Alþýðublaðið - 17.02.1943, Blaðsíða 6

<

Búningurinn kínverskur
en stúlkan ameríksik. Hún hefir látið gera sér þennan samkvæmis-
'búning, sem er stæling á 'kínverskri tízku og þykir skemmtileg til-
breyting frá 'hinum vestrænu samkvæmiskj ó 1 u m.
HANNES Á HORNINU
Frh. af 5. síðu
litlir, ferðirnar of strjalar, eða
hvorttveggja. Þetta er svo fjölfirm
in leið, og margt fólk sem á við
það að búa, að það væri vel þess
vert, að athuga, hvort ekki megi
ráða bót á því."
PÉTUR SIGIUIBSSON skrifar:
„Það verður að koma betra 'agi á
mjólkurafgreiðsluna í bænum. —
Þetta er óþolandi. Búðirnar standa
þráfaidlega troðfullar af þreyju-
lausu og bíðandi fólki, t. d. sunnu-
dagsmorgn'i. Menn geta ekki íengið
afgreiðslu fyrr en eftir langa bið.
,Við þessu væri ekkert að segja,
ef það. væri óumflýjanlegt. £n svo
er ekki. Vafalaust leggja af-
greiðslustúlkurnar fram alla kraíta
sína. Sökin er því ekki hjá þeim.
En þær verða að eyða löngum
tíma í að hella rjóma og mjólk í
gosdrykkjaflöskur, mjólkurflösk-
ur og jafnvel meðalaglös og alls
konar opmjó ílát. Þetta n:er auð-
vitað engri átt. Að minnsta kosti
er sjálfsagt að fólk, sem l.emur
með þess konar ílát bíði, en hinir
fái fyrst afgreiðslu, sem koma rneð
fötur eða önnur ílát, sem fljót-
legt er í að hella.“
- „EG HEFI ÁTT TAL um betta
bæði við eftirlitsmann mjólkurbúð-
anna og lögreglustjóra. Góðar von
ir eru stöðugt gefnar um úrbæt-
ur, én allt situr þó við sama. Það
er reyndar fleira en þetta, sem
athuga þyrfti í sambandi við mjólk
urafgreiðsluna í bænum, og heyrir
það undir heilbrigðiseftirhíið. Skal
ekki farið út í það frekar að þessu
sinni, en þetta, sem hér hefir verið
bent á, er óþolandi og verður að
lagast. Það má sjálfsagt gera- ein-
hverjar kröfur til þeirra, sem
mjólkina kaupa, engu siður en
þeirra, er láta hana úti.“
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN?
Frh. af 4. síSu.
mann sinn og foringja, og gera
tvennt í senn: víkja honum úr for-
mannssessi í flokknum og Mennta-
málaráði.
En hvað skeður? í gær fór fram
kosning Menntamálaráðs í hinu
virðulega Alþingi. Framsóknar-
flokkurinn átti þess kost að koma
þar að einum fulltrúa, og hann
valdi þar ekki af verri endatvum
frekar en fyrri daginn. F.yrrver-
andi formaður Menntamálaráðs og
formaður flokksins varð fyrir val-
inu enn sem fyrr, þótt flestir hinna
almennu flokksmanna hafi áður
svarið við skegg sitt og skör, að
slík hneisa skyldi aldrei um flokk-
inn spyrjast.
Nú í dag hefst fundur miðstjórn-
ar Framsóknarflokksins. en gert
var ráð fyrir að þar kæmi til all-
harðra átaka um hverjir skyldu
til forystu veljast í flokknum í
framtíðinni. Samkvæmt ofan
sögðu virðist augljóst að fundur-
inn muni reynast hinn friðsamasti,
nema því aðeins að formaðurinn
þykist þess umkominn að gjalda
rauðan belg fyrir gráan og láta
sverfa til stáls með ósvæfðuni
eggjum. Til þess má þó telja lítil
líkindi, með því að ætla má, að
þótt andstæðingar íormannsins
treystist ekki til að ráða niðurlög-
um hans á miðstjórnarfundinum
að þessu sinni, vegna utanaðkom-
andi ástæðna, séu þeir þó í nteiri
hluta á fundinum sjá'lfum.
