Tíminn - 18.03.1958, Blaðsíða 4

4
T í M I N N, þriðjudaginn 18. marz 1958,
London: — Robin Dougias-
Home er nú kominn heim frá
Stokkhóimi, þar sem hann
var dagiegur gesfur i bústað
Sybiilu prinsessu og fékk að
halda í hendina á Margréti
þrinsessu. Biöð á Norður-
löndum hafa yfirleitt látið í
það skína, að líklegt megi
þykja að ungi maðurinn
muni fá aligóðar undirtektir,1
ef hann biður um hönd
prinsessunnar.
Hér í borg er aftur á móti bent á
það, að útlitið hafi ehki batnað
fyrir hann eftir að fáðir hans,1
m.ajór Henry Douglas-Hotne hefir j
látið málið til sín taka og átt samtal
við nokkur brezk blöð um samband
sonarins og sænsku prinsessunnar.
Gamla Douglas-Home þykir Rokin
sonur sýna litla karlmennsku í skipt-
unum viS sænsku prinsessuna - Home
ættin hef ir aldrei látiS fara svona meS
sig - Mennhafa veriS hengdir fyrir
landráS og falliS á vígvelli - en ekki
veriS handhendi konu - Nú á líflækn-
• •
irinn aS ræSa viS Onnu Andersen, er
kallar sig Anastasíu keisaradóttur -
Bréfkorn Frá ParIs
Eftlr Art Buchwold
ÞaS er allt í pokanum
Robin Doug!as-Home
— skortir kaimannslund? —
Munurinn á Svíum
og Norðmönnum
Majórinn hefir t.d. sagt þetta við
blaðamenn frá “Sunday Dispatch”:
— Ég er sjálfur giftur norskri
stúlku, afbragðskonu. Norömenn
eru yfirleitt allt öðru vísi fólk en
Svíar. Ef Robin hefði orðið ástfang-
inn af norskri stúlku mundi málið
aldrei hafa farið þessar götui', sem
Þeir voru fangelsaðir, þeir voru
héngdir fyrir landráð, þeir féllu á
orrustuvöllunum, en þeir hafa
aldrei verið fótaþurrka nokkurs
manns.
Gamli majórinn skaut því hér inn
í, að bróðir hans, sem er sem
sakir standa samveldismálaráðherra
Breta, hefði hringt til hans hér
á dögunum og sagt: „Heyrðu,-
Henry, taktu þessu með stillingu,
og umfram allt segðu ekkert meira
um málið við blöðin”.
— En 'hvers vegna ætti ég
að iáta son minn þeytast um megin
land Evrópu undir dulnefni, með
svart yfirskegg og dökk gleraugu
og kalla sjáífan sig Mr. Yorke?
(Robin ungi fór huldu höfði undir
þessu nafni frá Bretlandi til Stokk-
hólms) Ég mundi víst ekki hafa á
móti því, ef hann væri þarna í
ástatbralli með fallegri stúlku. Nú
segir hann að hann sé ástfanglnn af
Hinn 31. marz n. k. verður
réttarhald við landsréttinn í
Wiesbaden, sem mikla at-
hygli mun vekja. Fyrir þeim
dómstóli er mál Önnu Ander-
son, sem kallar sig Anastasíu
keisaradóttur frá Rússlandi.
Er sú saga nú orðin mjög
fræg af blaðaskrifum, kvik-
mynd og leikriti.
Við þetta réttarhald mun síðasti
líflæknir Nikul'ásar keisara hitta
Önnu Anderson í fyrsta sinn. Hann
heitir Melnik Botkln, á .heima í
París. Það er verjandi Önnu And-
erson, sem hefir kailað hann sem
vitni.
