Tíminn - 08.12.1959, Qupperneq 9

3TÍMINN, þriðjudaginn 8. desember 1959.
ESTHER WINDHAM
Kennslu-
konan
........................................■nunnumMUHin.'imMuiiMiiiiimntmHiiiiiiiiiuiraiD*
Jjú myndir kjósa. Eg er efa- | —Mér tekur sárast til allra
ilaust yfirborðskenndur og ó- þessara fallegu blóma, sagði
áreiðanlegur, en ég er samt Prudence dapurlega.
ekki eins afleitur og þú held
xxr. Þú myndir sannfærast um
það, ef þú þyrftir einhvem-
tíma á vini að halda.
Leigubíllinn nam staðar
fyrir utan íbúð hennar, og
hann hjálpaði henn út.
— Góða nótt og þökk fyrir ’
ikvöldið, Júlía, sagði hann. —
.Eg vona, að þú eigir eftir að
hitta mann, sem gerir þig
hamingjusama Þú átt það
skilið.
— Eg vona, að einnig þú
verðir hamingjusamur,
:Frankie. Þökk fyrir kvöldið.
24. kafli.
Júlía svaf lengi fram eftir
næsta degi og komst í vont
skap, er hún leit í spegil og
■sá, hve rytjuleg hún var, ein
mitt þegar hún vildi líta sér
lega, vel út.
Hróðrekur átti' að sækja
:hana klukkan fimm, og hún
vonaði, að hann kæmi inn og
drykki tebolla áður en þau
færu. Þess vegna fór hún út
og keypti kökur og rósir. Þeg
ar móðir hennar var heima,
var alltaf gnægð blóma í stof
nnni ,en nú var ekki' um slíkt
að ræða, svo að hún virtist
ekki eins hlýleg og heimilis
leg og vera skyldi.
Júlía var ekki sterk fjár-
hagslega, því enn hafði hún
engin laun fengið útborguð,
en sem bétur fór, var Klara
í reikningi hjá blómabúð í
nágxenninu.
Þegar hún hafði raðað rós
unum og gengiö frá dóti sínu,
náði hún sér í bók og fór að
lesa til að stytta biðtímann.
En henni' tókst ekki að ein-
angra hugann við lesturinn.
Prudence lagði á borðið
.klukkan fimm, og Júlía ræddi
við hana um alla heima og
geyma á meðan, til að drepa
tímann ,ef mögulegt væri.
Stundvíslega klukkan fimm
var dyrabjöllunni' hringt, og
hún spratt á fætur'og lagaði
hár sitt. Síðan settist hún og
beið þess, að Hróðreki yrði
vísað inn. En einungis Prud-
ence stakk höfðinu inn úr
dyrunum og sagði:
— Húsvörðurinn er kominn
eftir töskunum yðar. Herra
Gillingham bíður úti í bíln-
um.
Júlía íæyndi allt hvað hún
gat að leyna vonbrigðum sín
um, er hún gekk út í forstof
una.
— Daginn, Baker. Vill hr.
Gillingham ekki koma inn?
— Nei, ungfrú. Hann bað
mig að skila því að hann væri
tímabundinn.
— Þá kemur sér vel að ég
er ferðtíúin. Líöi þér vel,
PrudegtCý,- Blómin og kökurn
ar híjóta áð koma sér vel
samt sém áður.
— Þér þykir áreiöanlega
gaman að hafa þau, svaraði
Júlía og brosti hugrökk. —
Stofan lítur miklu betur út
en án þeirra.
Hróðrokur heilsaði henni
stuttlega, er liún kom út í bíl
inn.
— Hvar viljið þér sitja?
spurði hann.
— Ef þér hafið ekkert á
móti því, tek ég framsætið
fram yfir, svaraði hún. —
Annars gerði ég mér vonir
um, að þér hefðuð tíma til
að drekka hjá mér tebolla
áður en við færum.
— Því miður verð ég að
flýta mér eins og ég get, því
ég verð ekki um nótt á Merry
weather. Eg held áfram og
snæði miðdegisverð hjá vina
fólki mínu.
— Dætur yðar munu verða
fyrir miklum vonbrigðum af
þeim sökum, sagði Júlía.
— Það stoðar ekki, sagði
hann. — Þér heilsi'ð þeim frá
mér og segið þeim, að ég
verði hjá þeim allan morgun
daginn.
Þau óku áfram um stund,
og er hann gerði enga tilraun
til að halda samtalinu í
gangi, mælti hún:
— Mamma li'ggur í kvefi
og gat ekki komið í gær.
— En gat hún ekki látið
yður vita um það áður en
þér fóruð til borgarinnar?
— Hún reyndi það, en er
hún náði sambandi við Merry
weather, var ég farin þaðan.
Enn varð þögn, unz hann
sagði': — Þér skemmtuð yður
þó prýðiiega.
— Jú, þvi ber ekki að neita,
svaraði hún.
— Og komuð seint heim?
j — Hvernig vitið þér það?
— Þér lítið ekki út fyrir að
hafa sofið mikið í nótt.
— Rétt er það. Við fórum
í næturklúbb, og ég gat ekki
komizt þaðan.
— Þér gátuð ekki?
