Alþýðublaðið - 18.03.1943, Blaðsíða 6

sem 1
síðan
liðsmenn
„NU VIL ÉG SPYRJA: Er \
eitt af skipulaginu, sem ol
liefir verið heitið síðustu má
ina? Takmarka benzínið, svo
reiðaeigendur telja sig ekki
ekið fyrrihluta ''dags, en aka
sétuliðsmönnum á kvöldin og i
unni fyrir stðrhækkað verð, er
íslendi.ngar getum ekki fengið
reið til brýnna þarfa og það j
vel í lífsnauðsyn, heldur eru
reiðarnar og þetta litla be
notað handa setuliðinu oft og
um til mjög vafasamra notí
ekki i sé meira sagt.“
Glas læknir
i næstu bókabúð
Lending á flugvélamóðurskipl
|g§IÉ
SlÉsS
'M 'é
Flugvélin á myndinni er um það leyti að lenda heilu og
höldnu á þilfari á einu flugvélamóðurskipi Bandaríkjanna.
Reykurinn, sem sést að baki flugvélamóðurskipsins er frá
flugvél, sem hefir steypst í hafið.
Ólafur við Faxafen:
Hotflð ð verðlansirfirvðldiG
NOKKUÐ var deilt um það,
þegar stjórn Björns Þórð-
arsonar tók við völdum, hvort
hún hefði fylgi þjóðarinnar. Ég
er þeirrar skoðunar, að þó at-
kvæðagreiðsla sú, er tímaritið
„Jörð“ lét fram fara, hafi verið
sama eðlis og atkvæðagreiðsl-
urnar hjá Hitler, þ. e. annað-
hvort að greiða atkvæði með
stjórninni, eða greiða ekki at-
kvæði, þá hafi „Jarðar“-at-
kvæðagreiðslan samt sýnt að
mestu leyti rétta mynd af al-
menningsálitinu.
En hvers var það, sem al-
menningur vænti af nýju
stjórninni, og treysti henni til
þess að koma í framkvæmd?
Að mínu áliti var það aðeins
eitt mál, er var í huga almenn-
ings: lækkun dýrtíðarinnar,
fyrst og fremst lækkun á öllum
erlendum vapiingi. Reyndar
hafði foringi Sjálfstæðisflokks-
ins Ólafur Thors látið í ljós þá
skoðun, að ekki væri hægt að
lækka verð á útlendum varn-
ingi, af því að það væru erlend-
ir menn, sem réðu því verði.
En af því ekki var kunnugt
um, að neinir útlendingar réðu
heildsöíuálagningu, né heldur
hvað lagt væri á erlendan varn-
ing hjá kaupmönnum, litu menn
svo á, sem þetta væri bara
spaugsemi hjá Ólafi Thors.
Enda mun svo hafa verið.
Síðan nýja stjórnin tók við,
er nú liðinn fjórðungur úr ári,
og mætti ætla að á þeim tíma
hefði mátt gera eitthvað til þess
að lækka verðið á erlendum
varningi, ef það er rétt, sem al-
menningur heldur, að hér eigi
sér gífurlegt okur stað á margs
konar erlendum varningi. Nú
má reyndar ekki segja, að ekki
hafi heitt verið gert. Ég geri
ráð fyrir að verðlags-yfirvöldin
hafi farið að skima og kíkja í
allar áttir til þess -að sjá hvort
ekki væri nú neins staðar lagt
of mikið á. En ekkert hefir ver-
ið að sjá í Reykjavík eða ná-
grenninu. Sennilega hafa þessi
góðu yfirvöld verið farin að
núa saman lófunum af ánægju
yfir því, hve lítið væri lagt á
erlendan varning hér á landi
voru, en þá sjá þau allt í einu
einhvern mórauðan hnoðra í
þrjú hundruð rasta fjarlægð,
austur á Hornafirði. Og þá stóð
nú ekki á framkvæmdunum.
Upp í flugvél með dómarann,
og austur. Þetta var mikill
dugnaður, enda hefir ekki
heyrzt til verðlags-yfirvaldanna
síðan.
