Tíminn - 10.04.1958, Blaðsíða 9

TÍMINN, fimmtudaginn 10. apríl 1958.

:0- 'if -ic
Þrettárida stúlkan
Saga eftir Maysie Greig
i < ctiiiiimiiiimiiiiiiuiimitutiiiiiimitiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiimiiminimiiiHU
.
1 FÉLAG ÍSLENZKRA EINSÖNGVARA
a
Vegna gífurlegrar aðsóknar verða
hún hnyklaði brýnnar og
kreppti hnefana aö hún haföi
skiliö, hvað hann átti viö.
Eftir nokkra þögn stundi
hún upp meö erfiðismunum
og hann sá, aö varir hennar
skulfu.
— Ef þér eigið við með
„sambandi” mínu og hr. Frank
lins, að ég er ritari hans, þá er
ég það og hvað með þaö?_
— Já, en þó aö þér'séuð
ritari hans, sagöi hann þá
?arf hann ekki aö taka yöur
meö til Hillcrest House og búa
þar einn með yöur. Getiö þér
ekki gert yður í hugarlund,
hvaö fólk mundi segja um
slíkt?
Á eftir varð löng og vand-
ræðaleg þögn.
— Það er af einskærri til-
viljun, að ég kom í dag. Ég
kom hingað niðureftir til aö
vinna. Klara stamaði fram
orðin, en spuröi sjálfa sig, um
leið hvers vegna hún væri að
útskýra þetta fyrir homim.
— Gátuð þér ekki urínið á
skrifstofunni? spuröi hann.
Nú var hún einnig oröin
reið.
— Maður, sem er eins dug-
legur og samvizkusamur og hr.
Franklin er sennilega í sínum
rétti að taka ritara sinn meö
út á sveitasetur sitt, ef hann
vill.
— Ekki þegar kona hans og
börn eru í Ameríku.
— Haldiö þér í raun og veru,
að maöur eins og hr. Franklin
myndi nokkurn tíma nota sér
slikt?
— Já, en hamingjan góöa,
þaö er einmitt þaö sem hann
gerir.
Hún stirðnaöi upp. Rödd
hennar var ísköld, Gerir hann
það?
Nú var komin rööin aö
honu að roðna. — Heyriö þér
nú. Ef þér væruö ekki systir
Benna mundi ég segja góöa
skemmtun — ef þér kærðuö
yður um manninn.
Hann hnyklaöi brýnnar.
Geöjast yöur vel aö hr.
Franklin?
Hun svaraöi ekki að bragöi.
síðan hnykkti hún til höföinu
og leit þrjózkulega á hann:
já, það getiö þér reitt yður á.
Hann ypti öxlum. Ja, þér um
þaö. Mér fannst ég bara verða
aö segja yður......væri ég í
yöar sporum, mundi ég reyna
aö fá mér aðra vinnu.
— Kærar þaklcir fyrir yöar
góöa ráð, sagöi hún svo háös-
lega, að hann varö aftur bál-
vondur.
-- Þaö var ekkert. Og eins
og ég sagði, þá hefði ég aldrei
sagt þetta, ef þér væruö ekki
systir Benna.
— Ég er sannfærö um, aö
Benni mundi veröa yöur afai'
þakklátur.
— Þaö er óþarft aö vera meö
illkvittni. Ég vildi yöur vel.
Ég vildi vera vingjarnlegur.
Vingjarnlegur. Hun hreytti
orðinu út úr sér. Yður hefur
vafaiaust fundizt þér vera
aískaplega vingjarnlegur,
þegar þér senduö mér orki-
deurnar!
Og nú eruö þér svo vingjarn
legur að gefa mér þaö góöa ráð
aö segja upp ágætri stöðu og
fara frá manni, sem hefur
veriö mér sannur vinur, hann
hefur bæöi verið lijálpsamur
10

og skilningsgóöur og hvorki
frekur né þröngsýnn......
Hann greip fram í fyrir
henni meö stuttum hlátri.
— Fólk er sannarlega ekki
vant að bera mér þröngsýni á
brýn. Þér eruð hressandi,
Klara Mér þykir leitt, ef þér
hafiö skilið mig þannig......
Eigum viö aö dansa?
Hún hikaöi Jú, kannske það.
Hann rétti henni höndina
til að hj álpa henni aö rísa upp
En á sama augnabliki var eins
og eitthvaö gerðist innra meö
honum.
