Alþýðublaðið - 30.06.1942, Blaðsíða 8

V
ALt»7IHJBLAÐIf>
Þriðjudagnr 30. júní 1942
DÓMARINN (eftir langa og
stranga yfirheyrslu): —
Þakka yður fyrir, frú. Eg vona,
að þér hafið ekki tekið illa upp
allar þessar spurningar.
Vitnið: Alls ekki. Eg á tvo
lcrakka heima.
*
OFT er karlmanns hugur í
konu hrjósti. j
*
MEÐAL Norðmanna gengur
svikarinn Vidkun Quisling und-
ir nafninu Vidtkendt Ussling
(Víðkunnur Vesalingur).
*
SKIPSTJÓRI á vöruflutn-
ingaskipi endaði einhverju
sinni dagsbók skipsins með
þessum orðum: „Stýrimaðurinn
drukkinn.“ Það þykknaði held-
ur í stýrimanninum, þegar hann
sá þetta, og hugðist hann að ná
sér niðri á skipstjóranum.
Næsta dag féll það í hlut
stýrimannsins að ganga frá dag-
bókinni. Hann endaði hana á
þessum orðum: „Sldpstjórinn
ódrukkinn.“
*
OFT VERÐUR sárhögg síg-
andi hefnd.
*
ÞAÐ eru ekki nema tveir
dagar, síðan þú gekkst í
bindindi, og samt ertu blind-
fullur núna!“
„Æ, já, það er ekkert, sem
við þolum, bindindismennirn-
• cc
ir.
*
EKKI ÞARF refnum ráð að
kenna, né selnum að synda.
*
BENEDIKT GRÖNDAL lýs-
ir komu sinni til Rvíkur
1874 á þennan hátt:
„Eftir þriggja daga siglingu
sáum við Krísuvíkurfjöllin, —
rauð og villt, og þótti mér þau
ekki sem vinálegust, en þá
varð ég feginn. Við komum í
myrkri á Reykjavíkurhöfn um
kl. 11 hinn 15. október, og gekk
innsiglingin tregt, þótt blæja-
logn væri, því enginn viti var
og ekkert varð greint til fjálla, 1
blá Ijós ,og flugeldar voru állt-
af sendir upp og skipið látið
fara svo ,hægt sem unnt var.
Loksins eftir langan tíma kom
Jón hafnsögumaður, en gerði
ekki vitund, heldur fór strax
niður í „salinn“, og var hon-
um gefið púns. — (Dægradvöl).
dyrrijar opnaðar og Berta kom
inn. Ungfrú Pála leit á hana
og varð þess vör þegar í stað,
að hún var með öllu áhyggju-
laus. Hún hafði sýnilega ekki
grátið, en var ákveðin á svip.
Reiðisvipurinn hvarf óðara af
andliti pngfrú Pálu, og hún
brcsti.
— En hve það var fallega.
gert af yður að líta hér inn,
ungfrú Glover, sagði Berta. —
Komið þér sælir, doktor Ram-
say. Meðal annarra orða, eft-
irleiðis verð ég víst að biðja
yður að skipta yður ekki af
þeim málum, sem mér koma
einni við. _
— Kæra vinkona, greip ung-
frú Glover fram í — það er yð-
ur fyrir beztu.
Berta snéri sér að henni og
roðnaði. — Ó, ég skil, sagði
hún — þið hafið verið að ræða
um trúlofun mína. En hve það
var fallegt af ykkur. Eðvarð
hefir beðið mig að leysa sig frá
heiti sínu.
Ramsay kinkaði kolli á-
nægður á svip.
— En ég neitaði því. \
Doktor Ramsay stökk á fæt-
ur, en ungfrú Glover fórn-
aði höndum í örvæntingu og
hrópaði: — Guð sé oss næstur!
Þetta var í eina skiptið á æv-
inni, sem það vitnaðist um
ungfrú Pálu, að hún hefði hleg-
ið af öllu hjarta. Berta ljómaði
af hamingju.
— Æt-lið þér að halda því
fram, að þér sleppið honum
ekki, þegar hann æskir þess?
— Látið þið ykkur detta í
hug. að ég ætli að lofa ykkur
að eyðileggja hamingju mína?
spurði hún með fyrirlitningu.
