Tíminn - 08.12.1960, Síða 14

M
T f MIN N, fimmtudaginn 8. desember 1960.
— Ef heppnin væri me<5,
gætum við kannske lagt sóma
samlegan veg, svo fólk gæti
komizt hingaS og dvalizt í
sumarleyfum eins og í Hnetu
gróf og Hellisgerði, hélt frú
Harper áfram. — Fólk, sem
kæmi meS hluti sem við'
gömlu manneskjumar höfum
aldrei séð. Við þörfnumst þín
héma, kennari. Við þörfn-
nmst þin og viljum hafa þig.
Clay hikaði.
— En hvað segja karlmenn
irnir? spurði hann.
— Kærðu þig kollóttan um
karlmennina, kennari, svar
aði hún fastmælt. — Það er-
um við konurnar sem ákveð
um það, hvað bezt sé fyrir
börnin og Harpershverfi yfir
leitt. Karlarnir hefðu áreið-
anlega komið með okkur upp
eftir, ef þeir hefðu ekki
skammast sin fyrir, hvernig,
þeir hegðuðu sér í gær. Konj
umar þeirra eru héraa, kenn |
ari, og þær styðja mig allar
einhuga. Er það ekki, konur? |
Hún sneri sér að hópnum.
— Það er rétt, frú Harper! !
Kona nokkur gekk fram úr'
hópnum ,og Clay varð undr-
andi við að sjá, að það var
frú Beasley.
— Eg á engin orð til þess
að lýsa því, hvað ég er þakk
lát yður fyrir það, sem þér
ætluðuð að gera fyrlr dóttur
mína, sagði hún og titraði. —
Eg hefði heldur viljað sjá
hana liðið lík en að hún gift
ist Heard gamla, en ég sá
enga undankomuleið. En svo
tókuð þér til yðar ráða og út
veguðuð henni skólavist. Eg
veit ekki, hvers vegna þér
gerðuð það, en ég mun minn
ast þess í bænum mínum svo
lengi sem ég lifi.
— Ætlið þér að leyfa henni
að fara, frú Beasley? spurði
Clay. — Og það sem meira
er, ætlar maðurinn yðar að
leyfa henni að fara?
Óvenjulegt bros lýsti upp
andlit hennar.
— Hann mun áreiðanlega
lofa henni að fara, svaraði
hún ákveðin. — Það skal
hann gera, ellegar ég skal
sýna honum hvar Davíð
keypti ölið! Og það er ákveð
ið mál, að hinir krakkarnir
skulu allir koma í skólann til
yðar!
— Það er nú undir því kom
ið, hvort hr. Judson stjóraar
skólanum fyrir okkur, sagði
frú Harper. Ef þú vilt ekki
vera kyrr, höfum við enga
möguleika, kennari. Það opin
bera hlutast ekki til um að
senda okkur kennara fram-
ar, það er sannfæring mín.
Viltu vera kyrr og hjálpa1
okkur.
Clay þagði góða stund og
hugsaði sig um, því að hann!
gerði sér Ijóst, að hann varð
að taka ákvörðun, sem varð
aði allt líf hans.
— Eg verð kyrr! sagði!
hann. i
Kate kingdi munnvatninu'
með erfiðismunum, og þegar!
hún horfði á hann, geisluðu í
PEGGY GADDYS:
sveit, ef hann væri hvergr
nærri. Við gerðum honum
þetta skiljanlegt, og nú er
hann fluttur burtu, og kem-
ur ekki til baka.
Clay hló og leit til hennar
með virðingu.
— Það er bezt að við stofn
um kennara- og foreldrafé-
lag undir eins, sagði hann.
— Með aðstoð þess býst ég
við að geta komið hverju því
28
☆
DALA
stúlk
an
augu hennar af slikri ánægju
að honum lá við að fá of-
birtu í augun.
— Já, frú Harper, sagði hann
aftur, og nú var röddin styrk
ari. — Eg verð kyrr!
Hópurinn fagnaði með
hrópi, og á næsta augna-
bliki voru þau Kate og Clay
umkringd af vinnulúnum kon
um, sem klöppuðu þeim vin
gjarnlega á herðarnar og
þrýstu hendur þeirra.
— Þetta er mikill dagur
fyrir okkur, sagði frú Harp-
er og þurrkaði tárvot augun
án þess að fara hjá sér, —
og nú getum við farið róleg
ar heim 'og eldað mat handa
körlunum okkar. Eg skal
trúa þér fyrir nokkru, kenn
ari, konumar hérna hafa
vanizt því að hlýða mönnum
sínum, en ég er ósköp hrædd
um, að þær láti meira til sín
taka í framtíðinni. •
— Og þegar karlarnir |
verða þess varir, þá skella
þeir allri skuldinni á mig, j
sagði Clay glaðlega, — og j
koma aftur einn góðan veður I
dag til þess að hengja mig!
— Ef þeim skyldi detta
nokkuð slíkt í hug, sagði ein
í hópnum, — þá skulum við
konurr koma fjölmennar og
hengja þann þrjót, sem mest
hefur til þess unnið.
Hinar pískruðu af kæti.
— Og ég var nærri búin að
gleyma einu mikilvægu at-
riði, sagði frú Harper. —
Matt Carew mun ekki gera
þér ónæði héðan í frá. Við
konur rrðum ásáttar um, að
Harpershverfi yrði rólegri I
máli fram, sem ég tel horfa
til heilla.
— Mæl þú manna heilast-
ur! sagði frú Harper.
Kate og Clay stóðu á tröpp
unni og horfðu á eftir kon-
unum, sem gengu niður stíg-
inn. Síðan vék hann augliti
sínu upp á móts við fjöllin,
og Kate skotraði augunum
kvíðandi á hann.
