Alþýðublaðið - 04.09.1940, Blaðsíða 4

MIÐVIKUDAGUR 4. SEPT. MO.
Hver var
KaupiB bókina
og brosið með!
i. .11. ■—i———M' i. i ..
að hi«ja?
bók, se*a þér
þuríið aS eignast.
FIMMTUDAGUR
Næturlæknir er Halldór Stefáns-
son, Ránargötu 12, sími 2234.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
og Iðunnarapóteki.
Næturvarzla bifreiða: Aðalstöð-
in, sími 1383.
ÚTVARPIÐ:
20,30 Útvarpssagan: Þættir úr
ferðasögum (V. Þ. G.).
21,00 Strokkvartett útvarpsins:
Kvartett eftir Schubert (Es-
dúr).
Lúðrasveit Reykjavíkur
leikur á Austurvelli í kvöld kl.
9 undir stjórn A. Klahn.
Bræðslusíldin.
Fiskifélagið bað leiðréttingar á
því, að heildarmagn bræðslusíld-
arinnar hafi í siðustu skýrslu fé-
lagsins verið talið 10 þús. hl. of
hátt (2 345 221 hl., en áttí að vera
2 335 221 hl.).
Ungbarnavernd Liknar.
Opin hvern þriðjudag og föstu-
dag kl. 3—4. Ráðleggingarstöðin
fyrir barnshafandi konur er opin
fyrsta miðvikudag í hverjum mán-
uði, Templarasundi 3.
50 ára
er í dag Sigurður Sigurðsson,
verkstjóri, Norðurstíg 5 hér í bæ.
IÐJA,
FÉLAG VERKSMIÐJUFÓLKS.
Félagsfundur verður hald-
inn á morgun, fimmtudag-
inn 5. þ. m. kl. 9 e. h. í
Iðnó (gengið inn frá Von-
arstræti). — Mjög áríðandi
mál á dagskrá.
STJÓKNIN.
BETAMON
er bezta
rotvarnar-
efnið.
ÁSBYRGl OG AXARFJÖRÐUR
Frh. af 3. síðu.
tvo daga á Kópaskeri, flutti þar
eitt erindí yfir fáum, en sjálfsagt
útvöldum sálum. Þá stóð til í-
þróttamót komandi sunnudag, að
Lundi, sem er heimavistarskóli
rétt hjá Skinnastað. Sunnudagur-
inn rann upp heitur og yndisleg-
ur, og fólkið streymdi að sam-
fcomustaðnum, og ég sióst meö
í förina. Allir kvörtuðu um hita,
en hann fannst mér þægilegur.
Jafnvel meðan ég stóð á ræöu-
pallinum í hiinum ágæta leik-
fimisal skólans og fiiutti erindi
mitt af miklum móði, eins og
ræðíumanni ber að gera, sem er
nóg til að svita hvern mann með
volgu blóði, fannst mér hitinn
ekki neitt tiltökumál, en áheyr-
endurnir kvörtuðu undan hitan-
Um. Ég vona, að þeir hafi meint
hitann og ekkert annað. Áheyr-
eindur vorn ágætir, og mót þetta
var all fjölmennt. Meðan íþróttir
og útiskemmtun fór fram, gátu
þeir, sem það vildu, legið í
brekkunni fyrir ofan leikvöllinn
og tínt ber án þess að hafa nokk-
uð fyrir því. Allt er umhverfið
þama grösugt, skógi vaxið og
blátt af berjum. Annars er það
um Axarfjörðinn að segja, að
þar er yndislega fallegt, og er
bar bæði um hlýlega og svipmikla
fegurð að ræða. Þá skemma ekki
húsakynni á býlunum svip lands-
ins. Þar er ekki aðeins vel hýst
á hverjum einasta bæ steinsteypu-
hús ýmist máluð eða vel frá geng
fið á annan hátt, heldur em húsin
víðasthvar fríð, en slíkt er ekki
hægt að segja almennt um hús
í sveitum eða kaupstöðum, sem
lnomið hafa í stað torfbæjanna.
Það er víst hvergi eins vel hýst
í sveitum landsins, eins og þama
í Axarfirðinum. Einnig var mér
sagt, að afkoma manna væri góð.
Ég rná nú víst ekki segja meira
gott um þessa byggð, annars
verður mér borin hlutdrægni á
brýn. Ástæðan hefði þó verið til
þess að fara nokkrum orðum
um hei'mavistarskólann í Lundi.
Þar er Ijómandi smekklegur og
failegur skrúðgarður, sem minn-
ir heist á skemmtigarða erlendis.
Hann er þannig skipulaigður,
Skólastjórinn, Dagur Sigurjóns-
son, annast um garðinn, eins og
skólaheimilið yfirleitt. Bar þar
aJlt vott um snyrtimennsku og
hirðusemi.