. . . vitað er, að nokkur hluti
flokksins vill allt í sölurnar leggja
til þess að vinstri samvinna taldst
undir forystu fyrrverandi forsæt-
isráðherra flokksins, sem þykist
vera nokkurrar uppreistar þurfi,
eftir hrakfarir hinria siöustu daga
valdasetunnar. Formaður flokks-
ins mun hinsvegar fyrir sitt leyti
hafa lítinn hug á slíkri samvinnu,
og telja hana á engan hátt eðlilega
né skynsamlega. Má því ætla að
vinstri samvinna komi ekki til
greina verði vilji hans alls ráð-
andi, en vitað er að róið er að því
öllum árum, af ýmsum öflum, að
jafnt mönnum sem málefnum
verði fórnað vegna vinstrí sam-
vinnunnar".
V’ .«■***

MiSvikudagur 17. febrúar 1943.
xl .71 n&gtiima vki?-
Fyrirspnrn til bagstofastjórans.
Það er vafasamt, hvort sá
„sigur“ Jónasar að komast í
Menntamálaráð sé eins glæsi-
legur og Vísir vill vera láta,
Hagur hans í ráðinu verður nú
allur annar en áður. Hann er
þar nú einn sinna ílokksmanna,
og þess lítil von eða engin, að
hann fái haldið formannssæt-
inu. Þrír nánir samstarfsmenn
hans eru horfnir úr ráðinu. Má
því búast við, að áhrif hans fari
mjög þverrandi í Menntamála-
ráði. Andstæðingar Jónasar
innan Framsóknar þurfa því
ekki að vera neitt sérstaklega
daprir í bragði yfir þessum
„sigri“ hans.
Fjárlögin
Frh. af 4. síðu.
in hafði lagt til, að tekin væri
upp í fjárlagafrumvarpið á-
ætlun um áframhaldandi grunn
launauppbót embættismanna
og þar að auki 2 þúsund króna
uppbót á laun sýslumanna,
presta, lækna og fleiri ,en al-
þingi bætti kennurum við með
1 þúsund króna uppbót til
fastra kennara, og 500 króna
uppbót til farkennara. Eru
þessar síðarnefndu uppbætur að
nokkru leyti staðfesting á upp-
uppbótum, sem greiddar hafa
verið undanfarandi ár í heim-
ildarleysi.
Flokkslegur ágreiningur virt-
ist ekki verulegur um afgreiðslu
fjárlaganna, þó vildu Sjálf-
.stæðismenn og Jónas Jónsson
halda áfram niðurskurðarheim-
ildinni og fulltrúar Sósíalista-
flokksins hafa tekjuáætlunina
nokkru riflegri. og mun að
mínu áliti sanni nær, að hún
hefði mátt vera 2 millj. króna
hærri. Við atkvæðagreiðsluna
voru samþykktar nær nllar til-
lögur fjárveitinganefndar, en
felldur allur fjöldinn af tiilög-
um einstakra þingmanna, þar á
meðal tillögur, er fulltrúar Só-
síalistaflokksins fluttu um
hækkun á framlagi til alþýðu-
trygginga og til atvinnubóta,
en þeir eigi höfðu flutt í fjár-
veitinganefnd.
Eg tel, að fjárlögin, eins og
þau eru afgreidd séu ekki ó-
varlega áætluð, hvorki hvað
tekjum né gjöldum viðkemur
og virtist það vera vilji allra
flokka í fjárveitinganefndinni
að áætla þau sem allra næst
sanni, hvernig svo sem reynsl-
an verður.“
Fyrirlestraferð
með Churchill
Frh. af 5. síðu.
Þrví næst bað Chuirohill um
lindairpennann sinn iog eintak af
ibók efitir h'ann, sem var nýkom-
in út, og skrifaði á titiliblaðið:
„Ti.1 Mario Contasdnio, unga
Ámeríkumannisins, sem átti bíl-
imn, sem, eyðilagði fyrirlestraföír
mína um Ámeríku 13. desember
1931.“
Daginn efitiir .bað Chuirchill
um eink-ariitara. Úr rúmi sinu
las hana fyrir ilanga grein, þar
sem ihann lýsti hugsunum sín-
um og tiÚinmngum, þegair hann
varð fyrir slysinu.
