Alþýðublaðið - 27.11.1942, Blaðsíða 8

g
NÝIA BiÓ S
ÆviBtýri ð fiSlinm.
(Sun Valley Serenaée)
Aðalhiutverk:
SONJA HENIE
JOHN PAYNE
GLENN MILLMt
og hljómsveit hans.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BAÐIR VORU VISSIR
r IÐLULEIKARARNIR
-*■ frægu, Jascha Heifetz og
Mischa Elman, borðuðu saman
eitt kvöld. Þegar þeir voru í
miðri máltíðinni kom þjónninn
og lagði bréf á borðið hjá þeim.
A því stóð: „Til mesta fiðlu-
snillings í heimi.“ Fiðlumeist-
ararnir litu báðir á það.
„Þetta er til þín, Mischa,“
sagði Heifetz kurteislega, — en
viss um að Elma'n ætti ekki
bréfið.
„Nei, nei, Jascha,“ sagði El-
man, líka kurteis. „Það er til
þín.“
„Nei, ég segi þér satt, Mis-
cha,“ sagði Heifetz.
„Nei, Jascha, það er áreið-
anlega til þín.“
Þeir báðu þjóninn að lesa
bréfið fyrir sig. Hann braut það
upp.
„Kæri Fritz!“ byrjaði það. ■
% *
SEX ÁRA GAMALL
drengur fór í sunnudaga
skóla x fyrsta sinn.
Þegar hann kom heim sagði
hann mjög alvarlegur við móð-
ur sína:
„Mamma, veiztu, að kirkjan
er hús guðs?“
„Já, væni minn.“
Drengurinn braut heilann
andartak og sagði svo:
„Já, sá á nú fáeina stólana!“
*
HUGREKKI.
„Gifstu mér, elskan, gerðu
það“.
„Hefirðu talað við foreldra
mína?“
„Já, en ég elska þig samt“.
❖
VINKONURNAR voru að
talai saman: „Maðwrinn
þinn villtist á okkur í gær,“
sagði önnur.
„Hvað segirðu? Hvernig þá?“
„Jú, hann skammaði mig eins
og hund.“
NONNI, þessi dóni þarna
sagði, að ég væri nauða-
líkur þér!“
„Nú, og hvað sagðir þú?“
„Ekkert, hann var stærri en
ég“.
gegnum skarðið Mæjamdi og
þvaðrandi.
Þegar búið var að buga Raff-
ana, 'þurftu Búarnir ekki leng-
ur að bera kvíðboga fyrir því,
hvað deyndist hinum nuegin við
hin háu fjöll, og þeir þurftu
ekki framar að senda út njósna
flokka til þess að rannsaka una-
hverfið -eða skyggnast fyrir
hvern heiðarenda, sem á vegi
þeirra varð. Guð hafði séð svo
um, að aðalhættan, sem ógnaði
þeim, var úr sögunni. Nú gátu
þeir óhultir tekið sér bólfestu
í Kanaanslandi, þegar þeir
fyndu það.
Paul Pieters og Hendrik von
der Berg riðu hlið við hlið og
ræddu um framhajd ferðalags-
ins. Þeir höfðu ákveðið að slíta
félagsskapnum, fyrst engin
hætta var á ferðum lengur.
Það yrði betra að halda hjörð-
unum á beit, ef langt væri á
milli. . Undir kvöldið settust
þeir að steiktu antelópu, sem
þeir höfðu skotið á 'leiðinni.
Það var ekki fyrr en setzt
var að um kvöldið, að menn
veittu því athygli, að Sara du
Plessis og de Kok voru ekki
með.
Þau höfðu beðið einn kyn-
blendinginin fyrir skilaboð, sem
hann mátti þó ekki gera upp-
skátt um fyrr en um kvöldið,
um það að íþau hefðu farið að
leita að Zwart Piete. Fyrst tal-
aði Paul Pieters u)m íþað að
fara á eftir þeim. En svo hló
hann ,að þeirri fjarstæðu. Þau
þrjú, Zwart Piete, systir hans
og de Kok voru vön að bralla
saman og þau voru óaðskiljan-
leg. Jafnve-l þótt Sara og de
Kok væru flutt með valdi til
baka, myndu þau leggja af stað
strax aftur.
Einhverntíma myndu þau
skila -sér aftur, og þangað til
myndi hann, is<já bústofn
þeirra.
Hins vegar leit Hendrik al-
varlegri augum á málið. Honum
fannst það óviðkunnanlegt, að
'hvít kona. skyldi fara ein með
kynblendingi. Hann gat not-
fært sér það, að enginn var
viðstaddur.
— Já, sagði Pieters. —
Þannig gæti líka sjakali notað
tækifærið og ráðist á Ijónynju,
en hvernig heldurðu að færi
fyrir bonum, ef bann reyndi
þáð. Afieiðingin yrði dauður
sjakali og ekkert annað. Nei,
hamingjan hjálpi þeim, sem
ætlaði sér áð gera sér dælla við
Söru en hún sjálf vill.
3.
í þrjátíu mílna fjarlægð sátu
þau Sara og de Kok og við eld
og suðu sér 'kvöldverð.
