Alþýðublaðið - 24.09.1941, Blaðsíða 3

MIÐVIKUDAGUR 24. SEPT. 1941
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Ritstjóri: Stefán Pétursson.
Ritstjórn: Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu.
Simar: 4902: Ritstjóri. 4901: Innlendar fréttir. 5021: Stefán Pét-
ursson, (heima), Hringbraut 218. 4903: Vilhj. S. Vilhjálms-
son, (heima), Brávallagötu 50.
Afgreiðsla: Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu.
Símar: 4900 og 4906.
Verð kr. 3.00 á mánuði. — 15 aurar í lausasölu.
ALÞÝÐUPRENTSMIÐJAN H. F.
Svikamflla Sjðlfstæðisflobksins.

Felix Guðmundsson:
Þjóiarviljiin i áfengismálonnm
Svar til Morgunblaðsins.
er ennþá gijdandi í landinu.
AÐ er alkunn staðreynd,
að almenningur er oft
lengi að átta sig á óvæntum
atburðum og fyrirbrigðum, sem
fram, koma í þjóðlífinu. Þetta
er svo alls staðar og þá að von-
um einnig hér á íslandi.
‘ Ein afleiðing þessa seinlætis
er sú, að hægt er að stofna og
halda uppi heilum stjómmála-
flokkum, jafnvel árum saman,
sem hafa það að markmiði, að
koma þjóðinni undir erlend yf-
irráð, án þess almenningur hafi
hugmynd um það, hver raun-
verulegur tilgangur slíks flokks
er.
Forystuménn þessara flokka
vita, að almenningur er svona
seinn að átta sig og þeir reikna
með þessum seinagangi. Þess
vegna geta þeir sigrað með
„leiftursókn“, ef hún er nægi-
lega vel undirbúin og kemur á
réttum tíma. Standa þá sila-
keppirnir uppi fullir undrunar
yfir því, að enginn skyldi hafa
séð við óþokkunum, og sjá það
fyrst á eftir, hverjir höfðu rétt
að mæla. Leiðirnar, sem fara
verður til þess að viðhalda
þessum seinlætis hugsunar-
hætti, eru margar. Ein af mörg-
um þessara leiða er sú, að tala
ávallt eins og allir vilja heyra,
Um það er ekki fengizt þó það
kosti það, að gerast margfaldur
ósannindamaður eða sverja í
dag fyrir það, sem sagt var í
gær. Það teljá þessir menn
ekkji eftir sér, ef hitt aðeins
tekst, að halda þjóðinni í blekk-
ingaviðjunum þar til „leiftur-
sóknin“ getur hafizt og sigur-
inn, sem byggist á ósannindum
og blekkingum, getur unnizt.
Aldrei hefir það komið
greinilegar fram í sögu ís-
lenzkra stjórnmálaflokka en nú
síðustu vikurnar, hvernig þess-
ari áróðursaðferð er beitt hér
á landi af málgögnum Sjálf-
stæðisflokksins.
Sjálfstæðismenn hafa hér í
Reykjavík og víðar svokölluð
„málfundafélög verkamanna1'.
Þessi félög samþykkja áskorun
til ríkisstjórnarinnar um að
stöðva verðhækkun á landbún-
aðarafurðum. Morgunblaðið
birtir ekki þá samþykkt af því
það blað er lesið nokkuð út um
sveitirnar. Hins vegar birtir
Vísir þær, af því hann er hvergi
lesinn nema í Reykjavik og þar
vilja allir fá sem ódýrastar
landbúnaðarvörur. Bændur og
þingmenn úr Sjálfstæðisflokkn-
um fara á fund landbúnaðar-
ráðherra og krefjast þess að
verðlag á öllum landbúnaðar-
afurðum sé stórhækkað. Frá
þessari „kröfugöngu" Sjálf-
stæðismanna á fund ráðherrans
segir hvorki Mgbl. eða Vísir.
Hvers vegna ekki? Vegna þess
að það fellur ekki í kramið hér
í Reykjavík, en þar er fylgið
mest. Hins vegar er það notað
á laun út um sveitir landsins,
að Jón á Akri og Þorsteinn
Dalasýslumaður séu aðalfor-
ingjar fyrir bændufh landsins
um að hækka verðið á landbún-
aðarvörum, en Framsóknarráð-
herrarnir standi á móti.
