Tíminn - 30.10.1958, Síða 9

TÍMJINN, finimtudagiim 30. október 19S8.
fhftt tij
& lK. Cíattifl :
26. dagur
— Láttu sem ekkert sé,
g|eymdu ráðskonustarfinu
ándartak, Katharine, vertu
ekki að minna mig á, að þér
sé borgað kaup fyrir að gera
þetta eða hitt. Fáöu þér sæti
og- eitt glas af víni eöa sígar
ettu.
— Hugsaðu þér, ef frúin
kæmi nú aftur.
— Það er engin hætta á
því, ég þekki hana. Eg veifc
það nákvæmlega af áralangri
reynslu, hvernig hún hagar
sér.
Katharine tók af sér svunt
una og settist hikandi.
Hið stutta sumar var orðið
a!5 (hjrásiagaDegu hausti, og
úti var kalt og drungalegt.
En hér innan þykkra glugga
tjalda varð svo notalegt viö
hlýjan arin, hugsaði Katha-
rine með sér.
— Manstu, þegar þú
drakkst'fyrsta vínglasið með
mér, Katharine? Manstu eft
ir fyrstu sígarefctunni?
— Já, það var í litla veit
ingahúsinu handan vatnsins.
— Við misstum af bátn-
um — manstu eftir því?
— Já, en ég vil ekki — vil
ekki muna eítir því, Pliilip
— herra Mason.
— Hvers vegna ekki? Líf
þitt hefir varla verið svo við
burðaríkt að þú getir gleymt
svo notalegum stundum.
Raunar er líf mitt ekki svo
hamingjuríkt heldur. Eg er
að vísu kvæntur einni fall-
egustu konu borgarinnar, og
mér hefir gengið vei í viðskipt
unum, en það er ekki nóg.
Eg heimta meiva — og það
fæ ég ekki. Eg verð þvi að
láta mér nægja að rifja upp
viðburði þeirra daga, er við
vorum saman
Rödd hahs var bitur. Katha
rine reyndi að harka af sér
samúðarkerindina með hon
um. Hún var búin að vera
nógu lengi í þessu húsi til-
þess að skilja, að hjónaband
þeirra Valarie og Philips var
ekki eins og þaö átti að vera.
Kona hans elskaði hann ekki.
Hún hélt, að hann væri á-
nægður með ástandið eins
og það var, af þvi að hann
möglaði ekki, en það var sið-
ur en svo.
— Jæja, cf þér þykir gam
an að rifja upp gamlar minn
ingar, getur enginn bannaö
þér það, sagöi hún.
— O, þessar minningar eru
ekki svo gamlar. Katharine
— aðeins þriggja ára, þótt
mér finnist stimcíum, að þær
séu að minnsta kosá liundrað
ára. Eg var satt að segja
nærri búinn að gleyma þessu
öllu, þegar þér skaut hév app
aftur — ég hafði jafnvel
gleymt nafni þínu. Finnst
þér þaö fyrirgefaniegt?
— Já, það er svo auðvelt
að gleyma, þegar hjartað er
ekki með í leiknum, býst ég
við, sagði Katharine lágt.
Hann leit snöggt á hana.
•— Þú skildir það — og léíit
þér þaö lynda.
Hún kinkSÖi kölli. — Eg
krafðizt ek'ki mei:a en þess,
sem hamingjan ' viidi unna
mér. Eg greip þafi tveim hönd
um og var þakkmt fyrir það
— og er bað enn., j
— Ög svo yfifgafstu mig
áður en tilr árekstra kæmi
milli okkar?" Aðeiris ein kona,
af hverjum þúsunct á hátt-'
vísi til þess.' Þú igætfcir þess
að eyðileggja ekki ævintýrið,
Katharine. Eg skildi það sið
ar, en þó fann.st mér hálft í
hvoru, að þú hefðir leikiö á'
mig. Eg taldi mér, trú um, að
þú hefði elskað mig meira en
þú gerðir. Karlmenn eru aul
ar og ómerrni, Kátharine.