Greinina nefndi hann: Hvem
ig er að verða fyrir bíl?“ Svo
seldi haaan blaðahring greinina
og fékk. næga peninga til þess
að greiða sjúkrahúsreikning
sinn, ilæknisreikninginn. og
átti auk þess álitlega upphæð
eftir.
Ef til vill ihefir einn af kát-
legustu kostum Churchills birzt
í litlu atviki, sem kom fyrir í
fyrMestraför hans í Ameríku.
Hann ivar að íhalda fyrirlestur í
Maple Leaf Gardens í Toronito
fyrir tuttugu þúsundum áheyr-
enda og hafði örlítinn hljóð-
nema festan. við ivinstra treyju-
KRISTJÁN GUÐLAUGS-
SON ritstjóri svarar í Vísi
í gær athugasemdum mínum
við þá fullyrðingu hans, að að-
alorsök dýrtíðar og verðbólgu
í landinu séu hinar stórkostlegu
grunnkaupshækkanir. Hyggst
hann að sanna þessa skökku
niðurstöðu sína með því að
vitna í ummæli, er Ólafur
Thors viðhafði í útvarpsumræð-
unum þess efnis: „að sam-
kvæmt útreikningum hagstof-
unnar, stafaði aukin dýrtíð í
landinu að 4/5 hlutum frá kaup
gjaldi og verðlagi innlendra af-
urða“.
Það er ekki í fyrsta sinni,
sem Ólafur Thors þykist geta
vitnað í upplýsingar frá hag-
AMIÐJU LEIKSVIÐI
stendur Haraldur Á.
Sigurðsson. Fætur hans titra
og skjálfa. Hvílíkt „drama“
hugsa ég. Og Alfreð Andrés-
son stendur honum til hægri
handar og skelfur engu
minna. Ég kem nær. „Drarn-
að“ nær hámarki sýnu og ég
græt — af hlátri, eins og
Halli Ásgeirs orðaði það ein-
hvern tíma.
Þetta skeði í Iðnó kvöld eitt
nýlega. Verið var að æfa nýjan
gamanleik, „Fagurt er á f jöilu“,
sem Emil Thoroddsen hefir
þýtt og staðfært, en Indriði
Waage búið til leiks og stjórnar.
Maður gengur orðið að því
vísu, að þau verk, hvort sem
þau eru alvarlegs efnis eða að
eins til að hlægja að, sem þessir
tveir listamenn standa að, svíki
engan, og segir mér svo hugur
um, að sú verði og raunin nú.
Nafn leiksins skýrir að
nokkru efni hans. Að vísu er
töluvert meira um svokallaða
„sportidiota“ með öðrum þjóð-
um en okkur, en ,,menningin“
færist nær okkur og nú stinga
þeir einnig upp höfðinu mitt á
meðal vor, leika golf í grenj-
andi rigningu eða fara á skíði í
vorleysingum.
„Fagurt er á fjöllum“, sýnir
okkur nokkuð grófa mynd
fólks, t. d. Eldstál X Eldstáls,
Jóhönnu konu hans, Ingimar
Solon, dr. Davíð Sólon, son
hans, Fjólan, blaðamann, sEy-
vind á Fjalli, Arnes son hans,
Amöndu Pjattfells o. fl. með
álíka glæsileg og söguleg nöfn.
— Þeir sem sýna eiga fyrirbær-
in eru (í sömu röð) Haraldur
Á. Sigurðsson, Emilía Borg,
Brynjólfur Jóhannesson, Ævar
R. Kvaran, Wilhelm Norðfjörð
Alfreð Andrésson, Valur Gísla-
neminin, einmitt þegar fólkið
hlustaði með sem imestri at-
hygli.
Þegar áheyrendum vairð Ijóst,
að hiljóðneminn .hafði bilað,
öskruðu þeir: „Láttu gera við
fjajndanls itóilið!“ Ekki 'leit út
fyrir annað en fullkomin upp-
lauisn yrði.