Ofan á þessa tvöfeldni bæt-
ist svo það, að blöð Sjálfstæð-
ismanna skrifa um það dag eft-
ir dag, að landbúnaðarráðherr-
ann standi á móti öllum að-
gerðum til lækkunar á dýrtíð-
inni. Þau nefna ekki „kröfur“
sinna eigin manna — jafnvel
þingmanna, og þau nefna aldr-
ei einu orði, að sjálfir ráðherr-
ar Sjálfstæðisflokksins láta
alveg undir höfuð leggjast að
gera skyldu sína í þeim efnum
að lækka dýrtíðina, en reyna
jafnvel að koma þeirri sök á
' félagsmálaráðherrann, sem er
hinn eini af ráðherrunum, sem
frámkvæmt hefir allar þær
dýrtíðarráðstafanir, sem undir
hans ráðuneyti falla, að að-
gerðaleysið sé jafnvel honum
að kenna.
Hvers vegna er Sjálfstæðis-
flokkurinn með þessi óheilindi?
Hvers vegna segir hann hvorki
frá „kröfum“ „Sjálfstæðis-
verkamanna“ né „Sjálfstæðis-
bænda“? Það er af því, að hon-
um er nauðsynlegt að geta enn
um stund blekkt fólkið í land-
inu svo það sjái ekki gegnum
svika- og óheilindavefinn, sem
verið er að vefja að höfði þess.
Með tilstyrk kommúnista ætl-
ar flokkur þessi að ná yfirráð-
unum hjá þjóðinni og þá fyrst
sér hún hversu blekkt hún hef-
ir verið.
Sömu blekkingunum er t. d.
j beitt í umræðum um kosning-
arnar í Norður-ísafjarðarsýslu.
Þar er heimtað að kosið sé.
' Hins vegar er ekki minnst á
Snæfellsnessýslu, sem búin er
að vera þingmannslaus í nærri
2 ár af því þar eiga Sjálfstæðis-
menn sökina á drættinum.
Og svona er þetta á öllum
sviðum. Alls staðar er það aug-
ljóst, að tilgangurinn er að
blekkja þjóðina og ljúga að
henni svo hún uggi ekki að sér
og hægt sé að hremma hana í
hinni fyrirhuguðu sameigin-
legu „leiftursókn' kommúnista
og Sjálfstæðismanna þegar
heppileg stund kemur.
Þetta er ein af þeim mörgu
leiðum, sem þekktar eru úr
bardagaaðferðum kommúnistá
og nazista. Þeir menn, sem í
heimsku sinni og niðurlægingu
taka slíjkar aðferðir upp, þurfa
hvorki að vera nazistar né
Þessari grein var neit-aö
[um rúm í Miorgtunblaöinu.
F. G.
Herra ritstjóri Valtýr Stefáns-
son, Reykjavík.
Þér birtiö í blaði yðar sunnu-
dag 7. þ. m. grein með fyrirsögn-
inni; ,,Hver er vilji Alþingis í
áfengismálun]um?“ Gnein þesSi er
þannig úr garði gerð, að það vek-
ur iundrun mína, að þér hafið
léð slíkri ritsmíð rúm í blaði yð-
ar. Ég hefi haldið, að þér vær-
uð sá maðurjnn, er miestu réði
um það, hvað birt væri i Miorg-
unblaðiniu, og ég hefi ekki trúað
því, eftir þeirri þó mjög svo tak-
mörkuðu þekkingu, sem ég hefi á
yður ug ábyrgöartilí'inningu yðar
og alvöru sem stjórnanda stærsta
blaðsins, sem ú,t er gefið á ís-
iandi, að þér undir núveaiaudi
kringumistæðtum létuð slíka rit-
smíð, sem hér um ræðir, koma í
blaði yðar. Ég hefi þó ekki
gleymt þeirri stefnu, er blað yða,r
hefir haft í áfengismálunium á
fyrri tímum, þegar aðeins Is-
lendingar byggðu landið, og þarf
væntanlega ekki að skilgreinia
þann mun, sem á því er að
halda áfengi að þjóðinni þá eða
nú, þó'að alltaf sé það illt. Mér
er kunnugt um, að fjöldi manna
Htur svipað á mál'ið og afstöðu
blaðs yðar til þess, eins og ég.
Þess vegnaa ætla ég að reyna
frjálslyndi yðar og þegnskap til
kampenda blaðs yðaö þe rra bind-
indismanna, sem skipta hundmð-
um og jafnvel þúsiundum, og
fjölda manna, sem líta á málið
Iíkt og þeir, eins og nú síianda
sakir. Ég vil enn fremur láta yð-
ur vita það, að ég rita ekki Um
þessi mál sem einstaklingur af
fiordild eða, löngun til að standa
í blaðadeilum, heldur ber mér að
gea það. Félagsskapur, sem hefir
innan sinina vébauda þústindir
manna, hefir kjörið mig ásamt
fleirum, ti) að ver,a málssvara
fyrir málefni það, er það sitarfar
að, sem sé að friða landsfólkið
fyrir áfenginu.