Hún sat þögul. Harm starði'
í eldinn og dauft bros lék um
varir hans.
— Manstu eftir- kvöldunum
úti á Zurich-vatrii?
— Já, ég man þau vel.
i hans augum hafði þetta
aðeins verið marklaus dægra-
dvöl. Gat það verið satt?
Hann háfSi sagt það hrein-
skilnislega. Vorrf karlmenn
svona gerðir? í hnnnar huga i
var þetta Paradís á jörðu —!
ekkert minna, og minningin
um hana var eilíf eins og
stjörnurnar. ?
Einhvers staðar hafði hún
nýlega lesið þessí orð: Ástin
er lífið sjálft í vituncl kon-
unnar, en hún er;aðeins auka
atriði í lífi karlmanna.
Það mundi. verða henni lítt
bærileg raun að búa í sama
húsi og Philip — sjá hann oft
á dag, vera í návist hans og
heyra rödd hans'j án þess aö
mega njóta hans3í nokk.ru —
vera aðeins viþnukona á
heimili hans. En verra var
þó að sjá það daglega, hve
óhamingjusamur hann var og
geta í engu bætt úr því, vita
að kona hans, hin fagra
Valerie, dvaldd föngum hjá
öðrum manni oé lét eigin-
mann sinn einan eftir í um-
sj á vinnuKonunnar.
Katharine vaknaði af þess
um dapurlegu húgsunum við
það, að hann sagöi: — Abba-
dís, það er gott að mega
spjalla við greinda konu án
þess að veröa aö smjaðra fyr-
ir henni eða daðra viö hana.
Flestar konur rœða aðeins
um sjálfa sig. Þeim er nautn
að því að vita, aö karlmenn
dást að fegurð þeirra. Þú ert
laus við þann veikleika,
Kathajrine, og engin kona,
sem ég þekki ,hugsar minna
um sjálfa sig en þú. Þetta er
.mér sannarlega nýnæmi. Þaö
hlýtur að vera eitt af því eftir
sóknarverðasfca hér í heimi að
geta notið vináttu greindrar
konu, án þess að ástarfcilfinn
ingar séu meö í leiknum. —
Heldurðu, aö siik vinátta
milli karlmanna og konu sé
möguleg?
— Það getur verið, en ætli
það væri ekki hætta á því, að
karlmaðurdnn vrði ástfang-
inn af konu, ;sem hann er
9
samvistum við og fellur svo
vel í geð? sagði Katharine.
— Það er undir konunni
komið. Hún verður að vera
óásjáleg, sneydd ytri frei.st-
ingum, sem karlmönnum eru
hættulegastav.
— Ef ég væri gæfct slíkum
eiginleikum, mundi ég kann-
ske sækja um starfið hjá þér,
sagði Katharine og vottaöi nú
fyrir þeirri kímni, sem Philip
hafði metið mest áður fyrr.
— Þú hefir þegar sótt um
starfió og fengið það, abba-
dís. Eg ætla að leyfa mér að
líta þig sem slíka vinkonu
Philips Masons, ekki venju-
lega vinnukonu eða ráðskonu,
sem er aðeins á snærum hinn
ar fögru frúar minnar.
— Eg er því vönusfc að
vinna heimilisstörfin, sagði
Katliarine. Þau eru vel til þess
fallin að láta fólk gleyma því,
sem dapurlegt er.
— Hefir Jif þitt verið mjög
dapurlegt, Katharine.
— Eg hef líka átt minar
ánægjustundir.
— Er það, Katharine? Áttu
kannske við vikurnar fjórar,
sem við áttu'n saman í Svís.s?
— Já, og fjórar vikur geta
verið meira virði en löng ævi.
— Drottinn minn dýri, var
það kannske ég, sem átti hlut
að því að gera lífið bjartara?
