Tíminn - 18.05.1958, Síða 9

ÍÍMINN, sunnudaginn 18. maf 1958.
|iiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiuiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiniiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiini!imiimg
| Þrettánda stúlkan |
1 Saga eftir Maysie Greig
flllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliuilllllilllllillllllllillllllillllilllllllilillllllllllillllllllilllllllllliuiuilllll
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIIIIIIIIIIWUlllllllllllllllilllllllll
36
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmii
þar sem furðuleg-ustu hlutirl
verða boðnir upp — ungar!
stúlkur og ungir menn hjóöa1
upp kossa sína — já, þetta1
hljómar dálítið kjánalega, énj
ég held nú samt aö það geti
orðið gaman að þessu, og þér
verðið að láta yður batna
fljótt svo að þér getið komið
þangað.
— Eg held ekki að mig
langi, hr. Franklin. Hún lét
fallast niður á stól. Hana
svimaði og tárin runnu nið-1
ur kinnarnar, án þess að' hún I
gseti komið í veg fyrir það.
Hann leit snöggt á hana og
á alúðlegt og vingjarnlegt
andlit hans var áhyggjusvip
ur.
— Er eitthvaö aö, Klara?
spurði hann rólega, og þegar
hún svaraði ekki hélt hún á-
fram: Eg hélt að þér værúð
hamingjusamar, Klara, ný-
trúlofaðar. En . . . ekki er
allt sem sýnist. Eg vil ekki
vera með afskiptasemi, en er
nokkuð, sem ég get gert fyrir
yður?
— Já, hvíslaði hún og
kreppti hnefana. Haldi'ð þér
ekki, að ég gæti fengið að
fara heim til Engiands aftur?
Eg veit að þaö er hræöilegt
að biðja um þetta einmitt þeg
ar við erum nýkomin.
Rödd hennar brást.
Hann gekk með hendur í
vösum.
— Ef þér óski'ð þess, Klara,
þá held ég að hægt sé aö koma
því við. Einn af starfsbr-æör-
um minum fer til London
næstu daga og það verður til
mikils hagræðis ef ég sendi
með honum einkaritara, þar
sem yður er kunnugt um ali
an reksturinn. Þegar þér er-
uð komnar til London getið
þér ákveðíð hvort þér komið
hingað aftur eða ekki. En ég
vona að þér komið aftur. Eg
þarf ekki að segja yður hve
mikið éa mun sakna yðar oe
þeirrar hiálpar sem þér hafið
veitt mér.
— Þakka yður fyrir, hr.
Franklin — og — ef bér get
ið raunverulega geneið þann
ig frá málum, mundi það
gleðja mig mikið.
— Ásrætt látið mig bara sjá
um bað, Klara.
. Hann baenaði og sagði svo
dálí'tið var dræðalegur: Þér
hafið náttúriega sagt Carfew
frá bessu . . . ?
Hún hristi höfuðið.
—i Nei, hr. Franklin, og ég
bið yður aö segja honum það
ekki.
Nú já, sagði hann og neri á
sér hökuna. Hann boltnaði
hvorki upp né niður í neinu
og var enn ruglaðri og á-
hyggjufyllri en nokkru sinni
fyrr. Hann langaði til að
spyrja hana hvað væri í raun
inni að, — þv-í gi'einilega var
ekki allt með felldu — en
hann vildi ekki neyöa hana
til að leysa frá skjóðunni. Þar
að auki sá. hann, að hún var
ekki fær um aö rökræða eitt
né neitt.
Læknirinn kom jafnskjótt
og hún hafði komist heim til
frú Carey. Hann staðfesti að
hún væri með hitasótt og skip
aöi henni að liggja í rúminu
fjóra til fimm daga.
— Það er ekkert hættulegt
ef þér farið vel með yöur,
sagði hann, þér hafið ofkælzt
og þar að auki finnst mér
að þér séuð heldur veiklu-
legar.
Fjóra til fimm daga í þessu
litla ömurlega herbergi, sem
var svo ópersónulegt og
snautt að öllu sem minnti
á heimili. Þar var dívan, lítil
kommóða af þeirri gerð sem
framleidd er í þúsundatölu,
borð í sama stíl, klæöaskápur
mér frá því þegar ég heim-
sótti þau í gærkveldi. Þegar
hann var kominn alveg inn
í herbergið bætti hann við:
„Hafið þér nokkuð á móti því
að ég komi inn fyrir? Eg
hugsaði með mér að það
mundi gleðja yður að sjá fram
an í einhvern. Þér þekkið
ekki svo marga hér.
