Tíminn - 02.04.1960, Qupperneq 5

IÍMINN, laugardaginn 2. aprfl 1960.
r*-----------------------------------------------------'s
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN.
Fiamkvæmdastjóri: Tómas Árnason. Rit-
stjórar: Þórarinn Þórairinsson (áb.), Andrés
Kristjánsson. Fréttastjóri: Tómas Karlsson.
Auglýsingasíj.: Egill Bjarnason. Skrifstofur
í Edduhúsinu. — Símar: 18300—18305.
Auglýsingasími: 19523. Afgreiðslusími:
12323. — Prentsmiðjan Edda h.f.
Miklar oftúlkanir
Af hálfu stjórnarliðsins er það nú mjög haft til rétt-
lætingar hinni stórfelldu kjaraskerðingu, sem hlýzt af
svokölluðum efnahagsráðstöfunum ríkisstjórnarinnar. að
hún verði bætt upp með auknum almannatryggingum, og
með lækkun á tekjuskattinum.
í umræðum, sem hafa orðið á Alþingi um frumvarp
um almannatryggingarnar, sem nú er orðið að lögum,
hefur það verið rækilega sannað, að hér er um „miklar
oftúlkanir að ræða“, hvað snertir það mál, eins og Karl
Kristjánsson komst svo hógværlega að orði í nefndar-
áliti sínu.
Gengislækkunin mikla, viðbótarmnflutningssöluskatt-
urinn, sem nemur 8,8%, almenni söluskatturinn, sem
nemur 3%, framlenging ýmsra tekjustofna útflutnings-
sjóðs, sem áttu að falla niður við gengislækkuniná, og
ýmsar aðrar skattahækkanir, munu fljótt éta upp hinar
auknu tryggingarbætur og miklu meira til.
Hér er því ekki að ræða um neinar raunverulegar
tryggingarbætur, heldur sárabætur sem hih mikla óða-
verðbólga, er ríkisstjórnin hefur stoínað til, gerir strax
að engu og miklu meira en það. Þess er svo að gæta. að
fjölmargir, sem hafa hinar érfiðustu aðstæður njóta þess
ara tryggingarbóta alls ekki, eins og t.d. margt eldra
fólk, sem ekki hefur lengur börn á framfæri.
Þá er það atriðið. að tekjuskattslækkunin. sem
felst í hinu nýja stjórnarfrumvarpi, muni verða til að
bæta almenningi kjaraskerðinguna af völdum óðaverð-
bólgu ríkisstjórnarinnar.
Það dæmi lítur þannig út, að maður. sem hefur Dags-
brúnarlaun, og konu og tvö börn á framfæri, mun hagn-
ast um 1000—1500 kr. við þessa lækkun, og segir það
vissulega lítið til að vega gegn óðaverðbólgunni Maður,
sem hefur enn stærri fjölskyldu, hagnast þó enn minna.
Hins vegar munu hátekjumenn, sem hafa laun á borð
við ráðherrana, hagnast um 15—20 þús. kr. á tekjuskatts
lækkuninni. Fyrir þá skiptir hún verulegu máli.
Það sést bezt á því, sem hér er rakið, að fyrir al-
menning allan vega sárabætur ríkisstjórnarinnar. þ e.
hinar auknu almannatryggingar og íekjuskattslækkunin,
ekki nema sáralítið gegn kjaraskerðingu óðaverðbólg-
unnar, sem ríkisstjórnin er að skella yfir.
Um hátekjumennina. sem fá hina miklu tekjuskatts-
lækkun, gildir þetta öðru máli. Þeirra sárabætur eru
miklu meiri. Það sýnir bezt, hvaða aðilar það eru, sem
íorystumenn stjórnarflokkanna bera mest fyrir brjósti.
Breiðu bökin sleppa
í ræðu eftir Ásgeir Bjarnason, sem birtist hér i blað-
inu í gær, sagði m. a. á þessa leið:
„Á þeim 10 árum, sem ég hef setið hér á hv. Alþingi
og efnahagsmál hafa komið til endurskoðunar og um-
ræðna, þá hefur ávallt verið lagður sérstakur skattur á
hm breiðari bök í þjóðfélaginu, þar til nú 1950 þegar
genginu var breytt og 1958, þegar yfirfæslugjaldið var
tekið upp í staðinn fyrir bátagjaldeyrinn, þá var í bæði
skiptin lagður á sérstakur skattur á þá menn. sem um-
íram aðra höfðu hagnazi á dýrtíðinni í landinu og þessu
fjármagni var varið til þess að gera hinum efnaminni
þegnum í þjóðfélaginu kleift að byggja upp sína starfsemi
og koma sér upp sómasamlegum heimilum.
