Tíminn - 21.01.1962, Blaðsíða 14

GENGIN SPOR
GEYMAST £
góður maður. Þreyttur og
ekki sérstaklega hamingju-
samur, en áreiðanlega góður.
Georg gretti sig með sjálfum
sér yfir ölum þesum fífl-
um, sem þarna voru viðstödd
og virtust ekki sjá þetta.
Þegar gengið skyldi til
borðs, kom Joyce til þeirra o'g
brosti hálf óttaslegin við
manni sínum.
blái liturinn í hug. Hugsunin
hélt fyrir honum vöku drjúga
stund. Hugmyndin var kann-
ske brjálæðisleg, en hann sá
ekki betur en hún væri rétt.
Espa mann sinn til að verða
sér til skammar á almanna-
færi með því að segja réttu
oröin, þegar þau hjón voru
ein. Smyrja augnskuggum á
hálsinn á sér, vera pínulítið
— Við eigum að koma að
borða, Harry. Ætlarðu ekki
að koma?
Hún lagði hönd sína
hræðslulega undir arm hans
og sagði:
— Þú hlýtur að hafa ein-
hverja matarlyst núna, er
það ekki?
— Auðvitað! hreytti Harry
út úr sér. — Hr. Healey kem-
ur með. Hann furðar sig sjálf
sagt á þessu. En svoleiðis var,
ag ég var ekki. beinlínis svang
ur við hádegisverðinn, og það
finnst konunni minni aldeilis
óskaplegt.
Joyce brosti sæl.
— Get ég kannske gert að
því, þótt ég hafi svona miklar
áhyggjur af elsku litla mann-
inum mínum? sagði hún. —
En fyrst þú hefur nú fyrir-
gefið mér þetta asnalega rifr-
ildi, sem seinkaöi okkur, finn
ég, að ég er líka svöng.
Hún tók undir arma þeirra
og leiddi þá inn í borðstof-
una.
Georg var á verði fyrir
þessum meinleysislegu at-
hugasemdum hennar. „Þetta
asnalega rifrildi“ var í sjálfu
sér saklaust, en ef það væri
tengt við bláu blettina á háls
inum, gætu ýmsir fengið feit
an fisk á krókinn. Og þá yrði
það ekki lengur saklaust. Ge-
org reyndi svo að lítið bar á,
að athuga, hvort hann sæi
eitthvað á hálsinum undir
festinni, en hann sá ekkert.
Honum datt sem snöggvast í
hug, að hún hefði makað á
si-g bláum lit, en skammaðist
sín og vísaði hugmyndinni á
bug í bili.
Það var orðið kalt í her-
berginu, og Georg dró sæng-
ina alveg upp að höku. Hann
sofnaði og dreymdi að hann
væri að elta unga, hlæjandi
konu, sem hljóp á undan hon
um og ljósblár skuggi í hvít-,
um snjó.
Hann var fullur af gögugum
ásetningi, en tíminn virtist
fljúga frá honum. Það var
ekk fyrr en um miðjan febrú
ar, sem hann gat snúið sér
aftur að málinu. Hann tók
fram greinina, sem hann
hafði gefið sér tíma til að
skrifa, þrátt fyrir mikið ann-
ríki —■ efnið var of gott til
þes að láta það lenda í papp-
írskörfunni — og síðan gekk
hann inn til Martin Grahams
með lista yfir efni af sömu
tegund í greinarflokk.
— Þetta er góð hugmynd,
sagði Graham. — Æviágrip
merkra kaupsýslumanna, sem
hafa komizt til auðs og valda
af sjálfsdáðun. Hvar náðuð
þér í þennan Thomas Bern-
hart?
— í Ohio um jólin.
Hann langaði til að létta
á hjarta sínu og segja Martin
Graham frá öllu en vogaði
sér ekki, þar sem þeir voru
ekki einir á skrifstofunni.
— Eg legg þetta fyrir næsta
ritstjórnarfund.. Eitthvað ann
að?
— Hernaðarleyndarmálið,
sagði Georg.
— Hernaöarleyndarmálið? j
endurtók Graham. — Nú, já,.
eruð þér ekki búnir að ganga j
frá því enn?
— Langt kominn, en ég verð
að fara til Minneapolis í
nokkra daga. Eg legg af stað
á morgun.
Graham teygði sig eftir
minnisbók.