— Það er ef til vill ekki
þannig. Þegar maöur er því
vanastur að myrkrið grúfi um
hverfis, getur daufur ljós-
bjarmi stungið svo í augu, að
piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiimniiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
1 U nglingaskólinn að Reykhólum
a
=3
3
3
1
verður að forfallalausu í vetur, mánuðina janúar
—marz 1959. — Námsefni, verklegt og bóklegt, 1
verSur aS mestu leyti hiS sama og í fyrstu bekkj- §j
um gagnfræðaskóla.
Unglingaskólinn er þriggja mánaða heimavistar- 1
skóli og.nýtur styrks af opinberu fé.
Nauðsynlegt er að umsókn um skólavist berist §j
fyrir miðjan nóvember. Því takmarka verðúr 1
fjölda nemenda vegna húsnæðisskorts.
Allar upplýsingar veitir skólastjórinn, Sig. Elías- |
son, tilraunastjóri, Reykhólum, og skulu umsóknir 1
sendar til hans. §
Skólastjómin 1
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIB
uiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiimiiiiiiMiiiiiiiuiiimimiiiiiiiiiiiíimiiiijiiiiiiiiiii
I Bændur - kaupmenn I
I - kaupfélög |
3 3
3 Viljum kaupa íslenzka reiðhesta, (hryssur) 7—8 i
'3
vetra til útflutnings til Hollands.
3 =
Æskiiegt að ætfarskrár hrossanna fyigi. =
3
Verðtilboð sendist í pósthólf 1211, Reykjavík. 1
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniinimii
BOKMENNTIR
II. ARG.
- ÚTGEFANDI: BÓKAÚTGÁFA MENNINGARSJÓÐS -
1. TBL.
GSæsilegt rit um þjóðhátíðina 1874, prýtt
rúmlega 150 myndum
Fyrir skömmu kom á bókamarkaö mjög veglegt rit um þjóðhátíðina 1874.
Segir þar frá hátíðahöldum í ölliun sýslum landsins. Höfundur ritsins er Bryn-
lcifur Tobíasson.
Bók sú, sem hér um1 j
ræðir, hefur að geyma 1
glögga og -greinargóða lýs-
ingu á aðdraganda þjóð-
hátíðar, hátíðaliöldunurr
sjálfum og þeirri miklu
þjóðlífsvakningu, sem varð
um jressar mundir. Skýrt
er frá komu Kristjáns
konungs IX. hingað til
lands „með frelsisskrá í
föðurhendi", ferð hans
auslur um sveitir, aðal-
hátíðinni á Þingvöllum og
þjóðhátíðarhaldi í öllum
sýslum landsins. í bók-
inni birtast myndir af
fjölda manna, er koma
við sögu, ljósmyndir frá
konungskomunni og há-
tíðahöldunum, myndir af
ýmsuni spjöldum og
merkjum, er uppi voru
höfð, góðum gripum, er
þjóðinni voru gefnir,
skrautrituðum ávörpum
o. fl. Þá hefur bókin og
að geyma allmargar
myndir eftir erlenda lista-
menn, sem sóttu ísland
heim í tilefni hátíðarinn-
ar. — Ymsar þessara
mynda hafa aldrei vexúð
birtar > fyrr en nú.
Fjórtán ár eru síðan
höfundur hófst handa um
söfnun efnis í bók þessa.
Ritaði hann þá allmörg-
unx mönnum víðs vegar
urn land, er vel mundu
atbui'ðina 1874, og fór
þess á leit að þeir skýrðu
frá þjóðhátíðai'mirniingum
sínunx. Svör bárust frá
30 mönnum úr ýmsum
landshlutum. Þessir menn
eru nú flestir látnii', en
fi'ásagnir þeirra birtast i
bókinni og auka verulega
gildi hennar.
Kristján konungur IX.
Bók þessi er í sama
bi-oti og í'it þau, sem út
hafa verið gefin um Al-
þingishátíðina 1930 og
Lýðveldishátíðina 1944.
