Tíminn - 16.07.1961, Blaðsíða 2

TÍMINN, sunnudaginn I6.JÚIÍ496IJ
Minni síld - bræla fyrir
austan - góðviðri nyrðra
Fremur lítil síldveiSi var í
fyrrinótt. Síldin veiddist aðal-
lega austan undir Langanesi,
,8—10 mílur út af Bjarnarey
og 10—20 mílur suð-suðvestur
af Fonti. Engin síld var í gær
farin að veiðast vestan Langa-
ness, en Fanney var enn að
leita á svæðinu austur af Kol-
! beinsey. Nyrðra var ágætt
veður, en eystra var í fyrri-
nótt og gærdag rysjótt á síld-
armiðunum, austlægur kaldi,
en þó mátti heita veiðiveður
jnorðarlega á austursvæðinu.
Síldarleitinni á Raufarhöfn
i var í gærmorgun kunnugt um
afla 29 skipa með tæp 17 þúsund
mál og tunnur. Seyðisfjarðar-
radíó vissi þá um tæpan tug
skipa með rúm 6 þúsund mál og
tunnur.
Víða var saltað í gær, en
tunnuleysi var víða farið að
segja alvarlega til sín. Á Raufar
höfn var lítilsháttar söltun, aðal-
lega úr skipum, sem höfðu feng
ið slatta af góðri síld ofan á síld,
sem aðeins var bræðslutæk Á-
berandi var, að síldin af svæð-
inu sunnan við Langanes var orö
in miklu meira blönduð, en þó
prýðileg söltunarsíld innan um.
Við verksmiðjukranana á
Raufarhöfn biðu um miðjan dag
í gær 12—15 skip, og var þar
um 12 klukkustunda löndunar-
bið. Þrærnar, sem taka um 60
þúsund mál, fylltust í fyrra-
kvöld. Bræðsla gengur prýðis-
vel, þannig, að verksmiðjan hef
ur afkastað allt að 6000 málum
á sólarhring, þótt hún sé eigin
lega ekki gerð fyrir meira en
5000 mála bræðslu, enda voru
gerðar miklar endurbætur á
skilvindum hennar fyrir þrem-
ur árum. Tunnur eru orðnar af
skornum skammti. Menn voru
farnir að óttast olíuskort, en úr
því bættist í gærmorgun, er olíu
skipið Þyi’ill kom með birgðir.
Áhöfn gerði uppreisn »
Skautbúningur á 250 þúsund
Einn af rifstjórum Berl-
ingske Tidende sendi blaðinu
eftirfarandi grein, sem birtist
fyrir skömmu í blaði hans:
Það er hægt að komast langt,
þegar maður hefur gott útlit. Það
er að minnsta kosti reynsla tuttugu
og eins árs gamallar íslenzkrar
stúlku, Christínu Sveinsson. Á síð-
asta hálfa ári hefur hún næstum
farið umhverfis jörðina.
Aðdragandinn að þessum löngu
ferðalögum hennar var sá, að síð-
astliðinn vetur, þegar Christína
var að leika í fjórðu kvikmynd
sinni í Hollywood, hitti hún Don
Landhelgin
(Framhald aí 1. síðu)
lýsti hann sig andvígan öllum
slíkum samningum.
Þegar samningurinn við Breta
var til umræðu í vetur, var á það
bent af þeim, er andvígir voru
honum, að allar aðrar þjóðir, sem
fiskveiðar stunduðu við ísland,
hlytu að fara fram á sams konar
undanþágur og Bretar fengu. Rík-
isstjórnin vildi þá ekkert gera úr
þeirri hættu og taldi, að það kæmi
ekki til greina, að fleiri fengju
slík fríðindi.
Lopez, en hann gerir kjóla flestra
hinna þekktustu kvikmyndastjarna.
Hann varð mjög hr'ifinn af hinni
grannvöxnu, íslenzku stúlku og
bauð henni að vera sýningardömu
á hans vegum á hátíðinni í Cannes
í júní síðastliðnum. Það varð þó
ekki að ráði, því að Christína fékk
annað tilboð, sem freistaði hennar
enn meira: Ferðalag til Tokíó og
Kyoto í Japan og 100 þúsund krón-
Hakakross
(Framhald af 1 síðu) -
þessir náungar yfirgáfu húsið,
límdu þeir þar til gerðar bréfmiða
á vesturþýzka fánann, sem stóð á
borði þeirra Á honum var hið
gamla merki nazistanna á rauðum
grunni og orðin „We are back“
þ. e. „við erum komnir aftur“.
Þarf ekki að fara í grafgötur um,
hvað þessi orð eiga að þýða. Það
er athyglisvert, að aftan á bréf-
miðanum er lím, svo að hægt er að
festa honum hvar sem er.
Það er illþolandi, að mönnum
skuli líðast að svívirða þjóðfána.
sem hafðir eru uppi á opinberum
stöðum. Brot af þessu tagi eru al-
varlegs eðlis. Er skemmst að minn-
ast svivirðingar þeirrar, sem þessir
sömu menn höfðu í frammi í Foss-
vogskirkjugarði.
ur í skotsilfur að auki.
Ferð þ'essi hafði þann tilgang að (
vekja áhuga Japana fyrir íslandi
sem ferðamannalandi. Til þess að
gefa Japönum einhverja hugmynd
um sögueyna klæddist hún islenzk
um skautbúningi, sem metinn er
S á 250 þúsund krónur. Þannig búin j
j kom hún meðal annars fram í sjón j
I varpi og einnig, þegar hún útdeildi'
bæklingum um fsland.
