Tíminn - 23.01.1959, Blaðsíða 3

TÍMINN, fosiudaginn 23. janúar 1959.
VEGINN
ÍK
— Sá vátlegi atburður
hefir gerzf Ihéir í sveit að
veginn hefiir verið Þorgils
skarði Böðvarsson Var
verknaður þessi framinn að
Hrafnagili og var þar Þor-
varður Þóraráinsson og menn
hans að verkí,. íÞar sem þetta
er hinn merkasti og um leið
óhugnanleguir atburður þyk-
ir oss rétt að birla hér því
sem næst ©rðrétta frásögn
fréttaritara Waðsins í Eyja-
firði, sem er Ihöfundur Sturl-
ungu.
Hrafnagili 22 jan. 1258. Dregið
hefur til stórtíðinda í sveitinni, en
hér var veginn sá mæti maður
Þorgils skarði Böðvarsson. Þorgils
var nýlega kornmn frá Skagafirði
þar sem hann sat heima fram um
jól og hafði veizlur iniklar og jóla-
hoð mikið. Kom hann til Ifrafna-
gils síðdegis í gær eftir að hafa
skipað mönnum sínum á ýmsa bæi
í sveitinni.
Kaus sögu Twmasar
erkibiskups
Þorgilsi var vei fagnáð á Hrafna-
gili. Honum var kostur á boðinn
hvað til gamans Skyidi hafa, .sögur
eða dans, um kvöldið. Hann spurði
hverjar sögur í vali væru. Honum
var sagi að til vaeri saga Tómasar
erkibis'kups, og kaus hann hana
því að hann elskaði hann framar
en aðra helga menn. Var þá lesin
sagan og alit þar til er unnið var
á erkibiskupi í kirkjunni og höggv-
in af honum knúnan. Er sagt að
Þorgits hætti þá og niælti: — Það
mundi vera allfagur dauði! Litlu
•síðar sofnaði hann og var þá hætt
sögulestrinum og búizt til borða.
En er inwm váru mjög mettir,
töluðu þeir Bergur og Guðmundur
þóndi, að halda skyídi hestvörð, en
Þorgils kvað þess eigi þurfa
mundu og kvaðst engan grun
mundu hafa á Þorvarði, frænda
sínum. Fórst það og fyrir og varð
ekki af.
Þorvarður sá fvrir öllu
Þorvarður hafði sent mann til
Hrafnagils, .er Haiidór hét og var
kallaður skraf. Hann skyldi gæt'a
þess að allar hurðir væru opnar
ef þeir Þorvarður kæmu þar um
nóttina. Hann skyldi einnig kunna
að segja þeim, í hverri rekkju
Þorgils hvíldi. En ef því brygði
nokkuð, að Þorgíls riði sem ætlað
var, þá skyldi Halldór segja Þor-
varði og svo, ef no'kkur væru varð-
höld á staðnum.
En er Þorgils kom i hvílu, lá
Halldór á hvilustokki hjá honum
og talaði við hann lengi, allt þar
til að Þorgils var sofnaður. Gekk
Halldór þá 'til og lauk upp hurð-
um.
Akvörðun tekím
í Skjaldarvík
En er þéir Þorvarður og Þorgiis
höfðu skilið a3 ekiptum, nokkru
áður, reið Þorvarður út með Eyja-
firði. En er þeir konnu í gróf eina
úti í Skjaldarvík, stigu þeir af
baki. Tók Þorvaröur þá til orða:
— Hér kemur að því sem mælt er,
að hvert ker kann verða svo fullt,
að'yfir gangi, og það er að segja,
að ég þoli ek'ki longur að ÞorgiLs
sitji yfir sæmdum mínum, svo að
ég leita einskis í. Vil ég yður
kunnugt gera, að ég æt'la að ríða
að 'Þorgiisi í nótt og drepa hann,
ef svo vill verða. Vii ég að menn
geymi, ef færi gefur á, að bera
þegar vopn á hann og vinna að
þvi ógrunsamlega, svo að hann
kunai eigi frá tíðinduni að segja,
Þorvarður Þórarinsson að verki
★
Halídór skraf lauk upp dyrum í laumi
★
Þorgils var einn í rúminu
★
Náði ekki að skriftast
★
Hjarnaskálin höggvin af hausinum
★
Ódæðið mælist illa fyrir
Hrafnagil í Eyjafirði.
því að þá er allt sem unnið ef
hann er af ráðinn. Megið þið svo
til' ætla að Þorgils er enginn
ldekkingjamaður. Ef nokkur er sá
hér. sem mér vill eigi fylgja, segi
hann til þess nú!
' ' -j
Jörundur hvarflaði eftir j
Þá mælti Jörundur gestur: —'
Það kann ég frá mér að segja, að
fyrir sakir míns herra, Hákonar
konungs og löguneytis við Þorgils,
þá mun ég frá ríða og' kalla þetta
hið mesta níðingsverk og óráð sem
þér hafið með höndum.
