Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 12.07.1936, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ÞEGAR GEST BAR AÐ GARÐI
(Frh. af 2. síðu.)
það alt af vissara vegna tilbera-
smérsins, pví að það hvarf fyrir
signingunni. Sv*o iók hann til maí-
ar og borðaði sem hann lysti,
en kurteisi þótti það, að leiia
itokkuru af því, sem fram var
btorið, til þess að sýna, að s*vo
rikulega hefði verið fram hoiið,
að gesturimn hefði ekki getað
torgað- Þetta kallaðist gestasið-
ur, en fremur þótti ósvinna að
éta uþp í mold. Þegar búið var
og gesíur hafði lagt frá sár leif-
axmar, stóð hann ekki strax upp,
heldur lét líða litla stund áður
en hann stóð upp og þakkuði
fyrir góðgerðiimar eða „velgerð-
ártnar“ með kossi, bæði bónda og
húsfreyju, ©n hvort alrnent hsfir
mokkumtíma verið að þakka líka
„bæði symi iog dóttur“ fyrir með
kossi, eins og Uno v. Troii segir
að komi sér bezt, þekki ég ekki;
það er þá fyrir löngu horfið, hafi
það verið til.
T~v EGAR gesturinn vár búinn að
*■ tefja það, sem lnonum sýnd-
ist, fór hann að hafa ferðasnið á
sér. Húsbóndinn stóð þá og upp
líka, til þess að fylgja honum
til dyra, bæði fyrir kurteisis sak-
ir, og svo var líka til sú trú, að
minsta kosti sums staðar á landi
hér, að ef gesti væri ekki fylgt
til dyra, færi hiann burt með vitið
úr bænum. (Eyjaf.). Gestur gekk
á röðiina og kysti alla, er hann
fór út, og húsmóðurima tvo kossa,
amnan sem kveðju, en hinn fyrir
sig eða velgerðirnar. Síðast
kvaddi hasnn húsbóndann úti á
hlaði með tveim kossum. Surnis
etaðar sunnanlands voru kveðju-
kossarnir algengast þrír, og fóru
þessi orð á undan hverjum kossi:
„Vertu nú blessaður og sæll.“
,,þakka þér kærlega fyrir mig,“
og „feginn vil ég eiga þig að“;
sá, sem kvaddur var, svaraði þá:
„Vertu sæll“, „farðu vel“, „guð
blessi þig“ eða „guð veri með
þér“, en síðari orðtökimum var
svarað á ýmsa vegu, t. d. „ekki
að þakka“ eða „fyrirgefðu“ ög
„ég kýs mér sama".
Þegar átti að gera einhverjum
vel til, ekki sízt ef hann var
mæturisakir, var eldaður handa
hontrm hátíðamatur, svo sam
hangiket og það annað, sem fyrir
hendi var, t. d. spaðsúpa. Á sumr-
um, eftir að ber voru sprottin.
var alsiða um land alt að fagna
gestum með blábierjum >og rjóma,
eimkum útlendingum og þeim,
sem bezt átti \dð að geia, t ,d.
embættismönnum. Eftir að kaffið
fór að Ælytjast, um 1760, fóru
bændur að- kaupa svo sem hálft
oöa eitt pund til ársins, til þess
að hafa handa gestum. Og þeg-
ar var hafí rneira við, var farið
að steikja lummur til að gefa
mieð. Þegar Thienemann kom til
Þorleiis á* Sigluneei 1820, fékk
hann þar bæði kaffi, romm, rauð-
vin, bláber og rjóma, og fánst tii
um viðtökurnar. Ef maður þakk-
ar húsbónöa fyrri en húsfneyju
fyrir kaffið, á hann að fóðra fyrir
hana lamb næsta vetur; en nýleg
er að líkindum sú kredda, að ef
maður lætur rjómann í kaffið á
undan sykrinum, á maður ekki
að giftast í 7 ár, og svo það, að
maður verði ófríður af að drekka
heitt kaffí, en fríkki við að drekka
það kalt, og þeir, sem drekki mik-
ið kaffí, verði geðvondir.
Þegar gestir voru nætuTsakir,
einkum kvenfólk, vildi það oft
fá eitthvað til að „halda á“, c:
eitthvað að giera. Voru þá kven-
fólki loftast fengnir prjónar, en
karlmenn fengu oft kamba og
kembdu handa stúlkunum. Al-
gengt var og að biðja gestinn að
lesa lesturinn og syngja með, og
var algengt, að menn gerðu það,
ef menn treystu sér til. Oftais't
voru menn látnir sofa hjá ein-
hverjum, en ef það var betri
gestur og stofa var til mieð rúmi,
var hann látinn „sofa frammi",
en þá var algéngi að spyrja hann,
hvort hann vildi ekki láía ein-
hvern s*ofa hjá s:r, ef hann kynni
að vera iriyrkfælinn.
I borgum uin gervalt Frakkland fóru fram hátíðahöld í tjlefni af kiosningasigri alþýðufylkingarismar.
Stórir hópar manna fóru í fylkingum um götur borganna og báru mynd af Leon Blum, foringja
franska.Alþýöuflokksins í broddi fylkingar. Myndin hér að ofian er af göngu aIþýðufy 1 kingarinnar í
MarseiIIes.
Fplatré Evu
Á Ceylon er trjáíegund, sem
kallast Eplairé Evu. Af blómum
trésins leggur ilmsæta aagan og
á ávextinum, sem er gulur ut-
an, en dökkiauður innar, sjást för
líkt og eftir tennur. Þess vegna
e: tréð kallað Eplaíré Evu.
Það mætti kannske bæta þvi
viö, að ávöxturimn er haneitraður.
Hvenær byrjura við að
eldast?
Þessa spumingu lagði amjer-
ískt blað fyrir lesendur sína. Eitt
sva rö var á þessa leið: Maður-
iun byirjar að eldast, þegar liann
á enga: vonir lengur, en lifir í
minningum sínum. Ellin byirjar
æviinlega áður en við höfum hug-
myrnd um. Ellin byrrjar þann dag,
þegar við stöndum fyrir framan
spegilinn og fullvissum okkuir um
það, að ennþá sé ekksrt hár farið
að grána í vöngunum.
líg er nýkiominn heirn frá
Neapel og er ekki búinn að ná
mér eftir ferðalagið.
Já, en málshátturinn hljóðar
Hka þanriig: Sjá Neapel og dey
síðan.
Leon Blum hyltur.
VERÐ VIÐTÆKJA Eli LÆGKA HÉK Á
LANDI, EN ! ÖÐRUM LÖNDUM ÁLF-
UNNAR.
Viðtækjaverzlunín veitir kaupendum viðtækja
meiri tryggingu urn hagkvæm viðskifti en nokkur
Snnur verzlun mundi gera, þegar bilanir koma
fram í tækjunum eða óhöpp bera aS höndum.
Agóða Viðtækjaverzlunarinnar er lögum aamkv.
eingöngu varið tU rekatur útvarpsins, almennrar
útbreiðslu þess og tU hagsbóta útvarpsnotendum.
TalrmaddB er: Viðtæki íiui á hvert heimiU.
Viðtækjaverzlon rkisins,
Lækjargötu 10 B. Sixni 3328.