Alþýðublaðið - 23.09.1941, Blaðsíða 4

ÞR5ÐJUDAG 23. SEPT. 1941
AIÞÝÐUBLAÐIÐ
PSIÐJU DAGUR
Næturlæknir er Kristbjörn
Tryggvason, Skólavörðustíg 33,
sími 2581.
Næturvörður er í Laugavegs- og
Ingólfsapóteki.
ÚTVARPIÐ:
19.30 Hljómplötur: Lög eftir Ger-
shwin.
20,00 Fréttir.
20.30 a) Frá Snorra-hátíð í Reyk-
holti (H. Hjv.). b) „Víg
Snorra Sturlusonar", kvæði
Matth. Jochumss. (Þorst.
Ö. Steþhensen les). c) Kafl-
ar úr Heimskringlu. (Árni
Pálsson prófessor). d) ís-
lenzk lög.
21,50 Fréttir. Dagskrárlok.
Næturvarzla
bifreiða: Aðalstöðin, sími 1383.
Tilkynning.
Frá kl. 9 f. h. á þriðjudag, 23.
september 1941, verður settur far-
„Esja“
vestur og norður annað kvöld
(miðvikudag).
artálmi þar sem vegurinn sunnan
Hvalfjarðar byrjar. Innan við
þennan farartálma er bannað að
hafa með sér myndavél, nema hún
hafi áður verið innsigluð af skrif-
stofu hjá „Base Censor“, á Lauga-
veg 67 A, Reykjavík:
Hjúskapur.
Nýlega voru gefin saman í
hjónaband af síra Árna Sigurðs-
syni ungfrú Inga Arngrímsdóttir
og Haraldur S. Sigurðsson. Heim-
ili þeirra er á Grandaveg 39.
Operettan „Nitouche"
verður sýnd annað kvöld og
hefst sala aðgöngumiða kl: 4 í dag.
f Úrslitakappleiknum
í Walterskeppninni var frestað
. síðastliðinn ~ sunnudag vegna
bleytu á vellinum. Verður keppn-
in sennilegá n.k. sunnudag.
Trúlofun..
Nýlega hafa opinberað trúlofun
sína ungfrú Ninna Kristjáns frá
ísafiröi og Jón frá Ljárskógum.
Frá Líkn, Templarasundi 3.
Bólusetning barna gegn barna-
veiki hefst aftur og fer fram
þriðjudaga og föstudaga kl. 6—7
síðdegis. Hringja verður fyrst í
síma 5967 á þriðjudögum kl. 11
—12.
Gjafir
til væntanlegs húsmæðraskóla í
Reykjavík: Frú Sganfríður Hjart-
ardóttir 2000,00. Alþýðubrauð-
gerðin 1000,00. Kærar þakkir. —
Vigdís Steingrímsdóttir.
SNORRI STURLUSSON
Frh. af 3. síðu.
fagra vín var si'lfri skenkt, iog
gullin skál mætti greiptim." Þá
hefir hinn fróði snillingur látið
gamminn geisa of heima alla,
bústáði go&a og manna, um gráa
fio'meskju og nána samtíð. Þá
hefir það gleymzt, að umhverfis
hamaðlst fárviðri Sturtangaaldar-
innar, bióðugustu aldar fsilands-
sögunnar.
Vér lítum á skeggöld og skálm-
ö'ld eigi síður en Snorri SturJu-
sion, þótt ekki berumst vér ís-
lendingar á banaspjót innbyrðis.
Mundum vér, sem uppi eruan á
ö'ld ofbeldis og óhófs, ekkii geta
lært af þeirri hófsemi og rétt-
sýni, sem fram kemur í vertom
þessa sagnfræðings, sem sá böð-
ulsöxina gína við siér í1 kjaliar-
anum í Reykholti fyrir sjö
hundruð árum og sagði: ,,Eigi
skal höggva.“
Ragaiar Jóhanuösson.
SNORRAHATfÐIN I Reyk-
HOLTI
Frh. af' 3. síðu.
