Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.01.1936, Blaðsíða 6

s
MVÍTVOÐUNGUR í OLFABÆLI.
(Frh. af 2. síðu.)
Hnm símaöi mér í morgun, að
þetta málv’erk væri ekki til á
ítalíu. Ég skyidi gjaman borga
60000 dollara fyrir þessa mynd,
jafnvel 75 000 dollara. Ég hefi
gefið erindrekanum fult vald til
þess að kaupa það, hvað sem
þaö kostaði.
— En, herra Morgan, segir
Klein, ég hélt að þú ættir allar
myndir da Vincis.
— Hvernig lltar þessi mynd út,
herra Morgan? spyr Silver. Pað
hlýtúr að vera jafnstórt og vegg-
iur á skýskafa.
— Ég er hræddur um, að þér
hafið litla þekkingu á málverk-
um, herra Silver, segir Morgan.
Málvenkið er 27 þumlungar sinn-
um 42 og heitir: „Hinn þögli tími
ástarinnar.“ Pað er af nokkrum
tízkumeyjum, sem danza tostep á
fagurgrænum árbakka. í sím-
skeytinu var mér sagt, að það
væri ef til vill komið hingað til
New-Yoflk. Málverkasafn mitt
veröur aldrei fullkomið, nema ég
nái í þessa mynd. Well, herrar
mínir! Við stórkapitalistar förum
snemma að hátta. Herra Morgan
og herra Klein fóru saman í bíl.
Við Silver skeggræddum um það
fram og aftur, hversu blátt áfram
og elskulegir þessir miklu memi
væru. Og Silver fór að tala um
það, hvað það væri mikil synd
að svikja fé út úr jafnmiklum
sómamanni og herra Morgan; og
mér fanst sjálfum sem það væri
dálítið óviðkunnanlegt. Klein kom
aftur að stundarkorni liðnu og
stíngur upp á því, að við fáurn
obkur dálítinn göngutúr eftir mið-
degisverðinn. Svo göngum við
þrír niöur sjöúndu götu, til þess
að athuga lífið. Klein kemur auga
á skyrtuhnappa í glugga hjá veð-
lánara og fer að dást að þeim.
BllllllllllIlllllllllllllllllllllllilllliHllllllllllllli
Rétta, miáha gljáann
fáið þér að eins með
Mána-bóni.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Víð förum allir inn í búðina og
hann kaupir hnappana.
ÞEGAR VIÐ vorum komnir
aftur á gistihúsið og Klein
var íarinn, segir Silver skjálfandi
af æsingu:
—‘ Sástu það? siegir hantn.
Sástu það, Billy?
— Málvexkið, sem Morgan
vantar. Það hangir hjá veðlán-
aranum fyrir innan búðarborðið.
Ég vildi ekki segja neitt, af því
Klein var þarna. Petta er áreið-
anlega málverkið, ég er ekki í
neinum vafa um það. Hvað sagð-
ist berra Morgan vilja gefa fyrir
það? Ó! Við skulum ekki tala
um það. Veðlánarinn veit áreið-
anlega ekki, hvílíkan dýrgrip
hann hefir.
Þegar veðlánarinn opnaði búö-
ina morguninn eftir, stóðum við
Silver þar, eins og okkur riði
Iífið á því, að veðsetja smoking-
ana fyrir morgunbitter. Við rölt-
um ilnn og fórum að s'koða úrfiestar.
— Þetta er nú meira málverkið,
sem pér hafið þarna hangandi,
sagði Silver eins og af tilviljun
við veðlánarann. Ég er alveg vit-
laus í þessari stelpu þarna með
nöktu axlirnar. Haldið þér, að þér
fengjúð slag af gleði, ef ég biði
yður 2 dollara til þess að losna
við það ?
Veðlánarinn brosti og hélt á-
fram að sýna okkur úrfestarnör.
— Þetta málverk var veðsett
hér, segir hann, fyrir ári síðan.
Það yar ítalskur herramaður, sem
kom með það. Ég lét hann hafa
500 dollara fyrir það. Það heitir:
„Hinn þögli tími ástarinnar“ og er
eftir Leonardo da Vinci. Fyrir
tveim dögum síðan féll það í
gjalddaga og er orðið óinnleyst
veð. Héma höfurn við úrfestar,
sem eru hæstmóðins núna.
Að hálfum tíma liðnum höfðum
við Silver keypt málverkið fyrir
2000 dollara og lögðum af stað
með það. Silver fór með það
inn í bíl og stefndi að skrif-
stofubyggingum Morgans. Ég fór
á gistihúsið, til þess að bíða eftir
honum. Að tveim tímum liðnum
kom Silver aftur.
— Hittirðu herra Morgan? spyr
ég. — Hvað borgaði hann þér
fyiir það ? V
Silver sezt niður og fer að
Frumstæður pjóð-
flokkur í Síberíu.
