Tíminn - 16.09.1961, Side 16

Þessi miði er settur á hvern gúmmíbjörgunarbát.
Solveig litla fær
takmarkaða sjón
með björgunarbáta
með aðstoö plastglerja
Þær fregnir hafa borizt frá
Bandaríkjunum af Solveigu
litlu Jónsdóttur frá Siglufirði,
sem er bæði daufdumb og
blind, að rannsókn, sem dr.
Cone augnsérfræðingur Beth-
esdassjúkrahússins í Massa-
chusetts gerði, hafi leitt í Ijós,
að Solveig muni öðlast tak-
markaða sjón með aðstoð
plastglerja.
Einnig var sannprófað við þessa
rannsókn, að Solveig litla er al-
gjörlega heyrnarlaus og á sér enga
von að öðlast heyTn.
Eins og kunnugt er af fréttum
veitti var.narliðið á Keflavíkurflug-
velli lofsverða aðstoð við utanför
Solveigar og læknishjálp vestra.
Flaug Solveig vestur með flugvél |
frá varnaxáiðinu ásamt Bryndísi ■
Víglundsdóttur kennara við mál-
leysingjaskólann.
Áðurnefndar rannsóknir á
s.iúkrahúsi bandaríska flotans gefa
til kynna að Solveig sé greint
barn og hendur hennar eru mjög
tilfinninganæmar og því mikil von
til að Solveig geti komizt til nokk- j
urrar sjálfsbjargar. Solveig lítla1
mun verða send á Perkinsskólann
fyrir daufdumba.
Sólvoig litla og Bryndí« Víglundsdóttir.
Vörubíllinn ekur að dyrun-
um. Á palli hans eru nokkur
stór hylkx með kúpumynduð-
um endum. Tveir menn birt-
ast í dyrunum og bílstjórinn
stekkur upp á pallinn og veltir
hylki til þeirra. Þeir fara
varlega með það eins og það
sé brothætt. Þannig taka þeir
hvert hylkið á fætur öðru.
Dyrnar lokast og bíllinn ekur
burt.
Inni eru fleiri hylki liggjandi
á gólfinu. Sum opin og tóm, önn-
ur lokuð. Skammt frá þeim
stendur 'stór uppblásinn gúmmí-
björgunarbátur og virðist bíða
þess að skipbrotsmennirnir klifri
um borð.
— Hvers konar fyrirtæki er
þetta? spyr blaðamaðurinn.
— Það heitir Grandaver h.f., og
hér eru gúmmíbjörgunarbátar yfir
farnir og gert við þá, ef með þarf.
— Svo að þetta er geysiábyrgð
armikið starf?
— Já, það er eins gott að menn
séu allsgáðir við þetta, og hafi
augun hjá sér. Það er nú aðallega
hann Geiri, sem vinnur við þetta,
og hann er reglumaður á allt —
sérstaklega kvenfólk.
— Og þú ert forstjórinn?
— Þú getur kallað mig það, ef
þú villt.
— Hvenær hóf fyrirtækið lífs-
gönguna?
— Ég fór til Englands 1957 og
kynnti mér eftirlit og viðgerð
gúmmfbáta. Svo kenndi ég Geira
þetta og fyrirtækið tók til starfa
1958. Þetta er eina fyrirtækið af
þessu tagi á landinu. Hér eru bát-
arnir skoðaðir fullkomlega og all-
ur útbíinaður sem fylgir jxeim. Það
verður allt að vera fyrsta flokks,
því að menn geta átt líf sitt und-
ir þessum tækjum.
— Fer þessi skoðun fram á veg
um skipaeftirlitsins?
— Þetta er sjálfstætt fyrirtæki,
en skipaeftirlitið hefur samvinnu
við okkur. Það er skylda, að láta
skoða bátana einu sinni á ári.
Skipaeftirlitið sér um að það sé
gert, og bátunum er síðan komið
til okkar. Enginn bátur, sem er
15 tonn eða meira fær skoðunar-
vottorð, ef gúmmíbáturinn er ekki
í lagL
Þeir fara varlega meS hylkin eins og þau séu brothætt.
Slæm meðferS
— Kemur oft fyrir, að bátamir
í séu í ólagi?
— Það kemur oft fyrir, og því
j miður oft vegna rangrar eða illr-
: ar meðferðar. Það kemur til dæm
■ is oft fyrir, að flöskurnar með
gasinu, sem á að blása bátinn út,
eru tómar. Þetta stafar oft ein-
göngu af þvi, að hylkið utan um
bátinn hefur orðið fyrir höggi, og
við það hefur losnað um flösku-
stútinn og gasið lekið út. Skipa-
skoðunarmaður varð einu sinni
vitni að því, að björgunarbáti var
fleygt af vörubílspalli niður á
! bryggju. Síðan átti að fleygja hon
um niður í skipið. Þegar skipa-
skoðunarmaðurinn fann að-þessu,
sögðu þeir, sem komu með bátinn
á þá leið, að það væri léleg björg
unarfleyta, sem ekki þyldi þetta.
Kæruleysi af þessu tagi getur orð-
ið afdrifaríkt, en það er eins og
sumum geti ekki skilizt það. Þó
er aðvörunarmiði á hverjum bát,
þar sem brýnt er fyrir mönnum,
að fara varlega með hann. — Það
er hægt að fara illa með bátana
á margvíslegan hátt. Einn vorum
við að fá frá togara,.sem auðsjáan
lega hefur legið upp við ofn. Dúk-
urinn var allur brenndur og sund-
ursprunginn, — það hefði enginn
bjargast með þeim báti. Sem betur
fer er þetta þó mikið að lagast.
Sjómenn kærulausir
— Læra sjómenn ekki
ferð bátanna?
með-
— Það er enginn raunveruieg
upplýsingaþjónusta til um bátana,
og það er staðreynd, þótt það eigi
ekki við um alla, að sjómenn á
| skipunum eru vankunnandi um
j notkun bátanna og hafa lítinn
I tíma gefið sér til þess að kynna
| sér meðferð þeirra. Það eru dæmi
j um, að menn hafi ekki kunnað
I að fara með bátana, þegar á þeim
i þurfti að halda. Við höfum boðið
1 skipstjórum að koma hingað með
1 áhafnir skipa sinna og læra með-
ferð bátanna, en fáir hafa not-
fært sér þetta boð, því miður. —
Við höfðum líka einu sinni sýn-
ingar út um land á notkun F.R.D.-
j gúmmíbáta, en það voru mest
gamalmenni og börn, sem sóttu
þær sýningar, — _ sjómennirnir
létu sig vanta. Á einum stað
mættu þó rnargir sjómenn á sýn-
ingu, enda voru þeir sóttir af
skipaskoðunarmanninum á staðn-
I um.
— Eru enskir sjómenn eins
kærulausir um þetta?
— í Englandi, og ég held allsr
I staðar erlendis, eru menn ekki
skráðir á skip nema þeir kunni *
meðferð bátanna, og þannig, og
þannig mætti það vera hér, ef
vel á að vera. Það virðist bara
svo sem enginn hér vilji bera
kostnaðinn við að kynna sjómönn
um þessa hluti. Erlendis er sjó-
mönnum kennt þetta bæði með
kvikmyndum og sýnikennslu.
I (Framhald á 15. siðtt). J