Almenningur spyr: hvenær
lækkar erlendur varningur í
verði? Eða er hæfilegt verð á
honum öllum? Og ef svo er,
hver er orsök til þess, að margt
er svo langtum dýrara hér en
erlendis? Er orsökin nokkur
önnur en sú, að hér hefir ekk-
ert verðlagseftirlit verið, sem
gagn er að, og er ekki komið
enn, þó nýja stjórnin sé búin
að sitja fjórðung úr ári við
stýrið. Vill ekki landsstjórnin
gera svo vel og hotta á verðlags-
yfirvöldin?
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN?
Frh. af 4. síðu.
ur ber að sýna þeim kurteisi og
hjálpsemi, ef þeir þarfnast hjálp-
ár, en þar fyrir utan eigum við
að umgangast þá sem aðra ókunna
menn, — með kurteisi og full-
komnu afskiptaleysi. Ef við ekki
gætum þessa, þá munum við, fyrr
en okkur varir, lúta örlögum
hinna ýmsu smáþjóða, sem stór-
veldin hafa gleypt með húð og
hári og sem sagan getur sem fá-
mennrar þjóðar, sem lifað hafi hér
einhvern tíma, en leyzt upp og
sameinazt öðrum þjóðum, af því að
hún hafði ekki þrek til að varð-
veita menníngu sína og þjóðerni
gegn erlendum áhrifum. Og hvað
segja þeir þá Um okkur í Amer-
íku?“
Vonandi eru þeir íslendingar
fáir, sem eru sömu skoðunar og
Kristín þessi Thoroddsen. En
vafalaust eru einstaka menn
veikir íyrir þessu glapræði og
er full ástæða til þess að blöðin,
útvarpið og allir vakandi menn
beini kröftum sínum að því að
kveða þennan draug niður.
ALftYÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 18. marz 1943.
...........
Framhald af 4. sfiða.
minn er sá, að þá þyki það eins
mikils virði fyrir sveitahérað
að aðalraftaug liggi uxn það,
þannig að héraðsrafveita sé
möguleg, eins og bestu hlunn-
indi. þykja ómetanlegUr kost-
ur á bújörðum nú. Það er vita-
skuld fjarstæða áð tala um að
leiða raforkutaugar út á yztu
annes og fram til afdalabæja
nema að eitthvað sé með raf-
orku þar að gera. En það má
eitthvað á milli vera þess og
svo hins, að ekki sé hægt að
framkvæma það landnám, sem
nauðsynlegt er í mörgum ágæt-
um sveitahéruðum hér á landi
vegna þess að raforkuna vant-
ar, þennan höfuðaflgjafa ís-
lendinga, sem forsjónin hefir
þó lagt upp í hendurnar á oss
möguleikana til þess að notfæra
oss, ef vér aðeins værum menn
til þess.
Vel er hægt að framkvæma
hugmyndina um landsrafveitu
eins og lýst er hér að framan.
Eftir stríðið eigum við að eiga
nógan erlendan g jaldeyri til
þess að geta greitt fyrir vélar
og efni erlendis frá, en á því
liefir jafnan staðið áður. Eigi
mun standa á þvi að fá vinnu-
afl til þess að reisa orkustöðvar
og leggja raforkutaugar á
næstu árunum eftir stríðið. Ef
gera má ráð fyrir að stríðinu
verði lokið hvað oss snertir á
þessu eða næsta ári, ætti að
mega hefja framkvæmdir fyrir
alvöru á árinu 1945. Þyrfti þá
að koma landsrafveitunni i
framkvæmd á næstu 10 árum
og hafa lokið við hana 1955.
Mætti vel hugsa sér fram-
kvæmdum hagað þannig:
1945.
Háspennulína lögð frá Akureyri til Sauðárkróks og Siglu-
fjarðar. Háspennulína lögð frá Soginu til Borgarfjarðarsýslu
(þar með til Akraness og Borgarness). Háspennlína lögð niður að
Selfossi og enn fremur lögð Reykjanesslína.
1946.
Ný virkjun 6000 hestöfl í Laxá (S.-Þing.) Virkjun í Arnarfirði
og við Lagarfoss hafin. Sömuleiðis virkjun Andakílsárfossa.
1947.
Lokið virkjun Lagarfoss og virkjun í Arnarfirði og aðallín-
unum frá þeim. Andakílsvirkjun Iokið.Lögð lína til Eyrarbakka
og Stokkseyrar.
