Tíminn - 08.02.1958, Blaðsíða 3

T í :M IN N, laugardaginn 8. febrúar 1958.
3
Bihlíuf élög - biblíudagur
Belti á hjóladráttarvélar
ÞEGAR ÞETTA er skrifað, er
snjór U'm land £’’t cg fan.nfergi í
a. m. þricmur lar.drfjórðungum.
- Sair.göngur á ilandi eru víða rf eppt-
ar eða tnilTu n erfiðleliaim bundn-
ar. í mjó’.kurframl'eið:’.ruhéruðun-
um er dýrit cig seinlegt að brjó'tart
með mjió'lkina á markaðinn og að
■ draga að isér ífóðurbæti í slíiku
færi, 'ir.teð þeám flutnir.ga'tælkjum,
scjn tffl lþ'333 eru nc tuð. V'erot aeitt-
ar að þ'æsu leyti eru enjóþiunjgu
útsveit'irnar á Norðuriandi. Sumis
staðar ‘þar er.u ifórif 10 (hjc’.a bíl-
■ ar 'með drifi á öýlum bj'óDum not-
•aðir II' *vetrarfiutnir.ganna. Það
eru góð cg traust farartæki meðan
hægit er að ‘halda jþeim sómasam-
lega við. iDg orJá k:iria::t furðu cnik-
ið iálfrám iá Iþeim i þæfingsfærð. En
•þeg'ar færð þyngiat <enn m'eira
vcrður rekoturoivostnaður fcólanna
óhó'flega mi.k'M. Þeir slakra olds-
neytið cg jliítna tan ald'Ur fram.
Þeir h-enta því éldci í fannfergi.
Þar sem b-iarnir duga ekki til,
er s'umB "'taðar nyrðra brugðið á
það ráð að dUytja 'mjólkina á stór-
drá'ttarvélina miðja, sitt hvoru
megin; þau 'eru fest við afturás
vélarinnar með leinföldum iithún-
aði. Drá'ttarvéi á heiHibeltum er
stjórnað á sama 'hátit og jarðýtu.
'Há'iTb edtin ná aðeins fram ó
micihjcllin (isjlá mynd). f tniMum
snjó eru framihjólin tekin af og
Sikiði seitJt í sltaðinn, en í troðinni
slóð eru hjólin cift notuð.
Drá'ttarvél é 'heilbcltum kemst
betur leiðar sinnar í ófærð eins
og að iiik'uim fæit'ur, cg Ihún hentar
vel til að troða slóð. Leiðangur
Breta cg Nýsjálendinga 'á Suður-
skautinu hafa dráttarvélar með
heiil-beitiUim, Eeim draiga sleða með
farangri. Nú vaknar sú spurning,
hvernig snjóbeltin mundu reynast
við ísí'enzka istaðhætlti. Er ekki
bug'sa-nlegit að dlsill-dráttarvélar
með snjób'eiltium og stýriKhúsi, með
hentuga oieða í drætti, séu lausn
á flufn inggvandaimáiLum Enjóasveit-
anna?
ÞESSUM spiurnirjg'um er varpað
ihér fram tii íhugunar. Mér er
'tx >'
/ . 'WSA4 'f1 P?
um siieðuim, sem (beltadfáttarvéil-
'um eða jarðýitium ©r beitt fyrir.
Þessi f'Iutnirgaaffiferð <er seinieg
og dýr cg 'varla iviðblítandi, þó að
jnenn H'eySiet. til þess að nota
hana, þvi að mjóilkinni verður að
koma á markaðinn með einhverj-
um ráðut.n.
SAMGÖNGUTÆKNI okkar á
landi er vanimcigna í snjóavetr'Um,
með iþeim tæCcjum, o:m nú eru
fyrir hendi, 'Cg 'er Iþað þeim mun
tiJf'innanlegra, Bem iflutningrþ'örf
innan hcracis og ani-lli 'landiíMuita
hefir farið vaxandi eíðustu árin.
Hjóladráttarvélar á snjóbeltuin.
Á síðari árum enu Norðmenn,
Svíar, Kanadamann og e. t. v.
fleiri þj'óðir farnar að nolta hjóía-
dráttarivétar á snjóbeltum itil viða-
f'iutninga í Eikógunum. Sajrubvæirrjt
norskuim heimildiiim getur Fiergu-
son-dráibtarivól á snjóbettum dreg-
ið sleða 'm«ð 5 amiMesta viðaræiki
með al'lt að 30 fcm. hraða á sæimi-
lega íroðinni utóð. Tvenns Ikonar
belti á hjóiadrátlarvélar eru á
markaðinum; (heilbeijti og hálíf-
belti. Hei/lbeJti n)á, eins og myndin
sýnir, frá áiit'urbjól'U'm fram á
framhjól og e.ru seiit utan hjól-
barðana. MiUijhýól ©ru eett undir
ikunnugt uim að noikk'ur pör af háif-
be'Itum liaifa- verið flutt inn og
®eiSd út 'Um land (verð .um 10 þús.
kr.), en 'Uim reynsiu manna af
þeim veit ég efcki. Fróðlegt væri
að fá báðar gerðir, heiibelti og
háCfb'S'I'ti, reynd hér, cg fá úr íþvií
skorið, hvort þ''9£!3i nýjung á er-
indi ti'l okikar cg éf svo er, hvor
gerðin hentar ofckur betur.
