Alþýðublaðið - 21.08.1942, Blaðsíða 8

ALÞÝÐUBLAÐIB
zr

Pöstudagur 21. ágúst 1942».
JARNARBIÓ9
Lady Hamilton
Aðalhlutverk:
Vivien Leigli
Laurence Oliver
kl. 9.
kl. 5 og 7.
FLÓTTI EIGINMANNSINS
Aðalíhlutverk:
Ingrid Bergman og
Leslie Howard.
Síðasta sinn.
Sala aðgöngumiða íhefst
kl. 11 f. h.
Ekki hægt að panta í síma.
U FTIR því sem Jón Espólín
-*-4 hermir, hefir andlegt
heilsufar manna hér á landi ver
ið heldur bágborið á því herrans
ári 1776:
„Sturlan gekk yfir og rænu-
leysi svo mikið, að marga varð
að taka til vöktunar, svo lærða
sem leika. Var þar á meðal Sig-
urður Jónsson í Holti undir
Eyjafjöllum, gamall og sjón-
laus, og Jón prestur Stefánsson
í Vallanesi. Einn maður hengdi
sig í Skíðadal á hríslu, Sigurður
Jónsson ráðvandur maður. Ann
ar í Svarfaðardal var settur í
stokk og dó svo. Það þótti tíð-
indi, að hjón deildu vestur í
Hnífsdal, og er maðurinn gekk
út úr baðstofu frá rimmunni,
mælti konan: ,,Far þú til hel-
vítis!“ í því hneig maðurinn
dauður niður í göngunum, en
konan fékk af því harm mikinn
og deyði, þegar líkið var kistu-
lagt“.
IÞÝZKALANDI gengur þessi
saga manna á milli, að því er
blöð í Svíþjóð herma:
„Bretar ætluðu að ráðast
inn í Noreg, en foringinn
varð fyrri til. Bretar ætl-
uðu að ráðast inn í Grikkland,
en foringinn varð fyrri til. Bret
ar ætluðu að svelta þýzku þjóð-
ina í hel — og enn ætlar foring-
inn að verða fyrri til“.