Ég held, að þér ættuð að blygð-
ast yðar. Veslings pilturinn
áleit, að heiður sinn krefðist
þess að hann sliti trúlofuninni.
Ég sagði honum það, sem ég
hefi sagt honum þúsund sinn-
um áður, að ég elskaði hann, og
að ég gæti ekki lifað án hans.
En hvers vegna viljið þér skilja
okkur að, doktor Ramsay?
Berta sagði síðustu orðin með.
ákefð. Hún dró andann ótt og
títt. Doktor Ramsay varð svara
fátt, og ungfrú Glover, sem
þótti þetta ókvenlega mælt, leit
niður. Ungfrú Pála horfði með
athygli á gestina.
— Látið þér yður detta í hug,
að hann elski yður í raun og
veru? sagði ungfrú Glover að
lokum. — Mér virðist svo, ef
hann hefði elskað yður, að hann
hefði ekki verið svona fús á að
slíta trúlofuninni.
Ungfrú Pála brosti. Það var
vissulega einkennilegt, að
manneskja með svo sakleysis-
legan svip skyldi gera svona
lymskulega athugasemd.
— Hann bauðst til að slíta
trúlofuninni af því hann elsk-
aði mig, sagði Berta stolt. —
Og ég elska hann miklu heitar
fyrir bragðið.
— Nú er þolinmæði mín á
þrotum, hrópaði doktorinn, sem
réð nú ekki við sig lengur. —
Hann ætlar að giftast yður
vegna peninganna.
Berta hló. Hún stóð við arin-
inn og sneri sér að speglinum.
Hún horfði á hendur sínar, sem
hvíldu á arinhillunni, litlar og
fagurlega skapaðar. Þetta voru
fegurstu hendur, skapaðar til
þess að strjúka andlitsdrætti
elskhugans, og þar eð henni var
ljóst, hve fagrar þær voru, bar
hún enga hringa. Því næst leit
hún upp og skoðaði sjálfa sig í
speglinum. Fyrst starði hún á
leiftrandi augun, sem voru eins
og skínandi gimsteinar. Hárið
var dökkt og svo þykkt og mik-
ið, að hún vissi naumast, hvem-
ig hún átti að bera það, hrokkið
og lokkandi, andlitsliturinn var
suðrænn, eins og á konum frá
Umbriu, varirnar rauðar og
skapaðar til ásta. Berta brosti
við spegilmynd sinni og sá
skína í drifhvítar tennur. Hún
sneri sér hægt við og horfði á
gestina og ungfrú Pálu.
— Álítið þið óhugsandi, að
nokkur geti elskað mig vegna
sjálfrar mín? spurði hún. —
Þér sláið mér ekki gullhamra,
herra doktor.
Ungfrú Pálu fannst Berta
djörf að hætta þannig á gagn-
rýni tveggja ógiftra kvenna, en
sagði það ekki. Því næst virti
hún hana fyrir sér og mælti: —
Þú lítur ágætlega út, kæra vina.
Doktorinn sneri sér að ung-
frú Pálu og sagði með vanþókn-
un:
— Getið þér ekkert gert til
þess að koma í veg fyrir þessa
heimsku, ungfrú Pála?
«mm NÝJA BSÓ n H GAMLA BfÚ Wm
| Kvikmpdastjarn-1 Oeðbilaði lætcnirinn
1 a tiokkurinn. j , (The Mad Doctor)
Ameríksk sakamálamynd.
(Fools for Scandal) Basil Rathbone
i Ellen Drew
1 Amerxksk gamanmynd, É leikin af: John Howard
| CAROLE LOMBARD Sýnd kl. 7 og 9.
FERNAND GRAVET Börn fá ekki aðgang.
1 ALLEN JENKINS og RALPH BELLAMY Framhaldssýning kl. 3V2-6V2 TVÍFARI
I Les hite and his Orchesta. LÁVARÐARINS með
jj Sýnd kl. 5, 7 og 9. LEON ERROLL
Síðasta sinn. og LUPE VALEZ
í *‘mim
— Kæri doktor Ramsay,
sagði hún. Mér hefir veitzt
nr-'fjilega erfitt að koma sjálfri
mér fyrir í lífinu, þó að ég fari
nu ekiri að skipta mér af því,
hvernig aðrir vilja haga sínu
lífi.
VI.
