Alþýðublaðið - 03.04.1941, Blaðsíða 2

FIMMTUDAOUK 3. APRÍL 1941.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
FALKINN
er seldur á pessnm stoðum í Reykjavík:
Bókastöð Eimreiðarinnar
Bókaverzlun ísafoldarprentsmiðiu
Bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar
Helgi Hafberg, kaupm. Laugaveg 12
Jafet Sigurðsson, Bræðraborgarst. 29
Sveinn Hjartarson, bakaram. Bræðrab.st. 1
Honfektg. „Fjóla“, Vesturgötu 29
Verzl. Vesturgötu 59
Hótel Borg
Benedikt Friðriksson, skósm. Laugaveg 68
Kaffistofan, Laugaveg 72
Kaffistofan, Laugaveg 81
„Alma“ Laugaveg 23
Sælgætisverzl. Kolasund
Bakaríið Miðstræti 12
Bókaverzlun Vesturbæjar, Vesturgötu 23
Verzl. „Drangey", Grettisgötu 1
Stefánskaffi, Skólavörðustíg 3.
Veitingastofan, Suðurgötu 45.
Veitingastofan, Laugaveg 28.
Bergstaðastræti 10.
Bókaskemman, Laugaveg 20 B. .
Blómvallagötu 10
Hofsvallagötu 16 (brauðbúð)
Hafnarstræti 16
'Tjarnargötu 1 (brauðbúð)
Verzl. Rangá, Hverfisg'tu 71
Njálsgötu 106 \
ÍÆÍfsgötu 32
Verzl. Ásbyrgi, Laugaveg 139
borsteinsbúð, Hringbraut 61
Bergþórugötu 2
Laugaveg 45
Heimskringla, Laugaveg 19
Fálkagötu 13
Verzl. Hjalta Lýðssonar, Fálkagötu 2
Ávaxtabúðin, Týsgötu 8
Matstofan, Hverfisgötu 32
Tóbaksbúð Austurbæjar, Laugavtg 34
Þorgrímsbúð, Laugarnesveg.

ÖKUREGLURNAR
(Frh. af 1. síðu.)
urinn koma til framkvæmda.
Voru því gefin út bráðabirgða-
lög usn að fresta framkvæmd
umferðalaganna.
Nú hefir samgöngumála-
nefnd efri deildar tekið þessi
mál til meðferðar og flytur hún
frumvarp um að fella hægri
handar aksturinn úr bifreiða-
lögunum.
í greinargerðinni segir:
„Til samgöngumálanefndar
var vísað frv. til laga um frest-
un á gildistöku bifreiðalaga nr.
75 7. maí 1940, og umferðar-
laga, nr. 110 30. maí 1940. —
Höf.ðu verið gefirij út bráða-
birgðalög þann 16. jnóv. 1940,
samhljóða frv. Bráðabirgðalög
þessi voru gefin út vegna her-
námsins, þar sem ófært þótti
að taka upp „hægri. akstur“ á
meðan svo er ástatt í landinu
sem nú. Nefndin mælti því með
þessu frv. á sínum tíma, en við
2. umr. málsins kom fram sú
skoðun, að óþarft kynni að vera
að fresta gildistöku laga þessara
í heild, þó ákvæðin um hægri
akstur væru felld í burt eða
frestað. Nefndin tók því málið
til nýrrar yfirvegunar og hef-
ir rætt það við dómsmálaráð-
herra, vegamálastjóra og bif-
reiðaeftirlitsmennina Björn Bl.
Jónsson og Jón Ólafsson, og
komizt að þeirri niðurstöðu, að
rétt sé að láta bifreiðalögin og
umferðalögin komja til fram-
kvæmda, með þeirri breytingu,
að tekin sé aftur upp vinstri
handar akstur, þar sem í lögun-
um eru önnur ákvæði, sem
þurfa að koma strax til fram-
kvæmda, eins og t. d. breyting-
ar á ökuhraða o. fl.“
lapðs Einarsson.
