Tíminn - 06.01.1960, Blaðsíða 9

TÍMINN, mMrvikudaginn 6. janúar 196«.
Charles Garvice:
ÖLL ÉL BIRTIR
UPP UM SÍÐIR
2 I „Við höfum þá líklega bæði
jafnan rétt til þess að vera
■einlægni' tekið í hönd þér og hér“, sagði' hún viðstöðulaust.
beðið þér guðs blessunar, „Það veit ég nú ekki vel“,
!þegar ég hef alla tíð verið þér sagði hann ertnislega. „Ef þú
ósammála um ákvörðun spyrðir, þá mundi ég svara,
^>ina • að ég ætti meira með hann
Allur innileiki hvarf úr svip en þú, fyrst faðir minn á
^Marteins við þessl orð. hann“.
„Sem þér sýnist, faðir „Hvernig líður honum?"
iminn , sagði hann eins stilli- Spurði hún og raðaði blóm-
lega og honum var unt. Sneri xmum i körfuna
hami t»i næsí «5 og gekk at ,Ágætlesa,., svara3i Mar.
an Þess 3,1 seg)a teinn, „en hann er ekki i sér-
jneira,.
Dungal gamli sat þegjandi
lega góðu skapi“.
™ati„ahegar ha„„ varor, arft"S S ’fi
>g þeðar ég kem svo heim aft
l ur — “
„Ertu að fara til .Ítalíu
Marteinn?“ sagði hún og tók
1 andköf. „Burt frá Greymere
|| og föður þínum og mér?“
„Já, Rósamunda! Eg finn
að ég get ekki unað þessu
lengur. Eg þarf að kom-
ast burtu og vinna af kappí
Iað því sem ég er sannfærður
um, að verður mér fyrir
beztu“.
„En hvers vegna geturðu
ekki unnið heima, Mar-
teinn?“ spurði hún titrandi.
„Mér þætti auðvitað vænt um
að þú yrðir frægur maður, en
mér þætti enn þá vænna um
að þú yrðir kyrr heima og
málaðir myndir þínar hér“.
„Ó, þetta horfir allt öðru
vísi við“, sagði hann. „Eg verð
að leggja hart á mig Rósa-
munda, ef mér á að verða
nokkuð ágengt, og ekki' að-
eins að grípa í vinnuna við
tækifæri eins og ég geri nú.
Auk þess er ekki hægt að full
komna sig í þessari' list hér á
Englandi. Það kostar enda-
inn emn og horia fast og skyndllega.
Jengi a myndirnar af forfeðr
rim sínum, sem hengu á þil-
inu á móti honum.
eins, en byl-ti tii laufhrúgunni
„ . a • með staf sínum. Hann gat
í.??£ ekki almennilega fengis sig
til að segja ungu stúlkunni
áð hann væri á förum, þó að |
lega í fótspor ykkar“, sagði
3hann loksins í hálfum hljóð-
jlausa ástundun og kostgæfni
Ha'nn ° svaraði ekki undir að verða lis^aðltí’°S ^ er
viss um að það verð ég aldrei
meðan ég dvel hér“.
„Já, ég skil það Marteinn“,
sagði hún feimnislega, „en
ætlarðu ekki að skrifa mér
„og Marteinn er sá ástæðan væri hQnum ’ jþegar þú ert farinn?“
Oim
íyrsti — sá allra fyrsti — sem
víkur frá þeirri góðu og gömlu
ljós, því að þau voru beztu
vinir, þó
„Tvisvar á dag“, sagði
, w w .... _ að aldursmunur hanu 1 .fíttni' ”eða fisvar
reglu, að Dungalarmr eiga að væri mikill; Rósamunda Field ef “ ^11 eg.ge ( borgað
!hugsa um það eitt, að leggja
alla rækt við eignir þær, sem
gengið hafa til þeirra að erfð
i'ng var ennþá á skólaárun-
um.
Gue eetL 34 ,hann MaSnnrTpurSi hfm mymi ""3 en ™ lelð ‘']lluLt !u,*u
!ÍS “ ugtega, eins „g unglingum; Þenn“
undir þá bréfahrúgu'
Hún svaraði engu, en laut
niður og tók upp blómakörf-
ekki ættaróðalið ganga sér úr
greipum — ég vi'ldi að guð
gæfi það!“
Þetta bænarandvarp var
er títt, og honum þótti gaman
að. „Þú hefur nú verið heilan
i þau fljótlega burtu meðam
i hann var aö ná í hattinn
klukkutíma að róta í lauf- hennar, þV1 að hun vildi ekki
, . . . . hrúgunni og bora í jörðina jað Marteinn sæi Slg tarfella-
gamla mannmum svo oeigin meg stafnum þínum það! *au urðu þvi næst sam-
legt, að hann hnykkti ser upp þ kir ekki kurteisi a5 lata 1 ferða eftir stignum og mæltu
— „„„ i.—h --------------- ekkl org fra munni fyrr en
þau voru komin aftur á þjóð
;,Ef satt'skal segja, þá var1 vegilf > sem vegu þeirra
skildr. Þa sagði Rósamunda:
„Eg held að þú þurfir ekki
rétti úr sér, þreif pennann kvenfólk biða sv skal é
og helt aíram að sknfa. (fiegja þér«.
