Tíminn - 15.02.1958, Síða 9

TÍMINN, laugardaginn 15. febri'iar 1958.
9
clith lyjnnerótad:
S,
nóannci
Framhaldssaga
. % *_____:ra
29
hann aftur og fram um gólfið annarra erinda. Við vorum
en spyrji maður, hvað hann góðkunningjar, og Lotta var
sé að hugsa, fær inaður ekkert setíð til reiðu, þegar einhvers
svar eða þá. Ekkert, sem þurfti með, því að hún tók
þú hefur gaman að vita. sér aldrei frí.
Stundum förum’við saman í Við höfum oft spjallað
boð, og stundum bjóðum við saman meðan hún þó glugga-
gestum heim. Einstaka sinn- na mína eða eldhússkápana
um kemur það fyrir, að ég fer innan. Ég fékk hana ætíð til
með Hinrik í veitingahús á þeirra verka, því að Lotta var
kvöldin, en það er sjaldan. hávaxin og handleggjalöng.
Ég kenndi í brósti um Þegar Lotta stóð upp á stól
Súsönnu. Hún virtist þreytt gat hún hæglega þvegið loft-
og döpur. Var ég svo mikil ið í eldhúsinu.
geit að ég þyrði ekki að ræða Lottá liafði verið gift, en
við Hinrik um þetta í fullri maðurinn yfirgaf hana efíir
alvöru? Óttaðist ég, að hann nokkurra ára hjónaband. Hún
reiddist, er hann kæmist að hélt að hann væri í Ameríku
því, að við Súsanna hefðum en vissi það ekki fyrir víst.
talað um hann og hegðun Hún átti eina dóttur, sem nú
hans. var orðin ekkja og lá á berkla
— Ég hélt, að nú væri allt hælinu í Söderby komin að
í himnalagi hjá ykkur, sagði dauða. Og svo átti Lotta
ég og reyndi að vera glaðleg. dótturdóttur, sem var yndi
— Það var líka þannig. En hennar og eftirlæti. Hún hafði
það var heimskulegt af mér telpuna venjulega með sér,
að fara burtu í sumar. Sumir þegar hún gekk til þvotta. I
menn þola ekki að láta skilja Telpan var orðin leikin í að
sig þannig eftir eina. Það þurrka af miðstöðvarofnum j
skildi ég ekki fyrr en það var og símatækjum fyrir ömmu
of seint. sína. Hún var mjög lík ömmu
— Góða mín, það er helzt á sinni.
þér að heyra, að þú sért að En nú kom Lotta ein. Hún
því komin að gefast upp. Þaö var rjóð í kinnum og dæsti
er þó vonandi ekki ætlun þín? hátt þegar hún gekk inn í'
— Ég hef ekki ráðið þaö við stofuna.
mig enn. Ég er að hugsa málið — Hvað er nú á seyði? Hvar
Ég vil ekki fara að neinu óðs-jer Annika í dag? spurði ég.
lega. Og meðan ég hugsa mig' — Hún er á barnaheimilinu
um, verð ég að mála. Og það 'sagði hún hálfkæfðri röddu.
er gaman að mála þrátt fyrir, Ég neyðist til að hafa hana
allt. Þú skalt engar áhyggjur Þor á daginn meðan ég geri
hafa, Bricken mín.-Mér dettur hreint í Barrmans-verzlun-
stundum í hug, hvort ég eigi inni- Ungfrú Barrman hefur
að lesa yfir aftur bréfið, sem skipað svo fyrir, að ég komi
þú skrifaðir mér í vetur og ekki með hana með mér.
fara a.ð ráðum þínum. Ég er Henni fannst krakkinn víst
RnmmniniiiimmmmmmmmmmmmmmmœBiBiBim
mnnmmiiHMmmm
þó í vafa um, að það sé ómak-
sins vert.
