Tíminn - 23.05.1958, Qupperneq 9

TÍMINN, föstudaginu 23. maí 1958.
Þrettánda stúlkan
Saga eftir Maysie Greig
IflllllltlilIillUlUllllllllllllllIlllllllllilUUlUllUUMIUUUlllllllllllltUllllillll
39
'iininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu
alltaf vitað aö hann var skot
inn í Rósalind.
Og sjáðu þau nú bara.
—* Þvi í fjáranum er hann
þá að trúlofast Klöru? þrum-
aði hann og reiðin sauð í hon
um.
Hún btrofsti íbyggin. Hú('n
bjó yfir grun en vildi þó ekki
láta neitt uppi. Lífið var svo
þægilegit, og gott ‘ að búa í
Washington, hún naut þess
að vera kona hans og taka
þátt í samkvæmislífinu sem
slík. Þessa daganna bjuggu
þau á gistihúsi og dvöldu ekki
á heimili sínu nema stöku
sinnum. Hún hafði ráðið konu
til að sjá um börnin, og það
var einkar þægilegt að vera
laus við allar áhyggjur og bú
sorgir. Henni virtist næstum
að hún væri að kynnast
marnii sínum að nýju.
Hún hafði uppgötvað þaö fyr
ir skemmstu að eiginkona
gæti átt á hættu að glata
manni sínum ef hún hugsaöi
um of um börn og heimili. Ef
Júdit gifti sig ætlaði hún aö
ráðleggja henni að ioka hús
inu um mánaðartíma ár hvert
og búa með eiginmanninum
á gistihúsi. Það var einkenni
legt hvað manni snerist fljótt
hugur. Síðasta sinn sem hún
hitti föður Rósalind hafði
henni virzt hann nokkuð ó-
heflaður og hræðilega iéiðin
legur í taii.
Eftir nokkra stund svar-
aði hún: — Eg veit það eigin
lega ekki. Eg held bara að
þessi trúlofun hafi verið mis
skilningur. Eg fæ ekki séð
hvernig Klara getur verið
hamingjusöm á þennan hátt.
Strax næsiía morgun fór
hr. Pranklin að undirbúa það
áð Klara gæti flogið heim til
Englands sem einkaritari
Iíortons öldunardeildarþing
manns.
22. kafii.
Rósalind var ekki lengi að
finna matsöluna, . þar som
Klara bjó. Það var frú Caréý,
sem lauk upp fyrir hénni.
— Jú, ungfrú Wisiow iíður
betur, en hún er skelfing
slöpp ehnþá. Eg held að hún
hafi heimþfá. Rósalind barði
aö dyrum á herbergi Klöru og
Klara ánzaði: kom inn.
Hún hafði ekki búizt við
Rósalind og hún stirnaði ó-
sjálfrátt uþp.
— Mér þykir leitt að þér haf
ið veríð veikar. Eg kem méð
fáein blóm. Rósalind horfði
brosandi á hana.
— Það var fallega gert af
yður. Klara brosti á inóti. Ilún
vissi áuðvitað að það var Mlt
annað en fallegt af Rósalind
og áreíðanlega hafði erindið
verið annað en færa henni
blóm. Þegar þögnin var orðin
vandræðalega löng ispuröi
hún: Hvernig vissúö þér aö
ég var veik?
— Ó, Jón sagði mér þaö um
daginn, svaraði Rósalind
hirðuleysislega. Þaö var raun
ar í gærkvöldi í „Eldfuglin-
um“. Við fórum þangað til að
dansa, þegar móðir háns var
háttuð.
Klara var lengi að átta sig.
Þegar hann hafði farið frá
henni, hafði hann sem sgt
frið 1 „Eldfuglinn“ ásamt
Rósalindu. Svona lítið kærði
hann sig um hana!
Upphátt sagði hún: Eg vissi
ekki, að móðir hans væri hér.
— Vissuð þér það ekki. Ætl-
ið þér að segja að hann hafi
ekki sagt yður frá því í gær-
kvöldi.
— Frú Carfew kemur áreið
ahlega og heilsar upp á yður.
Það er annars skrítið aö hún
skuli ekki enn hafa komið,
sagði Rósalind éftir stutta
þögn.
Klara anzaði ekki, en dauf
ur roði hljóp í kinnar henni.
