Tíminn - 22.05.1958, Síða 9

rÍMI'NN, fimmtudaginn 22. maí 1958.
E =
E I
C= =
1 Þrettánda stúlkan I
| Saga eftir Maysie Greig |
uniilllli!teill!lllll!lll!l!!!liui!lili!llliliiuuiiu!ujmuui!iilll!!!!illlil!lllll!! llllllllllillllllllllllllllimilllimilllllllllllllllllllllllilllillllllllllimilimiíni
hann, virtust þeir hafa þver-
öfug’ áhrif .
Hann sá að Ijós var-í íbúð-
inni og þegar hann opnaði
heyrði hann raddir og þeklcti
að það voru nióðir hans og
Rósalind. Hann varð næstum
glaður, þegar hann heyrði að
hún væri þarna. Hann var
svo þreyttur eftir vonbrigðin
að hann kærði sig kollóttan
um ailt. Hann var eins og lít-
ill drengur, sem hefir verið ó-
þægur, og er strax farinn að
hugsa um ný skammarstrik
í stað þess að hegöa sér vel
aftur.
— Blessaðar og sælar,
hvernig hefir ykkur liðið?
— Jón, hvar hefurðu ver-
ið? Rödd móður hans var á-
sakandi og hún reyndi að
leyna óttanum, sem hún hafði
þjáðst af eftir að hann fór.
Hafði hún sagt of mikið. Hafði
hún aðeins gert hann enn
þrjózkari?
Hún hafði sagt að hún væri
þreytt eftir ferðina, en strax
og hann var farinn hafði hún
fundíð til eirðarleysis og ó-
róa. Jón gat ekki verið þeklct
ur fyrir að láta hana vera
eina fyrsta kvöldið eftir kom
una — þegar allt kom til
alls hafði hún ekki sagt svo
mikið — að minnsta kosti
ekki nleira en hver móðir
hefði sagt í hennar sporum.
Hún saknaði manns síns og
óskaði að hann hefði veriö
kominn svo að hann gæti sagt
henni hvað hún ætti að gera,
þó að hún innst inni vissi að
það hefði varla verið mikil
hjálp í honum. Henni létti ó-
segjanlega þegar Rósalind
hringdi og spurði, hvort hún
mætti líta inn augnablik.
Hún var komin innan stund
arfjórðungs og heimtaði að
frú Carfew fengi sér eitt glas
af sherry með hénni og pant-
aði síðan kvöldverð handa
henni á fyrsta flokks veitinga
stað.
— Þú ert afskaplega góð við
mig, Rósalind. Frú Carfew
brosti dauflega. Bara að það
hefði orðið þú í stað' Klöru —
þá hefði ég veriö ánægð. En
. . . hún dreypti á sherrýinu.
— Eg held að hann giftist
henni nú ekki. Hún sleppir
honum ekki fyrr en í fulla
hnefana, sagði Rósalind og
yppti sínum fögru öxlum. Því
slcyldi hún gera það? Eg trúi
því yarla að ungfrú Klara
Wislow hafi noklcru sinni fyrr
ratað í það að maður jafn
auðugur og Jón hafi beðið
hennar. — Þú heldur sem
sagt að það séu auöæfi hans
sem freista hennar, spurði frú
Carfew.
Rósalind brosti hálf vand-
ræðaiega.
—- Eg veit að Jón er lag-
legri en aðrir menn. Eg trúi
því persónulega aö engin kven
maður geti staðizt töfra hans
en þegar um er að ræöa
stúlkukind. jeins og Klöru þá
eru þaö vanalega peningarn
ir sem eru sterkasta aðdrátt-
araflið.
— Það er lang sennilegast,
sagði frúin, ég hef bara aldrei
' iitiö á málin frá því sjónar-
miði. Ef ég byöi henni nú . . .
heldur þú . . .
En hún þagnaði í miðju kafi
eins og hún skammaðist sín
fyrir uppástunguna. Litlu
seinan hélt hún áfram;
—Eftir því sem Jón sagði
mér í kvöld er hann mjög ást-
fanginn af henni. En ég er
viss um að tilfinningar hans
í hennar garð mundu breytast
eitthvað ef hann kæmist að
raun um eitthvað miður gott
í fari hennar.
— Hún hefir sézt kýssa Al-
bert Ashton, sagði Rósalind.
— Eg sagði honum frá því,
sagði frúin stutt í spuna.
Rósalind hvessti augun: —
Heldurðu að það hafi verið
skynsamlegt?
— Nei, sagði frú Carfew
seinlega, ég er hrædd um að
það hafi ekki verið skynsam-
legt. Jón er bæði rómantískur
og þrjózkur.
Þegar Rósalind sá Jón birt
ast. í dyrunum spratt hún á
og hrópaði: „Þú kemur eins
og kallaður.“ Hún brosti blíð-
lega og bætti við: — Eg hélt
að ég þyrfti að leggja af stað
alein en nú getur þú fylgt
mér heim, er það ekki?
