Alþýðublaðið - 29.11.1941, Blaðsíða 2

LAUGABDAGUR 29. NÓV. 1M1>
Eru
h úsgögn
yðar
bruna-
tryggð
Þér,
sem eigið óbrimatryggða húsmuni. Hvernig
fer fyrir yður, ef þeir brenna?
Vitið þér hvað ný húsgögn kosta nú?
Hugsið uin þetta dálitla stund, hringið svo
í síma 1700 og spyrjið um hvað brunatrygg-
ing kosti.
8§ fsíandsl
Tilkynning
til fyrirt»k|a í Reykjavík
Divisional Sea Transport Office Reykjavík tilkyrin-
ir hér með, að engin ábyrgð verður tekin á skipareikn-
ingum nema því aðeins að beiðni fyrir úttektinni fylgi
frá Sea Transport Offiee.
Allir reikningar, sem framvísað er til greiðslu,
verða að bera nafn skipsíns, og vera áritaðir af skip-
stjóra.
(SGD) O. BAKE
Divisional Sea Transport Officer, Iceland.
27. nóvember 1941.
Captain R. N-
Veggféðnr óg
veggféðiarsllm
| SJÓNARMIÐ KIRKJUNNAR \
Séra SiguHbjorn Einarsson:
Annar grandvollur?
SÚ Sko-psaga, nei, ráunas&ga,
.viidi ég sagt hafa, er sögð,
að ekki ails fyrir löngv hafi
peirri spurningu verið varpað
fram ! ailmiklu mangmenni is-
lenzkrá inan'.na og kvenna, hveri
væri 6 boðo”ðið—og öilum orð-
ið -orðfail, enginin vitað svarið.
Enn 'fremur hafi verið spurt í
sama 'skipti, hver væri höfundur
fjailræðunnar og pví verið svar,
að, að Páll poS'tuli væri höfund-
ur ‘hennar. I>að fvlgir söguihni, að
hér hafi verið fólk ekki miður
upplýst en almenmt gerist og síð-
ur en svo minna „foriramað“ en
allur almenningur. Mega nú ies-
endur sjálfir hugleiða, hvort
peim yirðist sagan senndleg, og
taka til vitnis eigin kunnáttu og
kynni sín af uppiýsingu annara
manna í kristnium fræðum, eftir
pví sem til hnekkur. Má vera
áð meiribluti manna dærni þetía
skrök og skop að pessu athug1-
uöu, og væri, pá vel.
En hvað sem því líður, pá er
það víst. að upplýsing afls þorra
manna hinnar yngri kynslóðar í
kristnum 'fræðum er slök. Mun
um það mega leiða trl vitnis
hvern þann, sem geri hefir sér
fiar úm að kynnast þvi og hatft
tök á að gera það. Maður rekst
á ótrúiegustu fáfi’æöi um kristin
hugtök og hugmyndir. Maður
mætir þeirri fákunnáttu í bæblíu-
íegurn fræðum, sern er ah-eg
undursam’.eg. Maður sér og heyr-
ir menntamenn villast svo á
þrauttroðnum stíguan trúariegra
fræða, — ef þeir fara út í þá
sálma, —• að maður myndi vor-
kenna þeim, ef þeir væm ekki
biessunariega ósnortnir yfirleitt
af þvi að vera gatistar á þessum
sviðum ’ a mennra” menntunar.
Auðvitað er hver sá ma&ur, sem
ekki er sama um trúmiálin, minn-
ugur a þá hhiti, sem leiða í
ljós óert skeytingarleisi um hin
hegu mál. Slíkt skeytingarleysi
verður ekki rakið til einstakling-
annía emgöngu, heldur tri heild-
arinnar. Þjóðaruppeldí íslendinga
er að skriðna af grunni kristinn-
ar trúar. Það er að vísu ekki
sama að kunna 6. boðoröið og að
halda það. Það er ekki sama að
vita skil á höfiundi fjallræðunnar
og að vera mótaður af lífsafstöþu
hennar. 'Það er ekki einhlýtt um
helgu# 'Íiugarfarsíns að vera
biblíufróður. En orðin liggja til
ails fyrst. Ef það er sama, hvort
menn kuinna boðorðin eða ekki,
þá ér líka sama, hvori menn
halda þau eða brjóta. Verðlaust
í órði er verðlaust á borði. Ef
fjailræðan getur eins vel verið
eftir Pál eða Pétur, Kaifias eða
Júdas eins og Jesú frá Nazaret,
þá er naumast um að rieöa nána
tileinkun a ketnningum hennar.
Ef Pí'.atus var eínn af postulún-
ium, eins og ég heyrði einu stnni,
— ]a, hvað er þá sannleikur?
stendur þar.
Þekkingarieysi bg vankuinnátta
þessarar tegundar er vottor um
skeytingarieysi þjóöféiagsíns um
uppeldislega mótun einstakling-
Bnna. Ekki kemur mér í hug, að
hér hafi þB» dæmí tekin verig,
sem géfi sanna og tæmaudi
mynd' af upplýsingu als alrruenn-
ings í kristnum fi'æðum, þegar á
heildinai er lLtið. Hið átakanlega
er minnisstætt. En hitt er óhætt
að fullyrða með aliri áherzlu, að
laklega höfum vér haldið í hori-
inu, íslendingar, á því sviði al-
mennra'’ meimtunar, sem trúar-
b'ögð þjóðarinnar snertir. Sam-
tímis því, som kröfurnar hafa
vaxið á ö’lum öðrum sviðum
þekkingar, "hefir hinn frumlægasti
fróð'.eikur kristinnar trúar fallið
í 'fymsku, kröfumar minnikað.
