Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 20.10.1935, Síða 6

6
A.LÞYÐUBLAÐID
framkvæmdanefndarinnar, urð-
um steinhissa. Ég spurði Musso-
lini um álit hans á þessu her-
ibragði gegn flokknum. Hann
svaraði, að það tæki því ekki
að minnast á það. „Veistu ekki,
að andstæðmgar okkar láta
einskis ófreistað?“ Svo bætti
liann við: „Láttu þetta sem vind
um eyrun þjóta“. Svo reyndi
hann að leiða athygli mína að
öðru og sagði: „Hefirðu séð,
hvað blöðin segja um þig?“
Hann sýndi mér greinarstúf
með alls konar baknagi um mig.
Daginn eftir sögðu auðvalds-
blöðin beinum orðum, að Musso-
lini væri höfundur orðanna, er
blaðið í Bologna vitnaði í. í
vikutíma neitaði hann því, að
hann hefði haft nokkuð með
Bolognablaðið að gera, en neit-
anir hans voru ekki eins ákveðn-
ar og greinar hans.
Til þess að taka af allan vafa,
var kallaður saman aukafundur
í framkvæmdanefndinni. Ég fór
á fundinn með sömu lest og
Mussolini. Hann fór þegar í stað
að tala um það, hvernig auð-
valdsblöðin dirfðust að fara
niðrandi orðum um mig. „En
láttu þér á sama standa“, sagði
hann.
Það var snemma morguns. Ég
hafði ennþá ekki lesið morgun-
blöðin. Annar meðlimur fram-
kvæmdanefndarinnar kom inn
í herbergið. Hann var mjög dap-
ur í bragði. Án þess að líta á
Mussolini sagði hann við mig:
„Hefirðu lesið „Avanti“ í morg-
un?“
„Nei.“
„Og Mussolini hefir ekki enn-
þá sagt þér frá grein sinni?“
Ég greip blaðið og sá að
Mussolini hafði skrifað grein,
l!llllllllllill!lllfll|[|]|l!;illlllllli!!liillílll!llllimi[i!l!l
Bétta, Hjúka gljáano
fáið þér að eins með
Mána-bóni.
sem sannaði alt, sem auðvalds-
blöðin höfðu sagt um hann.
Hann gekk frá stefnuskrá
flokksins gegn stríði, sem hann
hafði allra manna ákveðnast
varið áður. ítalir áttu að grípa
til vopna með bandamönnum.
Ég snéri mér að Mussolini og
sagði: „Höfundur þessarar
greinar á ekki heima í flokki
sosialista. Hann á að vera á víg-
stöðvunum eða á geðveikra-
hæli“.
Iiann svaraði með einu af
sínum sjúklegu vígorðum: „Öll
framkvæmdanefndin mun á-
reiðanlega hallast á mína skoð-
un“.
Við álitum að Mussolini hefði
ekki haft nægilegt mótstöðuafl
gegn stríðshrifningunni. Við
vorum sammála um, að hann
gæti ekki lengur verið meðlim-
ur framkvæmdanefndarinnar
eða í ritstjóm „Avantis“.
Bacei, formaður frámkvæmda
nefndarinnar sagði við hann:
„Hvemig stóð á því, að þú
minntist ekki á þetta við mig.
Við sjáumst þó á hverjum degi“.
Lassari, ritari nefndarinnar,
sagði: „Hvers vegna dróstu
þig ekki til baka, þegar þú sást
frarn á, að þú gast ekki fylgt
stefnuskrá flokksins ?“
Verkamaður frá Turin sagði:
„Ég er nú bara venjulegur
verkamaður. En er þetta ekki
sá sami Benito Mussolini, sem
æsti bændurna og verkamenn-
ina í Romagna gegn Afríku-
stríði?“
Ég tók síðast til máls: „Ég
aðvara þig Mussolini! Þú ætlar
að svíkja stétt þína og flokkinn,
sem keypti tþig úr andlegri og
líkamlegri eymd og volæði. Þú
ætlar að svíkja sosialismann,
sem hefir gert úr þér þyltinga-
mann og gefið þér hugsjónir til
að lifa fyrir“. Hann svaraði
engu orði, en horfði í gaupnir
sér. Aðeins þegar ég talaði, leit
hann upp og horfði á mig
hatursaugum. Þannig hefir
hann sennilega litið út, þegar
hann ætlaði að myrða gömlu
konuna í skemtigarðinum fyrir
mörgum árum síðan.
Ég kendi í brjósti um hann,
þrátt fyrir svik hans. Ég man
ennþá eftir kvöldinu, þegar ég
sá hann fyrst í Lausanne. Hann
var jafn eymdarlegur og þá.
