Tíminn - 11.06.1959, Blaðsíða 3

TÍMINN, fimmtudagimi 11. júní 1959.
3
Erfitt að lifa
•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦i
** ♦♦
! Kanada má ekki þvo bílinn né slá |
grasflötina á sunnudögum - Erfitt
að fá skilnað - Berháttun Doukho-
bora - Kláðaduft hrífur ekki - Mann
virki sprengd i loft upp
V.
i
Nei, segir hann, við verðum
að fara beint heim. Ef lög-
reglan rekst á okkur með bjór
í bílnum verðum við sektuð,
ef við erum ekki á beinni leið
frá búðinni. Það er lika bann-
að að sitja í garðinum sínum
með bjórglas eða viskísjúss,
bætir hann við og hristir haus-
inn.
Sá, ,sem segir þetta, er danskur1
Kanadamaður. Við erum á leið
heim til hans í útjaðar Toronto,
komum frá því að sækja bjór-
kassa í „ríkiðBörn mega ekki
koma þar inn. í>að er ósiðsamlegt.
Það er líka ósiðlegt að lofa börn.
uifi að leika sér að tómum bjór-
kassa eða flösku. Það gæti skemmt
þeirra ungu sálii-.
K
Þefað með dómaraleyfi
En er þetta ekki bara stað^
bundið við Ontario?
Nei, svona er það líka í Van-
couver. Það má ekki drekka úti í
garði. Hins vegar má lögreglan
ekki leyfa sér að lykta e3a bragða
á innihaldi glassins, þó hana bæri
að. Hún verður fyrst að fá til þess
dómaraleyfi, og glösin eru týnd
þegar þeir koma aftur. Það er líka
harðbannað að fá sér einn lítinn
með opnar bíldyr, því þá er það
opinbert. Hins vegar má loka
hurðinni. En þá er á móti lögun.
um að hafa glös eða opnar flöskur j
I bílnum. Og heima má ekki eiga
nema sex flöskur af ófengi.
|Svo er líka bannað að opna kvik
myndahús á sunnudögum, en hin-
um skemmtanafýsnu er ekki bann.
að að stilla sér upp í óralanga röð
löngu fyrir þær sýningar, isem
byrja kl. 12 á miðnætti, þá er
sem sé kominn mánudagur. Þó er
leyfilegt að fara. á konsert á
sunnudögum, en þar sem synd-
samlegt er að fjalla um peninga á
sunnudögum, — nema náttúrlega í
sambandi við samskotabaukinn í
kirkjunni — er ekki hægt að
kaupa aðgöngumiða.
íþróttavandræði
Viðkvæmur blettur er bannið móti
íþróttakeppnum á sunnudögum,
ekki hvað sízt íshockey, sem fólkið
fylgist með af isjúklegri ákefð.
Þannig liggur það í augum uppi,
að á sunnudögum er farið í kirkju.
Maður verður að halda hvíldardag.
inn heilagan, ekki trufla nágrann-
ana og láta það ógert að slá flöt.
ina og þvo bílinn.
Á tímabili var yfirvegað að
banna allar sporvagnaferðir á
sunnudögum. Þegar tillagan var
felld, var það eingöngu vegna þess,
að þá kæmust fátæklingarnir ekki
í kirkju á sunnudögum.
Þingið veitir skilnað
Það má vera lýðum Ijóst, að
neyzla áfengis er með öllu for.
boðin á sunnudögum. Þvílík höft
eru menn aftur á móti lausir við í!
Quebeek, sem ekki hefur franska1
innbyggja fyrir ekki neitt. í stað-
inn eru ekki til hjónaskilnaðir
þar, — því skilnaður er ekki við.
urkenndur. En heiðarlegur þorstij
er leyfður þar. Kaþólska kmkjan
er skapvitur.