Eftir veru sína í Japan fór
Christína til Estoril í Portúgal,
þar sem hún dvaldist um skeið
með foreldrum sínum. Þar lá við,
að hópur ungra Spánverja rændi
henni, og vildu þeir endilega fara
með hana til Galerie Espana, sem
er frægt tízkuhús. Urðu þeir svo
töfraðir af hinni íslenzku blóma-
rós, að þeir sendu þegar eftir
blaðamanni og ljósmyndara og
birtist síðan viðtal við hana í
spænska blaðinu „Sa Bada Graf-
ica“.
Þessa dagana dvelur Christína í
Kaupmannahöfn og er að velta
því fyrir sér, hvort hún eigi að
sr.úa aftur til Hollywood. H'i’ini
hefur nú boðizt sjö ára samningur
hjá Paramount-kvikmyndafélaginu
en það er langur tími í lífi ungrar
stúlku.
(Framhald aT ). síðu.)
armanni. Hóf Njáll útgerð sína á
skipinu með ferð með saltfisk-
farm til Hull og Grimsby. Var
hann sjálfur um borð sem annar
stýrimaður, en skipstjóri var Ás-
geir Þórarinsson. Þeir lestuðu í
Reykjavík, Akranesi og Horna-
firði. Skipið strandaði í Horria-
fjarðarósi og tók fjóra sólarhringa
að komast upp að bryggju í Höfn í
Hornafirði. Bræddi skipsvélin úr
sér við það tækifæri. Eftir mikið
og dýrt umstang lögðu þeir af stað
frá Hornafrði 6. júní og komu til
Hull 11. sama mánaðar.
Þeir lögðu af stað frá Hull til
Grimsby, þegar þeir höfðu skipað
upp helming farmsins. Ætluðu
þeir að skipa hinum helmingnum
upp í Grimsby. Siglingin út skipa-
kvína tókst ekki betur en svo, að
þeir sigldu á eina lokuna og stór-
skemmdu yfirbygginguna á skip-
inu. Þeir komust þó af stað til
Grimsby.
Þegar til Grimsby kom, gekk
uppskipunin greiðlega, og stóð til
að lesta skipið jafnskjótt koksi,
sem átti að fara til Færeyja. Lenti
þá í stappi milli Njáls og skip-
verja, sem fengu engan gjaldeyri
til umráða. Sömuleiðis lenti í
þjarki við eigendur koksvagnanna,
sem fluttu koksið út í skipið. Vildu
þeir fá sérgreiðslu fyrir það. en út-
gerðarmaðurinn harðneitaði.
Útgerðarmaðurinn Njáll brá sér
síðan til London með kvenkokkn-
um á skipinu og heyrðist ekkert
frá honum þaðan. Þá er það, að
þetta mál kemst í ensku blöðin.
Til íslands kom Reuterskeyti, þar
sem stóð, að útgerðarmaðurinn
væri týndur í London, skipverjar
væru peningalausir og skipið mat-
arlaust. Þetta var skömmu eftir 17.
júní.
Skipverjar munu hafa fengið
einhverjar greiðslur fyrir mat hjá
Þórarni Olgeirssyni aðalræðis-
manni í Grimsby. Fyrir bjór og
brennivíni fengu þeir hjá íslenzk-
um sjómönnum af þremur skipum
öðrum íslenzkum, sem voru stödd
um sama leyti í Grimsby.
Skipið var nú komið í 600 punda
skuld eða rúmlega 60 þúsund ís-
lenzkar krónur, þegar útgerðar-
maðurinn kom aftur í leitirnar.
Vildi nú hvorki aðalræðismaður-
inn í Grimsby né sendiráðið í
London veita Njáli meiri fyrir-
greiðslu. Hringdi Þórarinn 01-
geirsson í eiganda skipsins og ráð-
lagði honum að koma hið bráð-
asta til Grimsby og kippa þess-
um málum í lag. Fór eigand-
inn, Jón Franklín, ásamt Kristjáni
Eiríkssyni lögfræðingi hið snar-
asta með flugvél til Englands.
Þá var skipshöfnin búin að
ganga fyrir útgerðarmanninn og
| lýsa þvi yfir, að þeir neituðu að
| sigla úr höfn í Grimsby nema þeir
|fengju kaupgreiðslu, 35 sterlings-
,pund á mann. Studdi skipstjóri
skipshöfnina í þessum kröfum.
Neitaði Njáll að verða við því,
enda hafði hann engan gjaldeyri
til þess, hann hafði yfirleitt ekki
haft neinn gjaldeyri til fararinnar
til þess að mæta nauðsynlegum út-
gjöldum.
Skipið hafði nú legið um kyrrt
í Grimsby í hálfan mánuð, er loks-
iins fékkst botn í óreiðuna. Ensk-
jum blöðum þótti sem vonlegt er
mikill matur í þessu og skrifuðu
daglega fréttir af þessu einstæða
stappi.
Var nú málunum kippt í lag,
reikningarnir voru borgaðir og
skipið lestaði. Sögðu ensku blöðin,
að sennilega hefði útgerðarmaður-
inn verið fegnasti maður í heimi,
þegar skipið sigldi út úr Grimsby-
höfn.
Skipið er nú á leið til íslands úr
þessari ferð, en það kom við í
Haugasundi til þess að taka tunn-
ur og salt til hafnanna norðan
lands og austan.
Jón Þorleifsson,
listmálari,
Blátúnl,
andaðist I Landsspítalanum föstudaginn 14. þ. m.
Úrsúla Pálsdóttir,
Kolbrún Jónsdóttir, Bergur P. Jónsson,
Jarl Jónsson.