„Félagar!“ sagði ég. „Áður
en við skiljum, vil ég að við
gefum Mussolini gjöf. Á meðan
hann er að leita sér atvinnu,
verðum við að sjá honum og
fjölskyldu hans fyrir lífeyri“.
„Ég vil engan lífeyri“ sagði
hann ergilegur. „Ég mun áreið-
anlega fá vinnu sem múrari. 6
frankar á dag eru nóg handa
mér“.
Svo hækkaði hann róminn:
„En ég get fullvissað ykkur um
eitt. Ég mun aldrei tala eða rita
neitt, sem kemur í bága við
flokkinn. Heldur brýt ég pebn-
ann minn, eða sker úr mér tung-
una“.
Viku seinna hitti hann félaga
sína frá Milano. Þeir tilkyntu
honum, að það ætti að reka
hann úr flokknum.
„Mér er sama, hvað þið seg-
ið“, sagði hann. „Ég verð altaf
sosialismanum og flokknum
trúr. Þið getið rifið í sundur
flokksskírteinið mitt ,en sosial-
ismann getið þið aldrei rifið út
úr hjarta mínu. Hann er of rót-
fastur til þess“.
Við vissum ekki þá, hve mikil
svikin voru. Við komumst að
því seinna hjá herra Massino
Rocca, blaðamanninum, sem
fyrstur birti svik Mussolinis við
flokkinn.
Ilann lýsti því, hvernig
Mussolini, á meðan han var rit-
stjóri „Ávantis" og reit grein-
ar á móti stríði, hefði í einka-
samtölum við ýmsa menn látið
í íjósi, að hann væri hlyntur því,
að ítalir færi. í stríðið. Hann
hafði fariö til útgefanda „Resto
del Carlino“, dagblaðs í Bologna
og boðist til að breyta afstöðu
sinni til stríðisins, ef hann yrði
ritstjóri. — Málinu var vel tek-
ið.
„Meðan hann var ennþá í rit-
stjórn „Avantis“, segir herra
Roeca, „og hafði lofað því, að
skrifa aldrei eða tala gegn
flokknum eða blaðinu, fór hann
til Genf, til þess að reisa lán
til útgáfu blaðsins „Popolo
d’Italia“ sem hann gerðist rit-
'stjóri og eigandi að. Tveim vik-
um seinna, kom „Popolo d’Italia“
út.
Þar með voru svikin orðin
lýðum ljós.
Þegar Mussolini gaf fram-
kvæmdanefndinni loforð um [)að,
að skrifa aldrei e'ða tala gegn
flokknum. heldur vildi hann
brjóta pennann eða skern úr sér
tunguna, haföi hann í vasanum
loforð um peningalega aðstoð til
þess að stofna blað í því augna-
miði að ráðast á flokkinn og sos-
ialismann.
Þetta er sagan um Benito Mus-
solini. Því miður skilur heimur-
inn ekki fyrr en inú, og það er
of seint, hvað það 'kostar að veita
manni völd, sem byggir allan
stjórnmálaferil sinn á svikum.
Eins og hann sveik flokk sinn
og félaga, svo mun haim nú
einnig svíkja hvem þann, sem
treystir honum.
Hnefateikurinn
í Yankee Stadium.
JOE LOUIS. MAX BEÁR.
24. september síðast liðinn
keptu hnefaleikararnir Max Baer
og blöikkumaðurinn Joe Louis í
Yankœ Stadium. Áhorfendur voru
um 90 þúsundir.
Max Baer, fyrrum heimsmsist-
ari í hnefaleik bjóst við sigri.
sínum, en svo fór þó ekki. Louis
sigraði hann,' í 4. lotu með hægri-
handarhöggi undir hökuna.
Joe Louis er aðeins 21 árs gam-
all og kepti sem áhugamaður í
54'leilkjum. Þar af vann hann 50.
Fyrsta leiik sinn sem áhugamaðttr
ikepti hann 1. júlí í fyrra og sigr-
aði þá Jack Kraken i 1. umferð.
Síðan hefir hann stöðugt sigrað.
í nóvember barðist hann við Stan-
ley Poreda og vann hann í hálftfi
lotu. Nú hefir hanu unnið sér
rétt til að berjast um heimsmieist-
aratignina við Braddodí.
SENDIÐ
Sunnudagsblaðinu
skemtilegar ferðasögur,
frásagnir af merkileg-
um atburðum og afreks-
fólki.
enn þá eina! Þú hefir
ékki kynst kreppunni ena
þá. Nei, ág nota Mána og
kemst hjá öllum hugleii-
iagum um kreppuna.