Tíminn - 30.12.1959, Blaðsíða 2

T í MIN N, miðvikudaginn 30. desember 1950.
Nokkrar
um bók Jóns
Eg heí meslan hluia æfi minn- lenda manns fær staS'izt, þá hef-
ar verið mi'kiil aðdáandi hr. Jcms
Krabbe.
Þeir urðu til þess jöfnum hönd
um Thorvaid og faðir minn að
stofna 'til þessa aMáunarsam-
bands, en hver upp á sinn máta.
Hin og þessí atvik hafa síðan nært
þann ævintýraljóma, sem Jón
Krabbe hefur alla tíð verið um-
vafinn í hugskoii mínu.
Nærri má geta, afs mér var for-
vit'ni á að lesa bók hr. Jóns
Krabbe „Frá Hafnarstjórn til
lýðveldis“.
Þaó eru vissir töfrar yfir
liinni iátlausu, eilítið þurru frá-
sögn höfundarins. Bókin býr yfi'r
seiðmagni, sem lokkar fram úr
fyigsnum hugans geymdar o-g hálf
gi eymda r æs kuend u rmin n ingar,
eða svo var um mig.
Hvað ætii maður hafi verið
gamall. þegar maður byrjaði að
leika sér á túnunum miili Suður-
götu og Tjarnargötu annars vegar
og Skotluisvegs hins vegar?
Kannski 6 ára. Túnin voru að
imestu óbyg'gð. Þarna átti ég
marga skemmtilega stund með
góðum leikfélögum. Við sentumst
ium lúnin í fótbolta eða hand-
bolta. skítugir, óhamdir, frjálsir
og mef5 hornös. Ef nokkrar líf-
verur ha-fa komizt nálægt því að
öðlast alsælu þá voru það við
Btrákarnir x leik okkar þarna á
túnunum.
En útiendur maður, sem mikið
ur skaparinxi sennilga ætlað okk
ur það hlutverk að varna því, að
hr. Thorváld næði alsælu á ís-
landi, og honum að verða okkar
ki'oss. Auðvitað var allt þetta
stríð eintóm barnabrek. Mér er
'sagt, að hr. Thorvald hafi reynst
mjög vel á sviði vitamála á ís-
landi. Hann leit ilka þannig út
eins og hann ætlaði sér að takast
á við mikil verkefni.
Það var oftar en einu sinni,
sem ég hafði: orð á því við föður
minn hversu erfið sambúðin við
rauða húsið væri. Hann bar alltaf
Krabbe
á því að taka þátt í bornaboðum
Kaupm.hafnar gat dregið úr þeim
kunningsskap við dönsk skóla-
börn, 'sem hefði getað orðið ung
drengjaskólanum rnínum til góðs.
En hann var náminu vaxinn
þrátt fyrir sjálfstæðar tnámsað-
ferðir og naut þar þeirrar undir
búningsmenntunar, sem hann
hafði hlotið í heimahúsum.
Þá var það íslenzkur drengur,
sem mér er sérsíaklega rainnis-
stæður. Hann var Ijóngáfaður.
skarpeygur og aðsópsmikilí og
fuliur af sjálfstrausti.
Hann var ekki minn nexnandi,
en ég nefni hann vegna þess að
haun kom við og við inn í skóla
stofuna ti'l mín og aUtaf fyrir-
Flugeldar
(Framhald af 12. síðu).
að opna dyrnar, fór hann þar út
ásamt 9 ára dreng, sem var í
búðmni, en konan og afgreiðslu-
stúlka sluppu út bakdyramegin.
Afgreiðsliunaðurinn brenndist
á hendi og fæti, afgreiðslu-
stúlkau sömuleiðis og konan,
sem æíiaði að verzla, brenndist
á báðum fótum. Drenguiinn
slapp með brenndar buxumar.
AHir flugcldarnir höfðu spmng-
ið og þotið uni bitðina af miklu
afli, til dæmis hafði einn stung
Ótímabærf
(Framhald af 12. síðu).
igjört og alþjóðlegt banxx við til-
raunum með kjamavopn.
Umræður afvopnunarnefndarinn
ar hefjast í Genf þann 12. janúar
inæstkomaindi, cg í tilkyinningu
Bandaríkjastjómar segir, að hún
muni þrautreyna allar leiðir er
til samkomulaigs geti leitt.