Franski Kanadamaðurinn í Que-
'beck á aðeins eina grýtta götu til
skilnaðar. Hún eða hann verður
að fara fyrir þingið í Ottawa, þar
sem öldungaráðið skal kveða upp
úrskurð um hvort ótrúnaðurinn
hefur verið svo freklegur, að á.
stæða sé til skilnaðar. Og skilnað-
ur er líka erfiður í Kanadabyggð.
r Þaö er dýrt að tala ilfa
m fólk í blöðum á Kúbu
Castro skattteggur lýsingarorð og myndir
Hirtn nýi einvaldur Kúbu,
Fidel Castro, hefir komið þar
á mörgum nýjungum — þar
á ^sieðal skatfaálögu, sem á
sér enga hliSstæðu í ssman-
lagðri kristni.
Hér er um að ræða skatt ó
„slúðurbla3amennsku“ og frcttir
úr samkvæmislífinu Mikill hluti
blaða á Kúbu hefur löngum verið
undirlagður undir slúðurdálka,
þar sem sagt var frá viðburðum
í næturlífi Havana, þar sem spil’a
vítin og gleðihúsin blómstruðu í
tíð Batista.
15 krónur pr. nafn
Samkvæmt skipun, sem gefin
var út í Havana fyrir skömmu,
er dagblöðunum nú gert að greiða
einn peso, sem
samsvarar 15 kr.
ÍM. fyrir hvert
það nafn sem þau
nefna í slúður-
dálkum sínum.
Hafi viðkomandi
persóna einnig tit
ii af einhverju
tagi hækkar
skatturinn upp í
hvorki meira né
::
♦♦
::
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦*
um enskumælandi manna. Þar er
aðeins einn mögileiki: Að sanna
ótrúnað. Ef hægt er að lokka fulL
trúa hinna rauðjökkuðu lögreglu-
manna á staðinn á réttu andartaki,
er málið í öruggri höfn. Svona
löguðu geta hjón sem hezt komið
í kring, en gætið að því, að frá.
skilið fólk er einskis virt í Kanada.
Öll þessi trúaráhugabönd eiga
þó fleiri en eina skýringu, sem um
leið gera málin skiljanlegri.
„Vaggan skal bæta þetta"
Strax í nýlendustyrjöldinni milli
Frakklands og Englands, vottaði
fyrir stríði milli hinnar kaþólsku
og brezku kirkju. Þegar Englend-
ingar á ruddalegan hátt eyðilögðu
frönsku nýlenduna Acadía á Nova
Scotia og fluttu alla Frakka, sem
þeir náðu í til USA, sóru þeir
Frakkar, sem eftir voru, að vagg.
an skyldi bæta þetta upp. Það er
að segja, að með fjölguðum fæð-
ingum ætluðu þeir að ná fólks.
fjöldanum upp aftur, ekki síður
fyrir kaþólsku kirkjuna en þjóð.
ina. Þetta er sama pólitíkin og
kaþólska prestastéttin rekur enn
Líf og f jör
Fyrir nokkru síðan var líf
og fjör í dýrasta næturklúbbn-
um í Monaco, er Rainier
fursti hélt þar upp á 36 ára
afmæli sitt ásamt um 40
gestum.
íFagnaður þessi náði hápunkti
sínum síðla nætur, er furstinn
settist að trommunum og hóf að
leika ákaflega ásamt skipakóngin
um Onassis, sem spilaði í grið og
erg á píanóið. Kona hins síðar
nefnda, Tina Onassis og Grace
furstaynja létu tækifærið að
sjólfsögðu ekki sér úr greipum
ganga og dönsuðu Chai-leston eft
ir músíkinni sem eiginmenn
þeirra framleiddu með miklum erf
iðismunum á hljómsveitarpallin-
um.
Sá, sem óskar eftir skilnaði, á aðeins eitt að gera: Hann eða hún verður
að sanna ótrúnað ektamakans með því, að færa hina konunglegu lögreglu á
staðinn, til að vltna „verknaðinn".
miMna en 10 peso og einn peso
aukalega fyrir hvert lýsingarorð
sem notað er uhf viðkomandi. Að
birta mynd í slúðurdálkunum kost
ar um 100 kr. og ef fleiri en einn
eru á myndinni kostar 20 krónur
fyrir manninn! Ritstjórum blað-
anna er gert að reikna saman
skattin.n fyrir hvert blað, sem á-
! reiðanlega er ekkert áhlaupaverk,
og fyrir ómakið mega þær halda
j eftir 10% af upphæðinni.
