Tíminn - 25.03.1961, Síða 14

m
TÍMINN, Iaugardaginn 25. marz 1961.
vegna hann varð að fara heim
á samri stundu.
í dyrunum rakst hann nær
því á Moorfield.
— Eg ætlaði að tala við
yður um Shalford-málið, hróp
aði hann upp, — en ég hef
ekki tíma til þess núna. Þér
verðið að afsaka það við Sir
John og biðja hann að koma
aftur á morgun.
Áður en hinn undrandi full
trúi fékk ráðrúm til andsvara
var Mark kominn langleið-
ina niður stigann. Hann tók
leigubíl til stöðvarinnar og
það var ekki fyrr en hann
sat í lestinni, að honum varð
rórra. Núna var hann að
minnsta kosti á leiðinni heim.
Þegar hann fór úr lestinni
sá hann að klukkan var ekki
orðin ellefu og þá vissi hann
að frú Grant hlaut að vera
í Old House enn þá.
Það var lítil umferð á veg
inum og hann var fimm min
útum skemur heim, en venju-
lega. Þegar hann nálgaðist
húsið sá hann bifreið sveigja
upp að húsinu og það jók enn
á ótta hans. Þegar hann hljóp
út úr bílnum og upp tröppurn
ar, opnuðust dymar og Lora
stóð í gættinni. —
— Eg er með tvær töskur,
byrjaði hún .... svo þagnaði
hún og starði furðulostin á
Mark. Leigubílstjórinn stóð
við hlið hans.
— Allt í lagi, ungfrú, sagði
hann og ætlaði að ganga inn
í forstofuna að ná í farang-
urinn.
— Hirðið ekki um töskurn
ar, hrópaði Mark hraðmælt-
ur. — Þetta er allt misskiln-
ingur.
— Nei, alls ekki, sagði Lora
titrandi röddu. — Farangur-
inn minn er hérna .... hún
benti aftur á töskurnar
tvær. En Mark stakk nokkr-
um peningaseðlum að bíl-
stjórianum, gekk inn í for-
stofuna og skellti afur hurð
inni.
Lora sneri sér við og augu
hennar skutu gneistum.
— Hvað á þetta eiginlega
að þýða? Læturðu m'anninn
fara.
Hún hljóp að dyrunum, en
hann stillti sér upp við þær
og þau heyrðu að bíllinn ók
frá húsinu.
— Hvernig dirfist þú að
sletta þér fram í það sem þér
kemur ekki við, hrópaði Lora.
Hann greip um hendur
hennar. — Við skulum fyrst
spjalla ofurlítið saman, Lora,
sagði hann fastmæltur. — Ef
þú verður jafn ákveðin í að
fara eftir viðræðu okkar, skal
ég aka þér hvert á land sem
þú vilt .... en ekki jyrr en við
erum búin að tala saman.
Hún starði þögul á hann, og
ef til vill mildaði óttinn sem
skein úr augum Marks, reiði
hennar að nokkru.
— Ó, hvers vegna þurftirðu
að koma snemma í dag, ein-
mitt í dag? kallaði hún upp.
— Eg var áhyggjufullur
vegna þín, Lora. Eg vissi að
eitthvað amaði að þér.
Hún dró til sín hendurnar
— Jæja, sagði hann, þegar
hann var seztur. — Hvers
vegna ætlaðir þú að fara?
Leiðist þér að vera hér?
— Nei, auðvitað ekki, en
.... en ég verð að fara.
— Hvers vegna?
Hún leit undan. — Eg get
. ... ég get ekki sagt þér hvers
vegna
— Þú átt við, að þú vilt
ekki segja_ mér það, sagði
hann stuttarlega. — Er það
í sambandi við bréfið, sem þú
fékkst i morgun?
Hún kinkaði kolli og horfði
framhjá honum, örvæntingar
tek tvær töskur með mér og
þegar ég er búin að fá mér
herbergi, geturðu sent afgang
inn til min. Frú Grant mun
hugsa um mat handa bér,
þangað til þú færð aðra
stúlku.