vera fyrir sér. Þó er sagt, að
sumar stúlkur séu svo barn
— Heyrðu vina mín, sagði elskar, að þær neyðlst til að
ég. Ég vona að þú gerir þér eignast barn í lausaleik án
Ijóst, að það er alveg undir Þess að feðra það, alveg eins
því komið, hvort þér þykir! °S jómfrú María, Hún segir, að
vænt um Hinrik eða ekki. Sé 'telpan sé að handleika hinn
svo kemur ekki annað til gamla og dýra kristal Ottós og
greina, og þá muntu þú ekki geti brotið þessa dýrmætu
iðrast þess að berjast harðri muni.
baráttu til þess að endur- j Það var auðheyrt, að Lottu
heimta hamingjuna. Það var þungt fyrir brjósti. Hana
skiptir litlu, hvort mín ráð vantaði tvær tennur í efri
eða önmur eru notuð, aðalat- j g'óm að framan,og ég hafði
riðið er að aðhafast eitthvað. fyrir löngu lært að standa í
Hún hló við, og mér fannst hæfilegri fjarlægð, þegar
hlátur hennar láta kynlega í Lotta talar. Ég bauð henni að
eyrum. jkoma fram í eldhús, þar sem
— Mér þykir þú predika, ég hafði verið að þvo upp, því
sagði hún. En ég veit, að þér að mér var Ijóst, að henni lá
gengur aðeins gott til. jfleira á hjarta.
— Vertu þá sæl núna, sagði I Lotta greip þegar
ég þreytulega og lagði sím-
ann frá mér. Ekkert ergir mig
eins mikið og að heyra fólk
segja, að ég vilji aðeins vel.
Með þeim orðum á það raunar
við, að ég sé aðeins góðlátleg-
ur heimskingi. En það er ég
ekki að mér heilli og lifandi.
Sama kvöldið fékk ég heim-
sókn, sem rak allar aðrar
hugsanir brott um sinn. Það
var Lotta, sem kom, Lotta
hafði starfað lengst allra við
Listverzlun Barrmans. Hún
liafði verið hreingerninga-
kona þar áratugum saman,
einnig á dögum Pontusar. Það
voru víst ein fjörutíu ár síðan
hún hóf starf sitt þar.
Ég varð þó ekki sérlega
undrandi, þegar ég opnaöi
hurðina og sá hver gesturinn
var. Lotta hafði oft annazt
íbúð mína í fjarveru minni
og leit stundum inn til mín
diska-
þurrku og fór að hjálpa mér.
Hún þagði góða stund en and-
varpaöi nokkrum sinnum. Ég
spurði, hvort ég ætti ekki að
hella upp á könnuna, og þá
hýrnaði heldur yfir henni.
— Segðu mér nú eitt,
mundi þú leysa frá skjóðunni
og segja öðrum grun þinn, ef
þú héldir að eitthvað mis-
jafnt ætti sér stað í fyrirtæki
því, sem þú vinnur í? spurði
Lotta allt í einu.
— Ja, það er ekki gott að
segja, sagði ég, og bætti einni
aukaskeið af kaffi í könnuna.
— O, jæja, það fylgir því
áhætta eins og öðru, sagði
hún og horfði í ljósið. Eg á við
það, að nú virðist fólk lítið
hugsa um það, þótt maður sé
búinn að Vera svona lengi í
starfinu, og það gæti verið
hættulegt að hlaupa með þvað
ur. Og enn er ég ekki búin
að leggja nógu mikið til hliöar
til þess að þola að missa starf
ið. Það er allt svo rándýrt
núna.
— Það er erfitt að gefa ráð
í þessum vanda, þegar maður
veit ekki hvað það er, sem
fyrir hefir komið. En ég held,
að ég eigi hérna svcfítinn
tertubita síðan í gær, og hann
hefðir þú kannske gaman að
bragða.
— Eg þakka, en ég held ég
taki hann nú he’dur með mér
heim til Anniku, ef þér er það
ekki á móti skapi, sagði Lotta.