— Eg skal kippa þessu í lag
fyrir yður. Þér getið tekið út
það sem þér þurfið hjá gjald-
keranum, og einkaritari minn
sér um farmiðann. Þurfa
nokkrir aðrir að vita, hvert
för yðar er heitið eða hvaö?
feimin og óttaslegin og koma
með sakleysislegar setningar,
sem gátu þó virzt tvíræðar, ef
út í það var farið — og inn-
an skamms myndu allir ljúka
upp einum munni og segja:
Þorpari!
Og ef einhver kæmist aö
því, að þetta hefði aðeins ver
ið farði, þá var ekkert auð-
veldara en segja: — Ó, ég er
alltaf svo klaufsk. Þú ætlar þó
ekk að segja, að Hannah De-
brett hafi haldið, að þetta
væri eftir Harry! Almáttugur,
þetta verð ég aö segja Harry.
Hvort honum verður ekki
skemmt!
Georg lá í myrkrinu og
braut heilann um, að hverju
hún stefndi með framkomu
sinni. Skilnaður? Nei, hún gat
fengið skilnað hvenær sem
væri án þess. Kanske yfirlýs-
ing læknis um, að Harry væri
veill á geðsmunum?
Orðið MORÐ stakk upp
kollinum í huga hans og hann
vissi fullvel, aö það var þarna
komið fyrir áhrif Tims Bern-
harts, En samt gat hann ekki
vísað því frá sér. Þegar allt
kom til alls, voru ýmsar leið-
ir til að myrða. Ein var sú að
æsa hann hvað eftir annað
heiftarlega. Auk þess hafði
hver löglega gift kona vissan
rétt til fjármuna eiginmanns
ins.
— Iielzt ekki, því að ég vildi
gjarnan ferðast undir dul-
nefni. Konan, sem ég þarf að
hafa upp á, þekkir kannske
enn fólkið, sem ég ætla að
hitta að máli.
— Laukrétt hjá yður. Um
að gera að vera varkár sagði
Graham og brosti út í annað
munnvikið. — Mér heyrist þér
kunna lagið á því. Jæja, en
ég óska yður ánægjulegrar
ferðar.
Georg taldi litlar líkur fyrir,
að ferðin yrði sérlega ánægju
leg. Áhugi hans hafði að
nokkru dofnað á málinu, svo
og sú tilfinning, er hann hafði
fundið til í leikhúsinu, að eitt
hvað væri að verða um sein-
an. Hann taldi það fyrst og
fremst formsatriði að ræða
við þetta fólk í Minneapolis,
og hann hlakkaði engan veg-
inn til.
Auk þess veitti það honum
takmarkaða gleði að koma
fram undir fölsku flaggi, sem
Mark Daugherty, auglýsinga-
stjóri fyrir eitt að hinum
stærri kvikmyndafélögum.
Von hans var þó sú, að eng-
inn myndi draga þá staðhæf-
ingu í efa.
Livonia-Verzlunarfélagið var
geysimikið og stórt fyrirtæki
og var til húsa í byggingu, þar
sem skrifstofur voru á mörg-
um hæðum.
Miles Martzell hafði griðar-
stóra skrifstofu og Georg áleit
hann einhvern fallegasta karl
mann, sem hann hafði fyrir
hitt — hávaxinn og spengi-
legur, ljós yfirlitum, hárið
Klukkan var orðin tvö eftir
miönætti, þegar hann kom
heim í íbúð sína og þrjú var
hún orðin, þegar hann hafði
lokið við að berja saman bréf
til Kate Douglas:
„Harry virðist við góða
heilsu, þó gæti ég trúað, að
hann hefði of háan blóðþrýst.
ing. Honum þótti mjög vænt
nm að frétta af yður, og það
er enginn vafi, að hann hugs-
ar oft til yðar.“
Meira þorði hann ekki að
skrifa.
Hann hafði einu sinni starf
að um hríð með flokki áhuga-
leikara á námsárum sínum,
og það var ef til vill þess
vegna, sem hcnum datt aftur
BINGÓ I LlDÓ
í kvöld kl. 8.30.
VIMNINGAR:
Frigaidaire ísskápur — 12 manna matarstell — 12 manna kaffistell — 12 manna krystal ávaxtasett -—
Loftljós og standlampi — 5 stálbakkar og skálar —Innskotsborð — 12 bakkar og baðvog — Standlampi
og skinn — Myndavél.
Stjórnandi: Svavar Gests. — Dansað til kl. \ — Hljómsveit Svavars Gests.
Söngvarar Helena Eyjólfsdóttir og Ragnar Bjarnason. — Aðgangur ókeypis.
FRAMSÓKNARFÉLÖGIN í REYKJAVÍK.
14
TÍMINN, sunnudagmn 2J. janúar 1962