Nú varð ég að bíða einn dag
á Skinnastað eftir bílferð til Húsa
vikur. Ræddum við séra Páll sam-
an lengi daigs og bu.ndum fast-
mælum um vissa framkvæmd,
sem of snemmt er að auglýsa,
en ætti að geta orðið gagnleg
á sínum tíma. Séra Páll Þorleifs-
son er bókamaður og les mikið,
en ég öfunda alla, sem eiga góð-
ar og miklar bækur.
Þegar ég hvarf heimleiðis af
þessum slóðum og reyndi að gera
mér grein fyrir því helsta sem
ég hafði séð, eins '0g Mývatns-
sveitinni, Ásbyrgi og öðrummerki
legum og fallegum stöðuni,
fannst mér ég skilja betur en
áður, hve skáldaandinn hefirþrif-
Sst vel í þessari sýslu, þar sem
íslenzk náttúra hefir sjálf ortein-
hver sín voldugustu kraftakvæði.
RÆÐA ROSEVELTS
Frh. af 1. síðu.
land, enda legðu Bretar til lönd
þar, sem þeir ættu yfir að ráða,
en Bandaríkjamenn vopn og
tæki, eftir því, sem við yrði
komið. „Þetta er ekki skynsam-
leg kosningapólitík, því margir
munu verða til þess nú, að gera
sér mat úr einangrunarstefn-
unni. En um það verður að fara
sem má, og framtíð Ameríku er
meira virði en stundardraumar
þeirra, sem halda að hagur vor
og framtíð sé óviðkomandi hag
og framtíð Evrópu og annarra
hluta heimsins. Við höfum nóg
af einangrunarmönnum, og ég
er reyndar einn af þeim í viss-
um skilningi. Mín stefnuskrá er
GflWILA BIO
Jaialca-Wli.
Stórfengleg og spennandi
kvikmynd, gerð eftir skáld
sögu Daphne du Maurier.
Aðalhlutverkið leikur einn
frægasti leikari heimsins
CHARLES LAUGHTON.
Enn fremur leika
Maureen O’Hara og
Leslie Banks.
Sýnd klukkan 7 eg 9.
Börn fá ekki aðgang.
■ NYJA BIO B
í sátt við daaðasB
(DARK VICTORY.)
Amerísk afburðakvikmynd
frá Warner Bros, er vakið
hefir heimsathygli fyrir
mikilfenglegt og alvöru-
þrungið efni og frábæra
leiksnilld aðalpersónanna
George Brent og
Bette Davis.
Sýnd í kvöld kl. 7 og 9.
Aðgöngum,.seldir frá fel. 1.
Hraðferðir alla daga.
BHreliastðð Mureyrar. Bifreiðastðð Steindérs.
RÆÐA EDENS
Frh. af 1. síðu,
óhemju athygli. Ræddi hann um
innrásarfyrirætlanir Þýzka-
lands Honum fórust meðal ann-
ars orð á þessa leið:
„Það er ekkert í atburðum
undanfarinna daga, sem bendir
til þess, að Hitler sé hættur við
þá fyrirætlun sína að ráðast inn
í Bretland. Hættan er alveg eins
mikil og áður. Vér eigum það
eingöngu flugher vorum að
þakka, að þessi innrásartilraun
hefir ennþá ekki verið gerð. En
þrátt fyrir hina glæsilegu
frammistöðu flughersins, sem á
sér í raun og veru engan líka í
annálum brezkrar hernaðarlist-
ar, þá megum við ekki vera and-
varalausir,“ sagði Mr. Anthony
Eden.
þessi: Það á að einangra ein-
angrunarstefnuna í Ameríku
svo að henni verði hvergi lí£t.“
RÆÐA CHURCHILLS
Frh. af 1. síðu.
ismans og yfirráöastefnu hans,
í öðru lagi glæpsamlegt andvara-
leysi ráðandi manna í þessúm
löndum um að vígbúast «g
treysta sig með samningum um
gagnkvæma aðstoð. ! þriðja lagi
svíksamlega aðstoð áttaviltra og
úrræðalausra manna vu. Hitler,
sem léð hefðu sig i þjónustu
hans til að bera vopn á sína eig-
iui þjóð.
Að Lokum Iýsti hann yfir því,
að hann væri sannfærður um úr-
slitasigur Bretlands i þessari
styrjöld. „Hún verður hörð, hún
verður löng, hún krefst alls af
okkur, fjármuna, þreks og vinnu.
En vér munum sigra,. því að svo
er iguði fyrir að þakka, að frelsi,
.sannleikur og góður vilji mega
sín meira að lokum en yfirgang-
ur, ruddaskapur og harðstjóm.“
AuglýsiS í Alþýðublaðmu.
Hann rendi augunum yfir skjölin. Hann þurfti aö
flýta sér, því að hann vissi, að svæfmgarverkanú' eit-
ursrns myndu ekki vara lengi. Á borðinu voru öll
þau s rjöl, sem hann þarfnaðist og mörg fleiri. Þarna
vofu öll skjölin' í sambandi við stóra lánið.
Ha n blaöaði fljótlega gegnum skjölin. Mörg þeirra
vo.ru á frönsku, og sum á ítölsku, en flest þó á ensku.