— Eg þekki frú Carfew að-
eins lítillega, tautaði hún.
Nú, já. En þér eruö nú
trúlofaðar Jóni . . . Hún er
náttúrlega í sjöunda himni!
Klara reiddist vegna hljóms
ins í rödd Rósalindu.
— Er nokkur ástæða til að
hún skyldi ekki vera ánægö.
Róalind yppti öxium og
brosti. Hvernig ætti ég að vita
þaö’, tingffú Wislow. Aftur
varð þögn, en síðar bætti hún
við: það væri náttúrlega leið-
inlegt, ef frú Carfew geðjast
ekki að þessari trúlofun.
Klara fann að hún stirnaði
upp.
— Hvernig — leiðinlegt,
spurði hún.
— Ó, hefir Jón ekki sagt yð-
ur það? . . . Eg hef heyrt aö
mest af auðæfum hans til-
heyri móður hans, þó aö hann
hafi vitanlega dálítiö handa
sér, og ef móður hans geðj -
ast ekki að væntanlegri eigih
konu hans .... Hún þagnaði,
en hélt enn áfram. En þetta
kemur mér auövitað ekki við.
— Hvers vegna eruð þér þá
aö koma og segja mér þetta?
spurði Klará rólegá.
Nú var það Rósalind, sem
roðnaði.
— Eg kom heldur ekki þess
vegna. Eg kom meö fáein blóm
og til að vita, hvernig yður
liði.
— Gerðuö þér þaö? Ilvers
vegna setjizt þér ekki? Rósa
lind hafði gengiö fram og aft
ur um gólfið, eins og hún
væri of eirðarlaus til að geta
setið' kyrr.
— Nei, þakka yður fyrir, ég
ætlaði ekkert að stanza. Eg
— ég kom aðeins aö vita,
hvernig yöur liði.
— Og náttúrlega alls ekki,
til að segja mér að Jón yröi
arflaus, ef móður hans geðj-
ast ekki að mér.
Rósalind eidroðnaöi aftur.
— Ég hélt kannski, að þér
hefðuö áhuga á því. Eg vildi
aðeins gefa yður vingjarn-
lega til kynna, hvernig málin
stæðu.
— Haldið þér aö það skipti
einhverju máli fyrir mig,
hvort Jón á peninga eöa ekki?
— Eg ... . . Hún beit á vör
sér. Já, ég.hélt þaö. Þér hafið
sem sagt ekki áhuga á auöæf-
unt hans? Hún sneri sér
snöggt að henni og spuröi:
Elskið þér Jón, írngfrú Wis-
low?
Klara sótroðnaöi.
Rósalind leit niður og sagði
hægt: Mér þykir það leitt. Eg
vissi það ekki .Sjáið þér, ég
elska hann sjálf og hann elsk
ar mig. Það viðurkenndi
hann svo að segja I gærkvöldi
Hann viðurkenndi að minnsta
lcosti, að hann væri ekki ham
ingjusamur. Og þér viljið þó
varla að hann verði óham-
ingjusamur? Hvorki þér né
Jón verðið hamingjusöm, ef
þér gerið það. Eg veit að þaö
er til mikils mælzt að stúlka
í yðar stöðu sleppi ríkum
manni, eins og Jón er. En . . .
nú megið þér ekki móðgast
. . . en ég veit að frú Carfew
er meira en fús til . . . fús til
að sjá um að þér þurfið ekki
að líða skort. Þvl skyldi hún
ekki yifcra það. Þá/ð væri
heimskulegt af yöur aö taka
ekki á móti því. Nokkur þús
und pund eru henni einskis
virði og það er hægt að veita
sér margt unaðslegt fyrir pen
inga.
—Eigið þér við að frú Car
few sé reiðubúin að borga
mér nokkur þúsund pund til
þess að sleppa Jóni.
Þáð var vantrúarhredmur
í rödd Klöru. Hún haföi heyrt
hvaö Rósalind sagöi en átti
bágt með aö skilja það.
— Já, sagði Rósalind og
sneri sér í átt til dyra. Nú skul
uð þér íhuga málið. Það var
gaman aö hitta yður. Verið
þér sælar.
