur Gunilla fram prjónanaj
geta verið hér í kvöld. Þér sína. Þá líður varla á löngu:
hefði getizt vel að henni. þangað til eitt og annað berj
Hún er svo fjörleg. á góma.
eS^
°<r - totn ^ 0</ý.r