! — Já, ég gat ekki, endur-
tók hún.
j Hún þagnaði, enda botn-
aði hún ekki neitt í neinu.
Hvað i ósköpunum gekk að
honum? Þannig hafði hann
! aldrei' komið fram við hana.
Raunar hafði hann alltaf
verið formlegur, en þetta var
hundrað sinnum verra.
j Hann hlaut að vera henni
reiður af einhverjum orsök-
! um," en hvers vegna? Vegna
þess, að hún hafði ekki snúið
aftur til Merryweather þe'gar
| i gær? Var hann þeirrar
skoðunar, að hún hefði brugð
ist skyldum sínum til að geta
skemmt sér?
I — Þegar ég fékk að vita,
'að mamma kæmi ekki, gat

ég ekki farið til baka um hæl,
því að ég hafði þegar keypt
farmiða og átti ekki fyrir
öðrum. Auk þess var ákveðið
að ég æki' með yður í dag.
— Mjög skynsamlegt af yð
ur, ungfrú Lovett. Ekkert er
heimskulegra en að kasta
peningum í gagnslausa járn
brautarfarmiða. Og þar að
auki þessi skemmtilega til-
viljun aö Lindsay var einnig
í Lundúnum i gær.
— Já, alveg rétt. Eg stóð
og horfði í búðarglugga, er
hann kom allt í ei'nu aftan
að mér og nefndi nafn mitt.
Hún hló féimnslega.
— Ett andartak hélt ég að
það væruð þér.
— Og yður datt aldrei í
hug að hringja til mín og
segja mér frá, að móðir yðar
kæmi ekki?
— Jú ,mér flaug það í hug.
— En létuð ekki verða af
því?
— Nei.
Hana langaði ti'l að segja
honum, að hana hefði brostiö
kjark til þess, en lét þaö hjá
líða, því aö hún sá, að skaps
munir hans voru þannig, að
á þessu stigi var þýðingar-
laust að reyna að breyta
þeim til betri vegar.
Þegar þau náðu hinum ró-
legu götum i útjaðri borgar-
innar, jók hann ferðina og
ók nú stöðugt á áttatíu kíló
metra hraða. Að vísu varð
hún hvergi hrædd, en þótti
þó leitt, að hann skyldi stytta
ökuferðina þannig. (
Hún stalst til að líta á.
hann og sá, að andlit hans
var skuggalegt og lokað.
Hvað hafði hún gert honum?
Sem snöggvast flaug henni
í hug, að hann væri' reiður
sökum þess, að hún hafði
fariö á Mirabelle meö öðr-
um manni, eftir að hafa neit
að að fylgja honum þangað.
En hún vísaði þeirri hug-
dettu frá sér sem hlægilegri
fjarstæðu. Óhugsandi var að
hann léti si'g svo miklu varða,
hvað hún tók sér fyrir hend-
ur.
Þau óku áfram um hríð,
og hann starði stöðugt fast
á veginn framundan. En
sagði svo skyndilega:
— Eg hef hugsað málið,
ungfrú Lovett.
— Já? sagði hún hressi-
lega og gerði sér vonir um
að fá að heyra, hvað að hon
um amaði.
— Eg hef komizt að þeirri
niðurstöðu, að þetta fyrir-
komulag okkar á milli sé
ekki fullnægjandi. Sennilega
er heppilegra fyrir Karínu að
fara í skóla. Nú megið þér
ekki' halda, að ég sé yður ekki
þakklátur fyrir það, sem þér
hafið áorkað við hana, því
samkvæmt minni skoðun!
hafið þér verið óviðjafnan-
leg. Enginn hefði náð meiri!
árangri', en þó he!d ég, að
henni sé betra að komast á
skóla. þar sem hún kemur til
með að umgangast jafnaldra
sína.
— En — hvað um Teresu?
spurði Júlía lágum rómi.
— Eg finn einhvern skóla,
sem tekur við telpum á henn
ar aldri, svaraði hann, — og
Góð jörð
í Miklaholtshreppi í Hnappadalssýslu er til sölu.
Laus til ábúðar í næstu fardögum. Bústofn ásamt
vélum getur fylgt. Tilboðum sé skilað til Eiðs Sig-
urðssonar, Lækjamóti, sími um Hjarðarfell, sem
gefur allar nánari upplýsingar.
Réttur áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er,
eða hafna öllum.
Kaupmenn, Kaupfélög
vinsamlegast sendið jóiapantanirnar sem fyrst;
Corselett
Mjaðmabelti
Teygjubelti
Sokkabandabelti
Buxnabelti
Brjóstahaldarar
fáanlegum erlendum hráefnum.
Stærðir og gerðir við allra hæfi.
Heildsölubirgðir:
Lady h.f.
lífstykkjaverksmiðja,
Barmahlíð 56 — Sími 12-3-41.
.... aparib y*ur hiaup
a roilh. ínaigra verzlana!
»01
ð ÓÍIUM
OÍWM!
-Austwstrætá
Ilnnlegar þakkir færi ég öllum, sem veittu mér
ánægju með heimsóknum, gjöfum, skeytum og:i
hlýjum árnaðaróskum á sextugsafmæli mínu 3(L.
nóv. s.l. ::
Björn Jónsson,
Lyngholti, ■■
Hvammstanga.