Minningaropð.
„ÍUm héraðsbrest ei getnr
þó hrökkvi spnek í tvennt,
er hríðarbylur geisíar,
það liggur gleymt og fennt.“
Eins fylgir því enginn vábrest-
ur, þó ,að þreyttur og slitinn
verkamaður leggist til hinnstu
hvíldar, eftir óslitið erfiði og
þunga lífsbaráttu frá barnsaMri.
Þannig var það um Magnús
Einarsson, Kárastíg 6, sem and-
aðist 26. f. m. og borinn verður
til grafar á morgun.
Magnús var fæddur 30. sept.
1874 á Arnarstöðum í Flóa.
Faðlr hans var Einar, sonur
merkishjónanna Sigurðar Einars-
sonar bónda að Þverlæk í Holt-
Um, af hinni kunnu Skógaætt
Undir Eyjafjöllum, og Önnu Krist-
ínar Eirlk&dóttur , bónda og
dannebrogsmanns að Ási í Holt-
um, Sveinssonar HalldórssonaT
rí'ar prests að Hraungerði í Flóa.
En móðir Magnúsar var Valgerð-
ur Magnúsdóttir bónda á Arnar-
stöðUm- Var Mágnús því af góðu
bergi brotinn, enda bar hann þess
glögg merki.
Magnús ólst Upp að Hjálmholti
í Flóa og kvæntist árið 1903 eft-
irlifandi ekkju sinni, Margréti
Geirsdóttur frá Bjarnastöðum í
Grímsnesi. Byrjuðu þáu búskap
í Reykjavík og hafa búið þar sið-
an. Þau eignuðust sjö börn, þrjá
sonu og fjórar dætur, og em þau
öll á lífi.
ÞessUm barnahópi komu þau
hjónin til manns með himii mestu
prýðí, án þess að þyggja nokkurn
styrk eða stúðning utan að kom-
andi, enda voru þau hjón mjög
samhent í lífsbaráttunni. Geta
þeir, sem vel þekkja hvernig kjör
verkamanna í Reykjavík eru og
þá sérstaklega vorU, getið sér í
hugarlund, að þungur hafi róð-
urinn einhvern tíma veri’ð og tun
margt bafi foreldramir þurft að
neita sér. En hver hefir nokkum
tíma metið að verðleikum hina
stöðUgu þögulu baráttu alþýðu-
mannanna fyrir heill og afkomu
hehnila sinna. Og siná eru enri
laun slíkra manna, sem þeir upp-
skera að loknu sínu stranga dags-
Verki.
En Magnús hlaut þau 1 aun, að
öll börn bans urðu hin mannvæn-
legusm og bera foreldrum sínum
vitni Um gott uppeldi, enda var
Magnús sérstakur sem heimilis-
faðir að Umhyggjusemi og nær-
gætni bæði við konu og börn.
Það guldu þau honum líka með
gagnkvæmri ást og umönnun og
þá mest, er hann þurfti mest á
því að halda nú hin síðustu ár,
en þá var hann þrotinn að heilsu
og kröftum.
Trúrri og dyggari sta-rfsmann
en Magnús sál. var var varla
unnt að finna, og eftir því var
viðraót hans og umgengni. H.ann
var mjög glaðsinna og gaman-
samur í félagahópi og gerði
mörgum glatt í sinni með gam-
ansömum og hnittnum ti’lsjömm.
Munu flestir hinna eldri verka-
manna í R.eykjavík hafa þekkt
Magnús bg allir munu þeir bexa
honum sama vitnisburðinn. Hann
var einh 'iaf stofnendum verka-
mannafélagsins Dagsbrúnar og
var þar sem annars staðar heill
og óskiftur til síðustu stundar.
Væri vel, ef hinir yngri menn
tækju sér Magnús til fyrirmyndar
um skyldurækni, tryggð og trú-
mennsku, bæði við menn og mál-
efni.