Júlíus J. Daníelsson.
iiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiini
SKIPAUTCCRB RIKISINS
.S. ESJA
Fyrri (hiuta þessarar aldar máfcti
varla á það minnast hérlendis, að
oss ísiending'um hæri Ejálf'Uim að
gefa út ibibliuna á móðurmáli voru.
Viílivæðið var hjá þeim, sem
þóttu'st vera kunnugir: „Það má
eikki móðga Brezka biblí'uifélagið
með iþví að minnast á þess háttar
við það. Það á annað af oss skilið
-en að vér vantreyistium því til að
sjá Mandi fyrir bibMum“.
'En ég heyrði dáMtið annað, er
ég koim á alisherjarþing Sarnein-
uðu toib'líuiféiaiganna í Sikotiandi
sujnarið 1947. Þar var ég spurður
hvað eftir annað í samtaii og einu
sinni á þingfundi, — fuiLtrúi frá
Austiurri’ri —. minnir ínig —
spurði þá: — „Hvernig stendur á
því að íslendingar skuli vera eina
evangeliska þjóðin í heimi, sem
lælfcur aðra prenta toibliuna fyrir
sig“? Sumir bættu við: „Þið haf-
ið efni á að prenta fjölda bó'ka —
en efcki bibMuna“.
Mér fannst þessar spurningar
'svo óþolandi, að ég tók ekki boði
Brezka biblíufé'lagsins, sem bauð
imér að koma tii London á aldar-
afmæl’iishátið félagsins 1954. Þá
var ekki fuiltákveðið^ hviort biblíu-
félag vort tæki úitgiáfu íslenzku
biblíunnar í sínar hendur eða ekki.
Annars voru það fieiri en „ís-
lenzki fulltrúinn", sem verða fyr-
ir óþægilegum spurningum á þess
um toib'iíuþingum. Berggrav bi'skup
í Osló hefir verið formaður Sam-
einiuð'U toitoiíuféilaganna þangað til
í isumar sem Jeið. Þá dró hann sig
í (hlé vegna beilsúbrests. En árið
1950 tjáði hann kristniboðs- og
biblíuvinum nonskum, að nú yrðu
þeir að hefjas-t handa um útgáfu
biblíunnar (handa ókristnum þjóð-
um, að öðrum kösiti yrði hann að
segja af sér formennsku Samein-
uðu félaganna. Sér þætti það öþol-
andi að heyra spurt ó þingusm
þeirra: „Hvernig stendur á að
Norðmenn, sem eiga hundrað ára
kristniboðsfélaig, sfcuii ekki gefa
út ritningiuna á neinu Afriku eða
Asíumáli? — Norðimenn brugðust
svo vel við, að árið eftir keypti
biblíufélag þeirra allt upplag ritn-
inigarinnar á. ifcungu Madagaskara
lijá Brezka félaginu og eru nú að
láta vinna að endursfcoðun og þýð-
ingu toMíunnar á 2 öðrum tunigu-
mláí'um.
Enginn sky.ldi skilja það, sem
hér er sagt, á þann veg, að stóru
biblíuifélögin, sem borið hafa hita
og þunga dagsins í þessum efnum,
séu orðin þreytt og vilji nú draga
sig í Mé. Hiifct er það, að verkefnin
eru isivo himinhá að ekki veitir að
biblíuvinir ium allan heim séu sam
tafca.
Enn eru yfir þúsund tungumál
og miáiJýzkur sem ekkert bMíurit
eiga, biblían öli er cnn á fáuni
hundimðium tungulmála og brýn
nauðsyn á að endurskoða fjölmarg
ar þýðinigar, sem eriendir krilstni-
boðar gerðu með harla misjafnri
aðstoð þarlendra manna. Áriega
bætast við um 50 milJjönir manna,
sem Jæra að lesa, en vegna féieys-
is fólksins í Afríku og Asíu og
Suður-Ameríku verður að selja
bækurnar lan'gt undir kostnaðar-
verði. Biblíufélög í 24 iöndum
senda frá sér órJega um 25 miijj.
bitol'íiu' og einstök bitoiíurit ó um
hundruð tungumálum. Það sam-
svarar 'því, að hverjú' 1000 manna
fái eina_ bitolíu og eitt nýjatesta-
menti. Á vesturiöndum fá þó 1000
manns 5 eintök þeirra að meðaitali
og til dæimis í Noregi koma 10
biblíur oig 23 Nýjatestamenti ó
htvert þúsund mænns. — í Suðaust-
ur-Asíu eru 10 þúsund um hverja
biblíu o-g hvert testamenti. Á
Spáni eru 25 þúsundir tun hverja
bitolíu. Þó er Persía, Saudi-Arabía
og Tyrkiand lakar stödd í því til-
liti. Árin 1951—1955 voru prent-
aðar ailils hvert ór að meðaltali
2735000 biblíur, 3120000 testam.