Var j>að mál marina, að Gissur
Þorvaldsson mundi hafa ráðið
veðrinu þennain dag, en ekki
Srorri. í Borgarnesi var veður
svo iilt, að „Esja“ gat með engu
móti lagzt við bryggju, og lá hún
utar á firðinum. Varð það úr,
að „Laxfioss“ fl'utt’i gestina út í
,,Esju“. Sjór va,r ósléttiur ug
hva.sst. Óða’ra og skipin komu
saman, sáu menn, að maður
nokkur réð hvatlega til Upp-
göngu á Esju og klifraði snar-
lega upp, og var fræknieitor
hans iofaður. Reyndist þetta að
vera Eysteinn, viðskiptamálaráð-
herra. Síðan fóaru aðrir, og var
það nýstái'legt að sjá hrausta
sjómenn fleygja ráðherrum, bisk-
! upum og prófessorum og öönum
; mektarmönnum rnilli skipa eins
og fífuvöttium.
1 Var nú gengið til matborða
• og komið til Reykjavíkur lum
I miðnætti. |
Garðyrkjuspingin:
Reiknmgar vegna sýnmgarinn-
ar verða greiddír í dag og á
morgun ki. 2—5 í sýningar-
skálanum.
HQAMLA BIÓH
Það skeði í Parfs
Ameríksk gamanmynd.
Aðalhlutverkin leika:
JACK BENNY,
JOAN BENNETT
l
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
mMBammmHmmmmmmammi
B NÝJA BjÖ
Heíjur Kanada
(Hearth of the North).
Skemmtileg og spennandi
ameríksk mynd um hetju-
dáðir Canadisku lögregl-
unnar. Tekin í eðlilegum
litum.
Aðalhlutverkin leika:
Dick Foran
Gloria Dickson
Gale Page.
Börn fá ekki aðgang.
Sýnd kl. 5, 7 .og 9.
Jarðarför konunnar minnar, móður og tengdamóður okkar,
GUÐRÚNAR ÁSGEIRSDÓTTUR,
fer fram frá dómkirkjunni fimmtudaginn 25. þ. m. og hefst með
húskveðju að heimili hennar, Bragagötu 38, kl. 1% e. h.
Jarðað verður í gamla kirkjugarðinum.
Stefán Runólfsson.
Valgarður Stefánsson. Kjartan Stefánsson.
Guðmundína Stefánsdóttir. Ragnheiður Jónsdóttir.
TÓNLISTARFÉLAGIÐ OG LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUR
NITOUCH
Sýning annað kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir frá klukkan 4 til 7 í dag.
Ath. Frá kl. 4 til 5 verður ekki svarað í síma.
Grænmefisbátariiiii
í happdrætti garðyrkjusýning-
arinnar féll á numer 16676.
61 VICKI BAUM:
SUMAR VIÐ VATNIÐ
að henni og var svo ákveðin á svipinn, að Hell gafst
upp.
— Jæja, og þvað ertu að géra hingað?
— Ég þoldi ekki að vera lengur heima. Fólkið var
orðið kátt. Ég hugsaði ekki um annað en Hell, alltaf
var það Hell og ekkert annað en Hell, Hell, Hell.
Og nú er ég loksins kominn hingað — til Elells.
—- Já, en, heyrðu mig, Puck. Hefir þér aldrei verið
sagt, að þú mættir ekki heimsækja unga menn á
nóttunni?
— Nei, það hefir enginn sagt mér, og ég læt eng-
an segja mér það. Ég vil vera hjá þér, annars eiri ég
hvergi. Og þú kemur aldrei framar yfir á Tulpen-
land. Pabbi segir, að þú eigir þar ekki heima, og að
þú megir aldrei koma þangað framar. En það getur
ekki verið satt. Það getur ekki verið satt. Nú er ég
orðin seytján ára, eftil vill verð ég níræð. Á ég þá
aidrei að fá að sjá þig framar? Svaraðu því, Hell,
þess vegna kom ég hingað að ég vildi spyrja þig að
því.
— Já, en Puek, hverju get ég í raun og veru
svarað? Hvað á ég að gera? „
Puck rétti fram báðar hendur, eins og hún væri
að ýta einhverju frá sér. — Ó, Hell, sagði hún svo
með hægð. — Það hlýtur þú að vita sjálfur. Þú
getur ekki heimtað, að ég segi það sjálf.
