Tíminn - 16.07.1961, Blaðsíða 14

14
T f M I N N, sunnudaginn 16. júlí 1961.
Óskar reið úr hlaði og|
teymdi áburðarhestinn Hallj
fríður kom á eftir. Hún kvaddi
móður sína og systur á hlað-
inu, og var þá úthellt mörg-
um tárum. Sigurður gekk með
hesti dóttur sinnar niður tröð
ina, sem lá frá bænum. hélt
í hönd hennar og sefaði harm
hennar, meira með rójegum
fastmótuðum svip en orðum.
Að skilnaði bað hann Óskar
fyrir dóttur sína, vafði hana
örmum og kvaddi með þreki
og fyrirbsenum hins líf s-
reynda manns. Veðrið var
gott þennan dag. bvkkt loft
en hægviðri. Er þau komu
á hálsinn ofan við Sjávar-
bakka og fjörðurjnn blasti
við, kom sólin fram á heiðum
himni milli skýjaþykicnisins,
líkt og þokutjaldiö hefði rifn
að í tvennt, og hellti geisla-
flóði yfir hafflötinn, svo að
hann blikaði fagurlega, stöðv
aði Hallfríður hestinn og
horfði hugfangin á þessa ljóm
andi sýn. Hún var aiin upp
fjarri sjó og hafði aidrei séð
svona náttúrufyrirbrigði og
fannst það óviðjafnanlegt.
Óskar spurði, hvort nokk
uð væri að, Hún neitaði því
og benti honum á þverrandi
blikið, þ'ar sem skýjarofið var
að lokast.
— Þetta færðu oftar að sjá
hér á Sjávarbakka og enn þá
meiri fegurð, þegar sólin hð-
ur með haffletinum á heið-
skírri vornóttu, sagði hann.
— Annars eru þeir færri en
ætla mætti, sem dást að slíkri
fegurð, mælti hann enn frem
ur.
En Hallfríður hugði gott til,
er slík var fyrsta kveðj an á
Sjávarbakka.
Ix
Þegar þau riðu heim tröð-
ina, kom krakkahópur hlaup
andi frá bænum, og skipaði
sér meðfram heimreiðinni.
Óskar heilsaði á báðar hend
ur og kippti einu því minnsta
upp á hnakknefið.
Börnin horfðu látlaust á
nýju vinnukonuna. Hún
horfði til þeirra og sá, að þau
voru öll falleg og vel til fara.
Höfðu svipmót pabba síns, þó
að ekki væru þau beint lik
honum. Ásrún húsfreyja kom
fram á hlaðið, heilsaði Hall-
fríði vel og bauð hana vel-
komna. En við bónda sinn
sagði hún:
— Eg hélt þú ætlaðir að
gista frammi í dalnum?
Er farangurinn var tekinn
ofan, rak Ásrún augun í
sængurfatapokann og spurði
Hallfríði hvort hún værj svo
rík að eiga n'mröt, og kvað
það koma séf vel.
Óskar spretti af hestun-
og gekk frá reiðverunum, en
Hallfriður fy gtíi húsfreyju í
bæinn.
— Hér átt þú ~ð po^r «"d:ði
húsfreyja, er þær komu i
fremri enda haóstofunnar
— Þetta er rúm Liliu gömlu.
bætti hún við. — Dire gagði
hún við elztu dóttur sína. —
ég viJ vera laus við Enda veit
ég, að ákveðin fnmkoma og
hiklaus er þeim fyiir o°ztu.
Haiifríður ar-aði þessu
engu, en settjst á rúmið sitt
og með hví hófst vistin- á
S:ávarbnkka;
x
Hallfríöi gekk illa að sofna
fyrsta kvöldið á Sjávarbakka.
Ekki vnr þeð litia drengnum
að kenna. Hann sneri sér til
veggjar og var steinsofnaður
BJARNl ÚR FIRÐI:
ÁST í MEINUM
8
Taktu rúmfötin úr rúminu,1
fyrst Hallfríður er með rúm-
föt. Láttu yfirsængina hjá
Halla, en undirsængina hjá
Óskari litla. ^
Svo var allt tekið úr rúm-
inu nema heyið á botninum.1
Á það breiddi Hallfvíður grófa
voð heklaða, þá undirsspngina
sína, vaðmálsvoð og yfirsæng,
og kodda og loks salúnsofna1
ábreiðu og yfir hana aðra á-j
breiðu, 'snáða mjög.
— Svo færð þú pilt i rúm-
ið, sagði húsfreyja.
— Pilt, endurtók Hallfríð-
ur og virti börnin fyrir sér.