Málið stendur í milli Önnu, sem
kallar sig Anastasíu, og hertoga-
fjölskyldunnar af Hessen, og snýst
um þýzkar eignir Romanoffanna
rússnesku, hver sé réttur eigandi
•þeirra. Anna Anderson segist rétt-
borin til arfsins sem Anastasía stór
hertogay.nja, dóttir zarsins, en her-
togafjölskyldan af Hessen heldur
þvi fram, að hún sé svikakvendi,
sé í rauninni pólska verkakonan
Franziska Schankowska, sem fiúði
frá Póllandi til Þýzkalands eftir
fyrra heimsstríðið. Anastasía keis-
aradóttir hafi verið myrt ásamt for-
stúlkunni og hvað á það þá að þýða
að neyðá hann til svoiia ski-ípa-
láta? Enginn maður af Home-ætt-
inni hefir nokkru sinni talið
| nauðsynlegt að ferðast undir fölsku
' náfhi. Og það undir nafntnu Yorke
í þokkabót. Skárra er það nú nafnið
1100 ára ættartala
Ég er ekkert fyrir það að státa
af forfeðrunum. Þeir geta flett upp
á þeim. í bökum stendur að Home-
fjölskvldan hafi stjórnað þessu
lahdi að meira eða minna leyti i
1100 ár Ég hef ekkert á móti þessari
sænsku stúlku, hvað heitir hún
aftur? Já, en ég get aldrei nefnt
það. En ég lít með tortryggni á
hverja þá stúlku, sem hagar sér upp
á þennan merkilega hátt, segir já
við bónorði-með skilyrðum. Annað
hvort vill hún giftast manninum
eða hún vill það ekki —

Anna Andersson
— er hún Anastasía keisaradóttir?
eldrum sínum og systkinum, í Je-
katerinburg í Síberíu.
Fleiri vitni en gamli líflæknirimi
koma fyrir réttinn 31. marz. Þar á
■meðal fyrrv. liðsforingi í her keis-
arans, Felix Dassel, sem er 80 ára.
Dassel særðist 1916 og var lagður
inn á sjúkradeild hersins í Czar-
I skoe Selo, þar sem keisarinn átti
l sumarhöll. Dætur keisarans gegndu
,þar hjúkrunarstörfum sem sjálf-
boðaliðar. Mál þetta hefir dregizt
|á langinn í mörg ár, en nú líður
1 að leikslokum.
Loftleiðir hafa samninga við 20 flug-
félög um gagnkvæma fyrirgreiðsb
nú er orðið. Það hefir verið dásam- f
legt, ástarævihtýri, sem vel hefði
mátt nota í uppistöðu í óperettu
eftir Rogers og Hammerstein, þar
sem Riohard Tauber hefði sungið;
aðalhlutverkið.
Ég vildi óska að Robin sýndi
dálitla kai'lmennsku. Ef hann vill
eiga hana, er það ágætt. Ef hún er
nokkurs virði, segir liún já, en ef
þau halda áfram að elta hvort
annað með þessum hætti verður
það bara enn ein sænsk slysasaga.
Karlar í krapinu
Forfeður Robin voru aldrei þeirar
skoðunar áð þeir ættu- að standa
reikningsskap gerða sinna gagnvart!
nokkhim manni, og hvers vegna
skyldi ungi Robin þi þurfa þess?
Mörg ílu-gfélög, sem eru utan vé
banda flugfélagasamsteypunnar
IATA eiga í talsverðum örðugleik-
u-m söku-m þess að stór fiugfélög
viija ekki gera við þau samninga
um gagn-kvæm viðsikipti (Interlina
Agreement), en þess konar sam-
komulag er báðum aðil-um of-t til
hins mesta hagræðis, þar sem það
tryggir gagnfevæma fyrirgreiðslu
og veldur -því m. a. að flugfarþeg-
ar geta ferðast með ýmsum flug-
félögum viða um hei-m og notið
alls staðar beztu kjara.
Undanfarin ár hefir þeim IATA
flugifélögum farið fj.ölgandi, sem
gert ha-fa við Laftleiðir samninga
um gagnkvæm viðskipti og með
un-dirritun samninga, sem nýlega
voru gerðir um þetta -milli Loft-
leiða og bandaríska flugfélagsins
TWA eru þessi félög nú orðin -um
20, en TWA er áttunda stóra
bandaríska flugfélagið, er sarnið
heifir um þetta við Loftleiðir. Auk
þess eru nú í gildi sams konar
samningar anilli Lc-ftleiða og
þriggja -brezkra fíugfélaga, franska
flu-gfélagsins Air France, Aeroflot
hins rússneska, auk smærri f-élaga
viða um heim.
