Tíminn - 21.09.1960, Blaðsíða 14

14
T f M IN N, miðvikudaginn 21. september 1960.
landi árum saman, og John
kóngur dauður. Þá kom í ljós,
as Vellester hertogi haffti rétt
til kórónu Skotlands. Sendi-
nefnd mestu virðingarmanna
Skotlands lagði land undir
fót til Prakklands til þess að
bjóða hertoganum kórónuna
og hann þáði hana með þökk
um.
Sagan segir að krýningar-
hátíðin hafi verið ógleyman-
leg, og þá ekki sízt, þegar hinn
nýkrýndi kóngur settist í veld
isstól sinn. Hann gekk að
stólnum milli raða af fyrir-
fólki og settist með miklum
virðuleik. En um leið og hann
settist spratt hann á fætur og
bölvaöi og ragnaði af heilum
huga.
Þá gekk einn fram úr röð-
um heldri manna, fyrir kóng,
hneygði sig og sagði: — Yðar
hágöfgi. í tuttugu og fimm ár
hef ég í kyrrþey gert allt, sem
í mínu valdi stóð til að steypa
John kóngi af stóli. Eg hef
fómað óðulum mínum og auð
æfum. í dag geta allir glaðst
yfir því, að það skuli hafa
heppnast.: Þjóðin, vegna
þess að yðar hágöfgi er orð-
inn konungur. Yðar hágöfgi
vegna þess, að þér eruð orð
inn konungur vor, og ég,
vegna þess að mér hefur að
lokum heppnast að láta yður
setjast á teiknibólu.
Maðurinn var NorimbergO|
barón. Norimbergo Dublé. Pil
er einnig Dublé. Hann erj
viljasterkur. Hann lætur aldrj
ei ofan í sig þennan olíu-
óþverra. Það gaztu líka vitað, j
svo þaö var ótuktarlegt að
setja þetta í erfðaskrána.
Prú Dublé sáluga hrisi höf!
uðið.
— Þessar sögur um hetju-
dáðir forfeðra þinna læt ég
mér sem vind um eyrun þjóta,
en ég er móðir Filimarios, og
þess vegna er mér mjög annt
um, að h'*nn f ái ekki slæmsku
í magann. Hann var sex ára,
þegar ég sagði honum fyrst
að taka olíuna. Þá hafði hann
ekki hreinsað magann í sjö
mánuði. Þegar ég varð að yf-
irgefa heiminn, var hann þrí
tugur. Það er ekkert til í heim
inum, sem er eins hollt fyrir
ungan líkama og einn bikar
af laxerolíu. Eg er viss um að
diag nokkurn drekkur Fili-
mario þessa olíu. Það er ekki
nóg, að hann hafi viljastyrk
Dubléanna, heldur hefur
hann líka gáfur Merlettanna.
Lengi vel var það Dublé
GIOVANNI GUARESCHI
Clotilde Troll
I
35 I
sálugi, sem hafði brosað sigur
brosi á skýinu, en sá hlær
bezt sem síðast hlær, og það
var frú Dublé sáluga, sem
brosti, þegar hún sá Dik lög
fræðing og vitnin taka land
í New York.
— Dubléarnir verða að láta
í minni pokann fyrir Marlett
unum, hrópaði hún. — Nú fer
sé góði herra Filimario að
verða skelkaður. Nú drekkur
hann hana fljótlega.
Og á hverum morgni komu
sálugu hjónin út á litla ský-
ið og fylgdust vel með því,
sem gerðist í móttökuherberg
inu.
— Og ekki drakk hann hana
í dag, sagði pabbi sálugi og
varp öndinni léttar.
Og mamma sáluga gat aldr
ei sagt sigri hrósandi:
—Sástu þetta, Tom?
Þetta skeöi á hverjum
morgni í langan tíma. En svo
skeði nokkuð óvænt:
Lögfræðingurinn og vitnin
tvö komu í vagni til fangels
isins, stigu út og lögðu af stað
yfir svæðið fjrrir framan fang
elsið. En í sama vetfangi óku
tveir vagnar, sem höfðu fylgt
þeim eftir alla leið, og lok-
uðu fyrir þeim veginum. Síð-
an var þeim öllum þremur
stungið inn í þessa tvo vagna,
einum í þann fremri og hin-
um í þann aftari. Þetta skeði
á nokrum sekúndum.