En nú er stefnt í1 þveröfuga átt Um leið og íslenzka
krónan er felld, þá er ekkert gert ti) þess að iáta þá, sem
breiðari hafa bökin bera þyngri bvrðar nema síður sé,
en hina, sem minna mega sín í þjóðiélaginu.“
VíNARPISTILL
t
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
/
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
>.
/
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Dansleik V ínaróperunnar var
sjónvarpað um alla Evrópu
NU ER VORIÐ gengið í garð
samkvæmt almannaki, en eitt
hvað virðist vetur gamli ófús
að sleppa kuldakrumlu sinni
af veðrinu hér í borg enn sem
komið er. En sól hækkar óðum
á lofti, og þess mun ekki langt
að bíða, að unnt verði að spóka'
sig yfirhafnarlaus á götum úti
undir ljósgrænum blaðskrúði
trjánna, sem sum hver hafa
þegar skotið út brumhnöppum
sínum á örfáum blíðviðrisdög-
um fyrr í mánuðinum. Þá
hverfur andstyggilega, ísmeygi
legt kolarykið úr lofti, lungum
og fatnaði, götusalar koma sót-
ugum „mar'oni“-pöiínum sínum
í geymslu (,,maroni“ eru rist-
aðar kastaníuhnetur, seidar
heitar á götum úti að vetrar-
lagi) en setja þess í stað upp
hvít söluborð, hlaðin gosdrykkj
um og ávöxtum. Skautasvell
breytast í tennisvelli, ‘— það
var verið að bera rauðamöl of
an í völlinn, sem er stærsta
útiskautasvell borgarinnar á
vetrum, þegar ég gekk þar hjá
fyrir helgi.
JÁ, VÍÐAR er um véðrið
rætt en meðal Breta, vina
vorra! Ekki get ég reyndar
dæmt þar um af eigin raun, en
segja mætti mér, að Vínarbúar
standi þeim ekki langt að baki,
hvað úthald og tryggð við það
umrieðuefni snertir. Þó getur
borið svo við, að annað verði
ofar á baugi, og varð sú reynd
in, meðan á' vetrarólympíuleik-
un-um í Squaw Valley stóð.
Löngum hafa Austurríkis-
menn ver’ið frægir fyrir íþrótta
áhuga sinn. Þegar landsleikir
í knattspyrnu fara fram, standa
kvikmyndahús og aðrir
skemmtistaðir mikið til auð,
og þeir sem verða af aðgöngu-
miðum, flykkja sér á sjón-
og útvarpandi kaffihús. Enn út
breiddari virðist samt áhuginn
á skíðaíþróttinni vera. Er þátt
taka í henni svo almenn og ofsa
leg, að talað er um „gips-tízku“
seinni part vetrar, þegar tíundi
hver vegfarandi ber a.m.k. einn
útlim í slíkum umbúðum. Ekki
þykir sá maður með mönnum,
sem lætur heilan vetur svo
hjá líða, að hann hafi ekki á
skíði komið, enda þykja hér
vetrarleyfi jafn sjálfsögð og
sumarfrí. Viku til 10 daga
skíðanámskeið er innifalið í
leikfimikennslu sérhvers fram
haldsskóla ár hvert, svo sem
eins og sundkennsla heima á
Fróni.
Það er því í sjálfu sér eng-
in furða, þótt svo virðist sem
ekker't anað rúmist í hugum
fólks en afdrif þjóðarfulltrú-
anna, þegar vetrar-Ólympíu-
gull og -silfur eru í veði, og
12 síðna dagblöð fylli 5—6 heil
síður ólympískum fréttum. —
Virðist bannfæring Toni Sail-
ers hörmuð mjög, enda mun
hann vera ókrýndur en óum-
deilanlegur konungur skíða-
íþróttarinnar a'llt til þessa. En
hann sneri sér sem kunnugt er
að kvikmyndaleik og missti
keppnisréttindi, er honum varð
það á að standa á skíðum í
einni kvikmynd sinni. Til munu
þó þeir, sem láta sér fátt um
finnast dýrkun kappanna og
hafa jafnvel andúð á, finnst að
vonum heiður og orðstír and-
legrar menntunar þjóðarinnar
í hættu, þegar þess er gætt,
hve hljótt er um afreksmenn
hennar á þvi sviði.
