Alþýðublaðið - 28.10.1942, Blaðsíða 6

»

Kauptaxti verkakvenna
i Hafnarfirði.
Stjórn verkakvennafélagsins ,,Framtíðarinnar“ í Hafn-
erfírði hefir ákveðið að kaup og kjör verkakvenna í Hafn-
srfirði skuli vera frá og með deginum í dag sem hér segir:
1„ gr. Alxnennur vinnudagur reiknast frá kl. 8—17. Eftirvinna
reiknast frá kl. 17—20. Fastir matmálstímar séu frá kL
12—13 og 19—20 í allri vinnu. Sömuleiðis skulu ákveðnir
tímar vera til kaffidrykkju frá kl. 9—9,30 og 15—15,80.
Sé unnið á þessum tíma, skal það greitt með tvöföldu
dagvinnukaupL
2. gt. Engin vinna sé framkvæmd frá kl. 20—6 og ekki eftir kl.
12 dagana fyrir stórhátíðir eða á sunnudögum inema við
fiskþurrkun. Laugard. fyrir páska má þó vinna frá kl. 4
árcL til kl. 12 síðd. Ifelgid|SP3kaui» sé á öllum helgi-
dögum þjóðkirfefiffifiár, svo og 1. suœiSdag, 17. júní og 1.
desember. 1. maí og 19. júní skulu vera frídagar og þá ekki
i unnið. Vinnuveitendur geta þó, ef sérstakléga stendur á,
fengið imdanþágu og látið viinna á sunnud. og eftir kl. 20
á virkum dögum, en aðeins með áður fengnu leyfi frá
stjórn V. K. F. Framtíðarinnar, gegn skriflegri beiðni með
tilgreindum ástæðum.
9, gr. Tímakaup fullverkfærra kvenna skal vera sem hér segir:
«. fyrir dagvinnu kr. 1,50 pr. klst.
— eftirvinnu —1 2,25 — —
— helgidagavinmu — 3,00 — —
— næturvinnu, ef leyfð er, — 3,00 — —
b. Ákvæðisvinna við fiskþvott:
Fyrir að þvo 100 st. af þorski yfir 18” kr. 4,00
— — — 100------löngu — 4,00
— — — 100------ýsu — 2,50
— — — 100------stór-ufsa — 3,00
— — — 100------smá-ufsa — 2,50:
— — — 100------labrad.fiski undir 18” — 3,25
— — — 100-----------do. frá 18”—24” — 2,50
Ef unnið er að fiskþvotti í tímavinnu skal greiðast kr. 2,00
pr. klst. Verkakonur leggi sér til bursta sjálfar. ,
‘ 4. gr. Atvinnurekendum leyfist að taka aðeins konur úr V. K. F.
Framtíðinni í vinnu. Þessi grein telst brotin, ef verkstjóra
er bent á, að aðili sé ekki í V. K. F. Framtíðinni, en
hann sinnir því ekki þegar, að 'krefjast félagsskírteinis.
Þá skulu og atvinnurekendur veita verkakonum upphitað
hús ásamt bekkjum og borðum til kaffidrykkju og sjá um,
i að náðhús á vinnustöðum séu í lagi, einnig að nægur fisku^
sé alltaf á borðum og vatn í þvottakörum, þegar konur eru
við fiskþvott. Vatn til fiskþvotta skal hitað upp í samráði
við trúnaðarmann félagsins á hverri vinnustöð.
5. gr. Skylt er atvinnurekanda að greiða verkakonum kaup frá
þeim tíma, sem/þeim er sagt að mæta á vinnustað, hvórt
heldur er til fiskþurrkunar eða annarrar tímavixmu.
6. gr. Slasist verkakona við vinnu eða vegna flutnings til eða
frá vinnustað, skal hún halda óskertu kaupi eigi skemur
en 6 virka daga. Vinnuveitandi kostar flutning hinnar
slösuðu til heimilis eða sjúkrahúss, ef læknir telur flutn-
ing nauðsynlegan.
7. gr. Verkakonur eiga rétt á að fá sumarleyfi í samræmi við
ákvæði frv. til laga um orlof. verkafólks, er flutt hefir
verið á alþingi, hvort sem það verður að lögum eða ekki.
Á meðan þessi réttur er ekki tryggður með lögum, skal
verkakonum skylt að sýna skilríki fýrir því, að þær séu
skuldlausir meðlimir V. K. F. Framtíðarinnar, og þá því
að eins, ef svo er, ber þeim réttur til þess að fá sumar-
leyfispeninga greidda.
8. gr. Atvinnurekendur skulu láta verkstjóra sína gæta fyllstu
varúðar og aðgætni við. alla vinnu, að svo miklu leyti,
sem vald þeirra getur haft áhrif á það, með vinnutilhögun
eða á annan hátt.
8. gr. Á allt kaup, sem um getur í taxta þessum, skal koma full
dýrtíðaruppbót mánaðarlega samkvæmt vísitölu kauplags-
nefndar, og skal miðað við vísitölu næsta mánaðar á
undan þeim mánuði, sem greitt er fyrir.
