Tíminn - 31.10.1958, Blaðsíða 5

Tíminn - 31.10.1958, Blaðsíða 5
TÍMINN, föstudaginn 31 .október 1958. Hjarðarfeíli 16.10. 1958 Undanfarinn hálfan mán- uð hafa staðið yfir aukasýn- ingar á hrútum á vegum Bún aðarsambands Snæfelisness og Hnappadalssýslu. Einnig hafa farið fram afkvæms sýningar á vegum sauðfjár- ræktarfélaganna í héraðinu. Sýníngum þessum er lokið. Alls fengu 320 hrútar 1. verðlaun af rúmum 700 er sýndir voru. Eru það flestir 1, verðlalun'ahlrútar, sem verið hafa. Dvergur, Innra-Leiti. Eigandi Jónas Guömundsson. ÓSinn fimm vetra. Eigandi Ragnheiður Guðbjartsdóttir, húsfreyja, Hvamm; Góður hrútastofn í Snæfellsness- og Hnappa- dalssýsfum - óvíða betri árangur ræktunar 320 hrútar hlutu 1. vertJlaun á sýningum þar Dómarar á hreppasýningunum voru Hjalti Gestsson ráðunautur B.s. Suðurlands, og Óskar Eiríks- son héraðsráðunautur. Að loknum hrhppasýningunum var héraðssýning á úrvali 1. verð- launahrútanna, haldin að Vega- mótum og Dalsmynni í Eyjahreppi fyrir hreppana austan varnarlín- iinnar, sem liggur úr Skógarnesi í Álftafjörð og skiptir héraðinu í tvennt. Jónas Guðmundsson, Innra-Leiti, hlaut heiðursverðlaunaskjöldinn. Héraðssýningin Héraðssýningin var haldin 14. þ.m. Sýningin var opnuð af for- manni búnaðarsambandsins, Gunn ari Jónatanssyni, og bauð hann gesti velkomna með ræðu. Þá flutti Agnar Guðnason ráðunaut- tir kveðju frá búnaðarmálastjóra, sem ekki gat mætt, sökum veik- inda. I Að því búnu flutti Gunnar Guð- ' bjartss'on, Hjarðarfelli, ræðu og skýrði frá reglum sem settar höfðu I verið um framkvæmd héraðssýn- inga búnaðarsambandsins og ræddi önnur afskipti búnaðarsam- | bandsins af fjárrækt í héraðinu, ’gat þess m.a. að það hefði keypt .úrvalshrúta af Vestfjörðum til kynbóta, gengizt fyrir stofnun sauðfjárræktiarfélatga 1' öllum ; hreppum, staðið fyrir sæðisflutn- ! ingum frá Sæðingastöðvunum á ' Hesti og Laugardælum og loks skipulagt aukasýningar á hrútum og komið á skipulögðum héraðs- ýningum. Mælti hann að lokum hvatning-arorð til sauðfjárræktar- iélaganna og fjármanna um að efla starfið enn meira. ” GóSur stofn Hjalti Gestsson gerði því næst grein fyrir dómum á hreppasýn- ingunum og héraðssýningunni og ræddi almennt um fjárrækt. Taldi hann hrútastofninn í hér- jðinu mjög góðan og væri auð- ær mikill árangur ræktunar síð- an að fjárskiptin fóru fram og ,aldi að óvíða mundi slíkur ár- angur orðinn á jafn skömmum tíma. Sérstaklega taldi hann at- hyglisvert, hve margir hrútar væru lágfættir. Óskaði hann fjár- bændum til hamingju með árang- urinn. Dómendur á héraðssýningunni, auk Hjálta, voru Óskar Eiríksson og Aðalbjörn Benediktsson, ráðu- nautur V.-Húnvetninga. | Á héraðssýningunni voru sýndir 1 alls 68 hrútar. Voru þeir flokk- aðir í þrjá flokka eins og hér greinir: I. heiðursverðlaun I. verðlaun A I. verðlaun B 22 hrútar. 26 — 20 — % Bezti hrútur sýningarinnar var dæmdur Dvergur Jónasar Guð- mundssonar, Innra-Leiti, á Skóg- arströnd. Hlaut hann lieiö'ursverð laun, skjöld sambandsins til varð- veizlu næstu tvö ár. Það er far- andgripur, útskorinn af Ríkarði Jónssyni. Beztu hrútar voru: 1 v. kollóttir: Kútur Guðmundar Ólafssonar, Dröngum. 2. v. Roði Kristófers Guðmundssonar, Litla- Kambi. 3.—4. v. Dvergur Jónasar Guðmundssonar, sem áður er getið. 5 v. og eldri: Dropi Bærings' Elíssonar, Stykkishólmi. 1 v. hyrndir, Goði Ragnheiðar Guðbjartsdóttur, Hjarðarfelli. 2 v. Mímir Gunnars Guðbjartssonar, Hjarðarfelli. 3—4 v. Flosi Ragn- Nokkrir hrútar á sýningunni ásamt eigendum. hciðar Guðbjartsdóttur, sama stað. 5 v. og eldri: Kubbur Gísla Þórð- arsonar, Mýrdal. I sambandi við sýninguna var kjötsýning. Myndir tók Júlíus Daníelsso.: hjá Búnaðarfélagi íslands. Sýningin var hin ánægjulegastf Gunnar Gúðbjartsson mmm Þegar sumarið kveður w, Héraösráðunautar á Snæfellsnesi, Gunnar Jónatansson og Óskar Eiríksson. 