Tíminn - 21.03.1959, Qupperneq 8

i'j r .
8
Eoka-menn hylltir
NTB-Nicósíu, 18. marz. i
Fjölmargir íyrrverandi félag
ar í Eoka-samtökunum á Kýp
ur komu úr felustöðum sín-
um í dag og gengu sem frjáls
ir menn um göturnar í Nicó- j
síu og öðrum bæjum eyjar-j
innar. Skólabörn 1 Nicósíu
flykktust út á göturnar og
jiyiitu menn þessa. færðu
þeim blómvendi og sýndu
bnnur vinahót. j
Menn þessir voru yfirlýstir
skejnmdarverkamenn og morðingj-
*
A nu að raska ....
(Framhald af 7. síðu)
víst er, að öUum landsmönnum
þy.kir vænt um höfuðborg sína, og
viija veg hennar sem mestan. En
hvorki einstaklingar né þjóðfélög
ejga eða mega ala uppáhaldsbarn-
ið svo mjög að hin verði að svelta.
ÍÞetta hefir þó verið gert á fs-
Jandi og sum börnin hafa soltið
í hel, svo sem Sléttuhreppur.
Framkvæmdabannið
f þessu sambandi er rétt að
henda á það, að þrátt fyrir allt
spjall um jafnvægi í byggð lands-
ins, hefir stöðugt verið uppi hald-
ið framkvæmdabanni út um land,
í stað þess að þar hefði fjárfest-
ing áti að vera frj'áls til að hamla
á móti brottfjutníngi fójks. Nú-
verandi stjórn hefir hert á þess-
ari bannstefnu, með því að skora
á iandsbyggðina aila að takmarka
fjárfestingu. Horuðu börnin eiga
líka að herða mittisólina.
Það er augljóst, að fjárfesting
er nú of ör í landinu, Cj, ofvöxt-
ur toennar er á Suðurnesjum, í
hinu nýja þéttíbýli, sérstaklega í
Reykjavík, og þar íetti stjórnin að
takmarka fjárfestinguna, svo um
munaði.
Skyldan við landið
Ekki má gleyma því, að þjóðin
hefir miklar skyldur að rækja við
sjáift landið. Vart hefði ísland
hlptið viðurkenningu sem sjálf-
stged-t ríki, ef byggð þess hefði að
eins verið á Suðurnesjum.
Það var dreifbýlið, sem við hélt
tungunni óspilltri, skapaði okkar
fornu bókmenntir og varðveitti
þær.
JBókmenntirnar, vai’ðveizla tung
’Utiaar og það afrek að liaida land-
jny öllu byggðu mun hafa átt
drýgstan þátt í því að við hlutiun
sjájfstæði. Ef við leggjum landið
að miklu leyti í eyði á ný, munum
vi.5 glata virðingu annarra þjóða,
og þar með viðurkenningU á rétt
induw til að vera sjáifsíætt ríki
og þ.áUtakandi í samstarfi frjálsra
þjóða.
Viða í heiminum eru land-
þrengsli, milljónir manna vantar
land, verður það fyrr eða síðar
tekið handa landlausu fólki. Vel
gæti svo farið, að innflutningur
fójUcs yrði svo roikiJl, að íslenzkt
anál og þjóðerni kafnaöi. Þá væri
þeirri sögu Jokið og það mcð
skþmm.
Þjóðin stendur í þakkarskuld
við það fólk, sem viðheldur dreif-
foýllnu, þrátt fyrir það þótt ríkis-
valdið hafi ekki vejtt starfi þess
verðugan stuðning.
Réffur hins sterka ra
jHinar væntanlegu tijlögur ríkis-
stjérnarin nar, um breytingu á
kjördæmuuum, benda í þá átt, að
sunnlenska þéttbýlið sé nú mjög
farið að vita af valdi sínu og ætli
áð .neyta mannafla til að knýja
fram vilja sinn. Það er nú að kom
ast, gagnvart dreifbýlinu, í svip-
a3» aðstöðu sem flanmörk var í
gggnvart íslandi, meðan sambúðin
hélrf milli þeirra landa. Þar mun
hafa gætt nokkuð mikið stór-
mennskusjónarmiðsins hjá hinni
fjö.lmennari þjóðinni. Hún taldi sig
'sjálfkjörna til að ráða yfir smæl-
ingjanum. Enn eru málin ei;gi
fuUuppgerð við Pani og ennþá eig
um víð, sem lítíl þjóð, í vök að
verjast gagnvart stórri og merkri
T í MI N N, Iaugardaginn 21. marz 1959.