Allt í einu sá hanni hvemig í svikunum lá. Hann sá
það á einkabréfum, sem farið höfðu á milli Lazards
og trúnaðarmanna hans í Vínarborg og Berlín. Þar
var honum ljóst, hvernig svikin höfðu verið undirbúin.
Það hafði verið ákveðið að taka um tveggja milljón
punda lán í nafni erlends ríkis, og lézt Lazard vera
þar milllgöngumaður, en aö minnsta kosti helmingurinn.
af þvi átti að renna í hans eigin vasa. Sumt áttu að-
stoðarmenn hans að fá, sem jafnframt voru tTÚnaðar-
menn þeirra þjóðar, sem tók lánið, en minnstur hluti
lánsins átti að renna beint í ríkissjóð lántakenda. Því
næst ætluðu glæpamennirnir að flýja til Suður-Am-
eríku, sem tekur öllum glæpamönnum opnum örtnum
og framselur þá aldrei.
Og ennfremur sá hann á þessum skjölum, að pen-
ingarnir yrðu afhentir daginn eftir. Það var því eng-
in furða þótt Lazard væri óþolinmóður þegar hann
heimsótti Dain og vildi ryðja öllum hindrunum úr
vegi. Lánið átti að veita í hundrað punda seðlum.
Það var því hægðarleikur að koma alJri fjárhæðinni
fyrir í ferðatösku. Og Lazard varð að fara o.g sækja
jieningana. i
Dauft andvarp barst frá vörum greifans. Það var
fyrsta tákn þess, að hann væri að fá meðvitundina
aftur.
Dain greip símann. — Gefið mér Sootíand Yard,
sagði hann við stöðvarstúlkuna. Svo hélt hann áfram
etftir lOfurUtla þögn. — Get ég fengið að tala við
Delbury umsjónarmann. — Halló! er það Delbury?
— Þ'að er ,,draugurinn“, sem talar, frá húsi Lazards
greifa í St. James. En hve það var leiöinlegt, að þér
skylduð ekki fara eftir leyndarskjali nr. 37. Jæja,
en það verður nú svo a,ð vera, úr því sem komið er.
Jainvel draugar geta orðið fyrir vonbrigðum. Þér fáið
leyndarskjal nr. 38 í fyrramálið. Verið þér 'sælir.
Dain leit snöggt Umi öxl og horfði á hinn meðvit-
undarlausa mann. Varír greifans voru opnar og and-
ardráttur hans var mjög tíður. Hann hafði áður verið
náfölur, en nú var að koma roði í kinnar hans.
Dain vissi, að eftir ofurtitla stund myndi hann vakna
til meðvitundar aftur. Enda þótt gastegund þessi valdi
þungum svefni, eru verkanir Iiennar mjög skamm-
vánnar.
— Hann liggur í óviti að minnsta kosti hálfa mínútu
ennþá, tautaði Dainf —Það ætti að nægja mé"r, ef
heppnin er með mér.
Hann skimaði kring um sig til þess að vita, hvort
hann skildi eftir nokkur merki um heimsókn sína.
Þegar hann þóttist genginn úr skugga um, að svo
væri ekki, gekk hann til dyranna. Hann opnaði hurðina
hvatlega og gægðist fram á ganginn. Hann sá hvergi
nokkra hræðu, og þaði var steinhljóð í húsinu að
öðru leyti en því, að híym heyrði í ritvél einhvers-
staðar í útbyggingu hússins. Hann læddist að stigan-
um og snaraðist niður. Heppnin hafði verið með hon-
um, og það var melra en hann fhafði þorað að
vona. Hann komst alla leið ofan í birgðageymsluna,
opnaði gluggann og skreið út. Þegar út kom lék um
hann svalur gustur, eh þar sást engin hræða á ferli.
Hann gekk burtu frá húsinu og komst inn í Picca-
dilly.
En irmi í húsinu var Lazard greifi að skríða á
fætur. Hann leit í kríngum sig og kom auga á orða-
bókina, sem hann hafði verið að blaða í. Ennþá var
hann töluvert ringlaðuir í höfðinu, og hann vissi ekki,
hvað fyrir hafffj ko:mið.
Hann áleit fyrst að snögglega hefði liðið yfir sig,
en það hafði aldrei komið fyrir hann fyr. Svo minntist
hann þess, að hann hafði séð brúna sterklega hönd
rétt við nefið á sér. Hann snéri sér snögglega við
eins og hann byggist við, að maðurinn stæði ennþá
fyrir aftan sig. Og hann hafði þekkt þessa hönd, það
var hönd Valmions Dains, á því var enginn efi.
Hann strauk titrandi hendi yfir enni sér. Dain?
Var hann aö vera geggjaður? Dain var dauður. Tansy
hafði sjálfuir sagt honum það í síma. Hann hafði
drukkið skál skartgripasalians í görnlu brennivíni eftir
að hann fék’k skilaboðini. Og Tansy fipaðist sjaldan,
/