Alþýðublaðið - 05.07.1942, Blaðsíða 8

Sunnudagur 5. júlí 1942.
V
GAMALL bóndi sendi ein-
hverju sinni son sinn með
fimm krónu seðil í næsta kaup
stað eftir tóbakspundi. En það
varð bið á því, að drengurinn
kæmi aftur. Árin liðu hvert af
öðru, og aldrei spurðist til
drengsins.
Einn góðan veðurdag ók svo
spánnýr og fallegur bíll í hlaðið
á bæ gamla mannsins, og prúð-
búinn ungur maður steig út úr
bílnum.
„Jæja, pábbi,“ sagði ungi
maðurinn glaðlega. „Ég fór til
Ameríku, ég hef unnið af miklu
kappi, og nú er ég orðin flug-
ríkur maður“.
„Já, ekki efast ég nú svo sem
um það“, sagði gamli maður-
inn stuttur í spuna „en hvar
er tóbakið mitt?“
Sonurinn dró tóbaksbita upp
úr vasa sínum. „Hérna er það,
pabbi minn“, sagði hann „en
nú hefir tóbakið stígið. Þú
skuldar mér 10 krónur“.
*
GAMALL Þjóðverji og kona
hans rifust oft og tíðum.
Eitt sinn, er þau höfðu deilt fast
og lengi, andvarpaði kerling
mæðulega og sagði:
„Æ, það vildi ég, að ég væri
komin til himnaríkis.“
„Og ég vildi, að ég sæti á
bjórstofunni.“
„Þetta er þér líkt,“ sagði kerl-
ing, „að kjósa bezta staðinn
handa sjálfum þér.“
*
TEMPLARAR nokkrir
heimsóttu einu sinni tí-
ræðan öldung, sem aldrei hafði
bragðar áfengi og báðu hann
að votta það skriflega.
Templararnir hjálpuðu honum
til að setjast upp í rúminu og
stýrðu skjálfandi hendi hans,
svo að hann gæti skrifað undir
yfirlýsinguna.
Meðan á athöfninni stóð
heyrðu þeir hávaða og læti mik
il úr næsta herbergi. Stólar og
borð ultu um koll, og allt lék
á reiðiskjálfi.
„Guð niinn góður, hvað geng
ur eiginlega á?“ spurði einn
templaranna.
„Ó“, sagði gamli maðurinn,
um leið og hann lagðist út af,
örmagna eftir áreynsluna „það
er hann pabbi. Hann er drukk-
inn, rétt einu sinni enn þá,
gamli maðurinn.“
Ay>70U8lAÐIÐ
Berta vildi ekki sjá neinn um
þessar mundir og sízt af öllu
frænku sína og svar ungfrú
Pálu sýndi, að hún hafði á réttu
að standa. Það hljóðaði svo:
„Kæra Berta!
Ég er manni þínum mjög
þakklát fyrir þá kurteisi að
bjóða mér að dvelja eftirleiðis
á Court Leys, en ég vona, að þú
gerir þér hærri hugmnydir um
mig en svo, að þú álítir að ég
taki boðinu. Nýgift hjón eru oft
dálítið hlægileg. En þar eð ég
get neitað mér um að hafa gam-
an af ykkur ætla ég að fara til
Ítalíu. Meðal annarra orða. Ég
vona að þú farir ekki að sýna
manni þínum bréf þín, sízt af
öllu bréfin frá mér.
Ég læt þig ekki vita heimilis-
fang mitt, svo að þú þurfir ekki
að hafa samvizkubit af því að
svara ekki þessu bréfi.
Þín vinsamlega frænka
Pála.“
Berta fylgdi 'bréfinu til Eð-
varðs.
— Hvað á hún við? spurði
hann,. þegar hann hafði lesið
bréfið.
Berta yppti öxlum og svaraði:
— Hún heldur, að allir séu
heimskingjar, nema hún sjálf.
Veslings gamla konan. Hún hef-
ir aldrei verið ástfangin. En við
munum aldrei dylja hvort ann-
að neins, er það, Eddi? Þú ætl-
ar aldrei að leyna mig neinu?