En nú er þessu öllu lokið —
hérna megin. Nú er ekkcrt eftir,
nerna að kveðja. Og Magnús
kveður hópurinn hans, sem hon-
um var kærastur — eiginkona,
börn og barmaböm, og þakkameð
klökku hjarta ást og umhyggju
horfins vinar, er með einstakri
ró og hugprýði hins æðmlausia
manns tók því, sem komia hlaut
og treysti öruggur, að betna og
fegurra líf tæki við að þessu
loknu í þeim heiimi, sem hvorki
stéttamunur eða misrétti ríkir.
BlessUð. sé minning hans.
Vlníajr.
Maccaroni
Semelíu-grjón.
Sago í pökkum.
Corn-Flakes.
All-Bran.
Bygggrjón.
Maizene.
Tlarnarbúóln
Tjamargötu 10. — Sími 3570.
BREKKA
Ásvallagötu 1. — Sími 1678.
lOOQOOOOOOOQg
KAUPI GUI.L hæsta verðl.
SIGURÞÓR, Hafnarstr. 4.
tJtbreiðið Alþýðaiblaðið!
Richard Beek:
Vestnríslenzknr
Prófessor Richard Beck
hefir sent Alþýðuhlaðinu eft-
irfarandi grein, sem einnig
hirtisí í Vesturheimsblaðinu
I.ögbergi.
SLENDINGURINN Frederick
H. Fljózdal — Fred Fljóz-
tíal, eins og starfsbræður hans
nefna þennan vinsæla verkalýðs-
foringja, var kiosinn heiðursforseti
Banaalags járnbrautarmanna
(Brotherbood of Maintenanoe of
Way Employes) á þingi þess í
Quebec, Canada, seinni partinn í
júlí á liðnu sumri. Hafði hann
gegnt forsetastöðunni samfleytt í
18 ár pg baðst undan endurkosn-
ingu; æskti þess, að yngri hend-
ur tækju nú við stjórnartaumum
þessa fjölmenna og öfluga félags-
skapar, en til hans teljast eitt-
hvað fimm hundmð þúsund járn-
b:au armenn í Bandaákjum Norð-
ur-Ameríku, Canada, Newfound-
land, Alaska og Canal Zone. Varð
þingið við tilmælum Fljózdals,
þó að hinir 500 fulltrúar létu
hins vegar mjög ákveðið í ljósi,
verfcalýðsíoringi.
að þeir hörmuðu það, að hann
segði af sér þeirri stöðu, er hann
hafði skipað svo farsællega um
langt skeið.
Að það var ekki sagt út í blá-
inn, sýndi sig bezt í ársskýrslu
bandalagsins að þessu sinni, er
bar vott um aukið félagatial,
Iiættan fjárhag og víðtækari sam-
vinnu og tryggð við málstað
þeirra meðal félagsmanna. Þarf
engum getum að því að leiða, að
hinn fráfarandi forseti hefir átt
sinn mikla þátt í þvi, að hagur
félagsskapaiins stendur með
slíkum blóma. Það kiom einnig
á maiTgan hátt fram af hálfu
þingfulltrúa.
Fréttaritari biaðsins L a b o r,
höfuðmálgagns verkamanna í
Bandaríkjunum, komst þannig
að orði í einni fréttagrein sinni
frá þinginu, að i sögu amerískra
verkalýðssamtaka væri ekkert
það, er hrifi hugann meir, held-
ur en frásögnin um Fred H.
Fljózdal, hinn hógværa Islend-
ing, er hefði tekið við stjórn
verkalýðsins á fallandi fæti, en
með þolgæði, festu lægni, ó-
trauðu starfi ög forsjálni hefði
hafið það til jafns við hin öfl-
ugustu verkalýðsfélög og áunnið
því virðingu allra járnbrautar-
manna og f ra rnkværnd a rstj öna.
Aðalritstjóri fyrrn.efnds blaðs
isló á sama stteng 1 riæðu á þing-
inu, þar sem hann mintist mjög
fagurlega starfsemi Fljózdals og
konu han-s í þágu verkamanna.