Þarna voru þau flest saman
komin. Sum sátu á rúminu á
móti, önnur stóðu afsíðis og
öll fylgdust þau með því, sem
fram fór.
— Já, pilt. Hann er ekki
ýkja hár í loftinu þessi snáði
hérna, sagði hún og benti á
þriggja ára dreng, snotran
stúf með hrokkna lokka. —
Hann heitir Jósafat og hefur
alltaf sofið í þessu rúmi síð-
an hann man eftir sér.
— Heldurðu, að hann vilji
sofa hjá mér? spurði Hall-
fríður.
— Hann verður ekki spurð-
ur um það, mælti húsfreyja.
— Eg segi börnunum fyrir
verkum, en leita ekki ráða til
þeirra, né ber undir þau, hvað
gera skuli. Slíkt skapar sífur
og margs konar óþrifnað, sem
um leið og hanp lagðist á
koddann. í rúminu á móti
sváfu tvær systur. Sú elzta,
Ásdís, 11 ára> og Kristin á 7.
ári. Þær sofnuðu báðar fljótt.
Þær voru í sínu rúmi á sln-
um bæ, en hún var að byrja
vistina hjá. öllum ókunnug-
um. Henni hafði litizt vel á
allt á Sjávarbakka nema hús-
freyju. Hún hafði hugboð um
að sú kona væri mikil fyrir
sér dg lítt við alþýðuskap1.
Hún bar það með sér að ráða
ríkjum, án tillitssemi við
aðra. Kannski hafði hún líka
heyrt of mikið um heimili Ás
rúnar. Það var álit margra,
að þar sem hún hefði ekki í
fullu tré við bónda sinn, léti
hún börnin og vandalausa
vita um ríki sitt. Hallfríður
bylti sér á hliðarnar og reyndi
að sofna, en það tókst ekki
fyrr en liðið var mjög á nótt-
ina. Húsfreyja hafði sagt við
hana, þegar hún var að hátta:
— Þú hlýtur að verða vör
við Lilju mína gömlu, eða þau
hjón bæði fyrstu nóttina, sem
þú sefur í rúmi þeirra. En
bæði er það, að nóttin er orð
in björt og auk þess voru þau
engar skaðræðismanneskjur,
svo að þig mun ekki saka,
enda þótt þau líti eftir rúm-
inu sínu. Svo sefur hann líka
hjá þér, pilturinn, sem Lilja
unni svo mjög og heitinn er
eftir Jósafat gamla.
Þetta hvarflaði að Hallfríði j
með mörgu fleiru, meðan hún
rcyndi að sofna. Henni varð
hugsað heim. Hvað skyldu
bau hugsa núna, pabbi henn'
ar og mamma? Sjálfsagt var1
hugur þeirra hjá börnunum,
bænarhugur. Það vissi hún
vel. Hún reyndi að biðja, en
hugurinn gat ekki festst við
neitt, ekki einu sinni bænina
og þannig leið tíminn. Loks
sigraði svefninn.
En ekki dreymdi hana
heim. Ekki svaf hún samt
draumlaust. Hún var á
Sjávarbakka I draumnum,
stödd á túnipu fyrir ofan bæ
inn og enn hellti sólin geisla
flóði yfir lygnan sjávarflöt-
inn og ljóminn var svo mík-
iJJ, að hun fékk ofbirtu í aug-
un. Það var barnsandlit. i ljóm
anum undur frítt barnsandlit
sem brostj við henni. En allt
f einu breyttist umhverfið.
Fjörðurinp var horfinn, eftir
var þurr sjávarbotninn. Við
landið hfnum megin Ijómaði
þó á slétta fleti. Hún var kom!
in þangað, fjarðarbotninn var
orðinn að sléttum gróðursæl
um eyrum. Hún stóð á eyr- j
unum og horfði á hið óvið- j
jafnanlega blik. Sá hún nú
að Ijóminn stafaði ekki frá
sólarljósi. Borgin mikla
skammt frá sjávarmálum,
handan fjarðarins, sem henni
hafði sýnzt svo tilkomumikil
um kvöldið er hún virti útsýn j
ið fyrir sér af hlaðinu í Sjáv
arbakka, var nú orðin að einu
ljóshafi. Þaðan kom birtan
mikla, sem endurkastaðist frá
haffletinum, sem nú var orð
inn á stærð við tjörn. Hóp-
ur léttklæddra ljósálfa. kom
frá borginni og hófu dans á
tjörninni. Nú laukst borgin
upp, og í ljóshafinu þaðan
streymdu fylkingar prúðbú-
inna mannvera niður á tjörn
ina I dansinn. Einn bar af öll
um að skrauti og fegurð. Það
J 2,15
14,00
15.30
17.30
18,30
19,00
19,30
20,00
21,00
21,40
22,00
22,05
23,30
Prestur: Séra Gunnar Árna-
son; organleikari Jón G. Þórar
insson.