— Hefurðu þá enga samúð
með þreyttum fótum mínum,
spurði hann og brosti til henn
ar.
— Hreint ekki, vinur minn.
Til hvers heldurðu að ég hafi
beðið til miðnættis.
— Þið eruð góðar saman,
sagi hann, alltaf er þetta
kvenfólk eins.
En hann hafði gengizt upp
við orð hennar. Vitundin um
það að Rósalind hafði beðið
hans til miðnættis og óskað
eftir að sjá hann, gladdi hann
mjög. Klara hafi ekki veriö
ánægð að sjá hann. Hann
sannfærði sjálfan sig tun að
allt látbragð hennar hefði
bent til þess að hún væri hon
um öskureið vegna þess að
hann hefði hleypt upp þess-
um viökvæma fundi þeirra
• Ashtons. En Rósalind . . .
hann virti hana fyrir sér hvar
hún stóð í bjarma aringlóðar
innar með eirrautt hár og fag
urskapaðan kropp. Hvílíkir
litir. Rauði kjóllinn, rafperl
urnar og 'hálsinn, sterkmál
aðar varir. Klara líktist las-
legri vofu í samanburði við
þessa kynbombu.
Hann fékk sér staup þó að
hann hefði enga iys.t á því, og
klukkustundu seinna sat hann
í næturklúbb með Rósalind
án þess að gera sér fulla grein
fyrir hvernig það hefði viljað
til. Seinna rifjaðist upp fyrir
honum að hann hefði sagt
henni að sig langaði ekkert í
rúmið og hún hefði sagt að
svo væri sér einnig farið. Þá
hefði hún sagt: — Ættum
við þá ekki að líta inn á „Eld
fuglinn“ í svo sem klukku-
tíma. Hann greip tækifærið
fegins hendi því sízt af öllu
vildi hann vera einn.
Andrúmsloftið á „Eldfugl-
inum“ var leyndardómsfullt
og lokkandi. Ljósin voru
byrgð, tónlistin lágvær og töfr
andi, borðin smá og langt á
milli þeirra. Stöku sinnum
voru ijósin slökkt með öllu og
mjóvaxinn álfakroppur ijós-
hærður söng tælandi söngva
í skini sviðsljóss.
— Hér er himneskt, finnst
þér það ekki, andvarpaði
Rósalind.
— Er það? anzaði hann og
brosti, ég vissi ekki að nætur
klúbbar væru á himnurn. En
það er vitaskuld athugandi.
— Ó, kjáninn þinn.
Hún beygði sig fram og
snart handlegg hans.
— Eg á við að hér sé himn
eskt af því að þú ert hér.
Hvernig gerðist þetta eigin-
lega Jón?
— Eg veit ekki hvað þú ert
að fara.
— Eg á-við okkur . . . einu
sinni hélt ég . . . ég var sann
færð um . . . heldurðu í raun
og veru að Klara elski þig?
Nú var nóg komið Hann hló.
Hann hló bitrum hlátri. En
hann svaraði engu.
— Heldurðu að hún elski
þig? Æ, Jón minn, þetta er
meiri flækjan. Hugsaðu þér aö
hún skuli frekar vilja Ashton.
Hann hnylcklaði brúnir.
— Helduröu að hún hafi á-
huga á honum?
—- Elskan, það var alveg
greinilegt um kvöldið á Shor
eham. Eg lief líka heyrt um
þau í annað skipti . . . jæja
ég ætla nú ekki að fara aö tala
af mér en mér þykir svo und
ur vænt um þig.
Hún þagnaöi og þaö var grát
hljómur í rómnum.
Þó vonbrigðin væru sár gat
hann ekki að sér gert en aö
grípa í hönd hennar.
— Þykir þér í rauninni
vænt um mig, Rósalind
— Ó, vertu ekki að spyrja
mig um það . . . eða ertu
ekki hamingjusamur?
— Hamingjusamur?
Hann hió enn.
Hún mjakaði sér þéttar að
honum og hvíldi höfuðið viö
öxlina á honum.
— Þú þarfit ekki að svai’a
mér, hvíslaði hún, hugsaðu
þér bara að þú værir frjáls,
vinur minn.
í rökkurbjarmanum dans-
aöi Néd Franklin og kona
hans framhjá borði þeirra.
Hann bar kennsl á Jón og
Rósalind og varð furðu lost-
inn. Hann varð ekki aöeins
undrandi, heldur reiður ....
Honum þótti svo vænt um
Klöru að hann varð bálreið
ur aö sjá þessi skötuhjú. Og
skyndiiega varð honum ljóst
hversvegna hún var svona ó-
hamingjusöm og hversýegna
hún hafði sárbænt hann um
að senda sig til Englands aft
ur. Fram að þessu hafði hann
ekki ráðið við sig hvað væri
bezt að gera í málinu en nú
sá hann frarn á að annað var
ekki hægt að gera.