— Þetta er kyndugt bréf,
svaraði hann og las það aftur.
— En nú erum við laus við
hana. Húsið er tilbúið. Eigum
við að fara strax heim?
— Við höfum ekki verið hér
hálfan mánuð enn þá, sagði
hann.
— Hverju skiptir það? Okk-
ur leiðist báðum í London. Við
skulum fara heim og búa okkur
undir hið nýja líf, sem við eig-
um að eyða saman unz yfir lýk-
ur. Hveitibrauðsdagar eru
heimskulegir.
— Jæja, þá er mér sama. En
hugsaðu þér, ef við hefðum far-
ið í sex vikna ferðalag til Ítalíu!
— Ó, ég vissi ekki þá, hvern-
ig hveitibrauðsdagarnir væru.
Ég hélt, að þeir væru allt öðru-
vísi. • ■
— Þarna sérðu, að ég hafði'á
réttu að standa!
— Auðvitað hafðirðu á réttu
að standa, sagði hún og vafði
handleggjunum um háls hon-
um. — Þú hefir alltaf á réttu
að standa, ástin mín.
VIII.
Kentströndin milli Leanham
og Blackstable er grá og hrjóstr
ug. Um langa veturmánuðina
næðir svalur vindurinn utan
af Norðursjónum yfir klettótta
ströndina, og upp af dökkum
bylgjum hafsins stígur þokan
án afláts og veltir sér inn yfir (
ströndina. Berta stóð á þjóð-
veginum, sem lá fram hjá Court
Leys og ofan af hæðinni horfði j
hún yfir landið, sem var eign
hennar. Skammt frá henni stóðu
tveir hrörlegir kofar, sem storm
ar og regn undangengina ára-
tuga höfðu lúð., Þeir stóðu með
al ávaxtatrjáa skammt frá veg-
inum og voru eins og hluti af
landslaginu. Allt um kring voru
akrar, stór svæði af plægðum
runnum og engiflæmi. Trén
voru fá og á stangli og sveigð- í
ust fyrir vindinum. Að baki var ;
Blackstable, fáein grá hús og ,
röð af nýjum sveitahöllum,
sem byggðar höfðu verið handa j
auðugum Lundúnabúum, til j
þess að dvelja þar á sumrin. j
Þetta var sveitaþorp og á höfn-
inni voru árabátar.
Berta horfið yfir landsvæð-
ið( sem var eign hennar, og hjá
henni vaknaði tilfinning, sem
hún hafði aldrei orðið vör við
fyrr. Regnþrungin ský hengu
yfir höfði hennar og henni
fannst hún vera lokuð úti frá
öllum umheiminum, eins og
hún væri stödd á eyðiey. En )
þetta var fæðingarstaður henn- i
ar og upp úr þessari mold var j
hún og ætt hennar runnin, All-
ir forfeður hennar höfðu átt
sinn ævidag og horfið svo aftur
til moldarinnar, sem þeir voru
komnir af. Hún hafði dregið
sig út úr skarkala heimsins, til
þess að lifa óbreyttu sveitalífi
á óðali feðra sinna, eins og for-
feður hennar höfðu gert, til
þess að rækta landið, plægja
það; sá og uppskera. Leysættin
var nú komin undir græna torfu,
og börnin hennar myndu bera
annað nafn. Öllu þessu hvísl-
a NÝJA Bfó m
Gættu þín
fagra mæt
(Nice Girl)
Ameríkskar söngvamyndir
frá Universal Picture.
Aalhlutverkið leikur og syng
ur hin góðkunna söngva-
mær
DEANNA DURBIN
Aðrirleikarar eru:
Franchot Tone
Walter Brennan
Robert Stack
o. fl.
Sýning í dag sunnudag kl.
3, 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÚ
fLeyndardómar
hallarinnai
(You’ll Find Out).