Berta gaf sig nú alveg ást
sinni á vald. Hin ákafa lund
hennar leyfði henni aldrei að
gera neitt með hálfum huga, og
hún hirti ekkert um að leyna
tilfinningum sínum lengur. Ást-
in var eins og hýldjúp, sem hún
steypti sér í, án þess að hirða
um, hvort hún drukknaði eða
kæmist af.
— Ég er svo mikið bam,
sagði hún við Craddock. — Ég
get ekki hugsað mér, að nokkur
maður hafi nokkru sinni elskað
fyrr. Mér finnst lífið vera nú
að byrja.
Hún mátti aldrei af honum
sjá. Á morgnana beið hún eftir
því með eftirvæntingu, að hann
kæmi til morgunverðar, svo að
hún gæti gengið með honum
aftur til búgarðs hans. Allur
'tíasi/rux/rvMoc,
VEHÐLMJfilAKISA
dauðans ofboði og skellti í lás
á eftir sér. Snotra var nú aftur
ein. Hún reikaði fram og aftur
um herbergið, og að lokum
dvínaði dagsbirtan og myrkrið
skall á.
Allt var hljótt. En allt í einu
rauf lágt þrusk þögnina. —
Sn@tra sperrti eyrum og hlust-
aði. Hún var ekki viss um,
hvað þetta væri, en helzt hélt
hún, að þetta væri mús.
En mús var það ekki. Það
var sótflyksa, sem var að detta
niður reykháfinn. Snotra lædd-
ist yfir að arninum og hlustaði.
Önnur sótflyksa féll niður. —
Snotra skreið inn í arininn og
horfði upp eftir reykháfnum.
Hún sá upp í heiðan himininn,
alstirndan.
> i
Já, þarna var leið til undan-
komu. Það var ekkert annað en
að klifra upp reykháfinn og
komast upp á þakið!
Snotra fór að klifra upp sót-
ugan reykháfinn. Klærnar vom
langar og hvassar, og hún beitti
þeim ekki slælega. Tvisvar
missti hún klófestuna, en náði
brátt taki aftur og klifraði ó-
trauð áfram.
Og ekki leið á löngu, áður en
hún var komin upp um reyk-
háfinn. Hún var komin upp á
þakið! Snotra var alvön hús-
þökum. Hún hafði oft gengið
um á þakinu heima og spókað
sig í sólskininu. Hún fann ekki
til hræðslu.
Skyndilega heyrði hún háv-
aða upp um reykháfinn. Hún
teygði hausinn niður í r.eykhaf-
inn og lagði við hlustimar. —
Það voru húsbændurnir, sem
voru komnir inn í herbergið
niðri. Þetta var þeim mátulegt!
Þau höfðu komið til að gá að
kisu, en þá var hún öll á bak og
burt. Og þau höfðu ekki nokk-
urn grun um, hvaða leið hún
hafði farið — þangað til þau
komu auga á sótið á arninum.
Þá áttuðu þau sig.
RI1D&SI8A
W.de World
Fciturti
' WHEN X 6ET T0 BARWNCA I'LL 1
REPOPT THAT OLD 6SEZER! /MAYBE
THE AUTHORHIES CAN SUPPLV THE
—t msm linjk/ j—
'IT'S TU5TA SHEET 0FMU9C..
THERE'S NOT A LINE OF WPITING
------rOM rr/ v-----~l.—■
1 S0N6 OF SONSS:., mAT ?0SSIBLE
OONNECTlON CAN THERE 0£ BETWEEN
A LCVE 50NG AND A BATTEREP yg
-----T ALTIMETEK ? %mr>\ [■■■' r-'

^ I'M AFRAID IT'S TOO PEEP FOfJ
ME! T00 M4NV PIECE9 OF THIS
----^PU2ZLE MISSINO. . . '
Tóní: Það er aðelns nótna-
blað og ekki orð skrifað á það!
Tóní: „Song of song?“ Hvaða
samband getur verið milli ást*
arsöngs og hæðarmælis?
Tóní: Ég held að þetta sé of
mikið fyrir minn haus! Þetta
gerir mig alveg ruglaða.
Tóní: Þegar ég kem aftur til
Baranka get ég sagt frá þessum
karlfauski. Ef til vill geta yf-
irvöldin ráðið gátuna.