— Ó, hvaö þér eruö yndis-
legar, sagöi hann hásri röddu
og á samri stundu haföi hann
þrýst henni aö sér og kysst
hana. Hún veitti enga mót-
spyrnu, brot úr sekúndu kærði
hún sig ekki um að veita mót-
spyrnu. Hún fann unaöstilfinn
ingu hríslast um sie alla, sömu
unaöstiifinninguna ög hún
haföi fundið kvöldiö, sem
hann hafði kyssti hana í
fyrra sinnið. EJn svo sleit hún
sig lausa og reiöin sauð í henni
— Hvernig dirfist þér . . . aö
vera svona viöurstyggilegur!
hrópaði hún.
Fyrirlitningin í rödd hennar
kom honum til aö blóöi’oöna.
— Eruö þér aö reyna aö telja
mér trú um að yður hafi mis-
líkaö, sagði hann napurt . . . .
stúlka eins og þér, sem kærir
sig kollótta um mannorö sitt
hann — hann er nýstaðinn
upp úr veikindum. Viö
snæddum morgunverö saman
og árangurinn af heimsókn-
inni varö sá, aö ég fer til
Ameríku og tek nokkuð af
starfsfólki mínu meö.
Við .eigum aö stofna deild,
sem vinnur í samráöi viö j§
amerisku hernaöarmálanefnd. |
ina. Hann lét í ljósi eindregna |
ósk um, aö ég hraöi för minni
vestur sem allra mest. Þaö
verður erfitt, en þegar forsætis
ráðherrann hefur einu sinni
ákveöið eitthvaö er bezt að
reyna aö fara eftir því strax.
Hún sagöi hægt: Svo aö þér
farið þá til Ameríku eftir
nokkrar vikur, hr. Franklin?
Hann stakk höndunum í
vasana og sagöi brosandi:
— Við förum til Ameríku
eftir nokkrar vikur, Klara.
Hún etamaái: Pörum við . . .
— Auðvitaö. Hvað hélduö
þér. Rödd hans var ekki laus
viö óþolinmæöi.
1 Þér fáiö ekki langan tíma til
aö ferðbúast, en ég vona, aö
þér annið því samt.
I Hún hafði ekki áttaö sig enn
Hr.Franklin sagöi, aö hún ætti
aö fara með honum til
Ameríku eftir nokkrar vikur.
| — Skipun er skipun, Klara.
Hann brosti en rödd hans var
ákveðinn. Ég hef fengið mína
í Austurbæjarbíói í kvöld,
18 skemmtiatriði.
fimmtudag
kl. 11,30.
Aðgöngumiðasala
Sími 11384.
í Austurbæjarbíói frá kl. 2.
iiniiiiiiiiiiiiiiiiilllllliililiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiliiiiiituiilin
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilillliiiiliiiiiiilliillllllllliiliiiiiliillinilllllliiil
Hestamannafélagið Hörður heldur
Árshátíð
sína í Hlégarði laugardagskvöldið 12. april.
Aðgöngumiðar fást hjá stjórninni og Kristjáni |
Vigfússyni, Reykjavík.
fyrri skipun og — þér yðar. Eg
og skemmtir sér meö giftum Horton og Redfern meö og
manni .... forstjóranum 1^aiar Þeirra koma líka.
sínum Forsætisráðherrann vill, að ég
Hún sló 'hann meö flötum ráöi blaðafulltrúa til aö koma
lófanUm í andlitið, eins fast og me<^> svo e8 verð aö reyna
hún gat. , aö ná í einhvern.
— Gjörið þér svo vel — hér' Hún sagöi: Þurfið þér raun-
hafið þér þakklæti mitt fyrir verulega á mér aö halda, hr.
allt sem þér hafiö sagt í kvöld. Franklin? Er engin von til þess
Ég óska ekki eftir að sjá yöur aö ég geti fengið að vera eftir?
framar, Carfew kapteinn. I Hann leit furðulostinn á
ÁÖur en hann gat hindrað hana og hún sá, aö hann var
þaö hafði hún snúizt á hæl og særður.
iiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiimi
Mænusóttarbólusetning
í Reykjavík
hlaupiö út úr forsalnum.
7. kafli.
Það var skömmu eftir að
Ameríka hafði gerzt þátt-
takandi í styrjöldinni, aö hr.