AF OG TIL safnast saman full-
trúar hinna 150 þjóðflokka
Sovét-Rússlands, sem byggja út-
jaðra hins víðlenda ríkis, til þess
að staðfiesta trú sína á Marx og
Lenin.
Einn hinna einkennilegustu
þjóðflokka, sem átt hafa fulltrúa
við slílk tækifæri, eru Tjuktarnir.
Það var hin fræga rannsóknax-
för sænska landkönnuðarins Nor-
dienskjolds, sem birti heiminum
fyrstu kynnin af þessum sér-
kenniiega Jfjóðflokki.
Það var tilviljun, sem olli því,
að leiðangursmenn komust í
TJUKTARI.
kynni við Tjuktana, sem byggja
hinn svo nefnda Tschukotkaskaga,
sem er nyrsti og austasti hluti
Asíu.
Leiðangursmenn voguðusérsvo
nærri landi, þar sem einungis var
þxiggja metra dýpi, að þeir sátu
fastir einn góðan veðurdag.
Tjuktamir komu róandi á bát-
um síinum út að skipinu, og leið-
angursnrenn urðu gegn vilja sín-
um að hafa vetursetu þar veturinn
1878—79. Leiðangursmenn notuðu
auðvitað tækifærið til þess að
rannsaka iifnaðarliáttu Tjuktanna.
í fljótu bragði myndu menn
ef til viil álíta, að Tjuktamir
væru Esikimóar, því að þessir
tveir kynflokkar eiga mikið sam-
eiginlégt um útlit og lifnaðar-
háttu. En málið minnir meir á
ameriskan uppruna en siberiskan.
Einnig að eðlisfari minna Tjukt-
amir mikið á norður-ameríska
hefir verið í Evrópu í mánaðar-
tíma. En það, sem veldur mér
áhyggju, Billy, er það, að ailar
búðir í Jjessu hverfi hafa svona
myndir til sölu. Þær kosta inn-
rammaðar 3,48 dollara, en að-
eins rammarnir kosta 3,50 doll-
ara. Það er þetta, sem ég botna
'ekkert í. ’ [ r. '
vinna, og hafá Tjuktarnir nú orð-
ið aðnjótandi ýmissa gæða menn-
ingaiinnar.
Áiið 1928 stofnaði Sovét-Rúss-
land mienningarmiðstöð við Bsr-
iingshafið. Upphaf þessarar menn-
ingarmiðstöðvar var það, að bygð
voru átta bámjárnshús við Lo-
nenzflóann. í þessum húsum
bjuggu nokkrir kennarar og tveir
læfcnar. Þar var sjúkrahús með
átta sjúikxarúmum. Það er víst
óhætt að fullyrða, að I>etta hafi
veiið nyrsta sjúkrahús í heiniin-
um að Grænlandi undanskildu.
En læknamir áttu Iengi í höggi
við hina innfæddu græðara, setn
fóllkið hafði miklu meiri trú á.
Einnig hafa skólarnir útbreiðst,
og nemendurn fjölgar stöðugt.
Ekki virðist þeim heldur á
móti skapi að yfirgefa gömlu
skinnkofana og fiytja í nýtízku
hús, sem flutt eru inn frá Vladi-
vostock. Einnig í atvinnuvegium
Síinum hafa [>eir tekið stakka-
ik.f um. Þeir fara kunnáttuinaaná-
höndum ura vélarnar í vélbátun-
um, sem þeim hafa verið útveg-
aðir.
Áiið 1932 fengu Tjuktar í
fyrsta sinni préntmál. Latneskir
bókstafir eru notaðir, og á J>ess-
ari járnköldu og eyðilegu tundru
er nú til lestrarstnfa, þar sem er
allverulegt bókasafn á þeirra eig-
in máli.
Sumarið á skaganum er mjög
stutt, saman borið við veturinn,
og það líða margir mánuðir, áður
en ísa leysir af Beringsflóanum.
Stöku sinnum her svo við, að is-
hamra hnúunum á borðplötuna. íf Indíána. Baráttan fyrir tilverunni
— Ég hitti ekki herra Morgan,-' hefir síkift þessum þjóðflokki í
segir hann, því að herra Morgan tvær greinar. Annar floikkurinn
lifir sem hirðingjar með hrein-
dýrahjarðir sínar inni í landi, en
hinn flokkurinn lifir sama lífi og
Eskimóar. Gagnvart Rússum, sem
hafa neynt að bneyta lifnaðarhátt-
um þeirra, hafa I>eir reynst mjög
torveldir, og hjálpar til þess lega
landsins. Með sovétstjórninni
virðist þó hafa lcomist' á sam-
níja skó,
enn þá eina! Þú hefir
ekki kynst kreppunni enn
þá. Nei, ág nota Mána og
kemst hjá öllum hugleið-
ingum um kreppuna.