á götum Nikósíu
ar af Bretum sem höfðu lagt stór-
fé til höfuðs fiestum þeirra.
Grivas og Makarios
Börnin báru veifur og fána, þar
sem á voru letruð þakkarorð til
Eokamanna, og sérstaklega til
Grivasar ofursta og Makariosar
ei-kibiskups'. Einstaka af mönnum
þeim, sepi r.ú hafa koniið úr felu-
sföum sínum, voru taldir dauðir,
minnsta kosti af Bretum.
Lögreglan í Nicósíu tilkynnti í
dag, að síðasta sólarhring hefði
verið skiiað alsverðu af vopnum,
þar á meðal 170 sprengjum og 300
byssum.
þjóð, sem erfitt á með að skilja
sjálfstæðisþrá og sjálfshjargar-
þörf okkar. Stóri bróðir okkar á
Suðurnesjum ætti nú að varast
að ganga í spor þess aðila, sem
okkur þótti þrengja mest kosti
okkar á liðnum öldum. Innan þjóS
félagsins verðum við að sýna sama
réttlæti sem við ætlumst til að
aðrar þjóðir auðsýni okkur í við-
skiptum þjóðanna, og sem þær
hafa gert með því að taka okkur
fáa og smáa X sitt stóra samfélag.
Fáir munu hafa, þegar ajlt kem-
ur til alls, ánægju eða gagn af
þyí að I'áta kné fylgja kviði, þótt
keppinauturinn þyki Iiggja vel við
sliíku bragði.
Á að breyta alþingis-
samþykktinni frá 930?
Útlit er fyrir, að árás verði gerð
á fornhelg landsréttindi dreifbýlis
ins. Þá rekur að því, að íbúar þess
verða að sýna hvort þeir eru menn
til að snúa bökum saman og verja
sem bræður rétt sinn, hvar í
flokki sem þeir standa. Hér er
ekki um venjulegt pólitískt mál
að ræða, heldur um tilveru lands-
byggðarinnar og framhald nauð-
synlegra réttinda hennar innan
þjóðfélagsins. Andstaðan gegn
breytingu kjördæmanna er hreint
landvarnamál dreifbýlisins.
En hvernig sem úrslitin verða,
þá ætti þetta væntanlega frum-
varp að kenna dreifbýlinu holla
reglu. Það ætti að vekja menn til
umhugsunar um það, að byggðinni
út um land verður því aðeins
bjargað, að menn stapdi á öllum
syiðum saman til viðhalds og
varnar hagsmunamálum dreif-býlis
íns, þar á imeðal að sjá um, að
hvert héarð njtói fyr'st óg fremst
sjálft sinna auðlinda, en þeim
verði eklci beint út úr héarðinu
öðrum héruðum til uppbyggingar
á kostnað heimasveitarinnar.
Verði dreifbýlið svift sínum
fornu kjördæmum, verður það að
taka, allt í sameiningu, tii nýrrar
athugunar aðstöðu sína innan
þjóðfélagsins.
Nú er mál til komið, að öll
þjóðin skilji það, að íbúar dreif-
hýlisins líla ekki svo á, að þeir
séu í' hiðklefa til suðurgöngu.
Heldur toyggi þeir héruðin með
þeim fasta ásetningi að búa þar
áfram og búa þar í haginn fyrir
komandi kynslóðir og sanna ölíum
heiminum, að íslendingar séu þess
verðugir að ráða yfir landi sinu og
vera þátttakendur í samstarfi
toandalags allra þjóða. ___
Húsavík, 3. marz 1959.
Jóhann Skaptason.
Íþróitír
(Framhald af 4. síðu)
vera undir sig hvern sjóinn á fæt
ur öðrum.