— Já, maður hefur nú svo
sem tekið eftir einu og öðru
síðustu árin. Og væri gamli
húsbóndinn enn á lífi mundi
ég svo sem ekki vera í vafa
um, hvert ég ætti að snúa
mér. En bæði Ottó og Hinrik
meta hana svo mikiis, að þeir!
veita mér varla áheyrn.
Hún hikaði og beygði sigj
yfir disk, sem hún var að
þurrka. — Þú átt líklega ekki
við Caro, sagði ég þegar, því
að ég viidi komast til botns
í þessu, þó að mig grunaði
ekki að Lotta ætti við hana.
— Já, ég á við hana, sagði
Lotta með áherzlu og hækk-
aði röddina. — Veizt þú ann-
ars, hvað hún gerir, þessi
sléttfeita snjáldurmús?
Já, ég taldi mig vita eitt
cg annað um athafnir henn-
ar, en ég var aðeins gömul
kerlingarskrugga með illgjarn
ar hugsanir, svo að það skipti
litlu um mitt álit. Eg þagði
og beið framhaldsins af sögu
Lottu.
— Hún stelur, sagði Lotta
og hækkaði enn röddina.
— Góða Lotfctaí. sagcji ég
skelfd, þér getur ekki verið
alvara.
— Jú, mér er alvara, sagði
Lotta með áherzlu og settist
á kollstól og teygði frá sér
langa fætur. — Já, það er ein-
mitt það, sem hún gerir, frú.
Og hefðu húsbséndurnir ekki
verið svona óskaplega heimsk
ir — fyrirgefðu orðbragðið —
en ég verð svo reið þegar ég
hugsa um þetta — þá hefðu
þeir tekið eftir þessu fyrir
löngu. Ég á við það þegar þeir
ráku afgreiðslumanninn hann
Svenson, þú manst eftir því.
i — Drottinn minn dýri sagði
ég og mér fannst sem rynni
kalt vatn milli skinns og hör-
unds. — Áttu við strákinn
hann Svenson. sem stal Lotta?
i —r Svenson stal ekki, sagði
Lotta með áherzlu. — Mundu,
að það sannaðist aldrei ann-
að en það, að munir höfðú
horfið úr verzluninni. Eg
I trúði því heldur aldrei, en ég
gat ekki fundið neina skýr-
ingu á því þá, og því varð ég
I að láta svo vera, þegar menn
sögðu það. Og það var heldur
! ekki irni annað að gera en
i láta hann fara í stað þess að
| kæra málið fyrir lögreglunni,
: þar sem þeir höfðu engar
sannanir gegn honum. En það
var samt níðingsverk gagn-
vart saklausum manni.
! —■ Segðu mér allt af létta,
Lotta, sagði ég, — því að nú
var mér ekki farið að verða
um sel.
Og svo fékk ég að heyra alla
hina löngu sögu hennar. Hún
sagði hana í mörgum áföng-
um og með miklum áherzlum
[ Eigulegar íslenzkar bækur |
| Við viljum gefa fróðleiksfúsum lesendum kost á |
| að eignast neðantaldar bækur meðan þær eru enn fá- I
| anlegar á gömlu, góðu verði. Afsláttur frá neðangreindu §
| verði verður ekki gefinn, en nemi pöntun kr. 400,00 §
| eða þar yfir verða bækurnar sendar kaupanda burðar- I
| gjaldsfrítt. 1
Jón SigurSsson. Hin merka ævisaga Páls Eggerts |
| Ólasonar 1—5. Ób. kr. 100,00.
| Bréf Jóns Sigurðssonar. Nýtt safn 334 bls. Ób.
| kr. 35,00.
| Menn og menntir, e. Pál E. Ólason. 3. og 4. bindi.
| Síðustu eint. í örkum. Ath. í 4. bindi er hið merka rit-
| höfundatal.
| Andvari, tímarit Þjóðvinafélagsins. 1920—1940
| (vantar 1925). Örfá eintök til af sumum árunum. Ób.
| kr. 200,00.
