Tíminn - 22.01.1961, Qupperneq 8

8
«y»,IJIt..í) , ^inim i;ih
a
TÍMINN, sunnudagnin 22. janúar 1961
■■■ < > •:> •;
% ■ 1 A
4
'Á
* í4
<• >s :
-
...... V...... ...v--:- ■ ■ :
:;:••• - •••' ■
.
f : ■
‘i~>- & :.:*-■

ýmsum tímabilum og stöðum á
nemenda föndrar með
Eg verð að reyna, hugsaði
hún. Hún gekk að speglin-
um og snyrti sig, bar lit á
varir og farða á kinnar. —
Eg lít út eins og eigi að leiða
mig á höggstokkinn. Eg er
eins og lík sem hefur verið
smurt. Það er vegna þess að
vantar lífsvott í augun. Það
er ekki hægt að maka gleð-
inni í augnaráðið.
Hún heyrði að hann stakk
lyklinum í skráargatið og
neyddi sig til að brosa.
—Góðan daginn, vinur,
hefur þú átt annríkt í dag?
— Síminn er búinn að
ganga allan daginn eins og
óður.
Hún ætlaði að halda áfram
með að segja það sem hún
var vön, að kannski væri
hægt að hafa annan hátt á.
En hún stillti sig — þau
höfðu svo oft skipzt á þeim
orðum.
— Hvar eru börnin?
— Þau eru úti að leika '
sér.
— Já, en hvar eru þau?
Eg sá þau ekki í garðinum.
— Ulla er heima hjá
Hönnu. Kláus er hjá Steini,
held ég.
— Heldurðu? Hvað mein-
arðu eiginlega. Þú verður að
vita hvar hann er. Hann er
kannski hlaupinn út á götu.
Eg heyrðl í sjúkrabíl rétt
áðan.
Hún andvarpaði. Nú var
hann í eftirlætishlutverki
sínu. Hann sá sjálfan sig í
anda bera lítið barnslík,
barnið hafði lent undir bíl.
Hún átti erfitt um andar-
drátt. Hún fann að hún var
að fá höfuðverk. Það mikil-
vægasta í þessum dag-
draumi var að skella skuld-
inni á réttan aðila. Hún tók
hana á sig ósjálfrátt, eins
og hún var vön.
— Nú hringi ég til þeirra
til að vita....
Meðan hún var í síman-
um heyrði hún þungt fóta-
tak hans í svefnherberginu.
Hann var að hafa fataskipti.
Hún fór fram í eldhús til
að sinna hádegismatnum.
— Hvað fáum við að
borða? hrópaði hann.
— Fisk, svaraði hún og
reyndi að hafa hemil á bræð
inni sem sauð og vall í
brjósti hennar. Það var auð-
velt að útskýra þetta. Hann
hafði átt erfiðan dag og svo
margs hafði verið krafizt af
honum að hann þóttist eiga
rétt á að krefjast einhvers
þegar heim kæmi. Nú var
röðin komin að honum að
spyrja spurninga og gera
kröfur.
Hann kom fram til henn-
ar og horfði á hana viður-
kenningaraugum.
— Það er hollt, ekki satt.
Fiskurinn á ég við. — Þetta
pils fer þér ljómandi vel.
Hann renndí augunum nið
ur eftir líkama hennar.
— Snúðu þér við.
Hann strauk höndunum
niður eftir kviðnum á henni
og bakhlutanum og lét þær
hvila þar.
Það var engin hætta á að
hann sæi í augu hennar og
sem þú biður um? Fjandinn
sjálfur getur skilið þetta
kvenfólk. Þú færð þó frið
fjn'ir mér allan daginn, ég
á þó að minnsta kosti heimt
ingu á að þú sért dálítiö
glaðleg þegar ég kem heim
dauðþreyttur.
Röddin var orðin hás og
skræk. En hún stóð kyrr í
sömu sporum og #írin
streymdu látlaust niður
kinnarnar.
Rétt í því komu börnin
hlaupandi inn og skelltu
hurðinni á eftir sér. Dreng-
urinn hrópaði:
— Eigum við ekki að fara
að borða?
HJÓNABAND
Smásaga eftir
Teikning eftir
hún sneri sér lítillega og fór
að hræra í litlum potti.
Hann vék til hliðar og fór
að narta í tómat sem hann
fann á borðinu.
— Eg held að þeir sam-
þykki uppdráttinn minn,
sagði hann, — og það gefur
góðan skilding í aðra hönd.