— En það óþokkabragð,
hrópaði frú Dublé. — Að
hugsa sér, að stela lögfræð-
ingnum og vitnunum, þegar
Filimario ætlaði að fara að
’áta undan!
Herra Dublé sálugi yppti
öxlum:
— Eg get að minnsta kosti
ekki neitt gert, kona góð. Það
veiztu eins vel og ég.
Nei, herra Dublé gat sann
arlega ekkert að því gert. En
I það gat Clotilde.
Hún hafði nefnilega kom-
izt að þvi, hvert erindi lög-
fræðingsins til New York var.
Settambre hafði ekki sagt
neitt, og Pio Pis vissi ekkert,
en Smitson lögfræðingur
hafði komizt á snoðir um,
hvað til stóð, einn morgunn
er hann var á leið út úr fang
elsinu, og hann sagði Clotilde
það strax. Og hún þaut upp.
Arf urinn!
— Úr því að Filimario hef
ur beðið lögfræðinginn og
vitnin að koma hingað, þá er
það vegna þess að hann ætlar
að drekka laxerolíuna og ná!
arfinum. j
— Er það mikill arfur?
spurði Sitson lögfræðingur.
— Sex hundruð milljónir.
Lögfræðingurinn baðaði útj
höndunum.
— Þá getur hann sem sagt
fengið sig lausan á tveimur1
klukkustundum og fengíð
fimm hundruð afsökunar-,
beiðnir frá forseta Bandaríkj
anna, sagði hann. |
Þá var það, að Clotilde
fékk hugmyndina um að,
ræna Dik lögfræðingi og vitn
unum tveimur. Allir þrír voru
! þeir fluttir um borð í Dolp-
unginn og farið með þá í
skémmtiferð um siglingaleið
irnar úti fyrir Suður-Amer-
íku.
— Raunar er þetta langt
um betra heldur en þurfa að
traska upp í fangelsi á hverj
um degi, sagði Dik lögfræðing
ur. — Það er miklu heilbrigð
ara og skemmtilegra, og svo
er það svo lærdómsríkt.
Smitson lögfræðingur varð
i ekkert hrifinn, þegar Clotilde
| kom og sagði honum frá hinu
síðasta uppátæki sinu.
Hér sitjum við á kafi í máli
sem er að vaxa okkur yfir höf
j uð, ungfrú Troll, sagði hann.
I — Með þessu mýjasta mann
ráni yðar gerið þér málið enn j
þá verra viðureignar. Skiljið
þér það ekki, að ef það kemur
í ljós, að herrarnir eru horfn
ir, getur það haft alvarlegar
áfleiðingar í för með sér?
Lögfræðingurinn hristi höf 1
uðið, þungbúinn á svipinn.
Og rétt var það, að sama
daginn kom lögreglumaður í
heimsókn til Clotilde og lagði
fyrir hana nokkrar kæru-
leysislegar spurningar. Það
var upphafið að endirnum.
Þá nótt kom Clotilde ekki
blundur á brá.
Næsta morgun var allt ann
að í forsiðufréttum blaðanna
en það sem hafði fyllt þau að
undanförnu. Það voru grein-
ar með stórum fyrirsögnum
með feitu letri, fullar af ý-
myndunum og mótsögnum,
um leyndarmálið um hraðlest
148. Um nóttina höfðu verið
límd upp stór spjöld, með að
vörun til borgara!
Eins og ég hef nú þegar
lýst í „útúrdúrum", var ég um
þetta leyti bara fátækúr
stráklingur, og ekki farinn að
skrifa i blöðin. Eg vann fyrir
Filippo frænda, sem var þá
við argentínsku járnbraut-
irnar. Endrum og eins skrapp
hann til annarra landa til
sérstakra starfa. Það er þess
vegna, sem ég get fullyrt, að
vagninum var stolið nákvæm
lega eins og Filimario lýsti.
Það eina, sem ekki stóð
heima, var þetta með mann-
inn á aftari pallinum, þann,
sem á réttu andartaki gekk
inn í vagninn til þess að halda
reglu meðal farþegana með
aðstoð góðrar skammbyssu.
Það var sem sé ekki ein góð
skammbyssa, heldur tvær. Og
þar að auki er varla hægt að
segja að það hafi verið „mað-
ur“, því þegar þetta gerðist
var ég bara saklaus og fátæk
ur stráklingur.
