Tíminn - 23.05.1963, Blaðsíða 6

ÚTGEFANDI: SAMBAND UNGRA FRAMSÖKNARMANNA
Þetta er ekki ríkis
stjórn launþega
Keflafík.
Kosningaskrifstofa Framsókn
arflokksins. Fullt af ungu fólki,
sem er a® vinna vi3 kosninga-
undirbúning. Og vlð aðkomnir,
fhrnum, að þetta er fólk, sem
liggur eitthvað á hjarta, því á-
liuginn er auðsær. Fyrir fáeln-
um árum var fylgi Framsóknar
flokksins ekki mikið á Suður-
nesjum, en nú er þetta breytt,
eins og víða annars staðar. —
Unga fólkið hefur tekið hönd-
um saman tll þess að vinna að
þjóðmálum og hefur fengið kos
inn þingmann í kjördæminu.
Tryggvi Kristinsson er 33 ára
gamall lögreglumaður á Kefla-
víkurflugvelli. Kvæntur Maríu
Magnúsdóttur og eiga þau þrjú
böm.
— Hvað\launakjörum lög-
reglumanna viðkemur, þá er
svo sem ekkert sérstakt að
segja. Opinberir starfsmenn
hafa undanfarið barizt harðri
baráttu fyrir bættum kjörum.
Nú er þessi launadeila okkar
fyrir kjaradómi og vonast mað-
ur tiX, að eitthvað lagist. Ann-
TRYGGVI KRISTINSSON
ars er ekki gott að vita hvað
til bragðs á að taka.
Auðvitað er það óþekktur
munaður, að fjölskyldumaður
geti lifað af launum sínum, það
er að segja, ef hann fær greidd
laun eftir venjulegum kaup-
taxta. Ég fæst við ökukennslu
jafnframt starfi mínu sem lög-
reglumaður, og ég held að flest
ir starfsbræður mínir vinni
meiri og minni aukavinnu. — f
Þetta er misjafnt hjá mönnum
eftir árstímum og aflabrögðum,
en menn vinna í fiskvinnu og
byggingavinnu og öllu mögu-
legu, sem til fellur. Ég held, að
alvarlegasta málið hjá íslenzk-
um launþegum í dag sé sú stað
reynd, að enginn getur lifað af
þeim launum sem í dag eru
greidd fyrir 8 stunda vinnudag.
Um stefnu „viðreisnar“-stjórn
arinnar sagði Tryggvi þetta:
— Ég hafði svo sem ekki bú-
izt við neinu góðu af þessari
ríkisstjórn, en ég held, að það
þurfi ekki að taka það fram, að
hún hefur ekkert gert til þess
að bæta kjör launþega. Hún er
þess vegna ekki okkar stjórn.
Ég vil taka það skýrt fram, að
„viðreisnar“-stjórnin hefur með
ráðstöfunum sínum stórrýrt
hlut launþegans í afrakstri þjóð-
arauðsins. Ég vil hvetja aila
launþega til þess að koma henni
frá — svipta hana völdum og
það verður einvörðungu gert
með því að kjósa B-listann.
DYRTIÐIN VERSTA VERK
RÍKISSTJÚRNARINNAR