— Það gleður mig líka aö
þú skyldir koma, hvíslaði hún.
— Hvað á ég að gera við
þetta? spurði hann og hamp
og þvottaskál, allt saman held aði rósunum. Þegar þögnin
fór að verða vandræðaleg.
Hún lét sig falla aftur á
bak. Það var svo þægilegt aö
einhver skyldi sýna henni
umönnun.
— Ég er hræddur um aö
engir vasar séu hér inni en
þær geta víst staðið hér í
krukkunni.
En hvað þær eru fallegar.
Hann varð næstum barns-
lega glaður.
— Lýst yður vel á þær. Þá
tók hann eftir því að engin
önnur blóm voru þar inni.
Hann hnyklaði brýnnar.
Carfew, unnustinn hennar,
hlaut þó að hafa fært henni
rósir.
En þessi staðreynd leiddi
hug hans að samtalinu sem
hann hafði átt við Rósalind
kvöldið á Shoreham. Hún
hafði gefiö í skyn aö eitthvaö
væri bogið við þessa trúlofun
og hvatt hann til þess aö gefa
ekki upp alla von. Hann hafði
ekki hugsað um annaö en
þetta samtal siðustu vikur.
Ætti hann að fylgja ráðum
hennar eða var skynsamleg
ast fyrir hann að forðast
ur smekklegt og þokkalegt en
bar engan persónulegan svip.
Hún hugleiddi herbergið
sitt heima sem sneri út að
tennisgarðinum, stóra mak-
indalega hægindastólinn með
snjáðu áklæði, snyrtiborðið
sem eitt sinn í bernsku henn-
ar hafði veriö skreytt dýra-
myndum en nú hafði verið
málað yfir dýrin og boröið var
skærblátt, myndirnar á veggj
unum sem hún hafði virt fyrir
sér frá því hún var barn . . .
Það var gaman að feröast út í
heim, það gat veriö skemmti
legt, þegar maður var heil-
brigður en þegar maöur var
veikur greip heimþráin um
sig og gerði mann órótt í
geöi.
Tíminn sniglaðist áfram og
liún hafði höfuðverk svo aö
hún gat ekkert lesið. Frú Car
ey var önnum kafin en heppn
aðist þó stöku sinnum að
skjóta upp til hennar bakka
ineð mat. Hr. Franklin
hringdi á hverjum degi. En
Jón hringdi ekki. Jón lét ekki
sjá sig.
Það þótti henni verst. Samt
Opinbert uppboð
verður haldið að Fríkirkjuvegi 11, hér í bænum, |
miðvikudag 21. maí n.k. kl. 1,30 e:h. eftir beiðni I
sakadómarans í Reykjavík. I
Seldir verða alls konar óskilamunir, svo sem reið- 1
hjól, fatnaður, töskur, lindarpennar, úr o.fl.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetinn í Reykjavík
SlllllllllUIIIIIIIIlIIIIIIIIIIIMlIIIIinilllllllIillllIIIIIIIIIIIIIIIIIillllllllllUIIIIIIIIIIIIIiHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllN
sem áöur hélt hún áfram að Klöru. Hann hafði næstum =
segja vlð sjálfa sig að þaö
væri bezta lausnin á málinu.
Það mundi lækna hana af
hinni vonlausu ást. Og heppn
aðist það ekki mundi hún
læknast af ástinni þegar hún
færi frá Washington. Hún
var að þvi búin að skipuleggja
allt saman. Þegar hún var
komin til Englnds gæti hún
ákveðið hið síðarnefnda
þegar hann frétti um veik-
indi hennar.
Hann leit í kringum sig og
sagði:
— Þetta er skemmtiiegt
lítið herbergi.
Hún hló.
— Það er fallegt af yður aö
segja það en í hreinskilni
CS
I Aðalfundur
3
SÖLUSAMBANDS ÍSL. FISKFRAMLEIÐENDA
verður haldinn í Reykjavík, mánudaginn 2. júní
1958. — Dagskrá samkvæmt. félagslögum.