Samkvæmisskrifin
i úr sögunni?
Það er lítill vafi á því, að slúður
dálkar blaðanna á Kúbu hafa lif-
að sitt fegursta og munu nú
hverfa >af sjónarsviðinu þar, enda
er sá vafalítið tilgangurinn með
skattlagningunni. „Maður getur
ekki gengið að fallegri stúlku á
götunni og sagt við hana: — Æru
verðuga fröken. Látið mig fá einn
peso og ég skal birta mynd af
yður í blaðinu, isegir talsmaður
ritstjórnarsamtakanna á Kúbu um
málið. Castro mun hafa í hyggju
að gjörbylta þjóðskipulaginu á
Kúbu, og þykir mönnum harla
skrítið í pottinn búið að hann
skuli fyrst snúa sér að þessari ein
kennilegu skattlagningu.
þá, ekki aðeins í Evröpu heldur
og í frönskum byggðum Kanada.
Gamaldags franska
Frakkland lifir enn þann dag í
dag í Kanada, furðulega fjarri
breytingum aldanna. Það er Frakk
land, sem á sunnudögum veifar
gunnfánum konungsættar Bour-
bonanna og heldur uppi fræðslu í
skólum um sögu gamla Frakk.
lands og bókmenntir, miklu frem-
ur Kanadasögu, og sýnir í sjón-
varpi sínu gamlar riddaraborgir
og hverpig gömlum aðalsmeyjum
var rænt.
Gangastúlkur gistihúsanna tala
eingöngu frönsku, — hreina
frönsku, en í eyrum Parísarbúa er
það gamaldags og undarleg
franska. Hér er þjóðflokkur, sem
af einkennilegu viljaþreki hefur
þrátt fyrir þróun tímans, haldið
eigin menningu og sérkennum og
í skólum sínum kennir ekki annað
mál en frönsku, landshluti, sem
er eyja umflotin enskumælandi
mönnum, og selur franskar kart-
öflur á götum úti eins og heima í
gamla landinu.
Þeir, sem vilja isegja eitthvað
gott um þessa menningartryggð,
benda með fullum rökum á, að án
hins franska þráa væri Kanada
ekki til í dag, USA væri búið að
gleypa það.
Striplingar
Kanada, sem opið land, hefur
orðið nýtt heimkynni fyrir land.
flótta trúarflokka. í þessu sam.
bandi er hvergi foetra að stanza
lítið eitt við, en hjá hinum ein-
kennilega trúflokki Doukhobor,
sem einmitt núna er að gera Kan.
adastjórn gráhærða. Doukhofoor-
arnir hafa, móti mannlegjum venj.
um, ekki látið ná sér í hið kanad-
íska þjóðfélag, og foregðast við
hart og títt ef yfirvöldin eru með
einhvern ybbing. Þeirra tíðustu, —
og í rauninni hættuminnstu við.
brögð, svona þannig séð — eru,
að þeir flækjast um allsberir, eða
berhátta sig hvar sem vera skal, í
réttarsölum og á götum úti, jafnt
konur sem karlar. Lögreglan hefur
reynt að koma í veg fyrir þetta
með því að strá kláðadufti á Við.
komandi menn, en árangurslaust.
Það skal tekið fram, að uektin
er hreint ekki til augnayndis.
Doukhoborarnir hafa haldið ein-
tcennum sínum í klumpalegu vaxt
arlagi. Þeir fluttu frá Rússl. um
1890, vegna þess að það foraut í
bága við trúnaraskoðanir þeirra að
gegna herskyldu fyrir zarinn. —
Kanada lofaði þeim að þeir skyldu
vera lausir við herskyldu og gáfu
þeim góða jörð. Fjárhagslega geng
ur þeim líka vel, enda vinnusam-
ir. En þeir lifa eigin lífi, tala stöð.
ugt rússnesku, sveipast svörtum.
sjölum og neita, — til mikilla
vandræða — að láta foörn sín
ganga í Kanadíska skóla, því „þar
eru þau uppalin í hernaðaranda."