Hve ástsæll Fljózdal hefir orð-
|ð í starfi sínu og hver ítök hann
ó í hugum starfsbræðra sinna,
kom þó eftirminnilegast fram í
þakkarávarpi því (testimonial),
sem fulltrúar þingsins fluttu
hionum jafnframt og ’þeir lýstu
því yfir, að þeir hefðu koisjið ,
hann heiðursforseta bandalags-
ins. Vermir það manni um
hjartarætur, að lesa þiann fagra
vítnisburð, sem þessi landi vor
fær frá samherjum sínum á
langri leið; en sá er kjarni þess
vitnisburðar, að þó Fljózdal hafi
um langt skeið staðið í fylkingar-
brjósti og stormur því oft um
hann staðið frá andstæðingum í
skioðunum, þá hafi enginn þeirra
nokkru sinni biorið brigður á
drengskap hans, sanngimi og
hugrekki. Slfkt er að halda
merki Islands hátt á lofti á er-
lendu starfssviði, og er bæði til
áminninigar og fyrirmyndar.
Þegar það varð hljóðbært, að
Fljózdal hefði sagt af sér for-
setaembættinu, barzt bonum
fjöldi þakkarbréfa og heillaóska,
meðal annars frá Daniel Williard,
forseta Baltimore og Ohio járn-
brautarfélagsins, S. J. Hunger-
fond, fiorseta Canadian National
járnbrautarkerfisins, og William
Green, forseta Bandalags ame-
rískra verkalýðsfélaga (Ameri-
can Federation of Lrabor). Fara
bréf þessi hinum lofsamlegustu
orðum um nytjaríba starfsemi
Fljózdáls í þágu járnbrautar-
manna og ameriskra verkialýðs-
feamtiaka í heild sinni. Fer Wil-
liam Green urn hana svofeldum
orðum: „Enginn getur til fulln-
ustu metið gilidi hinnar ágætu
starfsemi þinnar Um margra ára
skeið. Þú hefir áunnið þér var-
anlega aðdáun embættismanma
pg félagsmanna í alþjóða félags-
skap þínum og einnig innan
Bandalags Ameriskra Vertoalýðs-
fé!aga.“
Enginn skyldi þó haida, að
Fljózdal hafi lagt niður vopnin
í þágu starfsbræðra sinna, þó að
hann hafi sa-gt af sér forseta-
stöðu félagsskapar þeirra; ékk-
ert væri bonum fjær skapi, enda
tók hann það kröftulega fram í
ársskýrslu sinni, er "hann sagði:
“Góður hermaðuT stendur í fylk-
ingunni til Ieiksloka; og sókn
mín undir merki Bandalagsins á
hendur þjóðfélags réttlætis-
skorfs fellur aldrei niðúr, meðan
ég get bafið upp raust mína gegn
því.“ Er sú afstaða drengi-
leg og í fullu samræmi við hið
bezta í Istendingseðliniui.
Ég hefi áður (í Almianaki Ó.
S. Thætigelrssnniar fyrir árið
1936) rakið al'ítarleg'a æfiisögu
Fljózdals og starfsferil, og vísa
lesendum þangað ,til fnekari
fræðslu um þennan mikilhæfa og
merka landa vorn. Nokkurra
megindrátta skal þó getið hér.
Fljózdal er fæddur 19. deisoim
ber 1868 að Aðalbóli í Hrafn-
kelsdal i NoTður-Múlasýslu, son-
ur hjónanna Árna Brynjólfsson-
ar og Kristrúnar JónsdóttUT; nær
tíu ára að aldri fluttist hanm
vestur um haf með fósturíioreldr-
um 1 sínum, merkishjónunum
Eiríki Jónssyni og Vilhorgu
Stefánsdóttur, frá Rangá í Hr6-
arstungu; námú þau land nálægt
Minneota, Minnesota; bjuigga
siðan um hrið að Akr'a, North