Eg rissaði lauslega upp
hvað ég ætlaðist fyrir,
hvernig byggingin skyldi
reist. Kannski talaði ég ekki
nógu ýtarlega um það. Og
þó — Eg sagði þeim frá að-
alatriðinu. Það var á stjórh-
arfundi i dag og það voru
þrír í viðbót sem höfðu til-
búna áætlun. Þeir voru al-
deilis hreint vitlausir af
reiði. Sérstaklega Berg, fá-
vitinn sá arna. Eg veit ekki
hvernig hann gerir sér von-
ir um að fá nokkurn hlut
samþykktan hjá þessari
stjórn. Hann getur þess
vegna setið langt fram á
nótt vikurnar út, en hann
getur ekki vonast eftir
neinu. Þú hefðir átt að
sjá .. . .
— Heyrðu, er maturinn ekki
tilbúinn bráðum? Hvers
vegna í fjáranum ertu svona
súr á svipinn? Eg þoli ekki
að sjá þessi ósköp. Eg hef
ekkert fengið í morgun'
nema tvær franskbrauðs-
sneiðar snemma í morgun
og svo eitthvert snarl í há-
deginu.' Maður hlakkar til
þess allan daginn að koma
heim og svo stendur þú bara
og lítur út eins og nýupp-
grafið lík. Það eina sem fær
mig til að púla allan lið-
langan daginn á þessari bölv
uðu teiknistofu er umhugs-
unin um þig og börnin. Eg
þræla eins og skepna til þess
að þið getið haft það gott.
Og eftir tíu ár dey ég af
hjartaslagi. Það &r strax far-
ið að sjást á mér....
Hann gekk fram i for-
Tine Brandt
Marlie Brande
stofu og virti sjálfan sig
fyrir sér í speglinum.
— Nú, stelpurnar eru nú
samt að gefa mér hýrt auga.
Hún litla fröken Petersen á
skrifstofunni er alltaf að
koma að finna mig undir
alls konar yfirskyni og hún
er alltaf að þrengja pilsin
um mjaðmir. En hún hefur
samt ekki eins snotra fætur
og þú. Snúðu þér snöggvast
við og lyftu pilsinu. — Jú,
þetta eru skikkanlegustu
fætur undir þér. En til
hvers fjárans er það? Gerir
þú þér yfirleitt Ijóst hverj-
ar eru skyldur eiginkonunn-
ar? — Eg þoli þetta ekki
öllu lengur, ég verð vitlaus.
Hvernig í fjáranum held-
urðu að ég geti unnið mitt
starf án þess að fá hlýlegt
viðmót, þegar ég kem heim?
Stattu ekki eins og glóp-
ur með þennan þjáningar-
svip, annars fer ég aftur í
bæinn og fæ mér stelpu! Af
hverju í fjandanum ertu
að grenja? Færðu ekki allt
— Halló litli Kláus, eæl
og bless Úlla mín, hjarta-
drottningin hans pabba síns,
kondu og gefðu honum stór-
an koss.
Hann þrýsti litlu stúlk-
unni þétt að sér.
— Hvort þykir þér vænna
um pabba eða mömmu?
— Mér þykir auðvitað jafn
vænt um ykkur bæði, svar-
aði hún hraðmælt. —
Mamma, ég hef enga matar-
lyst, má ég ekki fara aftur
út að leika mér.
Drengurinn stóð úti í
homi og horfði á þau, svo
sagði hann allt í einu:
— Þegar þið eruð bæöi
dáin, þá ætla ég að taka alla
peningana hans pabba og
kaupa gotterísbúð og allt í
búðinni á að kosta eina
milljón og svo kaupi ég all-
ar gotterísbúðir í heiminum
svo allir verða að kaupa hjá
mér, hr. Kláus Guldman
Ædelström, og áður en
nokkur fær nokkuð keypt,
þá verður hann að segja:
Kláus er góður, Kláus er góð
ur, Kláus er beztur i öllum
heiminum.
Ný sýning í Ásgrímssafni
líí!
'IJij
I
staðastræti ^4, sýning á vatnslita-
myndum og þjóðsagnateikningum.
Fyrsta &ýnmgin stóð háifan
þriðja mánuð. og iauk henni um
siðustu helg:. Tvær síðustu helg-
arnar komu um 700 gestii í
safnið.
Vatnslrtamyndirnar eru frá
landinu, og þær sýndar í vinnu-
sa! Ásgríms Jónssonar, en teikn-
ingarnar í heimili hans.
Þegar ákveðið var að sýna að
þessu sinni eingöngu teiknmgar
og vatnslitamyndir, voru skólatnir,
meðal annars, hafðir í huga, en
tns
l’.ti og blýant.
Safnið er opið þriðjudaga,
fimmtudaga og sunnudaga frá kl.
13,30—16. í dag mun þó verða
opið til kl. 18. Ef skólar óska að
S'koða Ásgrímssafn utan opnunar-
tíma, eru þeir beðnir að snúa sér
t, i safnvarðar.