Klöru fannst hana hafa
dreyrnt þetta allt. Þetta var
ótrúlegt, fáranlegt •—• en þó
var þetta staðreynd. Móöir
Jóns var reiðubúin að borga
ærna fjárhæö til að segja skil
ið við Jón — og þó var trú-
lofunin ekki nema til mála-
mynda. En það höfðu þær
ekki hugmynd um. Ef þetta
hefði nú verið raunveru-
leg trúlofun, — hvernig dirfð
ust þær að bera á hana fé.
Héldu þær að hægt væri að
kaupa hana. ímynduðu þær
sér að hægt væri að kaupa
fyrir peninga stúlku eins og
Klöru ef hún var ástfangin
af manni?
En hún var jafn reið Jóni
og móðúr hans. Hún og Jón
höfðu komið sér saman um aö
sýna hvort öðru fullkomna
hreinskilni svo lengi sem trú
íofunin héldist, og þó hafði
hann bersýnilega sagt Rósa
lind í gær að hann óskaöi þess
að vera laus og liðugur. Hann
hafði ekki einu sinni beðið
þar til trúlofuninni væri opin
berlega slitiö heldur fengið
af sér að auðmýkja hana.
Svívirðilegri auðmýking er
ekki til en sú að verða þess
áskynja að unnusti martns
skuli kvarta undan óhamingju
viö aðra konu.
— Fj^rst hann hefir ekki
komið fram af hreinski'lni við
mig, því skyldi ég þá vera að
sýna honum einlægni? spurði
hún sjálfa sig og grét beisk
lega af reiöi og örvilnun. Æ,
ekki veit ég’ hvað ég vildi
vinna til að auðmýkja hann á
sama hátt og hann hefir auð
mýkt mig.
Ofsareiöin jók henni kjark.
Samt sem áður liðu nokkrir
dagar áður en læknirinn
9
mmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiminnninmf
| Bókin, sem íslenzkir lesendur 1
hafa beðið eftir:
= Jón prófessor Helgason i
Handritaspjall |
Bók um sögu og örlög íslcnzkra handríta
| með mörgum ljósperntunum.
i . |
| Sa visindamaður, sem fróðastur er allra utt íslenafk g
| handrít fyrr og síðar, hefir í þessari hók lýst sögtt |
þeirra og sýnt hvernig hún er samofin söga Is- a
1 lenzku þjóðarinnar, blómaskeiði hennar og hnígn- |
I unaröldum.
í bókinni er fjöldi mynda af íslértzkum handritöm I
| á skinni og pappír, sýnishorn íslenzkrar bókagerð- §
| ar í sex hundruð ár. 1
Enginn, sem áhuga hefir á íslenzkum handritum 1
kemst hjá því að lesa þessa bók. §
HANDRITASPJALL fæst hjá öllum bóksölum.
Bókmenntafélagið MÁL OG MENNING
| Skólavörðustíg 27. Sími 15055.
ES 55
miiiiiiiiiiiiiiiiiuiniiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmmiuimmmmiimmmiimiiiimmiimiiiimnumuitti
i Tilkynning |
frá stjórn Kvennabandsins í V-Húnavatnssýslu.
I I
Þær Kvennabands-konur, sem eru burtfluttar af |
sambandssvæðinu, en óska að faka þátt í 40 ára i
afmælishófinu í Reykjaskóla 15. júní næstk., eru s
I beðnar að gefa sig fram sem fyrst við frú Kristínu E
Gunnarsdóttur á Auðunarstöðum.
i B
(imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiiiiimiimiiimiiimiinmiiiiiiiniiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmni
iiiiiiiiiiiininiuiiiiuuiuiimiiuiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiniuniniiuiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiniuiiiuiuuuiuiinmiimniinif
W.VV.V.V.V.VV.V.V.V.'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V/A
í
Hjartanlega þakka ég sonum mínum, tengdadætr-
I; um, barna- og barnabarna-börnum, ættingjum og vin-
•; um fjær og nær, sem heiðruðu mig og glöddu með
!; heimsóknum, heillaskeytum og gjöfum á 90 ára af-
I; mæli mínu 14. maí s.l.
f
Guð launi ykkur og blessi.
Guðmundur Sigfreðsson
W.V.V.W.V.V.V.V.V.V.V.V.VAV.V.V.V.V.V.VAWJ
andaðist 22. mat.
Elísabet Sigurðardóttir
frá Stóia-Hrauni,
Börn og tengdabörn.