Hádegisútvarp.
Miðdegistónleika'r:
a) Dietrich Fischer-Dieskau-
syrfgur lög eftir Hugo Wolf.
Gerald Moore leikur með á
píanó.
b) Frá tónlistarhátíðinni í
Stokkhólmi í fyrra mánuði:
Filharmoníska hijómsveitin í
Stokkhólmi leikpr. Sixten
Ehrling stjórnair.
Sunnudagslögin.
Barnatíroi (Skeggi Ásbjarnar-
son, kennari):
a) „Grasafjallið", kínverskt
ævintýri (Jóhanna Brynjólfsd.
þýðir og les).
b) „Afrískir skóladrengir segja
frá“ I. lestur (Guðrún Guðjóns
dóttir þýðir og les).
c) „Bæn negrabarns", ljóð,
sem Halldóra B. Björnsson
þýðir og les,
d) „Hvernig Einar læknaðist
af montinu", smásaga þýdd úr
dönsku Sólveig Guðmundsdótt
ir þýðir og ies.
Tónleikar: George Melanchrino
og hljómsveit hans leika sér-
lega vinsæl lög.
Tilkynningar.
Fréttir.
„Um dans og dansleika" —
dagskrá, sem Sveinn Skorri
Höskuldsson magister tekur
saman. Flytjendur auk hans:
Finnborg Örnólfsdóttir, Óskar
Halldórsson og Davíð Erlings
son.
íslenzkir söngvarar, íslenzk
lög. Jón Kjartansson kynnir
gamlar plötur,
Erindi: Fuglasöngur (Jón Bald
ur Sigurðsson kennari).
Fréttir og veðurfregnir.
Danslög.
Dagskrárlok.
Sunnudagur 16. |úli;
8,30 Létt morgunlög.
9,00 Fréttir.
9,10 Morguntónleikar:
a) Kvintett í A-dúr op. 114
(„Silungakvintettinn") eftir
Schubert. Píanóleikarinn Ad-
dian Aeschbacher leikur ásamt
Rudolf Koeckert (fiðla), Oskar
Riedl (viola), Josef Merz (selló)
og Fritz Ortner (kontrabassi).
b) Luigi Infantino syngur
ítölsk lög.
c) „Myndir fyrir hljómsveit“
eftir Debussy. — Suisse-Rom-
ande-hljómsveitin leikur, At-
aulfo Argenta stjórnar.
11,00 Messa í Laugarneskirkju.
Mánudagur: 17. júlí:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15,00 Miðdegisútvarp.
18.30 Tónleikar: Lög úr kvikmynd-
um.
18.55 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20,00 Um daginn og veginn (Loftur
Guðmundsson rithöfundur).
20,20 Einsöngur: Hreinn Pálsson
syngur.
20,40 Sendibréf frá Ho,rnströndum
(Haraidur Teitsson).
21,05 Tónleikar: Sinfónía nr. 94 í
G-dúr („Surprise") eftir
Haydn. Fílharmoníuhljómsveit
in í Vínarborg leikur. Wil-
helm Furtwiingler stjórnar.
21.30 Útvarpssagan: „Vítahringur"
eftir Sigurd Hoel (Arnheiður
Sigurðardóttir).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22,10 Búnaðarþáttur: Stefnur í naut
griparækt (Ólafur E. Stefáns-
son ráðunautur).
22,25 Kammertónleikar:
Strengjakvartett nr. 2 („Einka
bréf“) eftir Leos Janacek. —
Janacek-kvartettinn leikur.
22,50 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFFÖRLl
Hvíti
hrafninn
139
— Nú, hann hefur þá ekki verið
eins særður og hann lézt vera, taut
aði Eiríkur, meðan hann leitaði
hertogans. Svo minntist hann þess
allt í einu, að Pjakkur var enn í
svartholinu og leit eftir föngunum
tveimur, og honum brá illilega við
þá tilhugsun, að dvergurinn hefði
ef til vill fallið Morkari í hendur.
Ef Morkar hefði ætlað að fara í
felur, hefði hann án efa valið leyni
göngin. Hann gaf nokkrar fyrirskip
anir í flýti og stefndi að leynigöng
unum. Ragnar var rétt á hælum
hans. — Ég á enn þá meira óupp-
gert við þann þorpara en þið allir
til samans, sagði hann og hvarf
niður í göngin.