Vegna þessa geta farþegar nú
keypt 'í skrafstc-fum Lcftleiða einn
farseðil til ferðalaga til hinna fjar-
lægustu flugstöðva og fá sama af-
slátt ög ef ferðast væri tneð einu
félagi. Er þetta einkum liagstætt
fyrir þá, sem ferðast vilja innan
Bandarí'kjanna, þar sem kaup far-
seðla Thér spara 10—15% söuskatt,
sem lagður er á þá farseðla, sem
keyptir eru í Bandarikjunum.
Þau flugfélög, sem gert ha-fa fyr-
greinda samninga -við Loftleiðir hf.
munu annast sölu farmiða með
flugvélu-m Loftleiða á flugleiðum
ýfir Norður-Atlantshafið, og er fé-
laginu því mikill styrkur að þess-
um nýju tengalum við liin stóru
erlendu flugféiög.
(Frá Loffcleiðum)
OSS ER það næsta ógeðfellt að
ræða um persónulegar fjárhags-
ástæður hér í dálkunum, en þegar
þær eru þanni-g vaxnar að þær
snerta svo að segja hvern einstakl-
ing í frjálsum heimi, er réttmætt
að gera undantekningu og láta
raust sannleikans hljóma.
Undanfarna þrjá mánuði höfum
vér bak i brotnu hamazt við að
greiða skuld, sem eftir stóð að
loknú jóla-boðinu; þar við bættist
áð vér áttum ógreitt fyrir smáboð
hjá Maxims og áttum að auki dá-
litla spilaskuld óuppgerða við
fréttaanénn filá „Time“ og „Life“.
Al'it var þetta ærið
vehk á þremur
níáhuðum, en vér
b’á'riim 033 karl-
mjnnlega og
treysium á spá-
dcun Eisenihovvers
um að efnaihags-
ástamUð mund'.
fara batnandi er
komið væri fram í marz. Og það
reyndist líka orð að sönnu. Það
birti óðum í lofti, eða þangað til
konan formynkvaði hækkandi fjár
málasól.
— ÉG Á EKKERT til að fara í
á þess-u vori, sagði hún að lokinni
fcannun á. faitaiskápunum.
— Hvað er að heyra þetta, ég
sé ekki belur en tveir skápar séu
fullir af kjólum.
— Þeir eru allir úr móð, svaraði
hún. Hver heldur þú að gangi nú
í tízkunni frá í fyrra? Nú er það
-svifrárlínan, nærskyrtustíllinn og
svo pokinn. En allt sem ég á i
skápnum er beinlínis sniðið á mig.
Ég get ekki verið þekkt fyrir ■ að
láta nokkurn mann sjá mig í þessu
í ár.
— Hvað ertu að reyna að segja
mér, góða mín, spurði ég, og vissi
auðvitað fullvel, hvað hún var að
íara.
— Aðeins það, að ég þarf að fara
í bæinn og fá mér ný föt.
— En það kostar stórfé!
— Þetta er lífsins gangur.
— Við skulum nú ekki hrapa
að neinu. Þetta getur verið stund-
arfyrirbæri. Hver veit nema tízku-
kóngarnir fái vitglóruna aftur áð-
ur en snmarið gengur í garð. Get-
um við ekki bjargazt við bráða-
birgðaráðstafanir á meðan?
— Hvað áttu eiginlega við með
,)bráðabirgðaráðs'tafanir“?
— Gætirðu til dæmis ekki keypt
þér nokkra óléttukjóla? Yrði það
ekki sami svipurinn?
— Það gæti verið, en það væri
að svíkjast aftan að tízkunni.
— Jæja, en að kaupa eina lengd
aif gardínuefni, klippa gat í miðj-
una, sauma hliðarnar saman og
setja band um neðri endann? Er
það ekki stællinn? Enginn gæti
séð muninn.