Skothríí á jaríýtu
Framhald af 1. síðu.
rorðan lands. En ekki er nóg að
izt gegnum epiakassa og skaftið geirt, því ex.gin leið er enn að
af öðnrni fannst á Ijósakrónu ioma boðum beina leið milli
uppi loftinu. Eldur var laus í Fremri-Kota, sem eru efsti bær
búðlnni eftir þennan atgang, en Skagafjarðarmegin, og Bakkasels
afgreiðslufólkið hafði slökkt Eyjafjarðarmegin. Þeir bæir geta
hann áður en brunaliðið koin á ekki náð símasambandi hvor við
staðinn.
Jóiasnjór
annan nema að fara gegnum
nokkrar smástöðvar s'em ekki eru
opnar nema hluta úr sólarhring,
og þótt starfsfólk þeirra stöðva sé
bjálpfúst og vilji vel, getur alltaf
mistekizt að ná sambandi.
Engir sjúkrakassar
Annað er bað, að svo til engin
Sigurður Eggerz
íhefur hugsað um itrúmál, sagði
smér, að okfcur væri ekki ætlað klæði á vopnin og sag'ði: „Sýndu
a,5 ná alsælu á þessari jörð. Skap Þorvaldi sömu kurteisi og tillits-
arinn hefði komið þessu þannig semi eins og hann sýnir blómun-
fyrir til þess að vi'ð fes'tum. ekki
of mikilli 'tryiggð við þetita líf,
Iheldur íeiddum hugann að því,
sem væri í vændum. Það er eng
ínn spámaður í sínu föðurlandi1,
og því heíði ég sjálfsagt ekki
tekið effir þessu, nema af því
að útlendingur sagði það.
Á horninu á Tjarnargötu og
Skothúsvegi stóð rautt hús, og
kannski er það ennþá rautt.
Það var ákafleg'a isnyrtiiegt og
umlokið fallegum, vel hirtum
um í gai'ðinum hjá sér, og þá
mun þér vel farnast.“ En svo
bætti hann að jafnaði við:
„Veiztu, að Þorvaldur á slikan
öðling fyrii' bróður, sem Jón
Krabbe heitir, að fáir eru hans
jafningjar. Viitu, að ég segi þér
sögu af honum?“
Þannig' var það, að í hvert sinn,
sem ég ikvartaði undan hr. Thor-
vald, þá sagði faðir minn mér
nýja hróssögu af Jóni Krabbe.
Ég held að ég hafi aldrei séð
(Framhaid af 12. síðu).
varalaust. Hann gekk hiklaust upp Jóiasnjórinn
að kennarapúltinu hjá mér, hall Jólasnjórinn kom I fyrrinótt, «n' að'staðTer t-{ þess á áðurnefnd-
aði ser upp að mer og hvislaði þa byrjaði að drífa nokkru eftir i;m bæjum, að hlynna að þeim,
ínn i eyrað a mer tvisvar sinnum: miðnættf Snjórinn var MtiH, og £em et tii vill kunna að slasast á
Nú má ekki hopa Krabbe, nú ma iMánaði að iniklu ieyti í þýðunni í heiðinni. Væri brýn nauðsyn á að
ekki hopa, Krabbe. Svo gekk hann gær, en frost haíði verið alla jóla- koma þar fyrir sjúkrakössum með
snúðngt út. Bjarni frá Vogi hél dagana. Veðurstofan spáir sunnan- nauðsynlegúm tækjum til fyrstu
hann. kalda og hríð í nótt. en vaxandi hjálpar, því slysin gera ekki boð
Hugsið ykkur sjálfstraustið i litl- suðaustanátt með 'morgninum og ý undan sér, og ekki veldur sá er
um dreng á heimasaumuðum ís- væntanlega 'hláku. varir.
lenzkum matrosafötum að tala (
svona til reynds kennara úti i
KaUpmannahöfn. Eru þetta rnanna-;
siðir? Ég reyndi að læra að elska
þennan dreng, en mér tóksl það
ebki. Mér stóð stuggur af honum.
Engin'n hefur þó valdið mér
meira ihugarangri heldur en Sig-
urður Eggerz. Ég kenndi honum
að stafa og kveða á dönsku, og ég
kenndi honum almenna umgengnis
menningu. Ég kenndi honum það,!
að ef hann einhverntí'ma hlyti þá
frægð ’SÍðar að verða sendur til
(Framhald á 4. síðu).
lígíaaBJtUHfaramafBiaíaiHíafEjaf
Ingemar og
Fioyd kljást
gairði. Húsið og g.arðurinn voru Jón Krabbe, en ofit hafa þessi orð
til sóma fyrir hverfið.