— Hlustaðu nú á mig, Puck, sagði Hell. — Mér
líður ekki vel um þessar mundir. Þess vegha skaltu
vera góða stúikan og róa heim aftur. Við verðum
heldur að tala saman að degi til. Komdu yfir um í
bátnum á morgun. Nú vil ég fá að sofa.
— Já, þú vilt sofa. Ég vildi, að ég gæti líka fengið
að sofa, sagði Puck. — En mér líður hræðilega,
Hell. Ég er oft svo hrædd. Nótt og dag finnst mér
ég vera að deyja úr hungri. Hjarta mitt hungrar.
Stundum langar mig til þess að hljóða, eins og þegar
ég var barn. Stundum langar mig til þess að hlaupa
burtu, burtu frá sjálfri mér, sama hvert ég fer, upp
upp á jökul eða ofan á botn Meyjavatns. i
Hell var ekki fullkomlega með sjálfum sér, en þó
hafði hitaveikin ekki gersamlega svipt hann. ráði og
rænu. Og hann langaði til þess að hjálpa þessari
litlu, umkomulausu stúlku. En þá mundi hann eftir
May og þá hvarf honum þessi löngun. — Svona
yfirspennt máttu ekki vera, Puck! sagði hann
stranguf í málrómi. Hann hafði miklar þrautir í
handleggnum.
— En ætlarðu þá að senda mig heim aftur? Get-
urðu alls ekki hjálpað mér? spurði Puck djúpri
rödd. — Þykir þér þá ekkert vænt um mig?
— Jú, víst þykir mér vænt um þig. En það er
hægt að láta sér þykja vænt um á fleiri en einn
hátt. Og þú ert bara litla vinkonan mín frá strönd-
inni hinum megin.
— Þetta máttu ekki segja. Það er ekki fallegt af
þér. Hvers vegna hefirðu þá .... Hamingjan góða,
hugsaðu þér, hvað þú hefir gert. Þú hefir komið yfir
um, klappað mér og kysst mig. Já, mundu það, að
þú hefir meir að segja kysst mig oft, og í hvert
skipti, sem þú hefir kysst mi'g, hefi ég fengið sting
í hjartað. Og síðast, þegar þú komst yfir um ....
nei, ég get ekki sagt frá því, ég get ekki skýrt það
fyrir þér. En þegar ég geÚekki án þín verið, þá get-
urðu ekki sent mig burtu. Hvað átti allt þetta að
þýða, fyrst þú elskaðir mig ekki? Hvers vegna gerð-
irðu þetta þá? Það get ég ekki skilið.
Allt í einu var eins og skugga bæri yfir. Hell lbg-
verkjaði í handlegginn, hjartað sló ákaft og æðarnar
þrútnuðu. Hann reikaði að rúminu sínu og settist.
En Puck kom á eftir honum og bauð honum varirn-
ar. Svo tók hún utan um hálsinn á honum, en hann
hristi hana af sér og byrjaði að skammast.
Allt sumarið hafði hann verið mjög kurteis. Hann
hafði soltið, skolfið, unnið eins og berserkur og haft
áhyggjur, án þess að láta það á sig fá. Hann hafði
sungið og blístrað og látið vel yfir leiðum hlut. Og
þó hafði allt gengið á afturfótunum fyrir honum. En
hann hafði boðið öllu byrginn og verið vingjarnlegur
við alla, sem hann hitti.
Það var ekki vafi á því, að Puck var langbezta
manneskjan, sem hafði orðið á vegi hans þetta sum-
ar. Hún var mjög geðfelld stúlka og aðlaðandi. Og
hún hafði gert honum meira gott en nokkur önnur
manneskja við Meyjavatn. Henni þótti vænt um
hann á allt annan hátt en hinum stúlkunum þótti
vænt um hann. Hún var miklu einlægari og var
gædd sterkari tilfinningum. Þegar alls var gætt, var
þessi litla stúlka frá Tulepenland sennilega göfugri