— É-g mundi vita muninn.
— En hvað um s-tóru koddaver-
in, sem mamma þín sendi okkur?
— Blessaður vertu ekki að reyna
að vera fyndinn. Ég er ekki að
biðja um mikið. Bara ný föt. Er
ekki ætlazt til þess að konan hjálpi
manninum a framabrautinni? Ef
þú lest „Ladies Ilome Journal“
ættirðu að vita þetta. Og hver-nig
get ég hjálpað þér, ef ég er ekki
sömasamlega klædd.
— Þú hjálpar mér bezt með því
að við lifum innan ramma laun
anna, sem ég fæ.
— Það stendur ekkert um það
í „Ladies Home Journal“ að hiaður
eigi að lijálpa manninum svoleiðis.
-— Það er ú-tsala á rósóttum
sængurverum hjá Galc-ries Lafay-
ette, sögðum vér nú til þess að
leiða hana aftur á sporið.
— Þú ert svo smár í þér, hrópaði
hún angistarlega. Og ætlastu til að
ég fari í kokkteilpartí í þessum
gömlu kjólum. Ég mana þig að
bjóða mér í kokkteilpartí upp á
þau kjör.
— Jæja, jæja, svöruðum vér. —
Þú verður ekki beðin um að fara
í neitt kokkteilpartí.
En þarna opnaðist ný skúffa, al-
veg óvart. í henni voru ásakanir
um að maður væri alltaf þreytt-
ur á kvöldin, og hefði aldrei tíma
til að bjóða konunni út, og svo
væri setlazt til að hún héldi uppí
hóteli hér o. s. frv. Vonleysið sótti!
að oss. Að lokum gerðum vér það
eina, sem sérhver harðskeyttur, á-
kveðinn, gáfaður og þros-kaðut'
eiginmaður getur gert við svona
aSstæður: Gáfum-st hreinlega upp.
SÍÐAN HEFIR konan sótt all-
ar tízkusýningar, sem haldnar hafa
verið í París. Pakkarnir streyma
heim til okkar. En vér fáum ekki
að opna þá lengur. Það breyttist
eftir að oss varð það á, að fleygja
kjólnum en geyma pokann, sem
hann kom í.
í þessum þrengingum er ein
huggun. Nú er allt eins og sniðið
á oss. Ef maður fengi boðskort á
grímuball, væru ekki vandræðin.
Búningurinn mundi ekki kosta
eyri. Það er allt í pokanum.
(NY Herald Tribune, einka-
rétt á íslandi til að birta
greinar eftir Art Buchwald
hefir TÍMINN.) :
Fréttir frá
ríkisráðsritara
Forseti ísiand-s he.fir, samlkvæmt
tiki-C'gu u tan-rik isráðherra Guð-
mundar í. Guðmundasonar, veitt
I Seth Brinek lausn frá aðalræðis-
! mannsstarfi fyrir ÍSland í Sbakk-
hólmi og veitt ungfrú F.M. Young
sendiráðsri'tara viðu'rkte-nningu
sem ræðismanni Bretiands, rríeð
- aðsetri í Reykjavík.
Þá hefir forseti, saimíkvæmt til-
tcigu heilbrigðisráðherra, Hanni-
; bals VaiMima-nssonar, veitt Bryn-
I leifi Steingrímssyni héraðslæiknis-
emibættið í Kinkjubæjarihéraði frá
11. þ.m. að telja.
íþróttir
(Framhaíd af 3. síðu).
11 stig og Ungmennafélagið Leifur
-heppni í Kel-duibvenfi 11 stig.
Sti-ghæsti rnaður mótsins var
Brynjar Haildórsson í U. M. F. Ö.,
með 20 stig.
Arngrímur Geirsson íþrótta-
kennari í Álftagerði í Mývatnssiveit
stjórnaði íþróttunum. Stef'án Ó.
Jónsson, kennari í Reykjavík
stjórnaði búfjárdómum.
Síðast fór fram keppni í knatt-
spyrnu imilli Núpsvei-tunga og Þóra
höfnunga.