Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 11.11.1934, Blaðsíða 7

7
Sannar furðusögur frá ýmsum löndum.
Þær lýstu þvi báðar á
mjög svipaðan hátt, hvemig umt-
horfs væri þar innahhúss, og eftir
iýsingu þeirra á manninum að
dæma, var enginn vafi á þvi, að
sami maðfur hafði verið að verki í
bœði stkiftin.
Þegar nú þriðja stúlkan hafði
sagt svipaða sögu hálfum mánuði
seinna og gimsteinasali eiinjn hafði
sýnt lögœglunni hring, sem hún
hafði lýst eftir, hófust eftir-
gnenslanir og rannsófen fyrir al-
vöxtu. En einmitt um það leyti'
skall stríðið á og alt fcomst á
tjá og tundur 1 land'niu. Alt si ipu-
lag á lögreglunni fór út í vteður
og vind, og hver vopnfær mað-
ur var kvaddur til þess að berj-
ast við hlið Þjóðverja gegn
bandamönnum.
Bela Kiss var á meðal þeirra,
sem kvaddir voru á vettvang.
Hann hafði iifað rótegu, einmanaí-
legu og atburðalausu lífi, og strax
og hann var kallaður til vopna,
pantaði hann járnstengur hjá
jámsmið einum og festi þær
itnnanvert við gluggana í hús^
sinu, til þess að þjófar skyidu
ekki brjótast in:n, meðan hanm
ýæri í burtu. Viku síðar fór hann
frá Czinkota undir merki föður-
landsitns.
IV.
Átján mánuðir liðu. Hann barðt-
list í Serbíu og skrifaði einu sinni'
Littmann vini sínum frá Senaenh
drfa, sem er Serbíu megin við
Dóná, eftir mikla ornstu, sem háð
hafði veríð. Littmann, sem kornt-
inn var yfir herþjónustualdur,
svanaði bréfi hans ,en það bréf
var endunsent fjórum mánuðunx
seiinna með opinberri tilkyntningu
um það, að Bela Kiss hefði látist
Rétti skóáburðurinn
gefur mikinn og fal-
egan gljáa.
Frá Mána.
I. Bela Kiss—
Dularíyllsti ill
af sárum á hertmannaspítala ná-
lægt Belgrad. Nú var það á vör-
um hverrar kerlingar í Czinkota,
að Bela Kiss, hinn yfirgefni efltni-
stæðingur, hefði látið lífið fyrir
ættjörð sína, og nafn hans var
seiiiina grafið á minningartöflu
fallinna herman'na þar í þorpinu.
En áður en fall Bela Kiss
spUrðist, hafði fundist alveg af
tilviljun lík af ungri stúlku, all-
mjög farið að rotna, hulið sex
þumlunga moldarlagi, í sama
akasfuskóginum og bóndinn hafðí
séð Bela Kiss á gangi með ungrii
konu. Á fi'ngrí iíksins var gift-
ingarhringur með ítetrun, og
þektist á honum, að hún var
eiginkona umsvifamilkils ioð-
skinnakaupmann's í Ví|n ,en hafði
fyrir stríð hlaupist á burt með
miðaldra manni og tekið með ,sér
mikið af gimsteinum og um tvö
þúsund sterlingspxmda virði í
peniingum. Hún hafði alveg horf-
Ið, eftir að hún hafði sent viinr
konu sinni bréf frá Budapest.
Rannsókn var nú þegar hafiin,
eins og nærxi má geta. Það kom í
ljós, að maður hennar hafði ver-
ið drepinn fyrstu vikumar sem
stríðið stóð. Þá þóttist IögregÍH
an — sem um þetta leyti var
hörmulega á sig komin •— ekkí
geta gert' meira í málinu. En
áður en þTir mðnuðlr voru liðn-
ir, velti plóigur öðru líki upp á
yfirborð jarðar þaT í nágrenninu.
Faxið var yfir skrár yfir fóik, sem
saknað hafði veríð, og kom þá i
ljós, að þetta var iík af konu,
sem hét Isabella Kobiitz, frænka
verzlunarmáliaráðherrans. Það var
kunnugt, að hún hafði lagt stund
á spíritisma, og hún hafði horfið
í Ví)n: í júlí 1913.
Foringi leymlögreglunnar í
Búdapest hóf nú ýtarlegri ramn-
sókn. Frf/ Ber,n kom tilkynning
um það, að auðug svissnesk kona,
Riniker að nafni, sem átti heima
í Lausanne, hefði dvalið á al-
kunnu gistihúsi í Búdapest og
skrifað systur sinnl í Genf þaðan,
en horfið á dularfullan hátt í
október 1913. Fylgdi lýsing af
henni og það með, að hún hefði
haft rautt ör á kinninni og viinstri
fótleggur hennar hefði verið lítils
háttar vanskapaður. Innan þriggja
daga komst ungverska lögreglan
að því, að líkið af þessaxi konu
hefði fundist fyrir sex mánuðum
sfðan í aflögðum bmnni í Solý-
mar, litlu þorpi í tuttugu milna
fjarlægð, þar sem 00150 Rósa-
irki heirasins.
dnotningarinnar er haldin á ári
hverju.