Ohurchil hóf upp hendujnnar,
rfcil íþess að biðja um ihljóð, greip
því næst hljóðnemann, svipti
honum frá ítreyjuhominu, hélt
honum hátt á loft, þeytti hom-
um þvi næst í gólfið og möl-
stofunni — sem bara eru ekki
frá henni komnar. Þar sem mér
er ekki grunlaust um, að svo
kunni enn að vera, vil ég leyfa
mér að beina þeirri fyrirspurn
til hagstofustjórans, hvort það
sé rétt, að hagstofan hafi gefið
þennan Salomonsúrskurð og þá
á hvaða rökum hann sé reistur.
Sé hinsvegar aðeins um
venjulegt fleipur að ræða, geta
menn tæplega tekið mikið mark
á þeirri staðhæfingu Kristjáns
Guðlaugssonar að „niðurstöður
hagstofunnar taki þar af alían
vafa“, þ. e. um að grunnkaups-
hækkanirnar séu aðalorsök dýr-
tíðarinnar.
son og Emilía Jónasdóttir.
Revyur undanfarinna ára
hafa talið sér borgið, hafi þær
haft á að skipa þótt ekki væri
nema einu eða tveimur þeirra,
sem hér eru talin. Nú virðist
vígahugur hafa færzt í Leikfé-
lagið og teflir það fram í leik
þessum öllum sínum stærstu
„kanónum“ t. d. auk þeirra,
sem þegar eru talin, þeim: Ingu
Laxness, Ingu Þórðardóttur,
Finnborgu Örnólfsdóttur, Jóni
Aðils, Önnu Guðmundsdóttur
og Gesti Pálssyni.
Nú er langt síðan Haraldur
Á. Sigurðsson hefir leikið á veg
um Leikfélagsins, og er því
fögnuður mikill yfir afturhvarfi
„hins týnda sonar“, (hvernig
fer hann annars að því að týn-
ast?), sem í vetur heldur há-
tíðlegt tvítugsafmæli sitt sem
leikari. — Er gott eitt um það
að segja, að á þessum tímúm
sé reynt að hressa upp á sálina
með græzkulausu skopi eitt
kvöld, nóg er af áhyggjum og
vandræðum í kringum okkur
samt.
G. S.
Innanfélagshappdrætti
knattspyrnufélagsins ,,Fram“. í
fyrradag var dregið um tvö mál-
verk, sem Arreboe Clausen og Ei-
ríkur Jónsson gáfu félaginu í til-
efni af 35 ára afmæli þess. Þessí
númer komu upp: Málverk A.
Clausens nr. 107 og málverk Eiríks
Jónssonar nr. 362. Vinninganna sé
vitjað í Lúllabúð, Hverfisgötu 59,
sem fyrst.
Síra Sigurbjörn Einarsson
flytur fyrsta fyrirlestur sinn um
almenna trúarbragðasögu fimmtu-
daginn' 25. febrúar, en ekki 18. fe-
brúar, eins og áður hafði verið til-
kynnt. Talar hann þá um indversk
trúarbrögð. Fyrirlesturinn verður
fluttur í 3. kennslustofu Háskólans
kl. 6—7 e. h. Aðgangur er öllum
heimill.
brauit hanm Áheyrendur hiSu í
orðlausri eftirvæntingu.
— Fyrst .. vísindán .. hafa
. . hrugðizt . . okkuir . . öslkraðd
Churchill, og lagði þunga á-
herzlu á orðin — verðum — við
.. að .. hverf a .. til .. balka ..
til .. hins .. upprunailega . .
og igera það, sem við getum!
— Góði, gamli Winnie! hróp-
uðu áheyrendur. — Þú 'bregzt
aldrei.
Þessi var úrskurðiur Kanada-
búa lárið 1932. Tíu árum seinna
hafa miHjónir annairra staðfest
hann.
Jón Blöndal.
Nýr skoplelkur :
99
Faprt er á fjölln
66
Leikfélag Reykjavíkur er nú að æfa
hann með nokkrumbeztu leikurum sínum
hornið. Skyndilega bilaði hljóð-