Þegar yfirvöldin létu þetta ekki
viðgangast, sóttu þörnin og settu
þau í heimavistarskóla, byrjuðu
örðugleikarnir á ný. Konurnar létu
sér ekki nægja að kasta íúleggjum
og tómötum í lögregluna, heldur
koma þær sprengiefni fyrir undir
járnbrautarteinum og opinberum
mannvirkjum.
í Brezku Columbíu, þar sem
fiestir Doukhoboranna húa, hefir
þeim á fáeinum mánuðum heppn-
ast að brenna eitt ráðhús, sprengja
járbrautir í loft upp á fjórum stöð.
um, og einu sinni þjargaðist far.
þegalest fyrir kraftaverk frá því
að hrapa niður fjallshlíð. Ennfrem
'Ur hafa þeir klippt Ijósaleiðslur
og eyðiiagt langar gasleiðslur hvað
eftir annað.
I skóla. — Narriman, fyrrv.
drottning Farúiks, hefur selt feg-
urðarstofu sína í Beirut og látið
innrita sig í bandarískan 'háskóla.
Ungfrú ísland kjörin á swnnndag
Næst komandi laugardag
hefst fegurðarsamkeppnin í
Tívolí. Þá verður kjörin
„Fegurðardrottning íslands
1959", sem taka mun þátt í
keppninni um „Miss Uni-
verse" titlinum í Long Beach
i Kaliforníu í júlí að sumri.
Eins og kunnugt er verða
þátttakendur í keppninni á
aldrinum 17—28 ára. For-
ráðamönnum keppninnar
barst meiri fjöldi ábendinga
um fallegar stúlkur, sem til
greina gátu komið, en
nokkru sinni fyrr.
Þátttákendur verða viða af
landinu. Auk Reykjavíkurstúlkna
keppa um tiltilinn „Fegurðar-
drottning íslands" stúlkur frá Ak
ureyri, Sauðárkróki og Vestmanna
eyjum. Keppnin hefst stundvíslega
'kl. 9.30 á laugardagskvöld, óg
Miki9 kvennavsi á fegurSarsamkeppninni
í Tívolí um hetgina
verða þá valdar fimm stúlkur, sem
keppa til úrslita á sunnudagskvöld
ki. 9.30 og siðan verður fegurðar
drottningin krýnd á niiðnætti.
Fegurðardrottning Danmerkur,
er varð önnur í „Miss World“
keppninni, mun krýna fegurðar-
drottninguna og afhenda þeim,
er hlutu fjögur næstu sætin verð-
laun.
Tívolígestir kjósa sjálfir fegurð
ardrottninguna og ráða úrslitum
að öðru leyti, en auk þess verður
að venju 5 manna dónmefnd til
úrskurðar, ef úrslit þykja mjög
tvísýn.
Dómnefndina skipa:
Lillian Juul Madsen, fegurðar-
drottning Danmerkur, frú Swan-
son, fulltrúi „Miss Universe“
keppninnar í Kaliforníu, Frk. Karo
lína Pétursdóttir, tizkufatadama,
hr. Jón Eiríksson, læknir og
hr, Sumi Swanson,, fulltrúi „Miss
Universe“ keppninnar í Kaliforn
íu.
Fyrra kvöldið koma stúlkurnar
fram í kjólum, sem frú Dýrleif
Ármann hefir saumað sérstaklega
fyrir keppnina, en siðara kvöldið
koma þær fram í baðfötum.
Fyrstu verðlaun eru, eins og
fyrr getur, titiliinn „Fegurðar-
drottning íslands 1959“ og þar
með þátttaka í „Miss Universe“
keppninni í Kaliforníu. Þar í eru
iað sjálfsögðu innifaldar flugferð
ir frá Reykjavík til Kaliforníu og
heim aftur, svo og hálfs mánaðar
ferðalag um Kaliforníu á vegum
Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna,
einnig hlýtur hún snyrtivörur frá
hinum heimsfrægu Max Factor
isnyrtivöruverksmiðjum í Holly-
wood, en verzlunin Remedia heí
ur umboð fjrrir þær vörur hér. Þáð
skal tekið fram, að allir þátttak
(Framhald á 8. síðu).