Þorvarður mælti: — Eigi geng-
ur þér drengskapur tU, þótt þú
ríðir frá. Hlupu þeir Þorvarður
þá á hesta sína, og riðu allir með
honum nema Jörundur gestur.
Hann hvarflaði þar ef-tir.
Var einn í rúminu j
Nú ríða þeir Þorvarður og fé-
lagar, þar til er þeir komu til
Iirafnagils. Fóru þeir heldur hljóð-
lega og komu'þar að opnum dyr-
um. Gengu þeir ian með brugðn-
um vopnum. Fundu þeir Halldór
og segir hann þeim hvar Þorgils
hvíldi. Magnús gekk að hvílunni
en Þorgils svaf og horfði í loft
upp, og var einn í rúminu. Segja
menn að Magnús hyggi til hans
með öxi um þverar bringspalirnar.
Hafa rnenn þar deilzt, hvor það
mundi einhlítt til bana eða eigi.
Vaknaði Þorgils við það. Spratt
hann þá upp og þreif ofan sverðið
er hékk hjá hvíiunni, og hjó þegar
til Magnúsar. Hann hjó í sundur
stálhúfubarðið, svo að þegar gekk
frá. Hjó hann þá hvert högg af
öðru. Magnús hörfaði undan og
féll á kné. í því gekk hjaltið af
sverðinu hið efra og hljóp þá
brandurinn fram úr meðalkafla-
umgerðinni. Var Þorgils nú vopn-
laus. Hljóp hann fram að Magnúsi
og rak hann undir sig.
Bað sér griða
Þeir Þorvarður hlupu þá fram
í þvi og unnu á honum, hver sem
við mátti komast.
Þorgils spurði Þorvarð hvort
hann skyldi grið hai'a. Þorvarður
mælti: •—• Hafa muntu nú slík
sem þá mátf sjá.
Þá mælti Þorvarður, að þeir
skyldu draga hann út. Tók Þor-
varður- þá undir brókarbeltið, og
drógu þeir hann út eftir skálanum.
En er þeir komu þar gegnt, er
Þórður prestur hvíldi, þá mælti
Þorgils: — Þórður prestr, ég vil
gjarna skriftast við þig, — og rétti
til hans höndina.
Náði ekki prestinum
Þórður prestur spratt upp og
vildi seilast á móti honum og bað
djöflana að láta hann nú ná að
skriftast. En þeir hrundu honum
í frá og hrataði hann í burtu, og
náði Þorgils eigi prestinum.
Þorgils spurði þá, hvar væru
sínir menn.
Þorvarður mælti þ: — Þessa
skaltu nú fyrir þína menn hafa.
I Og er þeir komu í utanverðan
jskálann, lagði Þorvarður hann
með sverði. En er þeir komu út
úr dyrunum, kvaddi Þorvarður til
þann mann, er Jón hét, og var
kallaður usti, að vinna að honum.
Jón hjó í höfuðið niður við þrösk-
uldinum, af hjarnaskálina í hárs-
rótunum. Varð Þorgils þá út dreg-
! inn.
Gengu þeir Þorvarður þá ir.n í
! skólann aftur. Tóku þeir þá Berg
og Ásbjörn og leiddu þá út. En
þeir beiddu griða og fengu eigi.
Voru þeir drepnir báðir. Haildór
skraf vá að Bergi, en að Ásbirni
vágu aðrir, En aðrir menr, fengu
grið, þeir, sem með Þorgilsi höfðu
verið. Síðan var þar mörgu stolið
, og rænt. Riðu þeir Þorv’arður um
daginn upp á Grund í Eyjafirði.
Þetta var Vincentíusmessudag á
þriðja í viku. Það var í dögun
er þeir Þorvarður komu að Hrai'na-
gili.
i I'
22 sár
Morguninn komu þeir menn
Þorgils, er verið höfðu á öðrum
bæjum um nóttina. Þvoðu þeir
Guðmundur bóndi og Guttormur
Guttormsson líkama Þorgils. Þá
var sent til Munka-'Þverár og sögð
ábóta tíðindin. Þótti öllum þessi
tíðindi mikil og ill. Fór hann þeg-
ar í móti iíkinu og með honum
bræður og prestar.
Er ábóti kom, var lionum sýndur
líkami Þorgils og mörgum öðxum
— og sveipuðu. Nú hafa þeir svo
sagt, er þar st'óðu yfir, að Þorgils
hafði tuttugu og tvö sár
og sjö ein af þeim höfðu blætt.
Eitt af þessum var það á hjarna-
skálinni, er af var höggvin haus-
inum. Veittist Þorgilsi það, a@-
hann hafði þvílíkt sár, sem sagt
I (Framh á 8. síðu.)
