Alþýðublaðið - 02.05.1942, Blaðsíða 3

Laugardagur 2. maí 1942.
ALÞYDUBLAÐtO

Ameríkski flugherinn á fullkomnasta sprengjustilli, sem til er í heimi, og vafalaust á hann
sinn þátt í því,, hversu árangursríkar árásir þeirra eru. Þessasprengjustillis er gætt með mik-
illi leynd, eins. og sjá má á myndinni, þar sem flugmenn fara margir saman með einn slíkan
frá dlugvélinni til öruggs geymslustaðar.

& *' Á
t'.'-íSjwíi
fangelsum nazista
i Noregi.
—..♦.
5 tnenn hafa verið pindir tii bana.
STÖÐUGT BERAST fleiri og nánari fréttir af himmra
ógurlegu pyntingum, sem Norðmenn hafa veriS
beittir í fangelsum nazista. Það er nú vitað nákvæim-
lega, að fimm menn hafa látið lífið af pyntingum, seia
þeir voru beittir við yfirhéyrslur Gestaþö-iögreglunnar.
Sennilega hafa margir aðrir Norðmenn hiptið sömu ör-
lög, þótt ekki sé vitað með vissu um það. Þessir fimœn
menn, sem nefndir voru, eru: Verkamaður frá. Hamri,
sém dó í fangabúðum við Grini, blaðamennirnir Erling
Pedersen frá Drammen og Henry W. Kristiansen frá
Oslo og loks íþróttamennirnir Tor Salvesen frá Krageri
og Kristian Aubert frá Vestre Aker. Allir fjjórir létu
lífið í fangelsinu í Möllergaten 19 í Oslo.
IJm morðið á hinum síðast
nefnda, Kristian Aubert, liggja
nú fyrir allítarlegar upplýsing-
ar. Þýzku leynilÖgreglumenn-
irnir héldu, áð Aubert „vissi
eitthvað“ og hann var því pínd-
ur hroðalega til að „veiða það
upp úr honuna". Pyntingarnar
dugðu ekki og Aubert sagði ekki
an þessu fór frani stóð sá
f jórði yfir þeim og öskraði:
-— Segðu sannléikann, þú
vesæla fífl og Brétavinrar!
í»egar fanginn þagði enn,
var stungið glóandi járnnál-
um undir neglumar á fingr-
um hans, þar til hánn féll í
ómegin.
sem hann sagði, að mundu
ört vaxandi næstu vikur.
þeir KeiteJ. Jodi, Kesselring,;
svo. og íoringi ítalska herfor-
ingjaráðsins. Jodl er eins og
kunnugt er persónulegur
ÞAÐ VAR TILKYNNT í RÖm og Berlín í gær, að þeir
Hitler og Mussolini héfðu mætzt í Salzburg síðast-
liðinn miðvikudag og rætt uni sameiginleg mál Þjóðverja
og ítala og énn fremur herjtnálin. í fylgd með þeim voru
utanríkisráðherrar þeirra, Giano og von Ribbentop, og tóku
þeir þátt í nokkrum hluta viðtaeðhaíiná, eða því sem þeirra
störf snertir. Einnig var míkill fjoldj herforingja með í
förínní, enda mmi áðalumræðuefnið hafa verið hermálin,
sem nú eru bersýnilega komin í óefni.
Meðal herforingjanna voru
Foringl 'V-bersjas að
varar dönsk of
norsfþiðð,
FORINGI V-íiEUSINS. Brit-.
ton offursti, tóláði í út-
varpið frá London í gærkveldi.
Varaði hann verkamenn Evróu
við árásum Ihézka fiu'|fhersilnB,j
Þá varaði hann V-herinn við;
nokkrum blöðum á meginland-
inu, sem eru hliðholl hazistum.
Hann hvatti menn iÉ að kaupa
þessi blöð ekki og lesa þau ekki.
Hann sagði, að Bretuni væri vel
kunnugt um, hver þau vséru,
þessi blöð, og hverjir stæðu að
þeím. „Þeir munu i'á sína
hefnd.“ Þá nefridi Britton nokk-
ur þessara blaða og ttöfri þeirra,
sem að þeim standa.
Af dönsku blöðupuipnefndi
hann tvö: Fædrelandet er mál-
gagn danska nazistaflókksins og
rekið aðallega af Þjóðverjum.
Berlingske Tidende sagði Brit-
ton að væri ekki nazistablað, en
það væri óákveðið í stefnu sinni
og hallaðist að nazistum. Hann
sagði, að stjórnehdur þessa
blaðs væru huglitlir menn, sem
hugsuðu mest um eigin hag.
Af norsku blöðunum nefndi
Britton einnig tvö: Frit Folk og
Aftenposten. Hann nefndi enga
menn við norsku blöðin, en
ráðunautur Hitlers um her-
mál.
Mussolini er nú kominn
ai'tur til Rómaborgar, og hef-
ir hann sent Hitler þakkar-
skeýti fyrir viðræðurnar.
Fréttir frá Berlín í gærkveldi
segja frá því, að viðræður þeirra
Hitlers og Muss-olinis hafi að
mestu leyti snúizt um hermálin.
Segir í fregninni, að einræðis-
herrarnir hafi glaðst yfir sigr-
um Japana í Ausur-Asíu. Þá hafi
þeir einnig fagnað því, að Rúss-
um misheppnuðust þau áform
þeirra, að reka Þjóðverja alger-
lega út úr Rússlandi.
Það fer tvennum sögum af
því, hver hinn eiginlegi tilgang-
ur hafi verið með þessum við-
ræðum. Helztu ályktanir her-
fræðinga eru þessar
1) Viðræðumar eru til að
Isagði, að þau væru hlynnt naz-