— Clay, ertu viss um það,
að þú hafir valið rétt? spurði
hún. — Viltu i raun og veru
vera kyrr?
. Hann horfði enn nokkra
stund og virti fyrir sér um
hverfið og þegar hann loks
leit framan í hana, hafði
hann einkennilegt blik í aug
unum.
— Það er fjári skrýtið,
Kate, sagði hann, — en í gær
þegar þeir skipuðu mér að
fara héðan sem skjótast, þá
hefði ég farið alla manna fús
astur og það svo langt, að
þeir hefðu orðið að borga
100 krónur undir póstkort, ef
þeir hefðu viljað skrifa mér.
En eftir það, sem þessar kon
ur hafa sagt hér í dag, þá
get ég ekki hugsað mér nokk
urn stað í veröldinni, sem
ég vildi frekar búa á en hér.
Þú hefur kennt mér nokkuð
sem er mikils virði. Þú hef-
ur látið mig finna gleðina af
því að verða öðrum til gagns
og hjálpar.
Það var greinilegt, að hún
'Mldi hann ekki.
— Jessie-Mae hefði verið
rekin í hjónaband með þessu
andstyggilga svíni, ef þú
hefðir ekki vakið áhuga minn
á henni, sagði hann hægt,
til þess að gera bæði sjálfri
sér og henni auðveldara að
skilja hvað hann var að fara.
— Nú verður henni hlíft við
því, og hún fær tækifæri til
þess að llfa frjálsu og hollu
lífi. Og frú Harper hefur
vafalaust rétt fyrir sér, þegar
hún segir, að hin börnin hafi
rétt til þess að njóta sömu
tækifæra. Hér getur maður
í raun og veru fundið til þess
að maður sé að gera gagn, og
það er mikilsverðara en nokk
uð annað hér í heimi, Kate.
Hún horfði á hann og augu
hennar ljómuðu.
— Þér er þá ekki illa við
fjöllin og fólkið hérna?
Hann leit yfir dalinn og
þrýsti henni að sér. — Nei,
mér er ekki illa við fjöllin, og
mér er farið að þykja vænt
um fólkið. En þig, Kate, elska
ég meira en allt annað, og ég
mun elska þig svo lengi sem
ég lifi.
Andartak stóð hún og
grúfði sig að brjósti hans og
það var eins og hún nyti þess
eins og heyra hljóminn í rödd
hans. Svo lyfti hún höfðinu,
og augu hennar Ijómuðu af
gleði, enda þótt þau væru
full af tárum.
— Þá held ég við getum
farið inn aftur og tekið upp
úr töskunum, Clay, hvíslaði
hún.
Þau leiddust inn um dyrnar
og hurðin féll hægt að stöf-
um að baki þeim.
SÖGULOK.
Fimtudagur 8. desember:
8.00 Morgunútvarp.
8.30 Fréttir.
9.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Á frívaktinni", sjómannaþátt
ur (Kristín Anna Þórarinsdótt
ir).
14.40 „Við, sem heima sitjum" (Svava
Jaíkobsdóttir).
15.00 Miðdegisútvarp.
16.00 Fréttir, veðurfregnir og tónl.
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna
(Gyða Ragnarsdóttir og Erna
Aradóttir sjá um tímann).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir og tónleikar.
19.30 „Fjölskyldur hljóðfæranna":
Þjóðlagaþætti.r frá UNESCO,
v menningar og vísindastofnun
Sameinuðu þjóðanna; II. þátt
ur: Belghljóðfærin.
20.30 Kvöldvaka: a) Lestur fomrita:
Lárentíusar saga Kálfssonar
VI. (Andrés Björnsson cand.
mag.). b) Haustnótt í kirkju,
frásögn Ingivalds Nikulásson
ar (Séra Jón Kr. ísfeld flytur).
c) íslenzk tónlist: Lög eftir
Hallgrím Helgason. d) Erindi:
í skóla hjá séra Þorvaldi í
Sauðlauksdal; síðari hluti (Lúð
vík Kristjánsson rithöfundur).
21.45 íslenzkt mál (Ásgeir Bl. Magn
ússon cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Upplestur: „Skin eftir skúr",
skáldsögukafli eftir Jón Mýrdal
(Séra Sveinn Vikingur).
22.30 Kammertónleikar: Tríó í Es
dúr op. 100 eftir Schubert (Lev
Óborín leikur á píanó, David
Oistrakh á fiðlu og Knúsévit-
sky á knéfiðlu).
23.05 Dagskrárlok.
Síldarstúlkur
Síldarútvegsnefnd óskar eftir aS ráða til viðbótar
nokkrar stúlkur til vinnu við síldarsöltun.
Nánari upplýsingar á vinnustað í húsum Bæjar-
útgerðar Reykjavíkur við Grandaveg. Sími 23352.
Síldarútvegsnefnd
LOKAÐ
Vegna jarðarfarar verður IÐNAÐARMÁLASTOFN
UN ÍSLANDS lokuð í dag, fimmtud. 8. des., kl.
1—4 síðdegis.
EÍRÍKUR
VÍÐFÖRLl
Merki
Jómsvíkinga
27
Eiríkur hefur fundið hestinn,
sem morðinginn flúði á, og nálgast
hann með varúð.
Hann varpar skikkju sinni og
veður út í ána. í flýtinum hefur
hann gleymt að taka með sér vopn
sín og hefur ekkert sér til varnar
nema lítinn skeiðahníf.
Allt í einu kemur hann a-uga á
Tjala, sem situr upp við tjástofn,
hann er skringilega stífur þarna
sem hann situr, og Eiríkur verður
nú enn órólegri.