Vorsölin sk-ein í heiði og
6endi geisla sína gegnum trjá ég að hugsa um, hvernig ég
limið í Greymere-skóginum, gseti svarað þér bezt“, sagði
en Marteinn beygði' út af hann alvarlega.
þjóðveginum og gekk eftir „Um málarastörfin? Já-já!
að skrifa mér á hverjum degi,
Marteinn. Við skulum segja
mjóum stig til þess að stytta Er það þá svo vandasamt, að þa3 ÞeinuS sinnf’ áhálfsmán-
Bér leið til herragarðsiná. leysa úr þeirri spurningu?“ ^fcsinni. a
Hann hafði verið að heim- saf1 hnn’ settl horfuna frá,ekki eins á aðÖ skrifa. Ætlarðu
sækja emhverja nagranna ser og gekk nær honum. | epra hag9 Bréfsefni* verð
sína og þótti' honum gott að „Já, það er fremur", sagði . . ' } „
íkoma út undir bert loft frá hann. „Eg er nefnilega að (
margmenninu. Hann vildi hugsa um — hvað ertu ann-
líka helzt vera einn með hugs ars gömul, Rósamunda?“
anir sínar, en hann hafði spurði hann allt í einu og
ekki gengið nema spölkorn horfði einbeittur á hana.
eftir stígnum, þegar hann „Eg var þrettán ára sein-
kom auga á unglingsstúlku asta afmælisdaginn minn“,
fram undan sér. Hún laut ni'ö svaraði hún þegar. „Eins og
ur og var aö tína b'lóm, en leit þú vitir það ekki', Marteinn",
upp þegar hún heyrði skrjáfa bætti hún við hálfgröm yfir
undan fótum Marteins og gleymsku hans. „Þú sem varst
horfðl á hann. i afmælisyoizlunni og gafst f/tS-
Hún hafði hengt hatt sinn mér afmælisgjöf!“ |. f.,.
á trjágrein þar nálægt og „Eg var bara að hugsa um, h fó Þgar þangað
hárið, sem-var fremur stutt, hvort þú værir nógu gömul ÞAo,fín
féll í lokkum um höfuðið. til þess-að —
Hún var öllu einkennilegri „Nógu gömul til hvers?“
en hún var fríð, og líktist spurði hún
helst einhverjum álfadreng,
af því að hárið var svo stutt
og þar á ofan voru föt hennar
„Það skal vera einu sinni
á hálfum mánuði, svaraði
hann og lézt ekki taka eftir
j tárunum, sem runnu niður
' kinnar hennar.
I En áður en han nfengi sagt
f• rl r-I>’,:'munda sér
vio o gtók á rás heim til sín.
N -' ~a var Marteinn
önnum kafmn að undirbúa
ekki ósvipuð drengjafötum i
sniðinu. Hún horfði á Mar-
tein bláum og glettnum sak
leysisaugum og sagði:
„Jæja þá, meistari Mar-
teinn! Hvað ert þú að gera í
mínum skógi?“
„Eg ætlaði nú einmitt að
spyrja þig hins sama“, svar
áði hann brosandi.
„Það er ekki' þinn skógur“,
kom hitti' hann þau fðginin
ekki heima og varð því að
hverfa aftur að svo búnu, án
„Til þess að skilja það sem Þes að geta haft tal af Rósa'
ég ætla áð segja þér“, svar- mmidu- ...
° Honum þoth mjog fynr
„Eg skal reyna það, Mar- Þesu^g^fékkjaö honum^tals
teinn“, sagði hún hátiðlega, verðar ahyggiur, þó að hann
en lá þó við að gráta, því að ™yndi að hrista .af ser;
hann var alvarlegur á svip,' „Mer hefði' þott mjog vænt
en ekki brosandi eins og hans
var vandi.
„Eg er nú á förum héðan“,
sagði hann eftir langa þögn.