Taxti þessi gildir þar til annað verður ákveðið, og á-
fekilur félagið sér rétt til þess að segja upp taxtanum hve-
'pær sem er með eins mánaðar fyrirvara.
! Hafnarfirði, 26. okt. 1942.
j v Stjórn verfcakveimafékgsins „Framtíðarinnar“.
ALPYÐUeLAOtO
Útivist barna.
Hér með er athygli vakin á 19. gr. lögreglusam-
þykktar Reykjavíkur, sem hljóðar svo:
„Unglingum innan 16 ára er óheimill aðgangur að
almennum knattborðsstofum, dansstöðum og Öl-
drykkjustofum. Þeim er óheimill aðgangur að almenn-
um kaffistofum eftir kl. 20, nema í fylgd með fullorðn-
um, sem bera ábyrgð á þeim. Eigendum og umsjónar-
mönnum þessara stofnana ber að sjá um, að unglingar
fái þar ekki aðgang né hafist þar við.
Böm yngri en 12 ára mega ekki vera á almanna-
færi seinna en kl. 20 á tímabilinu frá 1. október til 1.
maí og ekki seínna en kl. 22 frá 1. maí til l' október,
nema í fylgd með fullorðnum.
Böm frá 12—14 ára mega ekki vera á almanna-
færi seinna en kl. 22 á tímabilinu frá 1. október til 1.
maí og ekki seinna en kl. 23 frá 1. maí til 1. október,
nema í fylgd með fullorðnum.
Foreldrar og húsbændur bama skulu að við lögð-
um sektum, sjá um að ákvæðum þessum sé framfylgt."
Mun lögreglan hafa ríkt eftirlit með, að ákvæði
þessi séu haldin og tafarlaust láta þá sæta ábyrgð, sem
brjóta gegn þeim.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 27. okt. 1942.
Agnar Kofoed-Hansen.
HANNES Á HORNJNU
Framh. af 4. síöu.
en okkar sjálfra, vitandi það, að
„enginn gerir svo öllutn líki, og
ekki guð í himnaríki".
„EN VIÐ VERÐUM líka að
skoða útvarpið sem menningar-
tæki og sem slíkt verður það að
flytja það sem gott er. Þú veist
það sjálfsagt, Hannes minn, að það
er til fjöldi af fólki, sem ekkert
gefur fyrir hina fræðandi fyrir-
lestra og erindi sem útvarpið flyt-
ur. Ættum við þessvegna að
heimta þeim líka fækkað? Ég segi
nei! Því að útvarpið er ekki dægra
dvöl, sem á að svæfa samvizkuna
og hugann. Heldur á það að vekja
okkur til umhugsunar um fræð-
andi efni og lyfta hugum okkar
upp úr dægur-þrasinu og stritinu.
Og hvíla okkur um leið eftir erf-
iði dagsins."
„TIL ÞESSA er hin æðri tón-
list einmitt eitt af beztu meðölun-
um. Hún talar til hins bezta í
manneðlinu og lyftir huganum" á
hærri svið, gegnum ryk dagsins og
með henni kemst maður í heilagt
umhverfi. Hannes minn, ég hefi
aldrei drukkið mig fullan, en ef
það er eins mikil nautn, eins og
ég naut í eitt sinn, er ég hlustaði
á 9. symfoníu Beethovens, þá skil
ég að menn geti langað í vín.
Gerðu það nú fyrir mig að setj-
ast við útvarpið og hlustaðu, bara
hlustaðu á eitthvert af hinum æðri
tónverkum, þá fyrst getur þú notið
þess; og það skaltu vita að það er
nautn“.
„FRÁ MÍNU SJÓNARMIÐl séð
er hin lélegasta dansmúsík, sejn út-
varpið flytur, ekkert betri heldur
en upplestur úr erlendum eldhúss-
reyfurum, hvort tveggja talar til
hins lægsta í tilfinningum manns-
ins. Og það má vera okkur á-
hyggju efni að á slíkt virðist fjöld-
inn af unga fólkinu helst vilja
hlusta. — Við mættum gjarnan fá
að heyra oftar í hljómsveit Bjarna
Böðvarssonar".
„EG HEFI BEÐIÐ með eftir-
væntingu eftir að fá að heyra tríó
Tónlistarskólans eða aðra þá
hljómlst, sem þaðan kemur, en
alveg árangurslaust. Hversvegna
fáum við ekki að heyra til þeirra?
Að endingu: Meiri æðri tónlist í
útvarpið og skýringar með“.
OG SVO SENEMBR íónas frá
Grjótheimi mer eftirfarandi bréf
um lífsbaráttuna og bílinn sinn:
„Væri ég ekki jafn pennalatur og
raun ber vitni, mundi ég oft senda
þér smápistla, Hannes minn. Þar
sem þú ert eini . blaðamaðurinn,
sem ég þekki til, að óhlutdrægt
taki til birtingar, eðlilegar að-
finnslur, frá Pétri og Páli“.
„EN ÞAU ERU VERST hin þöglu
svik, sem þegja við öllu röngu“.