-— Hann hefir farið upp í
fjöllin, sagði de Kok. Hann hef-
ir alltaf verið svo brattgengur,
og meðan þessi vöxtur hefir
verið í fljótunum hefir hann að-
eins getað farið eina leið. Þú
mátt reiða þig á það, að við
finnum slóðina hans- á morgun.
Það eru ekki mörg istór tré hér
á mörikinni, og við eitthvert
þeirra hlýtur hann að hafa tekig
sér náttból. Það er isiður hans.
De Kok var í góðu skapi. Hann
þóttist sannfærður um, að hann
fyndi húsbónda sinn og at-
burðirnir voru að taka þá rás,
sem homun var hallkvæmust.
Hann hafði ráðagerð í huga.
Hann velti fyrir sér lygasög—
unni, sem hann hafði búið til
og ætlaði að bera á borð fyrir
húsbónda sinn. Hann ætlaði að
segja, að öll hersveitin hefði
verið étin upp til agna ag Zulu-
köffunum og aðeins hann og
Sara hefðu komizt undan. Hann
skyldi láta sér takazt upp að
Ijúga. Hann brosti þegar hann
hugsaði um það, hví-líkur shill-
ingur hann væri að ljúga. En
því miður vássi Zwart Piete
um lyganáttúru hans. Þó var
þetta lygi, sem de Kok vissi að
myndi falla x góðan. járðveg
hjá Zwart Piete, og hann myndi
langa tii að trúa henni. De Kok
vissi, að húsbóndi hans var orð-
inn þreyttur á leiðangrinum.
Hann var iíka orðinn þreytt-
ur á því að vera undir stjórn
frænda síns og loks langaði De
Kok til iþess að losna burtu frá
hvíta fólkinun, sem fór með
hann eins og . jafningja sinn
meðan á ferðalaginu stóð, en
um leið og það settist að myndi
það láta hann heyra, að hann
væri ekkert annað en kynblend
ingur. Hversvegna gat hann'
ekki stofnað þjóðfiokk og gerzt
ihöfðingi? Aðeins ef hann gæti
komizt burtu, myndi ailt heppn
ast. Hann gat orðið höfðingi,
leiðtogi. Konungur gat hann
orðið. Augu hans glóðu í rökr-
inu, þegar hann hugsaði um
þessa upphefð, sem beið hans.
Hann hafði hæfileikana til þess.
Hann myndi þegar vera orðinn
mikill maður, ef húðin á honum
hefði ek'ki verið gul.
Hann andvarpaði, þegar hann
hugsaði til eggjanna, sem hann
hafði farið með beim til skjald-
borgarinnar og óskaði þess, að
hann gæti fundið annað breið-
ur. Jafnvel þótt ekki væri nema
eitt egg í því. Eitt istrútsegg
var á við fólf hænuegg, og bann
-langaði sannarlega í egg í kvöld.
Hann sneri sér að Söru og sagði:
— Þggair við finnum hús-
ibóndann skulum við segja hon-
um, að Zulufcaffarnir hafi eytt
herdeildinni, og ailir séu dauð-
ir nema við.
— Hver-s vegna ættum við að
segj-a það? spurði hún.
— Af því að þá geturn við
haldið áfram þrjú saman.
— Og hvert þá, de Kok?
Fostudagur 27. návember 1942>
" ' N,.".
HTJARNARBlðGB ■ GAMLA BlÓ SB
Ifl baki óvtBBimi. 1 Æska Edisons
(In the Rear of the Enenay) (Young Tom Edison)
Rússnesk mynd úr Aðalhlutverkið leikur
ófriðnum. MICKEY ROONEY
Aufcamynd: Rússnesk syrpa. Sýnd kl. 7 og 9.
Sýning kl. 5, 7 og 9. Kl. 3H2T-61Ú:
Bönnuð fyrri börn innan | 16 ára. „FÁLKINN“ Á VEIÐUM
með Gleorge Sanders.
Sala aðgöngumiða hefet kl. 1.] I 1 Böm fá ekki aðgang.
— Ég veit ekki, bara eitthvað
áfram. Hlustaðu á mig, hús-
móðir! Húsbóndann langar til
þess að halda áfram. Það vi-tum
við bæði, ég hefi búið til fall-
lega lygi. Ég hefi verið í allan
dag að búa til þessa sögu. Hann
brosti: — Það væri hörmuiegt,
ef svona góð lygi færi til ónýtis.
Siara þagnaðji. Hún var að
hugsa um orð kynblendingsins.
Ef til Vill var þetta skynsam-
lega-st, þegar alls var gætt. Þau;
hún og bróðir hennar, kærðu
sig ekkert ,um að setjast að.
Þau voru ekkert hneigð til bú-
-sk-apar eins og hitt fólkið. Og
hún vildi komast burtu. Þegar
hún var heima í skjaldborginni
fann hún að ailir orfðu á hana.
Sumir létu siem þeir $ku hana
ekki, en aðrir reyndu að sýna
henni samúð. Henni þótti skilj-
-anlegt þótt hlegið væri að sér,
og hún svaraði með því að
ihlægja á móti, beiskan kulda-
hlátur að karlmönnunum, sem
ekki vildu elska hana og stúlk-
unurn, sem þekktu ást ungu
mannanna. Hvernig stóð á því,
að hún hafði karimannsburði
en konuhjarta.