„Eg fer burt til ítaliu í
næstu viku, Rósamunda, því
að ég ætla að læra málara-
sagði hún og laut niður eftir riðnina til hlítar.og hver veit
sérlega fögru blómi, sem hún
rak þá augun í.
„ Nú — en það er áreiðan-
lega ekki þinn skógur held-
ur“, sagði hann.
nema ég 'verði einhvern tíma
eins ' frægur og Millais eða
Reynolds? Að minnsta kosti
ætla ég að kosta kapps um
að gera nafn mitt hljóðbært
um að hitta hana“, sagði
hann með sjálfum sér og fór
nú að velta þvi fyrir sér, hvað
.... ^panb yður hiaup
a ralllt margra verzkna!
iMKJOOL
ó ÍÖM
tíítöM!'
- AustursLiaeti
Seljum næstu daga
Einangrun, Glerull, Steinull, Foamglass, Dual
járnsög, Hulsubor, Smergelvél, Bremsuskálavél,
Krafttalíur, Rafmagnstalíur, Varahluta-hreinsun-
arvél, Leirkerarennibekk, ísvél m/ geymsluhólf-
um, Stóra kæliskápa, Grænmetistætara, Áleggs-
skurðarvélar, Diskaþvottavél f/matsölu, Vagna
fyrir pakkhús, Bolta margar gerðir, Hjólbörur
og Stagvír.
Sölunefnd varnarliðseigna
Uppl. í símum 22232, 19033, 14944
Jörðin Háholt
í Gnúpverjahreppi í Árnessýslu er til sölu og
ábúðar í næstu fardögum. Á jörðinni er 20 hekt-
ara véltækt tún og nýbyggt fjós fyrir 30—35
gripi. Verið er að leggja raflögn frá Sogi. Veiði-
réttur í Stóru-Laxá. Vélar og áhöfn jarðarinnar
geta fylgt, ef óskað er. — Skipti á íbúð í Reykja-
vík geta komið til greina.
Nánari upplýsingar hjá eiganda og ábúanda
Filippusi Jónssyni, einnig í síma 34831
eftir kl. 8 síðdegis.
BKBKWiSKiafflaaaaimaiigigiig^
Tilkynning
frá félagsmálaráSuneyfinu um
skyidusparnað
Samkvæmt ákvæðum gildandi laga og reglugerðar
um skyldusparnað skal skyldusparifé, sem nemur
6% af atvinnutekjum einstaklinga á aldrinum
16 til 25 ára, lagt fyrir á þann hátt, að kaup-
greiðandi afhendi launþega sparimerki hvert
skipti, sem útborgun vinnulauna fer fram. Spari-
fé vegna sambærilegra atvinnutekna við laun skal
hlutaðeigandi sjálfur leggja til hliðar með því að
kaupa sparimerki mánaðarlega, þó eigi síðar en
síðasta dag febrúar n. k., vegna slíkra tekna á
árinu 1959. Sama gildir ef kaup er greitt með
fæði, húsnæði eða öðrum hlunnindum þó skatt-
frjáls séu. Verðgildi slíkra hlunninda skal miðað
við mat skattanefndar til tekna við síðustu á-
kvörðun tekjuskatts.
Ef í ljós kemur að sparimerkjakaup hafa verið
vanrækt, skal skattayfirvald úrskurða gjald á
hendur þeim, sem vanrækir sparimerkjakaup, er
nema má allt að þrefaldri þeirri upphæð, sem
vanrækt hefur verið að kaupa sparimerki fyrir.
Athygli er vakin á því, að samkv. 2. mgr. 7. gr.
reglugerðar um skyldusparnað nr. 116/1959, skal
jafnan tæma sparimerkjabækur um hver áramót,
og þó eigi síðar en 10. janúar ár hvert.
Félagsmálaráðuneytið, 12. desember 1959.
ViS þökkum hjartanlega öllum þeim, er auðsýndu okkur samúð
og vináttu við fráfall og jarðarför
Steinunnar Benediktsdóttur
Ausu, Borgarfirði.
Vandamenn.
Jarðarför
Sigurðar Bjarnasonar
frá Hraunsási,
fer fram frá Stóraáskirkju, fimmtudaginn 7. janúar, klukkan 2 eftir
hádegi.
Vandamenn.
Hjartans þakkir fyrlr auðsýnda samúð og hluttekningu við and-
lát og jarðarför eiginmanns míns
Jóns Rögnvaldssonar,
Skrúð, Reykholtsdal.
Sérstaklega þakka ég nágrönnum minum og öðrum, sem veitto
mér mikla aðstoð.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir mína hönd og barna okkar.
Anna Sigfúsdóttir.
------------!--------------------------í---------l—s---------p|