Franklin sagöi henni frá
ákvöröun sinni.
Mánudagurinn byrjaði eins
og venjulegur mánudagur.
Klara hafði stokkið fram úr
rúmi sínu og gleypt í sig
morgunveröinn, svo að hún
hefði tíma til aö lesa sundur
póstinn, áöur en hann kæmi á
skrifstofuna klukkan níu.
Veöriö var bjart og fagurt
og sól skein í heiði.
Hún hafði rétt lokið aö lesa
sundur póstinn, þegar hún
heyröi fótatak hans á
ganginum.
Hún þekkti hann og hans
breytilegu geðbrigöi svo vel, aö
henni varð samstundis ljóst,
aö eitthvað óvanalegt var á
seiði.
En hann sagði, eins og hann
var vanur: Leiö yður vel um
helgina, Klara?
— Já, þaklca yöur fyrir. Ég
fór heim. Benni var í síöasta
orlofinu og nú fer hann aftur
tii vígstöövanna. Ég vona, aö
þér hafiö getaö hvílt yöur vel,
hr. Franklin.
— Ég. Hv'ílt mig. Hann hló
stuttiega. Satt aö segja haföi
ég í ýmsu að snúast. Forsætis-
ráðherrann sendi eftir mér og
ég fór til Checkers til aö hitta
— Eruð þér galin, stúlka
mín. Þér kunnið ekki aðeins
öll vinnubrögð og ég þarf víst
ekki aö segja yður, aö þaö
verður nóg handa yöur að gera
heldur mundu líka líða mánuö
ir, þar til ég gæti náð í
einhverja, sem væri fær um aö
taka við stöðunni. Auk þess
get ég ekki unnið meö hverjum
sem er. Ég veit, aö ég er skap-
mikill og uppstökkur og ef
einhver persóna fer hiö
minnsta í taugarnar á mér get
ég alls ekki unniö með henni.
I Ég get unnið meö yöur — tja,
ég geri ráð fyrir aö það stafi af
) því, að mér fellur við yður. Og
svo segið þér, aö þér viljið ekki
koma!
— Auðvitað vil ég koma,
tautaöi Klara og brosti dauf-
lega, en varir hennar titruðu.
Hann brosti einnig. Nú
þekki ég yður aftur, Klara.
Vlð fáum nóg aö gera, áður en
viö förum . . Við förum fljúg-
andi, en mestallan farangur
sendum við sjóleiöis. Haldiö
þér, aö þér getið haft farangur
inn tilbúinn eftir fáeina daga.
— Já, það get ég áreiðanlega
Hvar eigum viö að dvelja,
þegar vestur kemur?
— í Washington, vitanlega:
— Er það ekki þar sem frú
Franklin og börnin búa; ÞaÖ
veröur dásamlegt fyrir yöur,
hr. Franklin:
— Já, haldið þér ekki. Hann
hló glaðlega. Mér finnst ótrú-
Mænusóttarbólusetningin
verndarstöðinni. — Opið
heldur áfram
aðeins:
4—7 e.h.
í Heilsu-
Þriðjudaga kl.
og laugardaga kl. 9—10 f.h.
Heilsuverndarstöð Reykjavíkur
MIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllilllliillllilllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUllllUlllllllllillltillllUllinUllIlllllH
V.V.VV.W.VAW.W.W.W.VAV.V.V.V.V.V.V.W.W,
5 ?
Tilkynning
Vegna jarðarfarar prófessors Magnúsar Jónsson-
ar verða skrifstofur vorar lokaðar frá hádegi í dag.
Reykjavík, 10. apríl 1958.
INNFLUTNINGSSKRIFSTOFAN
I
____________________
V'AV.VV.V.'.V.V.V.W.W.V.V.V.V.V.V.VAVAVWWW
Máclfríður Jónsdóttir
lézt að elliheimilinu Grund, 27. marz s. I. Verður jarðsett frá Foss-
vogskirkju, föstud. 11. apríl, kl. 1,30 e. h.
Vinir hinnar láfnu.
Jarðarför mannsins míns
Sveinbjarnar Lárussonar
er andaðisf 5. þ. m., fer fram frá Fossvogskirkju, föstud. 11. april kl. 3 síðd. Blóm vinsamlega afþökkuð.
Sigríður Sveinbjarnardóttir.