Ef.tir þetta gerðist eiginlega
e'kkert sögulegt. Skipið þurrausið
á ótrúlega stuttum tíma, en í
raun og yeru hafði það verið lang
bandaíullt. Við tókum livern slag
inn á fætur uðrum þangað til við
náðum upp undir urðirnar. Síðan
var toarið heim spölinn eg var þá
farfð að lygna. Það fyrsta, sem
í'ormaðUrinn spurðl, er í laind
kom, var: „Hvað fiskaði Mangi í
Vesturhúsum?“
Á víðavangi
(Framhald af 7. síðu)
stéttum? Auðviíað enginij. Að
tala um slíkt sem eitthvert sér-
stakt einkenni á flokksþingi
Sjálfstæðismanna er fáránleg
fjarstæða, jafnvel of fráleit til
þess að imnt sé einu sinni að
lilæja að henni. En Mbl. gleymdi
öðru. Hvaða stéttir skyldu það
vera, sem raunverulega eiga
Sjálfsæðisflokkinn og hafa þar
húsbóndavald? Einu sinni lýsti
Jón á Reynistað því yfir, að
Sjálfstæðisflokkurinn tæki ávallt
tiUit tU bændafuiltrúanna í þing
liði flokksins þegar þeir væru
allii- á einu máli. Nú er það
seiuiilega nokkuð teygjanlegt
hverjir skuli kallast bændafull-
trúar í þessum söfnuði. Ef að-
eins er átt við þá, sem eru bænd
ur, þá er sú fylking ekki stór.
En nógu stór þó til þess, að hún
er ekki alitaf sammála. Einu
sjnni bjó Sjálfstæðjsflokkurinn
til svonefnt búnaðarráð, en það
var stjórnskipúð nefnd, sem átti
að verðleggja vörur bænda.
Merkari hlutiun og meiri af þing
bændaliði fíokksins var þessu
fyrirtæki alveg andvígur. Sjálf-
stæðisflokkurinn tók ekkert tillit
til þess. Og ýmsa grunar, að þótt
Jón á Akri hefði nú fylgt sínum
sétarbræðrum, þá hefði það eng
um úrslitum ráðið um afstöðu
forráðamauna flokksins. Þess
utan er ekkert auðveldara fyrir
flokksforystuna en sjá svo tU, að
hafa jafnan á þingi einhvern
þann mann, er bóndi má kallast,
sem liún getur stungið í vasann,
ef henni býður svo við að horfa.
Svo hefir það verið undanfarið
og ekki vcrður það erfiðara eft-
ir kjördæmabyltinguna. Og þá er
þáð undir hælinn lagt, segir Jón,
að bændur fái neinu ráðið í
flokknum. Skyldi því ekki svip-
að farið ineð sumar aðrar stétt-
ir? Hætt er við að flokksþing gVStmiUiaxuaaæx
Sjálfstæðismanna sé ekki örugg
ur mælikvaröi á áhrifa aðstöðu
þeirra ýmsu stétta, sem þingið
sækja.
Utvega Jiýzk píanó, orgel og flygel.
1
P
H . . __________,
:: ::
aafflsœsraasfflafflaœœœHœxaœssKœwKifflssia.
Lagfæri biluð ORGEL.
Elías Bjarnason — Sími 14155
A > A S A M T ÖK I í¥
HVERFISGÖTU 116-V.HÆí)
Skrifstofan er opin: mánud. þriðjud. og miðvikud.
kl. 18-20. Aðra dagá kl. 18-28. Félagsheimilið er
opið fimmtudaga, fostudaga, laugardaga og
sunnudaga kl. 18-23. ~ Sími 1-63-73,
mun sigra
Hvenær nnm hugsjónin „frclsi
frá ótta“ rætast?
Um ofanritað efni talar O. J.
Qlsen í Aðyentkirkjúnni annað
kvöld (sunuudaginn 22. marz)
ki. 20,30.
Einsöngur eg kvartett.
Al'lir velkomnir.
