Tíminn - 09.03.1962, Page 9

\
Þótt hávaði og skarkali sé í
fiskidokkinni í Grimsby, eru
úthverfin ótrúlega kyrrlát, sér
í lagi á kvöldin. Öll hljóð eru
undarlega dempuð og það er
eins og þú sért farinn að tapa
heyrn.
Ein af þessum kyrrlátu götum
er Heneage Road og þetta kvöld
komum við í eitt bxikkhúsanna
þar, sem virðast í fljótu bragði öll
vera eins. Fyrir framan glóðkynt-
an arininn sitja öldruð hjón, og
sherryið glóir kynlega í glösunum
í glæðunum frá eldinum, en íyrir
framan arininn liggur svartur
tandur'. — Ekta ensk stemming,
segjum við, arinn og allt það,
stendur heima!
Jú, því er ekki að neita, að þetta
er enskt heimili, en það undarlega
er, að hér situr ísland í fyrirrúmi.
Hér býr Mr. Woodcocke, fiskveiði-
ráðunautur sendiráðsins í London,
en Mr. Woodcocke hefur aðsetur í
Grimsby og vinnur þar að íslcnzk-
um áhugamálum einvörðungu,' en
alls hefur hann haft þetta starf
með höndum í 12 ár, og á þeim
tíma hefur eitt og annað drifið á
dagana.
Mr. Woodcocke er mjög fyrir-
mannlegur, stór og þrekvaxinn og
silfurhvítt hárið er snyrtilega
greitt. Andlitið er vel formað og
góðleg augun geta gneistað af á-
huga og kr'afti, þegar honum er
niðri fyrir, og þá er það oftast
nær ísland, sem borið hefur á
góma.

||S|ÍÍi:||Í|!í|
.
s *
llgli

• • • . . ......., ■
^ ' ;
.
. . .