Kostakjör
Félagsmenn Bókaútgáfu
Menningarsjóðs og Þjóð-
vinafélagsins njóta ekki
aðeins þeirx-a hlunninda,
að fá félagsbækurnai' við
mjög vægu verði, heldur
er þeim einnig gefinn
kostur á að fá aukabæk-
ur útgáfunnar með um
20% afslætti. Eftir því
sem útgáfa aukabóka fær-
ist í vöxt, eftir því eru
þessi hlunnindi mikil-
vægari. Skal vakin at-
hygli á því, að þeir fé-
lagsmenn, sem kaupa 5
helztu aukabækur útgáf-
unnar í ár, fá afslátt af
þeim sem nemur heldur
hæri'i upphæð en félags-
gjaldið er. Fyrir félags-
gjaldið fá þeir sex bækur,
samtals um 1300 bls. að
stærð.
Gerizt áskrifendux' og
njótið þessara mikilvægu
hlunniixda. Félagsmenn,
kaupið jólabækumar hjá
eigin forlagi og sparið
með því fé!
Afgreiðslan er að
Hvei'fisgötu 21 í Reykja-
vík. Umboðsmenn hefur
útgáfan um land allt.
Höfundur Njáfu
Meðal útgáfubóka vorra
í ár er rit Barða Guð-
mundssonar þjóðskjala-
varðai', Höfundur Njálu.
Hefur nokkur hltrtl rits-
ins áður birzt í blö'ðunx
og tímaritum, en fimm
ritgerðii' eru hér prent-
aðar í fyrsta sirrn. Bók
þessi hefur að geynia
stói-merka í'annsókn á
einu mesta listaverki ís-
lenzkra bókmermta. Hún
er mjög vel rituð og víða
bi'áðskemmtileg aflestrar.
— Skúli Þóiðax'son xrxag-
ister og Stefán Pjetursson
þjóðskjalavörður hafa
annazt útgáfu bókarinnai'.
Ritar Stefán greinargóðán
irmgang, er nefnist: Hin
nýja Njáluskoðxm. . -
Félagsbœkurnar
1958
Félagsbækur Menn-
ingarsjóðs og Þjóðvinafé-
lagsins munu koma út
um miðjan nóvember-
mánuð. Bækxxmar eru
sex, samtals um 1300 bls.
Nú eins og í fyrra
verður félagsmönnum gef-
irm kostur á nokkru val-
frelsi. Brátt verður nánar
sagt frá ái'bókunum og
tilhögun valfrelsisins.
„Fró óbyggðum", ný bók eftir Pólma
Hanrtessorðý fagur óður til lands og tungu
Meðal útgáfubóka
Menningarsjóðs og Þjóð-
vinafélagsins í ár er
önnur hókin í flokki rita
þeh’ra, sem Pálmi Hannes-
son rektor lét eftir sig. 1
fyrra kom út bókin
„Landið okkar“, safn út-
varpserinda og ritgerða,
aðallega um ísland, landið
sjálft, íslenzkt þjóðerni,
sögu og tungu. Bók þess-
ari var frábærlega vel
tekið, svo sem hún átti
skilið. Seldist hún mjög
vel, og er upplagið senn
á þrotum, þótt stórt væri.
Hin nýja bók Pálma „Frá
óbyggSum“, hefur að
geyma snjallar ferðasög-
ur, bráðlifandi lýsingar á
íslenzkum öræfaslóðum
og allmai'ga kafla úr dag-
bókum, er höfundur hélt
jafnan á ferðalögum sín-
Bók þessi ei’, eins og
hin fyrri, rituð á þrótt-
miklu og litauðugu máli.
Má hiklaust kveða svo áð
orði, að hún sé faguv
óður til lands og txmgu.
Bókin er prýdd ágæt-
um myndum, sem Pálmi
Hannesson tók á ferða-
lögurn sínum. Hún er
nokkru stærri en „Laxidio
okkar“, í sama broti og
hún og svipuð að frágæi^i.