1948.
Lögð háspennulína til Vestmannaeyja. Lögð Snæfellsneslína.
1949.
Virkjuð enn 6000 hestöfl i Laxá. Lögð háspennulína til
Hrútafjarðar.
1950.
Lögð háspennulína til Skagastrandar. Hafin 20000 hestafla
Sogsvirkjun. \
1951.
Lögð lína vestur í Dali og norður á Strandir. Haldið fram
Sogsvirkjun. )
1952.
Lögð háspennulína til Sauðárkróks frá Blönduósi. Haldið
áfram Sogsvirkjun.
1953.
.. Lokið Sogsvirkjun.
1954.
Lögð Raufarhafnarlína og viðbótárlínur um Austurland.
Ennfremur Hríseyjarlína og aðallínur um höfuðsveitir, sem ekki
eru kómnar.
1955.
Á því ári sé 10 ára áætluninni lokið með viðbótaraðgerðum,
sem eftir eru m. a. lokið aðallínunum um höfuðsveitir.
(Þriðja og síðasta grein Sigurðar Jónassonar í þessum
greinaflokki um raforkumálin birtist í blaðinu fyrir helgina).
Unglinga
vantár til að bera blaðið til kanpenda við
Grettisgötu og Barónsstíg.
Alþýðublaðið.
sem birtast eiga í
Alþýðublaðinu,
verða að vera
kpmnar til Auglýs-
ingaskrifstofunnarí
Alþýðuhúsinu,
(gengið inn frá
Bverfisgötu)
ffrir ki. 7 a§ kvoldi.
í i Sími 49116.
Svarí nllarcrepe
Blátt cbeviot
Svart pevsnfataklasöi
TOFT
SkólavðrðDstlu 5 Sími 1035
HANNES Á HORNINU
Frh. af 5. síðú
að hann muni láta gera við íbúð-
ina, þegar dýrtíðin minnkar. Hins
vegar verð ég að borga húsaleigu-
vísitöluna á hverjum mánuði. Er
það misskilningur hjá mér, að
húsaleiguvísitalan hafi verið handa
húseigendunum til þess að þeir
gætu látið framkvæma nauðsyn-
legar viðgerðir á húsum sínum?
Eru þetta ekki svik við okkur
leigjendurna?“
ÞÁ SEGIR HÚN til viðbótar:
„Ég kaupi venjulega einn líter af
mjólk á daginn. 1. apríl má ég
ekki sækja þennan líter á flöskuna
mína og stúlkan í búðinni segist
ekki kaupa flöskuna af mér. Það
verður dýrt fyrir okkur að kaupa
brúsa á kr. 26,00. Það verður nokk-
uð hár mjólkurreikningurinn okk-
ar þann mánuðinn og hætt við að
útgjöldin, sem maður reynir að
láta standast, fari úr skorðum.
Getur Mjólkursamsalan ekki gert
samkaup á einhverjum ílátum,
telur hæf, og selt okkur
með vægu verði? Slík sam-
reynast oft hagkvæmari
heldur en þegar hver einstaklingur
Ég vona að samsalan at-
fyrir þessu nú þeg-
EINN AF ÁTJÁN SEGIR: „Eg
hefi stundum verið að hugsa um
það, Hannes minn, hvernig stæði
á þessum fólksbifreiðavandræð-
um. Þó hringt sé á allar bifreiða-
stöðvarnar, er alltaf sama svarið:
„Engin bifreið.“ í kvöld gekk ég
á milli stöðvanna og áthugaði á-
standið. Á flestum stöðvunum voru
hópar af setuliðsmönnum, sem
voru að bíða eftir bifreiðum og
: fór ég að skilja hvernig á þess-
um bílavandræðum stendur. Setu-
hafa nægan tíma til að
bíða á bifreiðastöðvum og taka svo
--- í sína þjónustu jafn-
óðum og þær koma inn á stöðv-
ÉG SPYRJA: Er þetta
af skipulaginu, sem okkur
verið heitið síðustu mánúð-
bif-
geta
svo
og nótt-
, en við
getum ekki fengið bif-
þarfa og það jafn-
heldur eru bif-
_ _ litla benzín
setuliðinú oft og tíð-
J vafasamra nota að
.■ meira sagt.“
Hannes á horninu.