Tíminn - 06.02.1958, Blaðsíða 9

9
TÍMINN, fimmtttdagina 6. febniar 1958.

Jjuóannct
Framha!dssaga
sem væri konu á aldur við
Caro þyrnir í augum? Ég
vissi ekki hverju búast mátti
við frá Caro. Kannske var
grunur Súsönnu ekki svo
fjarri lagi, þegar nánar var
að gáð. Kannske var Caro
eklci lífsvitrari en annað fólk,
og kannske var hún eins
barnaieg og annað kvenfólk,
sem féll í stafi fyrir glæsileik
Hinriks. Og þó var varla hægt
að ímynda sér það, að Caro
mundi geta látið sér lynda að
skríða biðjandi að fótum
Súsönnu. En samt . . .
Ég ákvað að rannsaka
þetta mál nánar.
Og ég fékk að sjá Súsönnu
og Caro saman fyrr en mig
hafði grunað. Það vildi þann-
ig til, að ég hringdi til
Súsönnu til þess að þakka
henní fyrir síðast, og þá sagði
hún mér, að Hinrik hefði
skroppið til Gautaborgar til
þess að líta á listasafn, sem
þar væri til sölu. Hún sagði
að sig langaöi mjög til þess að
sjá franska kvikmynd, sem
sýnd var um þessar mundir,
og hún spurði mig hvort ég
vildi ekki koma með sér, því
að henni leiddist að fara
einni. Ég svaraði því játandi
og þótti vænt um boðið. En
þegar við komum í kvik-
myndahúsiö, voru allir
aðgöngumiðar aið sjösýning-
unni seldir, og við ákváðum
að ganga um næstu götur í
góða verðinu þangað til kæmi
að næstu sýningu. Við skröfuð
um um aila heima og geima,
og áð'ur en við vissum af
vorum við komnar út á
Strandveg.
— Á ekki Ca.ro heima ein-
hvers staðar hérna? spurði
Súsanna. Jú, þo,ð var rétt, og
þá stakk hún upp á því að við
li'tum inn til hennar meðan
viö biðum þess að klukkan
yrði níu.
— það var skrítin uppá-
stunga, sagði ég. — Ég hef
aldrei komið heim til hennar.
Ég veit varla hvort ég kæri
mig um það. Mér var satt að-
segja um og ó.
— En ég held að það væri
gaman, sagði hún. Og ég varð
auðvitað að láta undan því að
ég haföi engar skynsamlegar
mótbárur á takteinum.
Hún var áköf og eftir-
væntingarfull og stakk hend-
inni undir handlegg minn til
þess að hvetja för mína.
— Nú skálmar Bricken
beint í herbúðir óvinarins,
sagði hún og hló við.
— Finnst þér það ekki
spennandi?
— Jæja, óvinarins er nú of
mikið sagt, sagði ég. En við
skulum sjá hvernig Caro
verður við heimsóknina. Mér
hefði annars aldrei dottið í
hug að heimsækja
hana erindislaust, það viöur-
kenni ég.
væri. Við géngum þangað og
drápum á dyr. — Hvað er nú,
komdu bara inn, svaraði hálf-
hryssingsleg rödd inni í her-
berginu.
Við opnuðum. Caro lá í
hnipri á legubekk og las tíma-
rit. Gólfl|impi með rauðum
skermi lj^ti-herbergið upp að
nokkru,;;|í| á reykborði við
legubeklfiÉm stóðu tómar
gosdrykKjtirflöskur og glös.
Hún .v'ar klædd morgunkyrtli
úr þýkku, eldrauðu efni.
Caro settist hvatlega upp,
þegar hún kom auga á okkur.
Augu hennar stækkuðu af
undrun, og munnurinn
opnaðist. Það leyndi sér ekki,
að þessi heimsókn kom henni
mjög á óvart.
— Súsanna, sagði hún.
— Og Bricken. Ja, þetta
var óvænt ánægja.
Hún gekk til okkar og rétti
fram feitar, litlar hendur
sínar. Fætur liennar voru
jafnfeitir og litlir, það sá
maður, því að hún hafði
sparkað af sér inniskónum.
Þeir lágu við legubekkinn.
— Komið þið blessaðar og
sælar, sagði hún og þrýsti
hendur okkar eins fast og
hún var vön. Ég hafði ætíð
úndrazt þessi kraftatök
hennar, þegar hún heilsaði.
— Og verið velkomnar.
Þetta' var fallega gert. Og
þú, sem úldei hefur litið inn
til mín" fyrr, Bricken. Ég
hugsaði með sjálfri mér, að
hún hefir nú heldur aldrei
boðið mér heim. — Mér skilst
að ,það hafi verið Súsanna
sem átti frumkvæðið að þessu
Farið nú úr kápunum og fáið
ykkur sæti.