Samt sem áður vonaði hann
að kona hans hefði ekki séð
þau saman. En hjá því varð
þó ekki komizt.
— Ó, elskan, sagði hún. Eg
er hrædd um að framundan
sé enn eitt óhamingjusamt
hjónaJband. Jón Carfew og
vinkona þín, Klara. Eg hef
9
ffiimiiiiiiiiiiiiinranmmmimiimmmminniiiimiiiiiiinimiiininmniimiiiiiinimiiBnifmmmmmmmw
K- gsa
| Kostakjör |
Veljið að eigi nvild úr neðantöldum skemmtibókum. |
| Afsláttur fer eftir því hverju pöntun nemur, eða: 200 I
| kr. 20% afsl. 300 kr. 25% afsl. 4—500 kr. 30% afsl. |
Útlaginn. Pearl Buck. Hugstæð og hrífandi skáld- fj
1 saga um ást og baráttu. 246 bls. ób. kr. 24,00, ib. kr. I
| 34,00. |
Ættjarðarvinurinn, e. Pearl Buck. Ein bezta og við- I
I lesnasta saga þessarar frægu skáldkonu. 385 bls. ób. |
| kr. 37,00.
| Borg örlagana. Stórbrotin ástarsaga e. L. Brom- §
| field. 202 bls. ób. lcr. 23,00.
| Nótt í Bombay, e. sama höf. Frábærlega spennandi |
| saga frá Indlandi. 390 bls. ób. kr. 36,00.
Dalur örlaganna. Heimsfræg og ógleymanleg skáld- |
| saga e. M. Davenport. 920 bls. ób. kr. 88,00.
Ævintýri í ókunnu landi. Sönn frásaga um mann |
| sem dvaldi langdvölum meðal villts og framandi þjóð- 1
| flokks. Margar myndir. 202. bls. Ib. kr. 28,00.
1 Njósnarinn Císeró. Heimsfræg og sannsöguleg njósn- §
| arasaga. 144 bls. Ib. kr. 33,00. |
Á valdi Rómverja. Afar spennandi saga frá tímum |
| Fcrn-Rómverja. 138 bls. ib. kr. 25,00. |
Leyndarmál Grantleys e. A. Rovland. Hrífandi, róm- =
| antísk ástarsaga. 252 bls. Ób. kr. 25,00.
Dularfulla stúlkan. Óvenjuleg og heillandi ástarsaga 1
| e. Rowland. 162 bls. Ób. kr. 14,00. |
Við sólarlag, e. A. Maurois. Ein vinsælasta saga þessa |
| fræga höfundar. 130 bls., ób. kr. 12,00. |
| Smyglararnir frá Singapore, e. M. Toft. Spennandí |
| leynilögreglusaga. 130 bls. Ób. kr. 12,00. |
| Ástin sigrar allt, e. H. Greville. Ástarsaga, er öllum |
| verður ógleymanleg. 226 bls. Ób. kr. 15,00. |
Kafbátastöð N.Q. e. D. Dale. Njósnarasaga, viðburða- |
| rík og spennandi. 140 bls. Ób. kr. 13,00.
Hringur drottningarinnar af Saba, e. R. Haggard, 1
| höf. Náma Salomons og Allans Quatermain. Dularfull og i
| séi-kennileg saga. 330 bls. Ób. kr. 20.00. |
| Órlaganéttin, e. J. E. Priestley. Sagan ber snilldar- I
| handbragð þessa fræga höfundar. 208 bls. Ób. kr. 14,00. I
| Klippið auglýsinguna úr blaðinu og merkið x við þær bækur, §
j§ sem þér óskið að fá. M
I Nafn...................................... I
= 0 EE
| Odýra bóksalan Box 196, Reykjavík |
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiiiiiiiiiiiiimiiiiiminiiiiiiiiimniiÍH
imrammmimnniinimiiiimmiiiiiiiuiiiiiiiiiiiinimiiniiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimnraBa
Rafmyndir hf. Lindarg. 9a, sími 10295
iiiiiuiiiiiiiiiiiiiinimniiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiinniiiiiiiiiniiiimmnuiiH
VAV.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.W.VV
!■■■■■!
f:

Vön skrifstofustúlka \
s
óskast. Hátt lcaup. Umsókn, ásamt upplýsingum \\
um menntun og fyrri störf og meðmælum, sendist í;
blaðinu merkt „Trúnaðarstarf“.
í
V.V.V.V.V.V.V.V.’.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.W.V.WW.V
ÞOKKUM INNILEGA auSsýnda samúS við jarðarför
Svavars Þjóðbjörnssonar,
Sandgerði, Akranesi.
Aðstandendur,