3
Stjórn Söfusambands ísl. fiskframleiðenda
1
1
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiH
íi =
| Aðalfundur I
| Svifflugfélags íslands j
verður haldinn í dag, sunnudag, 18. maí kl. 2 |
1 síðdegis í Aðalstræti 12. |
| Stjórnin I
I 1
iiii]iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimnniiBg»n»
Bændur
Þeir, sem hafa hugsað sér að fá blásara hjá okkur 1
fyrir sumarið, eru vinsamlegast beðnir að gera 1
pantanir sem fyrst, þar sem ekki verður hægt að I
smíða mikið fram yfir pantanir.
K E I L I R H. F. Símar 34981 og 34550.
■HHMiiiitiiiiiniBniniiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimnnimiiiiiiiuffiHnHH
Sigríðar-kaffi (
Stjórn Minningarsjóðs Sigríðar Halldórsdóttur 1
efnir til kaffisölu í Góðtemplarahúsinu í dag 1
kl. 3 e. h.
Reykvíkingar, drekkið síðdegiskaffið í I.O.G.T.- =
húsinu. 1
Stjórnin Í
B
s
ommiiiini
aiiiuiiiiiiiiiuiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiuiiiiniimiutniiiiHi
slitið trúlofuninni, þá mundi sagt ei hræðilegt. A.m.k,
það ekki vekja eins mikla at- er hrseðilega emmanalegt
hygli og hefði henni verið slit ' eina-
ið stuttu eftir að þau hefðu
Bújörð
Hún beit í vörina á sér. ÞaÖ
opinberað hér. Og trúlof unin'!iaí<11 ^?1 veriö ætlun
liaföi þó haft þau áhrif sem^™ h^.sef|a Þetta ,e11
il var ætlast. Svo virtist sem síðustu aö hún hafði
hr Franklm og kona hans ekki getaö stmt si Hún
hefðu sætzt. Og þa væn betra fyrirleit sjálfa sig fyrir það>
þegar hof skildu þau Kloru hún hafði aldrei tað af_
og Jón. Svo lengi sem hun þorið fólk
vissi að ekkert tækifæri var
til að sjá hann eða heyra
rödd hans . . .
Þetta kvöld — fyrir klukku
stundu — hafði maður nokk
urgengið að dyrunum á her-
bergi hennar og drepið á dyr.
Eitt andartak gat hún engu
svarað, svo áköf geðshræring
sem reyndi að
vekja samúð annara.
Hafið þér verið einmana?
spurði hann titrandi röddu.
Elsku bezta, ef ég hefði vitað
það.
En hann tók sig á. Er
Carfew farinn á braut?
— Það, það veit ég ekki.
Henni hafði ekki komiö til
greip hana. Loks gat hún stun hugar fyrr en nú að Carfew
ið upp: „Kom inn.“ Hún hélt'gæti verið fluttur á brott en
fst um lakið svo að hnúar
hennar hvítnuöu.
En maðurinn var Albert
Ashton.
Hann opnaði dyrnar og kom
inn fyrir dálltið vandræða-
legur. Hann hélt á stórum
rósavendi — ljósrauðum rós-
um.
tilhugsunin um það kveikti
nýjan vonarneista í brjósti
hennar. Þaö gat verið skýring
in á því hvers vegna hann
hafði ekki komið.
— Vitiö þér þaö ekki, endur
tók hann varfærnislega.
Hún vissi að hún hafði
talað af sér. Hún varö að
Stórjörð með hlunnindum í þjóðbraut í Mýrasýslu |
fæst til leigu í næstu fardögum. Ekkert eftirgjald. I
Til mála kemur að selja leigutaka hálfa jörðina §
undir nýbýli. Aðeins menn vanir búskap koma I
til greina. Tilboðum sé skilað til Tímans fyrir 1. |
júní merkt „Bújörð“.
liiiuiiiiiiiiiiimiiiniiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiumiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmiiwl
Telpukápur
3
í mörgum litum á 1—12 ára
Póstsendum. — Sími 17585.
VALBORG
AUSTURSTRÆTI 12
— Mér þykir leitt að heyra hafa taumhald á tungu sinni.
að þér skulið hafa verið veikar En það var erfitt að gæta
sagði hann. Franklin sagði þess þegar maður var með
Rafmyndir hf. Lindarg. 9a, sími 10295