Landsmenn! Ferðist ekki
með járnbrautum. Það er
óöruggasta samgönguleið,
sem til er, og við höfum
sjálfir fœrt sö.nnur á það
með því að stela vagni úr
hraðlest 148 miðri, meðan
hún var á fullri ferð. Vagn-
inn verður til sýnis niður
við höfn klukkan 13 i dag.
Farþegarnir þrjátíu eru aíl-
ir í fullu fjöri og geta allir
borið vitni um það, að þeir
hafa fengið mjög góða með
ferð. Og þar sem merkara er:
þeir geta allir borið vitni um
það, hve hœttulegt það er
að ferðast með járnbraut-
um. Ferði&'t þvi ekki með
járnbrautum, jafnvel þótt
um langar leiðir sé að rœða!
Undirskrift var engin.
Klukkan eitt streymdi fólk
í þúsundatali til hafnarinn-
ar, þar sem skip með járn-
brautarvagn innanborðs var í
þann veginn að leggja af
stað. Það var vagninn úr hrað
lest 148, og farþegarnir 30
stigu á land, allir kátir og
pattaralegir. Þeim hafði lið
ið eins og greifum, sögðu þeir,
og þegar að því var komð að
fara í land, hafði þeim í ofan
álag verið fengið umslag
hverjum fyrir sig með búnti
af dollaraseðlum. Frá hverj-
um? Að öllum likindum frá
Sameinaða hestvagnafélag-
inu.
Og hvernig hafði vagnin-
um verið stolið?
Nákvæmlega eins og Fili-
mario hafði lýst þvi.
FlókiS mál — Peggy vinn-
ur — Fil vinnur — Allir
vinna, höfunctur sögunnar
lika. — Snotur flótti og leið-
inlegar uppgötvani.r —
Mousqueton segir í sinni
frægu bók „Sögur Aftureld-
ingar“ frá einhverjum Fried
Murray sem bjó í San Franc
isco. Hann hafði drukki sig
fullan af gini og lagzt til
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádcgisútvarp.
12,55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15,00 Miðdegisútvarp.
16.30 Veðurfregnir.
19,25 Veðurfregnir.
19.30 Óperettulög.
19,40 Tilkynningar.
20,00 Fréttir.
20.30 Haust við Signu: Á kvöld-
gömgu í París (Sveinn Einars-
son).
21,00 Píanótónleikar: Mikhail Vos-
kresenský leikur sónötu rtr. 2
í h-moll op. 64 eftir Dmitri
Sjostakovitsj.
21,20 Afrek og ævintýr: ,Flóttinn“,
síðari hluti frásagnar eftir
René Belbenoit, í þýðingu Vil-
hjálms S. Vilhjálmssonar rit-
höfundar (Vilhj. S. Vilhjálms-
son yngri flytur).
21,45 Tónleikar: Þrir hljómisveitar-
þaettir leiknir af Fílharmoniu
í London undir stjóm Herberts
von Karajans.
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22,10 Kvöldsagan: „Trúnaðarimaður
í Havana" ef tir Graham Greene
(Sveinn Skorri Höskuldsson).
22.30 „Um sumarkvöld".
23,00 Dagskrárlo'k.
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLI
og
FÓRN
SVÍÞJÓÐS
20
Af andliti gamla mannsins verð-
ur ráðið, að hann er enn með með-
vitund. — Þeir komu á skipi sínu
í gær, stynur hann, og ég þekkti
þá aftur núna, er þeir s-neru til
baka....en nú höfðu þeir lítið
barn með sér . .. höfðinginn sagði
að þeir ættu að drepa mig....
— Geturðu sýnt mér, hvar skip
þeirra liggur? spyr Eiríkur snöggt.
— Það get ég, herra, segir sonur
gamla mannsins, við þurfum að-
eins að fylgja þessari slóð, þá kom
um við til víkurinnar, þar sem
þeir lögðu að landi. Eiríkur og
menn hans keyra hesta sína spor-
um. ... og með ofsalegum hraða
þeysa þeir eftir stígnum. Innan
skamms blandast þytur trjákrón-
anna sjávarnið, sem verður æ
sterkari. Þeir ná til hafs rétt í
þann mund, er skipið siglir út úr
víkinnL