Ekki virðist þó „sport-
idiótið" bundið stéttum, eins
og svo • margt annað: Fyrir
nokkru gekk ég fram á tvo
hempuklædda, kaþólska, þar
semt þeir sátu á bekk við
„Ring“, niðursokknir í alvar-
legar og ákafar rökræður um,
hvort stíll Traudl Hecher eða
enny Pitou sé líklegri til sig-
UI’S ....
EINN DAGINN í febrúarlok
varð þó hlé á ólympíuskrafinu.
Þann dag fór fram dansleikur
Vínaróperunnar, en það telst
hátindur „faschings“ins. kjöt-
kveðjuhátíðarinnar. Þangað,
flykkjast, auk alþjóða óperu-
stjarna, mestu auðkýfingar
landsins og þótt víðar sé leitað,
þar mæla diplómatar hvaðan-
æfa að, sér mót. Þar heyja gest
irnir 7000 kalt, en kO'Stnaðar-
samt stríð — um glæsilegustu
kvöldkjólana,, dýrustu vínföng
in og_ óvenjulegustu greiðslurn
ar. Úr sviði og áhorfendasal
er gerf eitt samfellt, víðáttu-
mikið dansgólf, salurinn allur
skreyttur fagurlega, og fóru
m.a. í þá skreytingu 13.000
nellikur í ár. Þjónar og annað
star'fslið voru á annað þúsund,
og margar töl.ur mætti nefna
fleiri.
Daginn, sem dansleikurinn
fór fram" var óbreyttum borg-
urum seldur aðgangur til að
fá að skoða dásemdirnar. Stóðu
margfaldar biðraðir forvitinna
utan við óperuhúsið þann dag,
til þess að fá að líta á salar-
kynnin, sem þeim myndi ekki
auðnast sjálfum að dansa í.
Ekki var hún heldur fámenn
mannþyrpingin, sem safnaðist
-að eftirlætisbyggingu borgar-
búa í rigningunni um kvöldið,
til að sjá glytta í eftt og eitt
frægt andlit, geislandi kjólfald
eða þó ekki væri nema gyllta
borða og hnappa einkennis-
klæddra bifreiðastjóra, þegar
gestina bar að garði.
Svo sem venja er á dans
leikjum í „fasching“, „opnaði“
vel æfð sveit ungmenna sam-
komuna, en þá sveit skipa dæt
ur sendiherra og stjórnmála-
leiðtoga og annarra stórmenna.
og bera þær „debutanta“-kór
ónu, sem í fyrsta skipfi sækja
óperudansleik. En auk þess
dansaði ballett Vínaróperunn-
ar Vínarvals, og er ekki ofsög-
um sagt, að það geri engir bet
ur. Dansleiknum var sjónvarp-
að um alla Evrópu, og nokkrir
útvaldir gátu þó fylgst með hon
um berutri augum eða í leik:
húskíki, en það voru dansges't
ir „litla óperuballsins“, sem
haldið er á efstu svölum óper-
unnar. Þar nægja hálfsíðir
kvöldkjólar og smókingar . . ,
JÁ, MIKIL var viðhöfnin, og
mikið um þennan atburð rætt.
A.m.k. nreðal Austurríkis-
manna. Það var nokkuð annars
eðlis, sem helzt bar á góma
meðal íslendinga hér þá dag-
ana, og er enn aðalumræðu-
efni þeirra og vandamál, eins
og sennilega í öllum náms-
mannanýlendum öðrum. En það
er spurningin: Hvernig eigum
við að geta haldið áfram námi,
eftir aðgerðir ríkisstjórnarinn-
ar í efnahagsmálum?
Vín, 21. marz 1960.
S.U.
Vínaróperan
/
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
f
. )
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
/
)
)
r)
)
'• )
i)
)
)
h)
'V
)
'7
)
)
)
' )
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
/
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)