— Já, sagði hún — við skul-
um segjja honum þessa lygi.
Sterki skélastjérinii,
nasir, skyrtur flestra þeirra
voru í tætlum, og nokkrir
gengu haltir.
„Jæja, piltar,“ sagði Hrólfur
önugur. „Eg held, að það sé
skynsamlegt fyrir okkur að
fara héðan. Við eigum ekkert
erindi hér lengur. Fyrst er
okkur varnað inngöngu, og svo
er okkur fleygt út. Við getum
ekkert aðhafzt — heyrið þið
það!“
„Þetta eru fúlmenni!“ sagði
Nonni með grátstafinn í kverk-
unum.
„Víst eru þeir fúlmenni!“
tók Hrólfur undir við hann. —
„Og trúið mér, drengir, það er
ekki allt búið enn. En hvað
vakir fyrir þeim með þessu?
Það er það, sem við verðum að
komast eftir. Það hlýtur að
vera einhver veigamikil ástæða
fyrir því, að þeir hegða sér
svona. En hvað getur það eig-
inlega verið?
Hrólfur lygndi aftur augun-
um, stóð grafkyrr og hugsaði
málið.
Það, sem gerði þetta leynd-
ardómsfulla mál enn þá flókn-
ara, var, að mennirnir höfðu
enga skýringu gefið á þessu
framferði sínu. Það, að þeir
lugu upp sögunni um, að skotið
hefði verið grjóti úr teygju-
byssunni á ljónin, var gleggsta
sönnunin fyrir því, að þeir
mundu grípa til hvaða ráða sem
væri til þess að geta rutt
Hrólfi og piltunum hans út úr
stóra tjaldinu.
Það var formaður leikbúss-
ins, Ijónatemj-arinn, sem hafði
ihrópað upp skipanirnar. Það
hlaut þá að v-era hann sem hafði
einhverja ástæðu, þó að ekki
væri ljóst, -hver hún væri, til
þess að ibægj-a þeim frá sýn-
ingunni. En hvert framkoma
hans stafaði af venjulegri ill-
girni eða hvort 'hann hefði villzt.
á hópnum og, einhverjum óvinr
um, sem hann -átti í höggi við,
það gat Hrólfur ekki dæmt um
fyrr -en -hann náði taii af -mann-
inum.
„Ég heirnta að fá að ræða við-
þennan rnann —< hver svo sem
hann er,“ hreytti Hrólfur út
úr sér. „Ég er ákveðinn í að
komaist til botns í þessu máli
óg hreinsa piltana mína af þess-
um ranga áburði!“
Daginn eftir fór Hrólfur til
þess að bera málið undir sýslu-
manninn, -en þegar 'hann var'
kominn rétt að skrifstofu sýslu-
manns, sá dálítinn hóp -manna
standa álengdar.
Mennirnir þekktu Hrólf, og
tóku óðar að æpa og flissa.
„Hæ, Apamaður,“ kallaði
' IT’5 BEEN TWO
DAYE NOW, ECORCH-
AND THEY’SE ‘3TILL
PLANN1N6 TMAT |
RAID/X WONDEEÍ
WHAT THEY’RÉ J
Isf after ! immi
W THE WAV I i
p. figure fr,.r
U HEV’RE 60ING
TO KNOOC OVER
THE TAP AIR g
BA5E AT THE |
OTHER END 0F|
OTHE I5LAND /J
' THEY'RE CRATY/
THAT’6 BIG 6TUFF,
IF THEY FAIL, V
WE’RE ALL DEADV
U PlGEONS... J
C/ BUT IF WE
JCOULD MA<E
‘ 6URE THEV’D
SUCCEED,WE’D
BEONOURWAY
w 1N NOTIME/ i
’ WITH WHAT... SOME
MACHINE GUN5AND
A BOMBER IN DEAD^
M 5T0RA6E ?
•íiWK,
Stormy: Það eru liðnir tveir
dagar, Örn og þeir eru ennþá
að undirbúa árásina. Ég skil
ekki hverju þetta sætir?
Öm: Ég beld, að þetta stafi
af því, að þeir séu, að hu-gsa um
stórárás á flugvöllin hinu megin
á eynni.
Stormy: Eru þeir gengnir af
göflunum. Ef slík árás mistæk-
ist, þá er úti um okkur alla.
Örn: En ef við hjálpum til
að iláta slifca árás heppnast.
Við ihöfum fyr ge.tað isitt -af
hverju.
,Stormy:. Hvernig ættum við
að geta það með nokkrum vél-
byssum og einni sprengjuflug-
vél, sem engar birgðir hefir?
Örn: Jæja, komdu með fcröf-
ur þínar til foringjans. Við
verðum, að koma sprengjuflug-
vélinni aftur í umíerð.
WELL, GET OUT YOUR
CLAIM CHECK í WERE
GONNA RUT THAT BOMBER
IACK IN CIRCULATION/
f