Louis í kvikmynd með Nínu og Friðrik
ÞaS hefir nú verið afráðið
að Louis Armstrong komi
fram í kvikmynd ásamt þeim
Nínu og Friðrik. Samningur
um þetta var undirritaður í
Stokkhólmi fyrir nokkrum
dögum síðan og er þóknunin
sem Armstrong á að fá fyrir
viðvikið, sú hæsta, sem um
gefur í danskri kvikmynda-
gerð. Gizkað hefir verið á að
hann muni fá allt að 100
þús. krónum dönskum.
!
Hlutverkið sem Armstrong er
ætlað í myndinni er þó ekki veiga
mikið. Hann kemur aðeins tvisvar
fram með þeim Nínu og Friðrik,
og auk þess syngja þau öll þrjú
saman. Upptökurnar mun aðeins
standa yfir í þrjá daga, og fara
þær fram í Lyngby utan Kaup-
mannahafnar.
Stúíka, gítar og trompef
Það er Richard Stangerup sem
Fær Kæstu laun sem um getur í sögu danskra
kvikmynda, fyrir a<J koma þrisvar fram
komið hefir því til leiðar að jazz
kór.gurinn leikur í þessari mynd.
Hann mun hafa dvalist í Stokk-
hólmi um tíma til þess að kom-
ast að samkomulagi um þetta. —
Kvikmyndafélag eitt sænskt hafði
nefnilega einnig áhuga á því að
iclófesta Armsti'ong og buðu betri
torgun en Stangerup. Erigu að síð
ur ákvað Armstrong að taka til-
boði hans, en þeir munu eitthvað
hafa haft saman að sæl.da áður.
Kvikmyndin sem hér er um að
ræða hefir þegar hlotið nafnið „En
Pige, en Guitar en Ti'ompet“. —
Kvikmyndahandritið er að nokkru
gert eftii' enskri kvikmynd, sem
tekin var fyrir mörgum árum, og
er samið af Ninu og Fritz Ruzicka,
auk margra annarra aðstoðar-
manna.
Nágrannarifrildi
Myndin fjallar um ósamkomulag
milli tveggja fjölskyldna í Kaup-
mannahöfn og auðvitað verða þau
Nína og Friðrik (sitt úr hvorri
fjölskyldunni) ástfangin hvort af
öðru. Friðrik er sendvir af föður
sínum, sem er vínsali, til Spánar,
til þess að fullnuma sig i öllu sem
lýtur að víngerð og sölu, en hann
hefir engan áhuga á slíkum hlut-
um og vill helzt af ö'lhi fá að vera
í friði með gitarinn sinn.
Faðir hans lætur honum í té
kjallara einn, þegar hann kemur
frá Spáni og nú á Friðrik að
standa á eigin íótum og sýna hvað
hann hafi lært um vínsölu. Friðrik
breytir kjallaranum þegar í stað
í jazzklúbb, en þar sem klubbgest-
ir eru mestmegnis unglingar sem
ekki eiga grænan eyri í vasanum,
þá horfir ekki yel með rekstur
klúbbsins.
Hinn freisandi engill Louis
Þá kemur Nína til skjalanna.
Hún er dóttir hæstaréttarlög-
manns, sem hatar föður Friðriks.
Skötuhjúin gefa að sjálfsögðu l'jöl
skyldum sínum langt nef, og til að
hjálpa Friðrik, sem er kominn á
hvínandi hausinn me'ð klúbbinn,
þá fer Nína á fund Louis Arm-
slrongs sem er gestkomandi í bæm
um, og getur fengið hann til að
koma fram í kjallaranum hjá Frið
rik.
Á meðan þetta er að gerast hafa
feður þeirra beggja rannsakað for
tíð hvors annars gaumgæfilega til
þess að fá höggstað hver á öðr-
um og auðvitað hafa þeir báðir sín
ar dökku hliðar. Þeir gerasit þá
liinir beztu vinir til þess að bjarga
við málinu, en þá vill bara svo til
að Nína og Friðrik eru orðin
verstu óvinir. Þau finna þó hvort
annað þegar Armstrong hjálpar
þeim til þess að koma fram og
syngja sem par.
Frá Danny Kaye til N & F
Nína og Friðrik hafa sjálf samið
enska textann, sem þau syngja
með Armstrong í myndinni. Aðrir
leikarar eru Gunnar Lauring, Else
Marie og Ebbe Rode svo að nokkr-
ir sé nefndir.
Áður en Armstrong kom til Ev-
rópu að þessu sinnL hafði hann
verið að vinna að mikilli jazz-
mynd, um hljómsvertarsjtórann
Red Nicholls. Aðalhlutverkið i
þeirri mynd er leikið af skoplerkar
anum Danny Kaye.