Mér þykir leitt að þurfa
að fara svona fvrirvaralaust,
en trúðu mér Mark. það er
hið eina rétta.
Þökk fyrir allt, sem þú hef
ur gert fyrir mig, — Lora.“
Hann hrukkaði ennið og
leit til hennar.
—En þetta skýrir ekki nokk
KATE WADE:
LEYNDARDÓMUR
3 ItaLska hússins
og gekk nokkur skref frá hon
um.
—Áttu við að þú komst
vegna þess að þú hafðir á-
hyggjur af mér?
Hann kinkaði kolli.
— Eg óttaðist að þú ættir
við erfiðleika að etja. Þú varst
svo undarleg þegar ég fór ...
Hann hikaði, svo sagði hann
með öndina í hálsinum: —
Lora, segðu mér eitt .... er
einhver að kúga út úr þér
peninga?
— Hvað segirðu? Hún leit
á hann hissa og honum varð
ljóst að tilgáta hans hafði
ekki verið á rökum reist.
— Hvernig í ósköpunum
dettur þér það í hug, Mark?
sagði hún.
— Vegna þess .... Hann
þagnaði, því að hann mundi
eftir því að frú Grant gat ver
ið á næstu grösum. — Hvar
er frú Grant?
— Hún er úti. Eg sendi hana
með fötin þín í hreinsun.
— Gott og vel, Lora. Við
skulum setjast inn í stofu og
fá einhvern botn í þetta.
Hann tók undir hönd henn
ar og leiddi hana inn i borð-
stofuna. Það var notalegt her
bergi og gluggarnir sneru út
að svölunum og garðinum fyr
ir framan húsið.
full á svip. Um stund sat
hann þögull og virti hana fyr
ir sér, svo hélt hann áfram:
— Þú eagðir einu sinni ....
þegar ég spurði þig, hvort þú
vildir vera hér áfram og sjá
um heimili mitt . . . þú spurð
ir hvort Alys hefði ekki sagt
mér neitt um þig ....
Hún sneri sér snöggt að
honum, en mælti ekki orð frá
vörum. ^
— Eg hef aldrei hugsað út
í það fyrr en í dag, Lora ....
en ef þú leynir einhverju ..
ef þú ert að flýja einhvern ...
Hann hikaði og hún sagði
ekkert. Og það fauk allt í
einu í hann.
— Fjárinn sjálfur, Lora,
skilurðu ekki að ég get ekki
leyft þér að fara nema þú
segir mér ástæðuna.
— Eg var búin að skrifa
þér, sagði hún og dró umslag
upp úr kápuvasa sínum og
rétti til hans.
Meðan hann reif umslagið
upp, reis hún á fætur og gekk
út að glugganum og sneri
baki við honum, meðan hann
las:
„Kæri Mark. Eg geri ráð
fyrir að þú verðir undrandi
að fá bréf mitt en ég hef á-
kveðið að hverfa á brott. Eg
urn skapaðan hlut! Ekki einu
sinni hvert þú ferð .... já,
hvert ætlaðir þú eiginlega að
fara?
Hún yppti öxlum, kæru-
leysislega.
— Tja, ég veit það ekki
fyrir víst .... ég hafði hugs
að mér að fá mér hótelher-
bergi niðri í borginni.
Hann stóð upp, gekk til
hennar og sneri henni að sér.
— Hvað er það sem þú hræð
ist? Þú ert á flótta undan ein
hverju? spurði hann alvar-
legur í bragði. — Þú verður
að segja mér, Lora, segja mér
allt. Þú játaðir að það væri
að nokkru leyti vegna bréfs-
ins frá Sviss sem kom í morg
un. Frá hverjum var það?
— Manni .... sem ég kynnt
ist í Sviss í fyrra.
— Ertu hrædd við hann ..
hefur hann hótað þér ein-
hverju?
Honum til mikillar furðu
brosti hún dauflega.