og 17700000 guðspjöil eða önnur
einstök bibiliurit. Ameríska bitolíu-
félagið (A.B.S.) gaf út 35% af
þessum toibJíum, 50% af testa-
mentunum og 70% af einstöfcum
biblíuri'tum og varði til þess sean
svarar 38 mi'iijónuan ísi. króna,
allt gjafafé. Satmsvarandi fcölur hjá
Brezka bi'blíuféJaginu voru 40%
— 20% og 20%. Árstekjur þess
eru um háJfu minni en hjá A.B.S.
Næ'st eru biblíuféJ'ög Skota og
HollendLnga. Gjatfir eru tiitölulega
mestar frá Nýja Sjálandi — lun
1 króna á mann Órlega.
Nú er íslenzka biblían loksins
komin heim, og eftirspurn furðan-
lega mikil í augum þeirra, sem
aldrei sjá nema deyfð og áhuga-
Ieysi 'umhverfis sig. En mikið er
saim't tífitir þangað til að íslend-
ingar geta hjálpað öðrum um
bibJíur. Vei't ekki til að héðan hafi
f arið á þessari öld gjöf til erlendra
biblíuféiaga, nema frá einum
manni eitfchvað um 16 þúsund
krónur als.
Vér þurfum að taba að oss út-
gáfu vasatoibiíu og u'mfram. ailt
endurskoða þær þýðingar, sem
fyrir hendi eru. Það þótti „of-
stæki og ósvinna" fyrir 40 tii 50
árum að finna að bitoJíuþýðingunni
sem þá var ný, enda þótt hand-
bókarnefndin treysti sér ekki til
að fylgja henui, .vildi t. d. ekki
ætl'a presifcum að segja: „Jahve
blessi þig O'g varðvei'ti þig“, — eða
breyta orðaiagi á „Faðii-vori“.
Hefir það ösamræmi vaJdið mis
sikiJningi og orðið oss til iíítilJar
sæimdar, ein-s og sj'á má í frétta-
grein í Morgunblaðinu norska frá
25. f. m. með fyrirsögninni:
Kan ikke islandske prester sitt
Fadervor?
Nú munu Joksins aJJir biblíuvin-
ir ísJenzkir sa’mmála mn að ekki
megi Jengur dragasit að endur-
skoða ísJenzku bibJíuþýðinguna,
einkuim þó Nýjatestamentið, þar
sem koma þarf brott móJvilum,
rönguni þýðinguim og mikJu ósam-
rærni. En til þess þarf mikið fé,
som vér þurfuim að gefa bMíufé-
lagi voru annað hvort á bibiíudaig-
inn eða endi-anær. En biblíudagur
vor er 2. sunnudagur í níuvikna
föstu. Jafnfraimt má minna á, eð
þefcta m'álefni snertir all'a biibJíu-
vini, hvort sem þeir eækj'a kirkju
eða ekki þennan sunnmdag og
hvort sem þeir Itelja sig þijóðtokkju
fólk eða ekfci. Biblían er sameign
allra kristinna manna. Og það
þarf enginn að æfcla, að hún verði
aJmennt Jesin til gagns, nema hún
sé á imæltu máli og réfct þýdd.
Sigurbjörn Á. Gíslason.
miiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMHMiimiiii)
Útsala
Drengjajakkaföt frá kr. 395,00.
Kvenpeysur — sportsoktoar
Ullarkvensoktoar - barnasofckar
Enstoar skinnhúfur fyrir sbíða*
og hestamenn, kr. 50,00
Æðardúnssængur
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiini
*
Oskilahross
Rauð hrvssa 2 eða 3 vetra, mark
líkast tvistýft framan hægra, og
brúnn hestur 5 til 10 vetra,
mark blaðstýft aftan og fjöður
framan hægra. Hrossín eru í
óskilum í Lundareykjadal's-
hreppi, Borgarfjarðarsý&lu. —
Upplýsingar hjá hreppsíjóra
Lundareykjadalshrepps, Skáipa-
stöðum, EÍmi: Skarð.
Símar okkar eru
1 30 28 og 2 42 03
HJÖRTUR PJETURSSON
og
BJARNI BJARNASON
viðskiptafræðingar
löggiltir endurskoðendur
Austurstræti 7
IMMMIIIIMIIMMIIIIIIMIMIIIIMIIIIMIIIMMMMIMIMMMIIMIII
HySEiisa bóisdl trysglr
ifrátt&rvél sssia
vestur um land í hringferð hinn
11. þ. m. Aukahöfn Tálknafjörður.
Vörumóttaka árdegis í dag.
miiiiiiiiimmmimimmiiiiMiimimmmiiimiMMMiiiii