Þarna bjó hr. Thorvaid Krabbe,
bróðir Jóns.
í ‘keppni og hita dagsins, þá
varð okkur st'rákunum það stund
um á að missa bol'tann inn í garð
áun hjá hr. Thorvald. Hópurinn
Mjóðnaði skyndilega. Inn í garð-
ítnum stóð hr. Thorvald beinvax-
inn eins og hermaður, ósveigjan
Jegur og vel upp alinn, með
dönsk umvöndunaryrði á tungu,
og beið. Hann var ekkert barna-
meðfæri.
Þá skutu skíitug'ir Þiti'ákar á
föður míns hljómað í eyrum mér:
„VeiZtu, að hann Þorvaldur á
þann öðling fyri'r bróður, sem
Jón Krabbe heitir, as fáir eru
hans jafningjar.“
Ég var að ljúka við að lesa bók
ina hans Jóns Krabbe: „Frá Hafn
arstjórn lil lýðveldis”.
Eins og margra er siður, þegar
þeir hafa lokið lestri góðrar bók
ar, þá hallaði ég mér afíur á
bak í stóinum og fór að hug-
ieiða efnið.
Senmilega hefur .fallið
MatJur fyrir bor'ð
Framhald af 1. síðu.
réfttinum svo frá, að hann hefði
farið með ruslafötu úr eldhúsinu
að borðstokk til að iosa hana,!
þegar hann mætti Sævari Kjart-1
anssyni og heyrði hann taia um ■
að kasta sér í sjóinn. Ekki gat
liann um neina ástæðu til þessa j
verknaðar og tók Sævar Magnús;
son ekki ummælin alvarlega.
Hann sneri þá við með fötuna, en
heyrir í sama bili annan háseta,
Benedikt Arason ,hrópa að Sævar
hafi kastað sér fyrir borð.
NTB—Stokkhóluii, 29. des. —
Heimsmeistarinn í hnefaleik í
þungavigt, Ingemar Johannson,
hefur ákveðið að mæta fyrrum
lieimsmetbaía, Floyd Patterson,
í hringnum að nýju í júnimán-
uði að sumri. Þar inunu kemp-
urnar kljást að nýju um heims-
meistaratignina.
Rafmótorar einfasa
og þrífasa
ýmsar stæríir.
Svartamyrkur
Skipstjóra var þegar tilkynnt
um atburðmn og vélstjóri stöðv-
aði vélar skipsins, en það var á
12 mítea ferð. Ekkert sást til
. ' Sævans frá borðstokknum, enda
..................a is'varíamyrkur. Ðátur var sebttir
eínhver hofgi, þvi allt í einu
, . , . , út mannaður fimm mönnum, ann
fundi og ikjarkm-aður hópsins var fannst mer eins og eg' og nokknr ar stvrimaður stýrði, en Jón
vaiinn 'til þess að sækja holtann aðrir lesendur bókarinnar, séum Hensley háseti stóð fra’mí komirnn
stiigvelum og tilbumn ao
inn í igarðinn
Það hefur oft verið mitt hlut-
skipti að vera viðstaddur, þegar
menn hafa verið sæmdir opinber
um heiðursmerkjurn. En samt
hef ég aldrei séð neinum auð-
sýnda eins miHa viðurkenningu
og aðdáun eins og' þeim, sem kom
•mea boltann út úr garðinum.
Stundum, þegar við komum
staddir í líitilli, vistlegri danskri'
skólastofu með bjálkalofti. !
Þá finnst mér Jón Krahbe
koma inn í stofuna í 'gerfi barna-
kennara og ávarpa okkur eitthvað
á þessa leið:
ur
kasta sér til sunds. Hinir réru.
Þeir sáu á koll Sævars og virtist
hann vera á sundi en mjög að-
fram kominn. Eins höfðu þeir
heyrt hann kalla á hjálp meðan
Nýársfagnaður
stúdenta
aá Hótel Borg
Stúdentafélag Reykjavíkur og '
! Stúdentaráð Háskóla íslands, efna !
: 'til áramótafagnaðar að Hótel j
• Borg á gamlárskvöid. Pétur Bene j •
dikitsson, bankastjóri, formaður
S'íúdentafélagsins flytur þar á-
varp um miðnætti og Ómar
iiagnarsson mun fara með gaman
visur. Bílar verða til taks um
miðnættið og geta gestir fengið
ókcypis far með þeim til sins
heima af þeir vilja hverfa þangað
um stund.
| Aðgöng'umiðar verða seldir í
suður-andyri Hótel Borgar í dag
'kl. 5—7 og á morgun kl. 2, ef
eitthvað verður ósent.