PETER LORRE
BORIS KARLOFF
BELA LUGOSI
KAY KYSER
og hljómsveit hans.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
aði grá þokan og brún heiðin
að henni. Það var eins og ættin
hefði verið orðin of þreytt og
æskilegt hefði verið að veita til
hennar nýju blóði. Hún þarfnað
ist frískleika æskunnar til þess
að koma líf í þessa hnignandi
ætt. Bertu sjálfri fannst hún of
veik til þess að geta staðið ein,
og þess vegna hafði hún vahð
ungan, hraustan, viljasterkan
og duglegan mann, til þess að
styðja hana í lífsbaráttunni.
Nú var regnhlíf veifað í átt-
ina til frú Craddock frá lægð-
inni neðan við hólinn Hún
brosti þegar hún þekkti á göngu
laginu, að þetta var ungrfú
Glover. Hún var ákveðin á svip
og rjóð í kinnum.
— Ég kom til að heimsækja
yður, sagði hún. — Ég fréttir
að þér væruð komin.
— Það eru þegar orðnir fá-
einir dagar síðan við komum.
Ungfrú Glover hristi hönd
Bertu hjartanlega og þær gengu
saman heimleiðis í áttina til
hússins, eftir göngunum með
blaðlausu trjánum til beggja
handa.
— Jæja, segið mér nú eitt-
VERÐL4DMKISA
í borginni, þar sem kattasýn-
ingin átti að verða. Beta hafði
skírteini fyrir sig og Snotru og
fann bekkinn, sem Snotra átti
að sitja á. Það var afskaplega
gaman að sjá alla hina kettina.
Snotra hringaði sig niður og
fór að sofa, því að þreytan var
ekki enn þá horfin úr henni.
Svo leið að því að dómararn-
ir færu að skoða alla kettina.
Snotra vaknaði. Dómarinn kom
til þess að líta á liana. Þeir
struku hana alla. Þeir skoðuð
mjallhvítar tennur hennar. Þeir
þreifuðu vandlega á höfðinu á
á henni, skoðuð klærnar og dáð
ust að fallegu augunum hennar.
Svo sneru þeir sér að næsta
ketti.
Hjartað í Betu fór að slá hrað
að. Skyldu þeir veita Snotru
verðlaunin? Ef til vill var hún
of þreytt til þess að geta unnið
verðlaunin .
En einhvern veginn fannst þó
Betu hún vera bara spræk, ent
dómararnir sá kannske betur en>
hún. Ó, hvað hún hafði mikinnu
hjartslátt!
Ekki leið á löngu, þar til dóm
ararnir komu aftur^ og þá voru
þeir með alla vega lita miða
með sér. Á bláða miðanum
stóð: Fyrstu verðlaun, á græna
miðanum stóð: Önnur verð-
laun og á gula miðanum stóð;
Þriðju verðlaun.
En látið ykkur nú ekki verða
bilt við! Snotra fékk bláa mið-
ann — fyrstu verðlaun! Mið-
inn var nældur í hálsborðann
á Snotru, og þá hýrnaði nú heldi
ur en ekki yfir Betu. Hún varð-
blóðrauð 1 framan, og hún faðm
aði Snotru að sér af gleði.
En sagan er ekki öll. Svo
voru veitt sérstök verðlaun fyr-
ir bezt hirta köttinn — og
/OKAV, BUD/ I HAVEN’T SEEN Ij
ANVTHING 50 FAR THAT LOOKED
. LIKE A WRECKED PL-----Jö
'OR HAVE
l I ? y
'PLEA5E KEEP ON LOOKOOT POR WRECKASE
OF PLANg WH/CH 03ASHED INTH/ð AREA
.THI5 MORNING. |F5EEN,REF0RTT0....'>
f HE DROPPED S0METHIIN6. . .
/F IT'S ANOTHER CRYPTOORAM
teri T’LL EXPLOOEJ \--------'

MYND4S481
Tóní: Hann kastaði ein-
hverju! Ef það er um eitt dul-
arfullt merki, er mér allri lok-
ið!
Tóní: (les): „Gjörið svo vel
að hafa gætur á flaki af flug-
vél, sem hrapaði hér um slóðir
í morgun. Gefið skýrslu“.
Tóní: Ágætt, frændi! Ég hef
enn ekkert séð, sem gæti ver-
ið úr flugvélaflaki . ...
Tóní: Eða hef ég séð eitt-
hvað?!!