Hermann Sigurðsson 32 ára
verkamaður. Hann vinnu í hrað
frystihúsi. Hermann er kvænt
ur Guðrúnu Emilsdóttur og eiga
þau sex böm.
— Ég tel dýrtíðina versta
verk ríkisstjómarinnar, segir
Hermann Sigurðsson. Við förum
með 1500 krónur á viku — bara
í matinn, og er þó ekki lifað
nginu lúxuslífi. Ég veit ekki
hvort menn skilja það, hvað
þetta þýðir fyrir láglaunamenn.
Vinnutíminn er frá 10—24 klst.
á dag — og hrekkur ekki til.*
Ég er búinn að halda heimili
í 8 ár. Á þessum árum hefur
þetta síðasta ár verið alvarleg-
ast hvað afkomuna snertir og
sömu sögu hafa flestir sem ég
vinn með, að segja.
Ég mun kjósa B-listann í þess
um kosningum, í þeirri von, að
með því sé ég að vinna að
bættri afkomu launiþega.
EC ÆTLfl AO KJOSA
FRAMSÖKNARFLOKKINN
Ólafur Hannesson, matsveinn
er 35 ára, kvæntur Nönnu Jóns
dóttur og þau eiga fjögur börn.
— Ég ætla að kjósa Framsókn
arflokkinn í þessum kosning-
um. Með því tel ég mig vera
að gera það sem mér sem laun
þegar ber skylda til. Eðli stjórn-
. málanna i lýðræðislandi hlýtur
að vera það, að launþegar svari
„viðreisnar“-stjórninni með því
að svipta hana völdum.
Gengisfellingin, verðbólgan
og siðast en ekki sízt okurfext
irnir hafa lent með fullum
þunga á okkur launþegum. Sér-
staklega er vaxtaokur slæmt á
stöðum eins og Keflavík, þar
sem erfitt er áð fá leiguhúsnæði
og leiga er mjög há. Það er því
ekki um annað að ræða fyrir
fjölskyldumenn en að reyna að
byggja. Og þá kemur ríkistjórn
in og lögskipar okurvexti, sem
gerir menn annaðhvort að
vinnuþrælum, eða vanskila-
mönnum.
Það er undarlegt að hugsa
sér, að fyrir fáeinum árum sótt
ust menn eftir' vinnu á Kefla-
víkurflugvelli, en nú er það bú-
ið, því þar fá menn ekki að
vinna nema 9 klukkutíma á
■^ag. Nú dugar það ekki
lengur til þess að framfleyta
fjölskyldu, og því leita menn
fyrir sér annars staðar, þar sem
vinnutiminn er enn lengri.
Svona verkar „viðreisn" þeirra
nú hér á Suðurnesjum.
ÓLAFUR HANNESSON
RITSTJÓRI: ÖRLYGUR HÁLFDANARSON
Nll ER £G EKKI
LENGUR i VAFA
— segir bústjórinn á Bessastöðum, Ingvi Antonsson
Ég er nú ekki lengur í neinum
vafa um það, að ég fylgi Fram-
sóknarflokknum algjörlega að mál
um.
Að fenginni reynslu undanfar-
inna „viðreisnar“-ára hefur þessi
skoðun mín mótazt æ fastar. Kjör
launastéttanna hafa stöðugt versn
að.
Föst laun og tekjur af dagvinnu
ná stöðugt styttra og styttra til
að hrökkva fyrir nauðþurftum.
Þó að óvenjulegt aflamagn og
góðæri til sjávar hafi veitt mjög
miklar tekjur, hafa menn stöðugt
orðið að leggja meira á sig og
lengri vinnu, og varla hefur af
því aukizt lífsánægja manna.
Afkoma bænda hefur á þessum
árum orðið stórum verri. Allur til
kostnaður hefur aukizt gifurlega,
sérstaklega hafa þó allar fram-
kvæmdir orðið dýrari. En ekkert
tillit fæst tekið til þess í verðlags
grundvellinum, Stöðugt verður því
erfiðara fyrii> landbúnaðinn að
keppa um vinnuaflið við aðrar at-
vinnugreinar. Til þeirra starfa
fást menn nú ekki nema fyrir yfir
borgun, sem búin svo alls ekki
geta borið, af fyrrnefndum ástæð
um.
• ...sí?gð^. er. .þyf augljóst mái, að
stefna núveraridi stjórnar f land-
l)úiiftðimun hlýtur að leiða til land
auðnar í stórum stíl..
Það getur enginn ætlazt til að
ungir menn geti hafið búskap við
slík skilyrði, meðan engin von er
um að þeir geti borgað þá okur-
vexti, sem nú eru, af því fjár-
magni sem þarf til nýtízku bú-
skapar.
Unga fólkið hlýtur því að leita
annarra leiða, en þó er engan veg
inn létt að stofna heimili og eign
ast hús í kaupstöðum, því hefur
. . ......

INGVI ANTONSSON
\
núverandi rikisstjórn m.a. séð
fyrir.
Hörmulegast af öllu er þó til
þess að vita, þegar öldruðu bænd
umir verða loks að gefast upp
vegna þverrandi krafta, að þá
skulu þeir verða að hverífa frá sínu
ævistarfi óbættu, þegar jarðir
þeirea seljast ekiki fyrir smán-
arverð, og þeir standa uppi nær
snauðir af veraldarauði og þrotn-
ir af líkamsorku.
Þannig er myndin, sem við blas
ir eftir svokallað „vlðrelsnar“!-
tímabil.
Hvernig munu þá framkvæmda-
áætlanir þessarra flokka reynast?
Nei, Framsóknarflokknum
treysti ég einum til að brjóta hér
blað, svo að snúið verði við þess-
ari óheillaþróun síðustu ára.
ÞORF ABENDING
IHALUSMANNA
— eftir Eirík Þorkelsson, mjólkurfræðing, Rvík
í ritlingi nokkrum, sem Sam-
band ungra Sjálfstæðismanna
sendi nýlega því fólki, sem kýs í
fyrsta skipti 9. júní næst kom-
andi, geta útgefendur þess, að á
því kjörtímabili, sem nú er að
Ijúka, hafi 33 alþingismenn stutt
ríkisstjórnina, en 27 þingmenn
verið henni andstæðir. í framhaidi
af þessari staðreynd benda þeir
einnig réttilega á, av þingmeir,-
hlutinn, sem styður ríkisstjórnina,
má ekki minnka nema um eitt
þingsæti, ef hann á að vera örugg-
lega starfhæfur. Minnki hann um
tvö sæti, verða í stjórnarflokkun-
um 31 þingmaður, en 29 í stjórnar
andstöðunni, og vegna reglna um
deildáskiptingu ALþingis myndu
stjórnarflokkarnir samt ekki eiga
meirihluta í efri deild, þar yrðu
Framhald a 13. síðu.
EIRÍKUR ÞORKELSSON
6
T f M I N N, fimmtudagurinn 23. maí 1963. —