og skyldurækinn og gerði allt,
sem honum bar að gera, með
mestu prýði, eins og sönnum
sannkristnum manni sómdi. En
þó að framkoma hans vekti
traust og ánægju nágranna
hans, leiddist konu hans þessi
óskeikulleiki hans. Eldur brann
úr augum hennar, þegar hann
stóð framan við hana brosandi,
hárviss um, að hann hefði rétt
fyrir sér, en hún rangt. Og það
versta var, að þegar af henni
rann móðurinn, varð hún að
viðurkenna, að hann hafði haft
rétt fyrir sér. Ósanngirni henn-
ar sjálfrar hrelldi hana þá og
ihenni Ifannst öll ógæfan vera
hennar sök. Það fór alltaf svo,
eftir að þeim hafði lent saman
og Eðvarð borið sigur úr být-
um, eins og vant var, að Berta
fékk iðrunarköst og ásakaði
sjálfa sig þunglega. Hún spurði
sjálfa sig að því, hvernig maður
hennar ætti að geta elskað
hana, og hún varpaði sér í fang
hans við fyrsta tækifæri og
baðst innilega fyrirgefningar.
Eftir að hún hafði auðmýkt sig
þannig fyrir honum og lítillækk
að, var hún hamingjusöm í
heila viku kannske og gerði
ekki ráð fyrir að nokkur hlutur
gæti raskað ánægju þeirra. Þá
varð Eðvarð aftur hinn full-
komni maður, orð hans voru lög
og framkoma hans óaðfinnan-
leg. Berta dáði hann í auðmýkt.
Hún var fljót að gleyma kuld-
anum, sem henni fannst hann
sýna sér. Ást hennar var eins og
flóðaldan, sem umlykur kaldan
klett, þótt hún freyði um hann
og æði er hann jafn óumbreyt-
anlegur eftir sem áður.
Það var mesta yndi Bertu að
kyssa mann sinn áður en þau
fóru að sofa á kvöldin og það
særði hana ósegjanlega hve
hversdagslega hann tók þessum
atlotum hennar. Hún varð alltaf
að eiga upptökin, og þegar hún
reyndi hann með því að sleppa
kossinum, fór hann umsvifa-
laust að sofa án þess að kyssa
hana. Þá fannst henni hann
hljóta að fyrirlíta sig óskap-
lega.
— Ó, ég get orðið vitlaus út
af því að ég skuli sóa ást minni
á þig, hrópaði hún, — þú ert
mér allt, en ég er eins og hver
önnur tilviljun fyrir þig. Ef ég
hefði ekki orðið á vegi þínum
hefðir þú bara kvænzt einhverri
annarri.
— Það mundir þú líka hafa
gert, sagði hann hlæjandi.
— Eg? Aldrei! Eg mundi
aldrei hafa gifzt ef ég hafði ekki
kynnzt þér. Ást mín er ekki
eins og hvert annað leikfang,
sem allir geta tekið upp af götu
sinni. Hjarta mitt er óskipt, og
mér væri ómögulegt að elska
annan en þig. Og ég skammast
mín, þegar ég hugsa um það,
að ég er rétt eins og hver annar
kvenmaður í þínum augum.
— Þú ferð með óttalegan
þvætting stundum, góða.
— Já, þarna er álit þitt á mér.
Þér finnst ég bara vera stelpu-
fífl. Eg er eins og húsdýr,
kannske heldur skárri félagi en
hundræfill, en hvergi nærri eins
nytsöm og kýr.
— Eg veit svei mér ekki hvað
þú vilt láta mig gera umfram
það, sem ég geri. Ekki geturðu
ætlazt til, að ég sé að kyssa og
kjassa allan daginn, Hveiti-
brauðsdagarnir eru til þeirra
hluta, en sá maður, sem er alla
ævi í hveitibrauðsdögum, er reg
infífl.
— Já, samkvæmt þínum skiln
ingi á ást. Þú hugsar ekki um þá
hluti allan daginn, dettur ekki
annað í hug en fjármennska og
grenjalegur, svo skýtur henni
kannske upp í huga þínum eft-
ir kvöldmat, einkum ef þú hefir
fengið gott að borða. Hún er ó-
aðskiljanleg frá hversdagsleg-
ustu tilfinningum. Mér er ástin
fyrir öllu, innihaldið í lífinu.
Án ástarinnar væri ég ekki til.
— Já, þér þykir sjálfsagt
vænt um mig. En sú ást lýsir
sér á furðulegan hátt. En hvað
mér viðkemur þá ættir þú að
segja mér hvers þú æskir af
mér og ég mun reyna að upp-
fylla óskir þínar.
— Ó, hvernig ætti ég að geta
sagt þér það æpti hún óþolin-
NÝJA BtO B
Undraverður
lögreglumaður
(The Amazing Mr. Williams)
Gamansöm leynilögreglu-
mynd.
Aðalhlutverk leika: 1
MELWYN DOUGLAS ogj
JOAN BLONDELL
Aukamynd:
ÍSLANDS-KVIKMYND
Váttúrufegurð — atvinnulíf
(Sýnd að tilhlutun Ferða-
félags íslands.)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
móð. Eg geri allt, sem í mínu
valdi stendur til að fá þig til að
elska mig, en það er árangurs-
laust. Hvernig er hægt að gera
þig að heitum elskhuga þegar
þú ert kaldur sem steinn? Eg
vil að þú elskir mig eins og ég
elska þig.
— Jæja, ef ég á að segja eins
og mér býr í brjósti, þá held ég,
að það sé mesta guðs mildi, að
ég er ekki eins ofsafenginn og
IGAMLA BfÖ
Það skeði
aftnr.
(Remember?)
ItOBERT TAYLÍMt
GREER GARSON
LEW AYRES
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl. 3Vz
tU 6V2. •
Hinir seku afhjúpaðir
(Numbered Woman)
Sally Blane og
Lloyd Hughes.
Börn fá ekki aðgang.
I
þú ert, því að þá mundu hús-
gögnin fljótt láta á sjá.
— Mér væri sama, þótt þú.
værir ofsafenginn, ef þú bara
elskaðir mig, sagði Berta og
tók svar hans háalvarlega. —
Mér væri sama þótt þú berðir
mig og meiddir mig, ef það
væri bara af því að þú elskaðir
mig.
— Eg held, að ein vika mundi
nægja til að lækna þig af slíkri
HJALTI HJALPFÚSI
Hann hlustaði samt alltaf eftir
því, hvort ekkert heyrðist í
vagni kóngsins, því að þá ætl-
aði hann 'sér að skreppa út og
sjá hið blíða auglit hans hátign-
ar.
Um fjögurleytið heyrði hann
hófadyn ekki langt í burtu.
Brokk, brokk, brokk! Hjalti
gekk út að glugganum og horfði
út. Hann sá hvar Benni stóð
bísperrtur úti fyrir húsi sínu
og hafði opnað dyrnar upp á
gátt. Það glitraði á silfur- og
gullsauminn á fötum hans, og
sjálfur var hann allur eitt sól-
skinsbros.
Þetta var vagn konungsins.
Átta hvítum hestum var beitt
fyrir hann, og voru þeir allir
með svarta stjörnu í enninu.
Brokk, brokk, brokk! Ökumað-
urinn hægði á gæðingunum, og
gullni vagninn nam staðar við
hliðið hjá Hjalta! Hjá Hjalta„
takið eftir, ekki hjá Benna!
Benni lét eins og óður maður,
benti og kallaði án afláts til
ökumannsins að koma að hlið-
inu hjá sér, en allt kom fyrir
ekki.
En nú sáu Hjalti og Bennl
undarlega sjón: Út úr vagní
konungs gægðust öll börn Bý~
flugna-Gunnu. Já, það var ekki
um að villast. Það voru þau og:
engin önnur! Og jafnskjótt sem
vagninn hafði staðnæmzt til
fulls, opnuðust dyrnar og öll
börnin þustu út úr honum. Þau
héldu dyrunum opnum fyrir
konunginn, og hann gekk virðu-
lega upp götuna í gegnum garð-
inn heim til Hjalta og barði þar
að dyrum.
Hjalti varð sem steini lostinn
af undrun og gat hvorki hreyft
0r»
i/J

'9.
HTNDASA6A
Tóni: 30 mílur til Arias. Við
komum brúðum aftur til menn-
ingarinnar.
Lillí: Það er ekki of fljótt fyr-
ir mig.
Örn: Eg vildi, að ég kæmist
fljótt til Bandaríkjanna.
Nokkru seinna . . .
Örn: Eg vildi, að ég væri í
þessari flugvél.
Tóní: Hún flýgur nokkuð
lágt.
Örn: Hann er að renna sér til
þess að lenda. Það hlýtur að
vera flugvöllur einhvers staðar
hér í nágrenninu.
Skammt frá eru aðrir menn,
rækilega faldir í skógarþykkn-
inu, að horfa á flugvélina, sem
rennir sér niður til þess að
lenda.