Póstmannafélagið
(Framhald af 5. síðu)
: mikið á sér bera. Hann hefur þó
jafnan gert sér glögga igrein fyrir
þvi, hvort að honum snéri handar-
bakið eða lófinn, og því hagað at
höfnum sínum í samræmi við það.
j Starf póstmannsins er eitt hið
| mikilvægasta fyrir allt viðskiptalíf
þjóðarinnar, og eru stöðugt gerðar
kröfur til bæftrar þjónustu á svið.
um póstrekstursins. Allt þetta verð.
m- að byggjast á traustu starfsliði,
sem verður að vinna starfið af ná-
kvæmni og vakandi athygli. Að-
staða til góðrar starfrækslu hefur
verið mjög ófullkomin hér í Reykja
vik og skilningur ráðamanna á end.
urbótum, er miði að bættri þjón.
nstu, hefur ávalit verið að skorn-
um skammti. Þetta hefur beinlínis
leitt til þess, að framfarir og ný-
skipan þessara máia hefur um
Iangt skeið verið í öldudal.
Póstmenn hafa því jafnan glaðzt
yfir hverjum þeim áfanga, sem
náðst hefur til umbóta á sviði póst.
málanna og metið að verðleikum.
Þær miklu endurbætur, sem á -s.l.
ári fóru fram hér í pósthúsinu í
Reykjavík, voru öllu starfsfólki
kærkomnar, enda átt sinn þátt í
að bæta mjög öll vinnuskilyrði,
sem ekki var vanþörf á eftir ára-
tugaaðgerðarleysi í því efni. Fyrir
þessa framtakssemi á núverandi
póst- og símamálastjóri, Gunnlaug-
ur Briem, miklar þakkir skilið.
Sömuleiðis póstritari, EgOl Sand.
holt, og póstmeislarmn, Magnús
Jochumsson. Vonandi verður þó
ekki látið hér slaðar numið, því
að mörg eru verkefnin, sem bíða
úriausnar, toæði hér í Rvík og ann-
ars staðar á landinu. Að 17 árum
liðnum minnist póstþjónustan
1200 ára afmælis póstrekstrus hér
, á landi. Á þessum merku tímamót.
' um skulum við vona, að starfsmenn
póstþjónustunnar og yfirstjórn
hennar geti litið til baka yfir tíma-
bil mikilla framfara á öllum s.við-
um starfsrækslunnar til þæginda
| fyrir fólkið, jafnt í borg og byggð.
Sveinn G. Björasson.
Zeto
Hafin er afgreiðsla á ZETOR 25 A dráttarvélum 4il
þeirra, sem þegar hafa gert pantanir sínar. í síðustu viö-
skiptasamningum við Tékkóslóvakíu var gert ráð fyrir
auknum innflutningi á þessum sterkbyggðu dráítarvél-
um, sem hafa hlotið lof þeirra íslenziai bænda, sem
festu kaup á þeim s. 1. ár og áður. í vetur hafa ZETOR
25 A dráttarvélarnar reynzt mjög gangvissar í kulda,
og frostum. í sumar er væntanlegur sérfræðingur frá
ZETOR verksmiðjunum, sem mun ferðast um meSal
ZETOR eigenda.
Með hverri dráttarvél fylgja varahlutir og verkfæri
innifalið í verðinu, en ZETOR 25 A kostar nú um
kr. 43.950.00.
Við útvegum eigendum ZETOR dráttarvéla flest tæki
til hey- og jarðvinnslu, svo sem sláttuvélar, múgavélai-,
heyýtur, ámoksúirstæki, tætara, plóga, kartöflusáninga-
og upptökuvéiar Einnig útvegum við snjóbelti.
Bændur, geriS pantanir ykkar í dag og munum viS
afgreiSa ZETOR 25 A í aprílmánuSÍ. MuniS, aS viS leggj-
um áherzlu á góSa varahígtaþjónustu. LeitiS uppíýsinga.
EINKAUMBOP:
Everest Tradíng Company
Garðaslræti 4. — Sími 10969.
Sölumenn:
Einar H. Einarsson, Skammadalshól. Mýrdal.
Verzlunin Ölfusá, Selfossi.
Loftur Einarsson, Borgarnesi.
Raforka h.f., Akureyri.
Viðgerðir annast:
TÆKNI H.F., SúSavogí 4.
::
1