'j
: ' / j

í
• :
■ : '■ ' -,v ■

Gengið um í Grimsby III
Þormóður Goðl í höfn í Grimsby
Hverfum ögn aftur í tímann, til
ársins 1958, þegar þorskastríðið
var að hefjast, og til þess tíma,
er það stendur í algleymingi, og
við biðjum Mr. Woodcocke að
segja okkur frá starfi sínu þann
tíma.
— Var ekki erfitt að vinna fyr-
ir ísland í Grimsby á „styrjaldai-
árunurn?"
Hann lítur snöggt upp, og segir
svo með hægð: — Jú, það má auð-
vitað orða það svo. Það var að
minnsta kosti ekki auðvelt að
vinna fyrir ísland á dögum þorska-
stríðsins. Þag má í rauninni segja,
að aðstæður okkar hjónanna hafi
gjörbreytzt. Vinirnir sneru við oi k
ur baki — kunningjarnir, ja hvað?
Þú skilur þetta kannske betur ef
ég segi þér svolítið nánar írá
þessu. Við — ég og konan mín —
erum Lundúnafólk. Meðan heims-
styrjöldin síðari var í algleymingi,
fól brezka stjórnin mér að skipu-
leggja fiskflutninga til Bretlands
og varð ég upp úr því hafnarstjóri
í Grimsby og hélt því starfi unz
Magni Guðmundsson, hagfræðingur:
Húsabyggingar í höf-
uðborginni
(Vegna þess að nokkur blaða-
skrif hafa orðið um erindi Magna
Guðmundssonar, hagfræðings
„nm daginn og veginn“ í útvarp-
inu fyrir skömmu (grein í Vísi)
þótti blaðinu rétt að fá þann
hluta erindisins, sem tilefnið gaf,
til birtingar, og fer það hér á
eftir).
Flestir, bæði innlendir menn og
erlendir, munu sammála um það,
að Reykjavík er frá náttúrunnar
hendi í tölu fegurstu borga. A það
ekki aðeins við-um bæjarstæðið
sjálft, með hinum sérkennilegu
ásum og hlíðum, nesjum og vog-
um, heldur einnig umhverfið, fló-
ann og fjallahringinn, með litríkri
Esju og jökli í átt til sólseturs,
sem vart eiga sína líka í víðri ver-
’öld.
Hið sama verður hins vegar ekki
sagt um mannanna verk í borginni.
Byggingar skortir formfestu, er
hæfir landslaginu. Við augum
blasa á víðáttumiklu sr-æði þyrp-
ingar ósamræmdra húsa með ó-
skipulögðum eyðiflákum á milli.
Magni Guðmundsson
bænum svonefnda, sem yar byggð-
ur af hagleiksmönnum út frá hinu
nytsama sjónarmiði þarfarinnar,
gætir langtum meiri reglu og rým-
is en í nýju hverfunum. Eldri
menniiuir skiluðu okkur snoturri
Sérstaka athygli vekur, að í gamlahöfuðborg geðþekkra bygginga,
eins og t. d. umhverfi Tjarnar, og
göturnar, sem margar uxu upp úr
gangstígum og hestaslóðum, fylgdu
línum landslags. Með bæjarhlutum,
er risu eftir tilkomu fjölda verk-
fræðinga og byggingafræðinga,
sem leituðu lærdóms í mörgum
löndum heims, hófst tímabil hnign
unar og afturfarar slíkt, að kunn-
asti listfræðingur okkar telur
þessi hverfi blett á byggingasögu
N or ðurálfurinar.
Ætlunin er raunar ekki að ræða
skipulag, — fremur einstaka þætti
húsnæðismála. Þó skal bent á
tvennt, sem hefði mátt betur fara
í samskiptum borgaryfirvalda og
almennings, því að bæði atriði hafa
að sínu leyti aukið á misræmi og
glundroða i húsagerð allri:
Annað er það. að húsbyggjend-
um er ekki gefinn nægur tími til
þess að vanda teikningar og annan
undirbúning, enda skyldaðir til
þess að byrjt framkvæmdir nær
þegar að fenginni lóð.
Hitt er. að aga skortir varð-
andi fyrirmæli um hæð húsa og
annað útlit, enda virðist á margra
færi að fá undanþágur eða fara
sínu fram. Tekst ýmsum þannig t.
d. að hækka kjallara undir húsum
í smíðum eða bæta ofan á þau .risi
— í blóra við upphaflegar skipu-
lagssamþykktir.
(Framh á 13 síðu.)
ég fyrir 12 árum gerðist fiskveiði-
ráðunautur. Það fór því ekki hjá
því, að það fólk, sem ég átti helzt
samskipti við, var á einhvern hátt
tengt útgerð og fiskveiðum. Það
var þetta fólk, sem sneri við okk-
ur baki, þegar þorskastríðið stóð
sem hæst. Við stóðum eftir félags-
lega einangruð. — Og Woodcocke
heldur áfram:
— Þórarinn Olgeirsson, ræðis-
Woodcocke og frú
maður fslands, átti heldur ekki
góða daga, og það kom í okkar
hlut að standa fyrir málstað ís-
lands.
— Landar þínir hafa þá með öðr
um orðum litið á þig sem hálfgerð
an landráðamann?
— Jú, maður heyrði nú eitt og
annað af því tagi Að ég væri á
launum hjá óvinum Bretlands, og
sitthvað þess háttar, en það var
frá óábyrgum aðilum. í rauninni
var starf mitt mest fólgið í upp-
lýsingastarfsemi — að leiðrétta
misskilning. Blaðamennirnir vönd
ust á að koma hingað, þegar eitt-
hvað sérstakt bar á góma og mað-
ur leiðrétti missagnir og uppspuna.
Líka ritaði ég eitthvag um 40
greinar um málið í ensk blöð og
allar voru þær greinar til að leið-
rétta misskilning og rangtúlkan-
ir.
— Hvernig er andrúmsloftið
núna?
— Það eru að vísu margir, sem
telja sig ekki mjög hamingjusama
eftir lausn landhelgisdeilunnar, en
ástandið er hreint ekki sem verst,
og íslenzk fiskiskip eru aftur far-
in að landa ísfiski í brezkum höfn-
um. Allt er því eins og það var
áður.
Það verður hlé á samtalinu, því
að nú kemur frúin með kaffið, —
talið berst inn á nýjar brautir, sól
bjartar nætur og stúlkur, sem
vinna i síld á Raufarhöfn. Á veggn
um gegnt arninum er stórt kort
af íslandi og þar er mörkuð leið
þeirra hjóna, er þau dvöldust þar
fáeina sumardaga fyrir nokkrum
árum. Þau ferðuðust til Norður-
lands í fylgd með Andrési Bjönis-
syni. Þessi ferð var þeim ógleyman
leg, og þau kysu að koma aftur.
En það er dýrt að ferðast til
íslands, svo að það verður að bíða.
Kvöldgolan er óvenju hlý og
ilmur af brunnum kolum barst að
vitum okkar með blænum, þegar
við gengum niður að hliðinu. Hene
age Road var kyrrlát gata, næstum
eins og þögul kvikmynd, og park-
ljósin á bílunum viitust undarlega
skær í rökkrinu. Tíminn hafði lið-
ið fljótt í kvöld. og það var senn
komið miðnætti. Um leið og bíll-
inn rann úr hlaði, bar bjarmann af
eldinum á rúðurnar í stofunni, en
það var naumast nokkuð enskt við
rauða brikkhúsið lengur.
jg.
T í MIN N, föstudaginn 9. marz 1962
9