1 þetta sinn var september eini mánuður ársins þegar fjallabrúnir sáust aldrei grána af snjó hér um slóðir. Kartöflugrös og sumar- blóm stóðu í görðum úti fram á 12. október og enn er kúm beitt á tún þegar þetta er ritað í síð- ustu viku sumars. Slík liaustblíða er svo óvenjuleg að annalsverð má teljast. En þó að haustið hafi verið svo gjöfult og milt hefur þetta sumar í heild víða verið bændum erfitt. Sakir langvinnra kulda og þurrka var grasspretta seinni og minni en menn eiga að venjast svo að seinni sláttur á túnum brást að verulegu leyti. Auk þess var svo óþurrkasamt í heilum hér uðum eftir að sláttur hófst að hallærisástand skapaðist af þeim sökum. íslenzkir bændur . eru þeirri reynslunni ríkari eftir þetta sum ar, að vita sig þurfa að búast við bæði grasleysisárum og ó'þurrka- Stunrum. Raunar eru nú margir bændur löngu ibúnir að gera sér ijóst að óþurrkasumurin koma öðru hvoru og þá er vá .fyrir dyr um ef treyst er eingöngu á sól og vind. Margir bændur hafa búið svo um sig að þeim stendur eng in ógn af óþurrkasumrunum en treysta á votþeysverkun sína og hcfur gefizt það vel. Það eru nú liðin 75 ár síðan Torfi Bjarnason í Ólafsdal byrj aði tilraunir með votheysverkun. Hann hélt þeim áfram árlega úr því og er fróðlegt að sjá hve margs hann varfi vis í þeirn sök um á örfáum árum. Það eru á þessu ári liðin 70 ár síðan landsstjórnin lét prenta urn útbýta ókeypis fræðsluriti um votheysgerð. Þeim áróðri og hvatn ingu hefur ekki alltaf verið fylgt eftir svo sem mátt hefði vera þá tvo mannsaldra, sem síðan eru liðnir. Oft hefur verið minnzt afmæl- is af minna tilefni en þegar vot- heysgerð á íslandi er 75 ára göm- ul. Hér vei'ður ekki rituð nein afmælisminning né heldur saga votheysgerðarinnar, því að gögn til þess eru ekki við höndina. Hitt var ætlunin, að minna á þessi tímamót og þá jafnframt hvað unnizt hefur og hvað við eigum ógert. Svo er nú komið að í heilum sveitum telur hver einasti bóndi votheysgerð sjálfsagða á hverju sumri og langflestir bændur heilla sveita fóði'a bæði fé og kýr á votheyi að rneira eða minna leyti hvert einasta ár og dettur ekki annað í hug. Annarsstaðar eru svo bændur, sem telja ekki hætt andi á að gefa sauðfé vothey og jafnvel ráðunautar telja að þurfi stáltaugar til að ráðleggja bænd um slíkt. — Skyldi það ekki talca á taugarnar að sjá töðuna grotna niður og bændur heylausa þegar haustar. — Og eru menn ónæmir fyrir þeim vanhöldum, sem stund um segja tij sín eftir hrakningar !og heybrnna? — | Reynsla bænda af voiheysverk un er yfirleitt því betri, sem þeir hafa verkað það lengur og gefið neira af því. Ráðunautar og héraöshöfðingj ar, sem hafa ótrú.á votheysgerð, ættu að taka sér ferð á hendur á úlmánuðum í þær sveitir sem hafa almennasta og rótgrónasta votheysverkun. Þar ættu þe’.r að far;, bæ frá bæ, sjá hvað fénu er gefið, hvernig það hefur fóðrazt o. s. frv. Þá gætu þeir talað við bændurna hvern af öðrum um reynslu þeirra í þessum efnum og miliiliðaláu st heyrt skoðani þeirra. Það er undraverí e það, sem margra ára -reynsla i :'nni sveit hefur sannfærr, menr, þar um aff væri öruggt bjargrá? hjá þeim, getur ekki komið áf neinu liði annars staðar. Það er ýmislegt ógert í þes um efnum, bæði rannsóknir hú vísindamanna á fóðurgildi, fóðui tilraunir og fleira, þó að sv< langt sé komið, að margir bæné ur þurfa eiskis slíks með íii a? sjá sér sjálfum borgið í óþurrkí sumrum. Grasleysisárin eru ruunar mikli. alvarlegri og erfiðari viðfangc- Það er engan veginn víst, afj næs, þegar að höndum ber vor og sun ar, sem líkist þessu síðasta verð' það bætt upp og mildaö með jafr. blíðu hausti og nú. Hitt vær öllu líklegi’a að kuldinn’ héklis frarn á haustið og frost og snji ar gerðu vart við sig í byggöun í september. Og hvao er þá ti ráða? Þeirri spurningu verður ekk svarað hér, en þetta sumar hefu: gefið bændum slika nminningu af spurningin liggur þeim mjög ' huga. Sérhver vaskur maðu snýst þannig við áfölium og ógi unum að hann leitar ráða til ac halda sínurn hlut þtrgar slíkt be næst að höndum. Miklar sveifiur í bústofn. bænda eru slæmar. Það er ekk gott að þurfa að fella afurða- samar ær á bezta aldri og það er heldur ekki gott að þurfa ac losa sig við sæmilegar kýr þega; allir þurfa að fækka svo ag yf.ir fullur sláturmarkaður er það einc. sem við á að taka. Það er betra ác fjölga minna á góðu heyskapa ári og geyma nokkuð af uppskei unni til hörðu áranna. Þrátt fyrir gerviáburð, lækir. kjarnfóður og góðar samgöngii. bendir þó reynsla iíðandi ára á- kveðið til þess að öniggar hej birgðir og fyrningar frá hinun. betri árum séu varasjóður sen stundum kemur sér mjög vel, óg kynni að vera það eina, sem forc að gelur áföllunum. H.Ki

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.