Alþýðublaðið - 24.09.1942, Blaðsíða 8

AUÞYPUBLAOIÐ
Fimmtudagur 24. sept, 194Í.
TJ ARNARQtÓ B
Bebekka
eftix hiixni írægu skádsögu
Daphne du Maurier.
Aðalhlutverk:
Joan Fontaine.
Laurence Olivier.
Sýning kl. 4, 6,30 og 9.
MARK TWAIN sagði einu
sinni eftirfarandi sögu:
„Fyrir hér um hil 30 árum,
þegar ég var að læra prentiðn
með þremur drengjum öðrum,
hættist okkur í hópinn strákur
ofan úr sveit. Hann var afar
langur og leiðinlegur, augun
stóðu dottandi í hausnum á hon-
um eins og þorski, og ekki hefði
hann getað brosað, þó hann
hefði fengið 5 dollara fyrir það.
Okkur þótti hann naut-
heimskur og varð undir eins svo
uppsigað við hann, að við vild-
um gera honum einhverja skrá-
veifu.
Við fórum til lyfsalans og
fengum léða hjá honum beina-
grind af manni, en þó með þeim
skilyrðum, að við yrðum að
greiða honum 50 dollara, e.f
hún skemmdist eða færi for-
görðum. Fórum við svo með
beinagrindina heim í kofann til
hans um kvöldið, lögðum hana
í rúmið hans og breiddum
kirfilega ofan á hana. Og svo
héldum við burt.
Þegar æðilangur tími var
liðinn, fórum við að iðrast ó-
dæðis okkar. í angiSt okkar fór
um við heim til hans, ef hann
kynni að vera orðinn óður af
hræðslu. Okkur brá heldur í
brún, þegar við komum að kof-
anum. Ljós brann í glugganum,
og sjálfur sat hann á stól innan
um stórar hrúgur af sæta-
brauði, rúsínum, gráfíkjum,
hrjóstsykri og álls konar sæt-
indum og var með mesta á-
að fara með þér, sagði Berta.
— Fólk heldur að þú sért son-
ur minn. Drottinn minn. Hverj
um myndi detta í hug, að hún
væri fertug?
Hann horfði á fallega kvöld-
kjólinn hennar. Eins og allar
fallegar konur, gætti hún þess
vel að kiæða sig smekklega. —
Drottinn minn dýri! Þú ert
töfrandi!
— Kæra barn! Ég gæti vel
verið móðir þín.
Þau óku af stað í áttina til
veitingahúss, sem Gerald hafði
af bamaskap sínum valið
vegna þess, að hann var dýrast-
ur í allri Lundúnaborg. Berta
varð hrifin af því að sjá þarna
konur með demanta og þjóna,
sem þutu fram og aftur til þess
að geðjast viðskiptavinunum.
Og þegar þau komu til söng-
leikahallarinnar komst hún að
raun um, að hann hafði keypt
stúku handa þeim.
— Dæmalaus bjáni geturðu
verið, sagði hún. -t— Þú hlýtur
að vera orðinn alveg peninga-
laus.
— Ég fékk fimmhundruð
pund, sagði hann hlæjandi. —
Ég má til með að fá að eyða
einhverju af því.
—En hvers vegna í dauðan-
um fórstu að kaupa stúku?
— Eg mundi, að þér var illa
við að sitja annars staðar í
leikhúsinu.
— En þú lofaðir að kaupa ó-
dýrari sæti.
— Og ég vildi vera einn með
þér.
Hann var smjaðrari að eðlis-
fari, og fáar konur gátu stað-
izt ástleitnina í augum hans og
nægjusvip að bryðja hunangs-
köku úr hnefa.
Bannsettur strákurinn hafði
ekki látið sér bilt við verða, en
orðið feginn og selt beinagrind-
ina fyrir 10 dollara og keypt
sér þessi ógrynni af sætindum.
Með tárin í augunum urðum
við að segja lyfsalanum upp
alla söguna. Kófsveittir urðum
við svo lengi að þræla yfir
venjulegan vinnutíma, svo að
við gætum staðið í sTúlum við
lyfsalann.“
heillandi bros hans.
— Honum hlýtur að þykja
vænt um mig, hugsaði Berta
þegar þau óku heimleiðis, og
hún smeygði hendinni undir
handlegg hans í þakklætis-
skyni.
— Það er fallegt af þér að
vera svona góður við mig. Eg
hefi líka alltaf haldið að þú
værir bezti strákur.
— Eg vil gera meira en
þetta fyrir þig.
Hann mundi hafa viljað gefa
afganginn af fimm hundruð
pundunum sínum fyrir einn
koss. Hún vissi það og féll það
vel, en hún gaf honum ekkert
undir fótinn. Þau skildust við
dyrnar með hæversklegu
handtaki.
— Það var fallegt af þér að
koma.
Hann var mjög þakklátur
henni. Hún hafði dálítið sam-
vizkubit af því hve hann hafði
eytt miklum peningum, en
henni þótti vænna um hann
fyrir það.
*
Mánuður Geralds var nærri
því á enda og Berta furðaði sig
á hve hún hugsaði mikið um
hann. Hún hafði ekki gert sér
það ljóst, að hann var henni
svo kær, að hún gat ekki hugs-
að sér að missa hann.