Lögreglan gerði sitt ýtrasta til
áð komast til bottns í máiinu.
Þó gat hún ekki sett sögur kvenn-
anna, er horft höfðu í krystalf-
imn, í samband við líkfundijna.
Nú gaf stjórnin skyndilega út
þá fyrinskipun, að allir skyldu
lá'ta oiinbirgðjr sínar af bendii.
Bæði bílstöðvar og einstaklingi-
ar vonu neyddir til að afhenda
oiíju sína tii hemaðarþarfa og
taka við kvittunumj í staðinn, sem
stjómin myndi ef til vill gneiða
siöar. Fyrsta eignamámið fór að
eins fram í stórborgunum, en
þrem mánuðum síðar var farið í
nýja oliuleit, og umboðis'menjn
stjónnaTánnar heimsóttu hvert
þorp, þar á meðal Czinkota. Þá
mintist Kolman gamia þess, að
Kiss heitinn hefði eiínmitt átt
feikna birgðir af olíu. Þetta barst
stjómarfulltrúanum til eyma, og
lét hann því þegar húsvitja hjá
hinlurn dauðá mainni. JárnrianJi-
arnir voru brotnir og stórar á-
fengisámur fundust. Af útliti
þeirra réð bæði fuiitrúinin og iög-
regiuþjónn, sem var með honuim,
það, að þær væru fullar af
smygiuðu breninivíini. Lögreglu-
þjónnliinin ináði í tímkrús í eldhúsi-
inu Hl að ná í áfenginu, er þeir
borUðu gat á eina tunnuna. Þeir
gerðU það — og innihaldið rieynd-
ist vera óhreinsaður vinandi.
Frekari rannsókn leiddi til
hrylWliegrar uppgötvunar. Þegar
ein áman var opnuð að ofan.
bomu- í ljós feiknin öll af kven-
fatnaðii. Hamn var tekimn burt, og
kom þá í ljós nakimn kveniíkami,
bundinn með snúm, og svo vel
geymdur í vínandanum, að and-
litsdrættirnir vom vel þekkjan-
legir. Og um hálsinin á líkinu
var rauð rák, sem sýndi ljós-
lega á hvern hátt hún hafði veríð
myrt — kyikt mieð snúru og
rennihnút
Og allar hinar ámumar höfðu
að geyma kvenlíkami, sem báru
merki kyrkingar. Um þessi ósköp,
sem ef tii vill eiu hin hryllii-
legustu í lögregluannálum Ev-
rópiu, þarf ekki að fjölyrða frekar.
Rannlsókn á eftiriátnium plögg-
um Bela Kiss ieiddi í ijós, að i
fónum hans var fjöldi af kvittunf-
um fyrir greiddar auglýsingar í
ýmsum heiztu blöðunum í Vín
og Búdapest, og þegar farið var
að rannsaka blöðin sjálf, fundust
auglýsingarnar fljótlega.
Ein, sem var endurtekin í tíu
töiublöðum, var á þessa leið:
„Ókvæntur maður, 40 ára að
aldri, einmana, með góðar tekj-
ur af atvinnurekstri, að meðaltalij
um 3<X)0 sterlingspund á ári, ósk-
ar efttr bréfaskiftum við mentaða
koniu, með hjónaband fyrir aug-
um. Áritun: De Koller, biðbréf,
Granatos, Búdapest."
Með samainburði við kvittanim-
ar famnst fjöldi slikra augJýsinga,
sem allar voiw annaðhvort gift-
ingarfilboð eða tiiraunir til þess
að fá stúlkur ti,I að láta spá
fyrir sér. Og þegar lögreglan kom
á pósthúsið í Búdapest, voru ekki
færri en fimmtíu og þrjú biðbréf
þar til þessa duiarfulia De Koller!
' í blaði í Vjn fanst svo hljóðandi
auglýsing:
„Þektu sjálfan þig! — J>eir,
sem viija vita framtfð sína og
haga lffi sínu eftir því, ættu að
leita til prófiessors Hofmanns í
Búdapest. Skrffið: Biðbréf, Vín.“
Við einni þessari auglýsjngu
biðu tuttugu og tvö svarbréf eftir
honum, öil fná konum, sem fyrfr
hvern mun viidu vita framtíð sína.
Það varð ijóst af þessu, að glæpai-
maðurinm hafði beitt þeim aðferð,
að tæla kvenfólk, sem átti eitt-
hvað lítils háttar af peningum
eða gimsteinum, annaðhvort heim
? fbúð síinaj 1 Búdapest eða heim
% hús sitt í Czinkota og kyrkja
þær þax. Víinandaámumar hafði
hann útvegað sér til þess að
geyma í líkiin þangað til hann
gætf grafið þau eða losnað við
þau á annan hátt.
Fjöldi herfanga var nú þegar
látiinn fara að grafa í garði hans
og í akasíuskógunum með þeim
Frh. á 8. síðU.
Stangasápan,
sem gerir pvott yð~
ar mjallahvitan og
frískan.
Mána~stangasápa