Dró hann niSur
flensley kastaði sér í sjóinn
þegar bilið miili Sævars og báts
Vil! ekki verSa
varaforseti
'a® P11!® el birta há- verj5 v,ar ag setja út bátinn.
tiðarskolaskyrsluna mma a ‘tveim ;
ur •tungumálum hef ég igaman að
segja ykkur noktouð frá því
Jieim á síðkvöldum, þreyttir, með j hvernig sumar einkunnir nemend
fóthoTta undir hendinni og fórum 1 anna hafa orðið td. í barnadeild
of nærri garði hr. Thorvalds, þá j inni minni hef ég kennt mörgum ins virtist 15—20 metrar, synti
iheyrðum við aðvörunar iss og ; efnilegum^ íslenzkum isveinum um ag honum og náði á honum taki.
«6S og fuss innan úr igarðinum.' dagana. Áberandi góðir og hug- en Sævar dró hann niður með! NT3—N.?W York, 29. des.
Þessar umvandanir á erlendri' j ljúfir nemendur voru þeir Sveinn, sér. Þá kastaði Benedikt Arason Neison Rockefeller, ríkisstjóri
— — —* j--------------aí i Kristján, Iíannes, Klemenz, Jón sér til sunds og komst til þeirra
og Einar. Ég hiaut að gefa þeim Sævars, en Hensley var þá búinn
öllum ágæfiseinkunn. i að missa ‘tökin af honum og sást
Þá eru það þrír litiir drengir, ekki til hans eftir það. •.
sem ég ætla sérstaklega að geta j Þeir Benedikt og Hensley voru
um. !svo tefcnir uppí bátitan mjög das
Jakob iMöller, þessi hyggni, aðir og höfðu drukkið mikinn sjó.
elskulegi nemandi, hlýtur að fá Leitað var í bjarmanum frá ljós tilefpi biaðanna en þau hafa full-
•góða fyrstu einkunn hjá mér, en kei’um togarans í tvær idukku- j,rt ag Rockefeller muni fara í
ágætíseinkiunn fær bann ekki af stundir, en árangursla'ust. framiioó sem varaforseti. Nokkrir
því að hann vildi ekki'ganga troðn j Nofekru síðar hrasaði eten skip tíagar eru síðan Rockefeller lýsti
ar slóðir. Hann var sjálístæður; verja í stiga og betebroitnaði -við þyí ýfir að hann mundi ekki gefa
og hafði sitt eigið lestrarlag, en, það á hendi. Var þá snúið til icost á sér sem forsetaefni flokks-
neitaði að fara eftir forekriftem/ lands og náð í læknl. Skipið muir iriá, §n hann var einn helzti keppi
Og því verður nátóúrlega eMd hafa látið úr höfn aftuf í gær- nautié Nixons varaforseta um
tiing'U og með framandi hreim,
espuðu okkur strákana upp. Auk
jþess sma'U'g sú hugsun inn í vit-
und okkar og settist þar að, að
lierra Thorvald teldi íslenzku
þjóðina ‘ stamda talsvert að haki
þeirri dönsku hvað háttvísi og
wmgengismenningu snertí, og að
hann vildi igjarnan gera sitt til
þess að betrumbæta þetta ástand.
Þar oneð smaug þjóðernis-
!kenn.din inn í spilið, og við strák
arnir sögðum danska mannteuni
I rauða hústou, eins og við köll-
tiðum hann, stríð á hendur.
Hannes Klemenz Jón sér tif sunds og komst til þeirra , New York ríki> saggi { dag,
nTaut ao ^efa heim Srpvars. en TJensl ev var bn bmnn; . _ . , .
ao hann mum ekki fara 1 fram
iboð fyrir repúblikana, sem
/araforsetaefni flokksins.
Róckefeller sagði þetta af gefnu
Vatnsdælur
Stimpildælur
Miðflóttaaflsdælur
Sjálfvirkar
rafmagnsdælur
meS þrýstikút
Handdælur
Rafsutiuvélar
Rafsuðiiþrátiur
Rafsuðutengur
Rafsu^ahanzkar
Tjakkar
3—10 og
25 og 50 tonna.
ÍSr orangreted fcenmimg htes út.neitað, að tregða Jakobs Möllers fcveldi.
:i"5Hrtioð.
Véladeild
irarafararajrararafarararararagraia