— Eg vildi óska, að hann færi
ekki, sagði hún, og bætti svo
fljótlega við: — En auðvitað er
það langbezt að hann fari.
í sömu svifum kom piltur-
inn.
— Eftir viku verður þú á
sjónum, Gerald, sagði hún. —-
Þá muntu iðrast eftir öll
glappaskotin.
— Nei, svaraði hann, hann
sat í þeim stellingum, sem hon-
um þótti eftirsóknarverðastar,
við fætur hennar.
— Ekki það?
— Eg mun ekki iðrast, svar-
aði hann og brosti. — Og ég
fer ekki.
— Hvað áttu við?
— Eg hef skipt um skoðun.
Maðurinn, sem ég á að dvelj-
ast hjá, sagði, að ég þyrfti ekki
að byrja fyrri en um næstu
NÝJA BtO
Friðarvinur
á flótta.
(Everything Happens at
Night)
Aðalhlutverkið leikur
skautadrottningin
Sonja Henie, ásamt
Ray Milland. og-
/ Robert Cttmmings.
• ; /
Sýnd kl. 5, I og 9.
■ GAMLA Bið m
Ævintýri i
kvennssböia.
(The Story of Forty iittle
Mothers)
Eddie Cantor
Judith Anderson
Sýnd kl. 9 í síðasta súm.
Engin sýning kl. 7.
I
Framhaldssýning
kl. 3Vz—€íé.
DUliARFULLA.
SKIPATJÓNID.
Nick C arterleyn ilögregkt-
mynd.
Bönnuð börnum innan
12 ára.
mgnaðamót. Og ég fer ekki
fyrr.
— En hvers vegna? Þetta var
heimskuleg spurning, því að
hún vissi, hvernig á því stóð.
— Eg hefi ástæðu til að bíða.
Berta horfði á hann og sá, að
augu hans leiftruðu. Hann
starði á hana, en hún varð al-
varleg.
— Ertu nokkuð reið? spurði
hann, og málrómurinn var
breyttur. Eg hélt, að þú myndir
ekki reiðast. Eg vil ekki fara
strax.
Hann horfði á hana alvarleg-
ur í bragði og tár voru í aug-
um hans. Berta var snortin.
— Mér þykir vænt um, að
þú skulir ekki fara strax, sagði
hún. — Eg vil ekki, að þú far-
ir strax. Við höfum verið svo
góðir vinir.
Hún strauk hendinni um hór

//
'tfa/z&ioc/pvna,
HÆGINDIÐ GÓÐA
rotaðux selur. Nú er um að gera
fyrir okkur að koma henni heim
án þess að hún vakni. Þá þarf
hún aldrei að fá að vita, að hún
hafi farið út í eyðiey úti í regin-
hafi.
í sama bili bar álfinn að. —
Hann, varð steini lostinn, þeg-
ar hann sá fóstruna sofandi á
hægindinu.
„Vektu hana ekki!“ hvíslaði
Dóri. „Við ætlum að óska þess,
að hún fari aftur heim í barna-
herbergið!“
Álfurinn kinkaði kolli. Hann
hallaðist upp að tré og beið á-
tekta.
„Eg óska þess, að fóstran
fljúgi aftur sofandi héim í
barnaherbergið!“ sagði Dóri. í
sama vetfangi sveif hægindið í
loft upp með fóstrunni á og í
áttina til lands með ofsahraða.
Að lokum var hún eins og agn-
arlítill depill á himninum.
„Eg vona, að hún detti ekki
af hægindinu,“ sagði Ella
kvíðafull.
„Það er engin hætta á því,“
sagði álfurinn. „Hún kemst
heim heilu og höldnu. Flýtið
ykkur nú á bak asnanum fljúg-
andi, því að annars verðið þið
ekki komin heim fyrr en löngu
á eftir fóstru ykkar.“
Svo stigu þau öll á bak asn-
anum og þeystu burt í skyndL
Ekki leið á löngu, áður en
þau voru komin aftur á mark-
áðstorgið. Þar stigu þau af
baki, klöppuðu asnanum, og
þökkuðu litla, gula álfinum
fyrir þetta ágæta ferðalag.
„Eg held við ættum að halda
rakleitt heim,“ sagði Ella. „Ef
fóstran ’ vaknar, áður en við
komum, erum við í slæmri
klípu.“
Þau hlupu heim eins og fæt-
ur toguðu. Þeim varð það mik-
ið gleðiefni, að fóstran lá sof-
andi á hægindinu, þegar þau
komu inn í barnaherbergið. —
MYNDA-
SAGA.
Öi*n: Þá erum við alveg komn
ir úr skotfæri.
Raj: Já, en við höfum misst
eina af flugstöðvum okkar . . .
Stormy: Til þess eru reynslu-
flug að finna hvar bezt áætlan-
ir bregðast.
Raj: Við verðum að finna
aðra flugstöð . . .
Örn: Hugsaðu ekki um aðra
flugstöð að sinni. Það sem mér
þætti gaman að vita, er .
Örn: . . . hvað við getum gert
til þess að fylla benzíngeym-
ana, úr því að svona er komið.