Það virtist glaðna yfir
henni því meira sem hún
talaði, og loks virtist svipur-
inn aðeins vitha um innileik
og gestristni.
Ég horfði í kringum mig,
og hugsaði með sjálfri mér, að
ég hefði búizt við því, að íbúð
Caro væri með öðrum brag.
Ég hafði búizt við að sjá þar
skrifborð og bókaskápa og bak
háa stóla. Svo hafði ég vænzt
að sjá enskt jámrúm. Þar að
auki mátti búast við dyrum
með hurð í hálfa gátt, og sæi
þar inn í bjart og blómaríkt
stúlkuherbergi.
En hér bfasti annað við.
Þetta var þröngt herbergi,
dimmt og hlaðið hægindum.
Legubekkurinn var breiður
og rósóttur og við hann austur
lenzk gólfmot-ta. Reykjáreim-
ur fyllti loftiö, og á gólfinu
stóð lítill rafmagnsarinn og
starði glóandi augum á okk-
ur. Það var mjög heitt inni.
í skoti sá á stórt rúm, og heng
ið fyrir því var úr svipuðu
efni og kyrtill Caro.
Hér voru engar bækur,' ekk
ert skrifborð, og engar dyr
nema út í ganginn. Hvorki
sáust merki utm nærveru
Súsanna og lagði kápuna frá
sér. Ef þú hefur verið að hvila
þig, ættum við ekki að trufia
þig. Við ætluðum í kvik-
myndahúis klnkkan sjö en
fengnm enga aðgöngiuniða
bá. Og svo varð Bricken svo
kaffiþyrst — þú veizt nú
hvaða kaffisvelgur hún er —
og þiá sagði ég, að við gætum
vel litið inn til Caro, sem ætti
heima hérna rétt hjá, fengið
kaffisopa hjá henni og síðan
boðið henni í bió með okkur
á eftir. Og hér erum við komn
ar.
— Þetta finnst mér veru-
lega snjöil uppástunga, sagði*
Caro og kyngdi munnvatni. —
E-n ég er nú ekki sérlega hús-
móðurleg, hef aldrei haft
táma til að nema þær dyggð-
ir, en kaffisopa get ég þó
hitað skaimmilítið. .
Hún smeygði sér i skóna
og flýtti sér síðan inn í rekkju
skotið. Að andartaki iiðmu
kom hún fram til okkar aftur
klsedd pilsi og blússu.
— Þarftu að hafa svo mikið
fyrir því, geturðu ek'ki stutt
þarna á bjölluhnappinn og
látið færa okkur moílasopa?
— Þú veizt ekki hvernig
það er að búa í svona dvalar-
heimili, Bricken. Heldurðu að
það líðist að nota bjölluna í
tíma og ótírna? Ef mikið er
gert að því, glymur það í eyr-
um manns, að það sé ómögu-
legt að hafa kvenfólk dvalar
vist, það sé aLlt af heimtandi.
En karlmennirnir, þeir mega
heimta, og þjcnustustúlkurn
ar snúast eins og snarkringl-
ur kringum þá. En nú skal
ég hraða mér. Viljið þið vínar
brauð eða kökur með kaff-
imu?
í sama bili lukust dyrnar
upp, og á þröskuldinum stóð
skj annasköllóttur kalmað-
ur, en svipurinn góðlegur.
Vindi'll hékk í öð'ru munnvik-
inu, og í hendi hélt hann á
kantaðri viskíflösku. Undir
handlegginn hafði _ hann
stungið vindlakassa. Ég gaut
hornauga til Caro. Henni var
víst ekki mikið um þessa heim
sókn gefið eins og á stóð.
— Jæja, það er svona, sagði
komumaður hálf vandræðá-
legur. — Það eru þá komnir
gestir til þín.
Hann renndi litlum svíns-
augunum sínurn yfir mig og
augnaráð hans staðnæmdist
við Súsönnu.
— Leyfist manni að koma
inn?
Augnaráð Caro var hörku-
legt. Ég bjóst hálft í hvoru viö
að hún mundi lyfta höndum
og ýta honum út.
— Ja, ég veit varla, sagði
hún, og hinn harði hljómur í
rödd hennar leyndi sér nú
ekki. Ég skildi hann svo, að
hún vildi segja: Það er ekki
heppilegt að þú látir mikið
bera á kunningsskap þínum
Við vorum komnar að hús-
inu. Það var hornhús við
Stranöveginn, en inngangur
frá þvergötu. Við leituðum á
töflunni í anddyrinu að
dvalarheímili Linanders, svo
fórum viö upp í lyftunni.