istum.
blekkja Bandamenn, það er
láta þá halda, aö von sé á
sókis við Miðjarðarhaí.
2) Hitler þurfti að hitta
Mussolini til þess að krefjasí
af honum meira liðs og jafn-
. framt útskýra fyrir honum
sóknaráform sín.
3) Hitler varð að boða
Mussólini til þessa fundar til
þess að styrkja hann í trúnni
og stappa í hann stálinu, þar
eð ástandið á Ítalíu er nú
mjög bágt.
Þetta voru helztu tilgátur, er
fram hafa komið um það, hver
hafi verið hinn raunverulegi til-
gangur með viðræðunum. Ef til
vill skýrist það, þegar sókn Hit-
Iers hefst, ef hún þá hefst nokk-
' urn tíma.
OjURLEGAR orrustur eru
nú háðar í Burma, þar sem
Japanir nálgast stöðugt Man~
dalay. Á einum stað hafa ind-
verskir Gurkhar, sem eru fræg-
ir fyrir hermennsku, gert gagn-
áhlaup og fellt 500 Japani, en
ekki misst nema 10 sjálfir. Kín-
verskar hersveitir berjast einn-
ig af miklum vaskleik.
orð. Nær dáuða en 'lífi var hann
fenginn fangelsislækninum í
hendur og átti að „reyna að
lífga hánn“, til þess að hægt
yrði að ..yeiða eitthvað upp úr
honunv'. , Sama dag komu
nokkrir ættingjar Auberts. til
fangelsisins og vildu fá að tala
við hanh. G astaporin aður svar-
aði þeifn: „Við ! viljum jafn
gjarna og þiö hakla honum lif-
apdi!“ Tjlraunir læknisins urðu
árangurslausar,; Aubert. dú. —-
Ættingjar hahs fengu ekki að
sjá líkið, en 'nokkru síðar var
þeim sendur poki með ösku í og
-100 marka ■ feikningur fyrir
brennsluna. Sagt var, að Aubert
hefði dáið úr lúngnábólgu, en
hann vaf alheill 10 dögum áður.
Norska stjórnin í London hef-
ir um nokkmt skeið unnið að
því að saína sönnunargögnum
gegn Þjóðverjum fyrir pynting-
ar og svívirðilega meðferð á
föngum. Vérða sönnunargögnin!
líklega gefin út í hvítri foók inn-
an skamms.
Sænsk blöð hafa undanfarið
birt margar lýsingar á meðferð
fanga í Noregi, ög eru þær nær
allar hafðar eftir norskum
mönnum og konum, sem komizt
hafa frá Noregi til Svíþjóðar.
Margir þessara flóttamanna
hafa verið yfirheyrðir í réttum,
svo að frásagnir þeirra eru eið-
bundnar. Hér eru nokkur dæmi:
Maður einn var handtek-
inn og settur í klefa, þar
sem f jórir Gestapomenn biðu
hans. Spurðu þeir hann að-
eins einnar spumingar, og er
hann svaraði, sögðu þeir, að
hann lygí. Byrjuðu þá tveir
Þjóðverjanna að slá hann og
sá þriðji sparkaði í læri hans.
Þá var hann laminn í andlit-
ið, svo að hann féíl á gólfið,
og héldu Þjóðverjarnir áfram
að sparka í hann. Einn þeirra
tók af honum skóna og sló
hanri í iljarnar, en annar
lamdi hann í magarin. Á með-
Annár flóttamaður segir frá
því, er maður einn var settur í
myrkraklefa Þj óöVerja eftir
langa yfirheyrzlu. Þá var hón-
um öllum lokið, og hann kvaðst
vilja játa sök þá, er á hann- var
borin. Þá var hann aftur fiuttur
til yfirheyrslú, ,en. hanáíáeýridi
þar að kasta sér út úm gluggá.
Hann .var orðinn vitskéftúr ög
hrópaði 'í sífellu: ..Kethur ékikí
pabbi braðum?" ' - .
Kona ein, sem nú er í Sví-
þjóð, segir syo. frá: „Ég neit-
aði að gefa . ;Þjó,ð\rþrjpm;,
nokkrar uppiýsingar,, en.samt.
var ég yfirheýrð í áti^.stund-.
ir samfleytt; Var , ég, ,.;allan
þann tíma látin standa ein
við vegg og mátti mig íivergi
hræra. Að því loknu var ég
flutt í myrkvastofu. Á hálfr-
ar stundar fresti komu Þjóö-
verjar í stofuna og beindu
sterku Ijósi í andlit mér.
. „Norskur“ lögregluþjómi sló-
mig í andlitið. Þá. sögðust
þeir ætla að sleppa mér
vegna sannanaskorts,; en
vildu þó láta mig gefa skrif-
Iegt vottorð um að ég væri
sek. Ég neitaði og var .flutt í
myrkrastöfuna að nýju. Um
kvöldið var ég sett í lítið,
dimmt herbergi,þar sem brátt
varð svo heitt, að ég féll í ó-
megin. Komu þá að tveir
Þjóðverjar, sem tóku mig út
á ganginn og heimtuðu að ég
afklæddi mig. Ég neitaði, en
þá réðust þeir á mig og rifu
utan af mér fotin. Þegar ég
var alls nakin orðin, lömdu
þeir mig með staf og spörk-
uðu í leggi mína.“ "
Kona þessi hefir stöðugt verið
undir læknishendi, síðan hún
kom til Svíþjóðar.
Norska stjórnin í London
hefir komizt að því, hverjir
stjórna Gestapo í Noregi og
standa því fyrir misþyrmingun-
um. Það eru Þjóðverjarnir
Fehmer, Hoeler, Bernard og
Schutton.