— Nei nei, þér skjátlast
algerlega, sagði hún döpur.
— Hann skrifaði og sagðist
vera á leiö hingað. Hann ....
hann vill kvænost mér. —
— Kvænast þér? Hann
færði sig ögn fjær. — Það er
þess vegna sem þú ferð. Þér
þykir ekki vænt um hann.
Þú vilt ekki hitta hann af því
þér fellur hann ekki í geð.
Hún sneri sér aftur út að
glugganum, en hann sá á svip
inn á andJiti hennar og hon-
um varð ljóst að honum hafði
skjátlast i annað sinn þenn
an dag.
— Þá er það vegna einhvers
sem gerzt hefur fyrir löngu,
sagði hann einbeittur. — Eitt
hvað sem þú borir ekki að
segja honum?
Lora svaraði ekki að heldur
og þögnin var ekki rofin fyrr
en klukkan í forsh^funni sló
hálf tólf. Þá lagði Lora af
stað til dyra.
— Eg verð að flýta mér,
sagði hún með öndina í háls-
inum. — Hann getur komið
á hverri stundu .... Viltu
aka mér á stöðina?
— Nei, sagði hann ákveð-
inn, og hún nam staðar eins
og ósjálfrátt, þegar hún
heyrði raddblæinn.
— Og þú ferð ekki út úr
þessu húsi fyrr en við höfum
rætt út um málið. Hvernig
heldurðu að mér myndi líða
ef ég íéti viðgangast að þú
færir burt án þess að ég
hefði minnsta grun um hvers
vegna?
Hún brosti biturt.
— Betur en þú heldur.
— í hamingju bænum, ég
er enginn hvítvoðungur, hróp
aði hann. Eg er harðsoðinn
lögmaður og ég hef heyrt
hundruð leyndarmála, sem
eru mörgum sinnum skelfi-
legri en þú gætir nokkurn
tíma sagt mér. Ó, kvenfólk
er allt saman eins, sagði hann
Laugardagur 25. marz:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
12.50 Óskal'ög sjúklinga.
14.30 Laugardagslögin.
15.20 Skákþáttur.
16,05 Bridgeþáttur.
16.30 Danskennsla.
17,00 Lög unga fólksins.
18,00 Útvarpssaga barnanna.
18,25 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur ba.rna og
unglinga (Jón Pálsson).
19,00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20,00 Lelkrit: „Kökubúð Krane" eft
ir Coru Sandel og Helge Krog.
Þýðandi: Áslaug Árnadóttir.
Leikstjóri: Helgi Skúlason.
22,00 Fréttir og veðurf.regnir.
22,10 Passiusálmar (45).
22.20 Úr skemmtanalífinu.
22.50 Dansiög.
24,00 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLl
Hviti
hrafninn
52
Það kom þó brátt í ljós, að Pjakk
ur var ekki langt undan. — Pjakk-
ur’ er hhlihér, stamaði fíflið litla
og gægðist yfir stein, sem hann
hafði lagzt bak við, og leit hræðslu
lega til höfðingjanna. — Þið Loch-
lan menn, við skulum koma, sagði
Skotinn. Ormur tautaði nokkur
sjómannablótsyrði fyrir munni sér
um ókunnu.! ormenn, Eiríkur gaf
mönnum sínum mer’ki, og svo
lagði hersingin af stað. — Þakka
þér fyrir, Norðmaður, muldraði
Ragnar, sem gekk við hlið Eiríks.
— Þú bjargaðir lífi mínu .. .þótt
það væri kannske ekki þess vir'ði.
Þeir, sem sendir höfðu verið, komu
nú til baka með þær upplýsingar,
að skip Ragnars væru gereyðilögð.
Af 10 mönnum höfðu þrír flúið
upp í hálendið. Þeir gengu nú, þai
til höfðingi Skotanna gaf þeirr
merki um að stanza. Eiríkur sá, a?
hann horfði stíft á reykský frarr
undan, og það var greinilegt, a?
hann var órólegur.