1 Almanak Þjóðvinafélagsins, 1920—1940 Ób. kr.
I 100,00.
| Rímnasafn 1—2. Átta rímur eftir þjóðkunn rímna-
| skáld m. a. Sig. Breiðfjörð. Ób. 592 bls. kr. 40,00.
Fernir fornísl. rímnaflokkar, útg. af Finni Jónssyni.
| Kr. 15,00.
| Minningar frá Möðruvöllum. Skráðar af 15 gömlum
| Möðruvellingum. 296 bls. í stóru broti. Myndir. Ób.
| kr. 38,00
| ísienzkar gátur. Jón Árnason safnaði. 180 bls. Ób.
| kr. 35,00.
§ Frá Danmörku e. Matth. Jochumsson. 212 bls. ób.
1 kr. 40,00.
I Örnefni í Vestmannaeyjum e. dr. Þorkel Jóhannes- |
I son. 164 bls. Ób. kr. 25,00.
íslenzk garðyrkjubók. Útg. 1883 með mörgum 1
E teikningum. 140 bls. ób. kr. 35,00.
Vestmenn. Landnám ísl. í Vesturheimi e. Þorst. Þ. i
| Þorsteinsson. 264 bls. ób. kr. 25,00. §j
Skólaræður, e. sr. Magnús Helgason, fyrrv. Kenn- I
| araskólastjóra. 228 bls. ób. kr. 40,00.
Dulrúnir. Þjóðsagnir og þjóðleg fræði skráð af =
| Hermanni Jónassyni á Þingeyrum. 218 bls. Ób. kr. §
| 20,00. |
§ Um framfarir íslands. Verðlaunaritgerð Einars Ás- I
| mundssonar í Nesi. Útg. 1871. 82 bls. Ób. kr. 25,00. |
| í Norðurveg, e. Vilhjálm Stefánsson, landkönnuð. |
| 224 bls. Ób. kr. 20,00. |
§} Saga aiþýðufræðslunnar á íslandi, e. Gunnar M.
| Magnúss. Fróðleg bók prýdd myndum. 320 bls. Ób.
| kr. 25,00.
Riddarasögur. Þrjár skemmtilegar sögur, 230 bls.
| Ób. kr. 15,00.
Sex þjóðsögur, skráðar af Birni R. Stefánssyni. 132
| bls. Ób. kr. 10,00.
Undirrit.... óskar að fá þær bækur, sem merkt er viB 1
= =
= í auglýsingu þessari sendar gegn póstkröfu.
Nafn ...
Heimili
lEuiuiiiiiiiiiuiiiinfmiiimiimiiiiimmmiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
ódýra bóksalan, Box 196, Reykjavík.
jHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirtfmiiiiiiuiiiiiiiiiimmnnnm
|iiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiffliniMiiiiiiiiiiiiii!íitntÉ(niiiiffliiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniininiiiiniiiniiii
| Gerist áskrifendur
| aðTÍMANUM |
| Áskriftasími 1-23-23 I
fflnmmmminnmniiiiiiiiiiiiiiiiiffliiMiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiittifflffliniuiiiiiiiiimiiiniiiimiimiiiiiiiiHÍ
MIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIÍIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
Jörð til sölu
Galtarlækur í Skilmannahreppi í Borgarfjarðar- §j
sýslu, er til sölu. Húsakostur allur nýbyggður úr a
§ steinsteypu. 10 til 12 kúa tún. Ræktunarskilyröi |
§ góð. Áhöfn getur fylgt, ef óskað er.
— Upplýsingar gefa Leifur Grímsson, sími 22773, |
og eigandi jarðarinnar, Hákon Leifsson, Galtar- 1
1 læk, sími um Akranes.
= S
a 1
ÍIIIIMIIHIIMMMIIMMIIMIIIMIIMIIIMIIIIMIIMMIIMIMIIMIIIIIIIIIMIMIIIIMMMIMIMIIMiMIIIIMMIIIMIlllllllIIIIIMIIIIMIItlHM