Jú, ungfrú Barrman var
víst heima, svaraði karlmaður
sem við mættum við dyrnar
spurningu okkar. Hann sagði
líka, hvar herbergi hennar
barns, engin námsbófc, aðeins
þrjár barnamyndir, sem
sýndu augsýniltegia diðlttur
Caro sex eða sjö ára gamla.
Telpan var lík Caro en þó
fríðari. Ég hafði séð hana
nokkrum sinnum i fjölskyldu
boðum, en nú var langt um
liðið.
Fyrirgefðu að við komum
svona óvænt og án þess að
gera boð á undan oidcur, sagði
við mig. Upphátt bætti hún
við: — Þú gætir nú að
minnsta kosti sýnt þá kurteisi
að fara í jakkann, ef þú ætlar
að heilsa gestunum.
— En blessúð vertu, honum
gleymdi ég einmitt hérna inni
áðan, sagði hann og benti
með flöskunni út í horn.
Og það var rétt, þarna
hékk jakkinn á stólbaki. Það
leyndi sér ekki, að þessi
Veitið athyglí
Eigið þér eftirtaldar bækur. Þær eru seldar langt undir
hálfvirði, samanborið við bækur sem nú .koma út, en
auk þess eru þetta síðustu eintökin og verða ekki
endurprentaðar. 20% afsl., ef pantað er fyrir 200 kr.
Árni eftir Bjömstjerne Björnson — kr. 20,00.
Ásdís í Vík, skáldsaga, heft 60,00.
Sagan af Sólrúnu, heft 45,00.
Barátta ástarinnar, heft 20,00 .
Don Juan, ib. 18,00.
Emil og leynilögreglustrákarnir 16,00.
Heljur á lieljarslóð — ib. 30,00, heft 20,00.
Brennandi skip, Gunnar M. MagnÚSS — 12,50.
Dómsmorð, ib. 65,00.
Draumabókin, heft 22,50.
Eilíf tryggð, heft 5,00.
Fuglinn fljúgandi, ljóð ib. 20,00.
Gambanteinar, þjóðsögur, heft 20,00.
Gamla konan á Jalna, heft 10,00.
Jalna, skáldsaga, heft 10,00.
Gömlu lögin, Sveinb. Benteinsson, heft 25,00.
Fanney I, ib. 20,00.
Fanney II, ib. 20,00.
Heiins um ból, saga ljóðs og lags. ib. 15,00.
Sagnakver (Simon Dalaskáld) h. 18,00, ib. 25,00
Seiskinna, heft 12,50.
Undir skátafána, ib. 30,00.
Foruar smásögur, ib. 40,00.
Listin að kyssa, heft 10 kr.
Þú hefur sigrað, Galilei, heft 30,00, ib. 45,00.
Ævintýri Lawrence í Arabíu, heft 22,00.
Sól er á morgun, úrvalsljóð frá 18. öld, alsk. 50,00
Litli Svarti Sambó, með litmyndum, 10 kr.
Sagnablöð hin nýju (örn á Steðja), heft 65,00.
Sveinn Elverson, Selma Lagerlöf, 26,00, skb. 40,00.
Leonardo da Vinci, ævisaga, heft 30,00.
Remkrandt, ævisaga, ib. 60,00.
Af mörgum þessara bóka em aðeins fáar óseldar. Gerið
x fyrir framan bækurnar, sem þér viljið eignast,
sendið pöntunina strax, og bækumar verða afgreiddar
gegn kröfu í þeirri röð, sem pantanir berast meðan
upplag endist.
Undirrit.....óskar að fá þær bækur, sem merkt er
við í auglýsingu þessari sendar gegn póstkröfu.
Nafn............................................
Heimili ........................................
ÓDÝRA BOKSALAN. B«x 196. Reykjavík.
tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiniiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiimiimiiiuummiimmg
| Auglýsing |
| um sveitastjóra |
I Hreppsnefnd Patrekshrepps hefir ákveðið að ráða i
sveitarstjóra samkv. lögum nr. 19 1951, n k. kjör- j
1 tímabil.
| Umsóknir um starfið, ásamt upplýsingum um |
menntun og fyrri störf, svo og launakröfu, sendist i
oddvita Patrekshrepps Patreksfirði, fyrir 20. þ.m. j
Patreksfirði, 4: febr. 1958.
1 1
f§ Árni G. Þorsteinsson, 3
i oddviti Patrekshrepps jj
ÍiuiiiiiiiiiiiiiiiiiíiiiiHfliiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiniiiiiiiiiinirai
ÉiiiiiiiiiiiiliiiiiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiumiiiiiiuiiiiiiiiiiiiuiiiuiniHiiiiiiiiliinniiiininimiiiiiiiiiiiiiiimg
I VERZLUNIN 1
1 = s
I er flutt |

úr Söluturninum
vií Arnarhól
| HREYFILSBÚÐINA |
| Sími 22420 1
Pétur Pétursson
B ^