Þetta er að nokkrum húta sök-
kirkjunnar. Er þá vitaulega ekki
átt við prestana eina, þvi þeir
eru ekki kirkjan, ekki fnekar en
búnaöarráðunautamir t. d. eru
landbúnaðarstéttin, heldur a'Ian
þann almenning, sem á kristna
sannfæringu og er kristinn að
Iifsskoðun. Kirkjan hefir ekki
vakað sem skyldi yfir lífsmálefn-
um sínum, ekki varið hefðbund-
in réttindi sín með fuijri djörf-
ung' og fullri meðvitund um )á-
oyrgö sína á andlegum afdrifum
fýðsins í landinu. Því - hefir hún
liðið það, að kennsluskipun
barnaskóla léti kristindóminn
þOka úm skör bæði um stunda-
fjölda og raunhæfar námskröfur,
að æbri skólar yiirieitt legðu
krisiin fræði á hilluna með öilu.
Nú 'em flestir menn á einu máli
um það, að ekki hafi svo til tek-
izt Um holla mótun hinnar yngri
kynslóðar sem skyldi, hún hafi
ekki mótast til heilbrigðrai’, nýtr-
ar lífsafstöðu og ábyrgðar gagn-
vart mannféiagiruu svo sem oss
hefði verið sérstök þörf á þess-
um tímum óvenjulegra umbylt-
inga, þar sem meir reynír á
skapgerðarþroska og manndóm
en annars. Menn em almennt
farnir að skilja, að þessu má
ekki svo fram fiara, ef ekki á
verr að fara fyrir fámennri þjóð.
Menn em famir að skilja það
betur en áður, að oss er blátt á-
fiam lífsnaiuðsyn, að uppeidisr
mótun þjóðarinnar .færist í saim-
ræmt hori á giptusamlegum, ör-
uggum gmndvelli. Ekki er pess
að vænta, að aliir verði ailt i eirns
á einu máli um það, hvemig
fara skuli að, til þess að þetta
megi takast. Menn mun að lík-
indum g eina á um grimdvöllimv
þótt takmarkið sé hið 'sama. En
kirkjan er ekki í vafa um þetta.
Hún veit, að „amnan grundvöli
getur enginn lagt en þann, sem
lagður er, sem er Jesús Krist-
ur.“ Það var Páll postuli, sem
sagði þetta, og hann var meðal
annais nokkiur uppeldisfræðingur
og Bálfræð:n:ur. Vilji Bðrir leggjsi.
annan grundvöM að samræmu
uppeidi Islendinga, víkja af vegi
fieðranna til annara hátta, eða
láta reiða fiyrir, eins og vér
höfum mest tíðkað undanfarið,
þá er vitanlega ekkert við því
að segja- En sanna verða þeir, að
þá horfi betur um framtíð þjóð-
arinnar. Sanna verða þeir, að
annar griuíndvö’lur sé betri, trygg-
ari, farsæMi. Sanna verða þeir..
að lífsmótun barna og Mnglinga
geti á aðna Iund til meiri heilila
horft, en með Jesúm Krist að
fyrirmynd, miði og mótunarafli.
Það mun trauöiega takast. Þær
tilraunir, sem gerðasr hafa verið
úti í álfium á síðustu tímum, til
þess að leggja annan gmndvöll
að sterku þjóðaruppeldi — í!
Þýzkalandi og víðar — virðast
fæstum enn sem komið er væn-
legar til eftirbneytni með vprxi
þjóð. Eri þá er það heldur ekki
annað en mók og doði, að stefna.
ekki með fullri vitund og vilja
að þvi, með samstarfi heimila,.
skóla og kirkju, að hér ver&'
kristin þjóð, „sem þroskast á
gtiðsríkisbraut.“
Sigiuttbjöra Efoiiarsson.
Sunnudagurinn 30. nóv. er
fyrsti sd. í aðvemu. AðMemta þýð-
ir koma, — Jesús er að komá,
Jólin nálgast. Guðspjallið á
morgun er Matt. 21, 1—9. PistiH
Róm. 13, 11—14. Til minnis:
Liðið er á nóttina, en dagurinn
i nánd. Leggjum þvi af \-erk
myrfcursins og klæðumst hertýgj-
um ljóssins.
♦-
■i:
DagsbrAn
tllbynnir.
1.
Öli verkamannavinna feliur niður 1. des. net»a
par sem sérstök nauðsyn kann að bera tii.
STJÓSNIN
Dansleik
feeldur giímufélagið Ármann í Oddfeilow-húsinu á
fullveldisdáginn 1. desember klukkan 9,30 síðdegis.
Dansað feasði appi og aiðpi.
Áðgöng«miðar seWir i Oddfellov-húsinu ssannud. 30.
nóv. frá kl, 4 — 6 síðd. og frá kl!. 6 síðd. 1. des. ef
eiíthvað verður eftir.
lerð ímrn frá eo aðeim til M. 10,30 stððegis.