Vilji alþingis. Þessi umrædda
grein byrjar á þeirri fráleitu
staðhæfingu, að meirihluti þings
sé á móti því að áfengissölnstöð-
um hefir verið lokað. Þessa stað-
hæfingu byggir greinarhöf. á því,
kommúnistar. En þeir eru
blindaðir af hatri og öfund eða
því, sem kannske er enn verra,
að þeir eru búnir að missa
hæfileikann til að greina á
milli lyginnar og sannleikans.
Ef haldið er áfram á þessum
leiðum, verður afleiðingin of-
beldisstjórn og frelsisskerðing.
En þessir menn snúa ekki sjálf-
ir við á braut sinni. Eina leiðin
til bjargar er sú, að almenn-
ingur snúi við þeim bakinu og
sýni þeim þá rólegu fyrirlitn-
ingu, sem þeir eiga skilið.
„Þar sem góðir menn fara
eru guðs vegir,“ segir Björnsoa
og það er sannmæli, en jafnsatt
er hitt, að þær leiðir, sem
heimskir menn og illgjarnir
velja þjóðunum, enda í ógöng-
um og hörmungum. Það hefir
saga mannkynsins svo þráfald-
lega sannað. *
að fellf var á alþingi 9. júlí s. 1.
að taka fyrir þingsályktun Uip
lokuo áfengissölustaðanna. ‘Mér
er ekki ljóst, hvort greinarhöf.
dregur þessa ályktun og býður
hana almennimgi gegn betri vit-
u:nd, eða fáfræði hans er svo
mikil, að hann ekki veit hirca
réttu ástæðlu fyrir því, að málið
var ekki tekið til umræðu og at-
kvæðagreiðslu. Ég efast ekki Um
að þér, þr. ritstjóri, vitið hana,
— Þó skal ég geta hennar hér.
Rikisstjórnin hafði lýst þvi yfir,
að hún óskaöi þess, að ekkert
annað mál en það, sem var til-
efni þessa þingfundar, þ. e.
Bandaríkjaverndin, yrði tekið á
dagskrá. Til þess væri ætlast,
að þingið stæði ekki nema einn
dag. Fram komu þó tvær þings-
ályktunartillögiur, siú ,sem hér um
ræðir, og önnur frá Sósíalista-
fliokknum. Forseti gat þess, að
tillagan um lokunina, svo og aðr-
ar tillögur, er á dagskrá yrðu
teknar, yrðu ekki afgrieiddar
nema með afbrigðum frá þing-
sköpum, og eins og vitað er,
dugar ekki til þess einfaldur
meirihluÆi. Atkvæöagneiösla sú, er
fram fór í þessu máli, fór því
fram einungis um það, hwrt
málið skyldi itekið á dagskrá, vit-
andi það, að vafasamt var að af-
brigði fengjust, svo og það að
yrði gamþykkt að tiaka þessa til
lögu á dagskrá, myndi fleira
fylgja með. Því var það, að þing-
menn, sem voru með efni tillög-
unnar, en töld'u af nefndum á-
sxæðum ekki hægt að taka hana
á dagskrá, gieiddu atkvæði á
rnöti því, og qnn fnem'ur sátu aö:r-
ir hjá þessari atkvæÖagneiðslu,
sem beinlínis voru. fylgjandi efni
hennar. Það fer því mjög fjarri,
að þessi umrædda atikvæða-
greiðsla sýndi vilja þingsins um
lokunina á áfengissölustöðuinium.
Vilji alþlngiskjósmdanna u.m
þetta mál hefir kornið mjög
gneinilega í ljés, en annað hvort
virðir greinarhöf- hainn ekki mik-
iils, eða haran gleymir að geta um
hann. Er það þó, fremur ólífc-
legt. að u:m gleymskiu sé að ræða,
því frá áskiorumum nærri 23 þús-
u:nd kjósenda um iokun allra á-
fengissölustaða hefír verið skýrt
í Morgunhlaðinu að ég ætla oftar
en einu sinni.