Og oft getur sá verið bezti vinur-
inn sem til vamms segir. Oft hefir
verið þörf á að stinga á kýlum
ósómans; þótt nú yfirtaki. Það t. d.
virðist nú orðið fag einstakra
manna, að ganga að bílum, hvar
sem þeir standa og stela úr þeim
ýmsum stykkjum, sem þá, eða
aðra vanhagar um, en annars ófá-
anleg og dæmi til þess að gamlir
bilahlutár hafa verið seldir marg-
földu verði, móts við það sem þeir
kosta nýir. Vörubíll sem ég á og
hefi ekið lengst og gengur undir
nafninu „Grjótheimagráni", hefir
orðið í lengri tíma að standa utan-
gátta hjá verkstæði einu, vegna
þess að ekki hafa fengist í hann
vissir hlutir til endurnýjunar.
BÝRJAÐ VAR Á að stela úr
honum nýlegri viftureim. Síðan
benzínleiðslxim ásamt öllum sam-
böndum frá sogdúnk að blöndung,
er sett hafði verið nýtt og nú ófá-
anlegt. Annars undur hvað miklu
hefir verið búnkað inn í landið af
alls konar bílum, sem hvergi eiga
griðastað, en tilsvarandi engin á-
herzla lögð á að panta varahluti.
Dæmin um óþægindin og tjónið
beinlínis og óbeinlínis, sem af
þessu leiðir, mundu verða fleiri en
það, sem 100 Hannesar gætu móti
•tekið; ef hver bíleigandi segði frá
sínum æfintýrum.
EFTIRFARANDI VÍSUR vil ég
biðja þig fyrir til birtingar, sem
orðsendingu til þeirra, sem gjörðu
sig að svo litlum mönnum að
plokka áðurnefndum stykkjum úr
Grjótheimagrána, ef einhvert 6-
vænt atvik gæti orðið til þess, að
vekja þeirra svæfðu samvizku.
Bíla þjálast þjófafag,
)MXfi að mála og smána.
Qg standi. á íiá'tam nótt og dag,
ssm níddu og stálu úr Grána.
Dæmi nefni aðeins eitt
eftir gefnum ráðum.
í flestum efnum óska heitt,
að þeim hefnist báðuin.
MQðvikudagnr £$, októb«r 1942.
I Píanó |
| Óskást til liiigu lengri eðai
$skemmri tíma. Vií borga ^
>200 — 250 kr. á mánuði )
|góö meðferð. UppL íj
)síma 9080 eftir kl. 1. I
|Ný fðt fjrrir gðmnl|
^ Látið oss hreinsa og pressa)
Sföt yðar og þau fá sinn upp-\
Srunalega blæ. S
) Fjjót afgreiösU. )
S EFNALAUGIN TÝR,}
r Týsgötu 1. Sími 2491.^
f Í
Þiónn atvinnurek-
endavaldsins.
Framh. á 6. síðu.
er því >hægt að segja, að háma
hafi verið nauðungarsamningur
þess vegna. En hvers vegna var
þá þessi sprauta hins starblíndá
kommúnisma að gera samn-
inga fyrir hönd „Iðju“ áður en
öll önnur verkalýðsfélög tóku
upp samninga? Það er ótrúlegt
að fremur veikt félag hafi hag
af því að gera samninga á und-
an hinum sterku og þrautreyndu
félögunr. Það hefir að minnsta
kosti ekki verið skoðun Sigurj.
Á. Ólafssonar eða Stefáns Jóh.
Stefánssonar að heppilegt væri
að láta veikbyggðustu félögin 1 ‘
ganga á undan—og þannig hag-
aði Runólfur Pétursson sér ekki
meðam hann var fonnaður Iðju..
X.
„Félagi Bjöm“. eins og
Brynjólfur Bjamason kallar
þennan skilyrðislausa jábróður
sinn í öllum greinum, er verk-
stjóri hjá umsvifamiklum iðn-
rekanda, sem oft hefir hlaupið
undir bagga með kommúnistum
þegar f járhagur blaða þeirra og
bókaútgáfu hefir verið kominn
í öngþveiti. Það virðist svo sem
fjárhagur kommúnistaflokksins
hafi verið eitthvað bágborinn
um sama leyti og „félagi Bjöm“
udirskrifaði hneykslissamning-
inn, sem batt iðnaðarverkafólk-
ið á klafann. En hvað sem þessu
líður, þá er það víst að í aug-
um okkar sem iðnaðarvinnu
stundum er formaður Iðju
Björn Bjamason versti verka- 1
lýðssvikari, sem þetta land hef-
ir alið.
Iðnaðarverkamaður,
Smátt þó vinni eflaust á,
ei má kynning gleyma.
Eg skal finna þjófa þá
og þeirra minning geyma.
MAÐUR NOKKUR leit af tii-
viljun inn í bílinn minn og ávarp-
aði mig með því, að kasta fram
fyrstu hendingunni á eftirfarandí
vísu, sem ég samstundis bætti við,
eru 2 vikur síðan.
„Stundum vinnur Stalin á“.
Stundum Hitler betur.
Annar hvor mun úrslit sjá,
eftir næata vetur“.