Meirihluti alþingiskjósenda í
öllum bæjium, þar sem útsölur
hafa verið, hafa sfcorað á ailþingi
og ríkisstjórn að loka þeim.Auk
þess er það vitað, að slðan þessax
ásfcoranir voru undirritaðair og
sendar, hefír málinu mjög aukizt
fyigi um land allt og þó sérstak-
iega í bæjumum. Það þarf þess
vegna ekki um það að deija, hvað
alþingi hefír bofíð að gera í jmál-
inu. Kjósendurnir hafa sagt þvi
það, og ef lýðræðishollusta
þings og stjómar er amnað og
xneira en lauslegt skraf Og léleg
lioforð, þá er skyldan skýr. Og
nú sem stendur eru það ólokin
störf að kjósa alþingismenn. Qg
á meðan verðuir varla talað um
annað meira afgerandi vadd en
aiþingiskjósenduma, ef lýðræöi
Hver refcur menn út í brenni-
vínssnlkjarr? Greinarhöf. fer því
næst nokkrum orðlum um fé það,
er rikið fleygi frá sér með því að
loka fyfír áfengisisölUi, og er
nokkuð „Öott“ á ágóðann saman-
borið við undanfarandi ár. En
líklega hefir það síast inn í höf-
uðið á honum, að drykkjiuskap-
ur mynidi aukast óðfluga og því
miðað gióðann við það, en eins
og víndýrkenda er venja, gieymt
gersamlega afleiðinguinlum og því
fjármagni, sem tiil frádráttar
kemur. Þetta ér venja manna með
hans hugsiuinarhætti, áfengið vilja
þeir hafa laust og sem viðaist á
boðstólum, hvað sem pað kostar
og hverjair sem afleiðingamar
verða. Áfengisdýrfcun og sjálfs-
elska em tvö óaðskiljanleg öfl.
Annars þarf hvorki Morgunblaðið
hé adþingismenn að óttast átölur
fyrir tapið. Kjósendur landsins
vissu það, að hinn svo nefndi
gróði af áfengissölu miundi
hverfa ineðan ,lokað væri, og þeir
munu ekki harma það. Jafnframt
því sem greinarhöf. minnist á
tekjutap ríkissjóðs, sem hamn:
sjóanlega meiinar lítið með og er
auikaatriði hjá honium, talar hann
inm, að þingmenn hafi ekki vilj-
að hvetja Jandsmenn til að sníkja
sér áfengi hjá hinu erdenda setu-
iliði. Hér hyggur greinarhöf. al-
þingismenniina hugsa nákvæm-
iega eins og hann, sem ekkí
þekkir nema tvær leiðir fyrir
borgarana. Það ex, annaðhv'ori að
sníkja áfengi hjá erlendum her-
mönnum — eöa neyna að smygla
áfengi, eða fá það ólöglega, til
dæmis ef eitthvað iféllí til af
fjósabmggi. Þá einu sjálfsögðu
leið, sem urn er að ræða fyrir
álla sæmilega íslendinga, nefnir
hann ekki á nafn, það er þá, að
neyta ekki áfengis á meðan rík-
isstjómin hefír ákveðið að ekfc-
erii áfengi skudi selt. Það eitt, að
rifcisstjórnin hefír áfcve&ið það,
er nóg ástæða, og þegar þait
við bætíst, að meiiriMutí kjós-
enda hefir krafizt þessa, var það
sfcýlauis skylda. Og þegar svö
er vitað, að þessar áskoranjr frá
kjósendum og ákvörðun rífcis-
stjórnar um álgera iofcun fyrir
áfengið em fram komuar vOgna
öryggis lanidsmainna og sjálf-
stæ&ás laridsins, þá er það býsna
bari, ab til sfculi vera blaðamenin,
sem hafa í hótuinlum um lögbrot
ög brennivínssníkjuir hjá eriend-
um hexmönnum. Og aÖ stærsta
blað landsins skuli birta slíka
ritsmíð, er meira en, hart, það
er beinlínis óskiljanlegt, því vaTla
verður búizt við öðm, en að öll-
Um blaðamönnium sé það ljóst,
'að það ervþjóðhættudegt að blöð-
in bendi á leiðir til lögbro ta og
tedji það afsakanlegt, ef ekfci
Sjálfsögt, á sama 'ftma siem dálk-
ár bláðanna em fiullir vanidlæt-
ingar og örvænta mjög um sið-
ferðislífið, alð miinnsta kosti í
höfuðstaðnum, og flestir munu
vita, og sennilega greiaiarhöf. lika
að áfengisnautn er visasta gróðr-
arstía hvers kanar siðleysis.
pk. á 4. sfBn.