Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 12.07.1936, Blaðsíða 7

ALÞföUBLAÐID
UPPSKERUHÁTÍÐIN.
Frh. af 3. síðu.
— Settu höndim í vatnið; \nð
errnn að íara; klukkumar hringja.
Ummalido va'r einn eftir. Hring-
ingin heyrðist gneinilegar. Það
var komið að kvöldi og tekið að
rökkva. Vinduiinn skók 'oLutrén,
svo að þau slóust við gluggann.
Hægt iog hægt byrjaði Umma-
lido að þvo höndina :>g pegar
hann tók umbúði'mar uían af
hendimii, sá hann fyrst fyrir al-
vöru hvernig komið var.
— Það er ekki til neins, liugs-
aði Ummalido. — Höndin e: far-
in, hvort sem er. St. Gonselvo;
ég fó'ma þér höndmni.
Haom tók hníf iOg gekk út. All-
ar götur voi-u auðar, fólkið var
aít í kirkjunni. Hátt yfir húsþök-
anum svifu purpuraiit ský, ljóm-
uð af kvöldsólinni.
Kirkjan var troðfull af fólki.
boftið var þungt af ósneyk frá
bnennandi keríum o g lykt af
sveittum líkömum. Yflr allri þyrp-
mgunni skein silfurhöfuðið á Sí.
Gonselvo.
Ummalidio gekk inn og síefndi
beina leið að altárinu.
— St. Gonseivo! Ég fórna þér
hömdinni, sagði ha.nn djarflega og
mundaði hnífinn með vinstri
hendinni.
Að svo mæltu tók hann að
sa'rga hnífnum yfir úlnliðinn á
sé‘r. Fólkið var orðlaust af undr-
Ufni. Eftir stundarkorn datt hönd-
in níður við fætur St. Gonselvo,
í skálina, sern ætluð va‘r fyrir
gjaflaféð.
Svo veifaði Ummalido blóðug-
• urn stúfnum og endu'rtók með
karlmannlégri rödd:
— St. Gonselvo; ég fðrna þér
höndinni:
Bétfa, mjúka sljðaon
fáið þér aðeins með
Mána-bóni.
Hundrað ára minningarhátíð ;
um höfund franska Dióösönasins.
UM þessar mundir minnast
Þ'vakkar þess méð hátíða-
höidum, að hundraö ár eru liði.i
frá láíi höfundar kvæðisins og
lagsins „Marseillaisen".
Rouget de Lisle herkapteinn
samdi lagið og kvæðið í fronsku
byltingunni 1792. Hann var þá
í þjónustu Rínarhersins og var
við verkfræðingadeildina í Strass-
bourg. Rouget de Lisle var þekt-
ur að því, hve góðan smekk hann
hafði á ljóðagerð og hljómlist.
Hann kom oft á heimili Dietrich
íjölskyldunnar, en húsbóndinn
var borgarstjóri í Strassbourg.
Rouget de Lisle var í miklum
metum hjá fjölskyldunni. Fátækt
ríkti á heimilinu, því aö þá var
mikil dýrtíð i Strassbourg, en
Rouget de Lisle og vinir hans
voru alt af velk'Ominir á heiin-
ilið.
Apríldag nokkurn síðdegis sat
de Lisle og fleiri liðsforingjar
heima hjá Dietrichs-fjölskyldunni.
Það var rætt um alvarleg mál-
efni, því að stríðið við Prússa
og Áusturríkismenn var yfirvof-
andi.
Samkoma þessi hafði staöið til
miðnættis, en þá kvaddi de Lisle
Þegar hann kom heim fór hann
að hugsa um það, sem sagt hafði
verið um kvöldið, og settist við
hljóðfærið.
Að stundarkorni liðnu hafði
hann lokið við að semja bæði
lagið og kvæðið.
Að því loknu hraðaði hann sér
SiQöjnabrfiíikgip.
Nýlega var haldið Sigöjnabrúð-
kaup í Ungverjalandi, og voru
þar hinar ríkmannlegustu veiting-
ar. Gestirnir átu úpr» h^'lan uxa,
aftur heim til Dietrichs:fjölskyld-
unnar. Húsbóndinn kallaði saman
í skyndi nokkra kunningja, og'
í þessum nóp flutti de Lisle ljóð-
ið og lagið í fyrsta sinni, og
vakti það geysi-hrifningu. Vegir
örlaganna eru órannsakanlegir,
og nokkrum mánuðum seinna
varð Dietrich að ganga undir
fallöxina meðan þetta lag var
leikið, sera vinur hans hafði sam-
ið og flutt var í fyrsta sinni i
hans eigin húsi.
Frá Sírassbourg breiddist her-
söngur Rinarhersins út. í júní
var hann sunginn á flokkssam-
komu Jakobína. Þar með var
„Marseillaisen“ stinplaður bylt-
ingarsöngur, og hann var sunginn
í áhlaupinu á Tuileri-höllina. —
Frá þeim tíma hefir hann verið
þjóðsöngur Frakka.
Rouget de Lisle átti ekki rniklu
láni að fagna. Allir sungu ljóð
hans og lag, en engan varðaði
um hann sjálfan. Hann gat varla
haft ofan af fyrir sér. Einu sinni
hafði hann ekki getað leyst út
500 franka víxil, og var honum
þá varpað í fangelsi. Þar sat
hann í 17 dága, unz hið vinsæla
skáld Béranger leysti hann út.
Eftir júlí-byltinguna fékk de Lisle
kross heiðursfylkingarinnar. 6 ár-
um seinna lézt hann.
Myndin hér að ofan er af þektu
málverki, er sýnir de Lisle, þeg-
ar hann flutti kvæðið í fyrsta
sinn heima hjá vini sinum, Diet-
rich.
4 grísi, 30 gæsir, 500 egg, 10 kg.
af osti og auk þess mikið af
kökum og ávöxtum. Þessum mat
var skiolað niður með 6 hektólítr-
um af víni. Til þess að bæia melt-
iinguna var svo danazð alla nótt-
ina. ,
Spanskur ræningjafor-
ingi
Meða) þei:ra, siem nýlega hafa
verið látnir lausir úr spönskmn
faagelsum, var Pedro Gonzales.
Fyrir um marmsaldri síðan var
hann álitinn hættulegasti og
skæðasti ræningjaforingi á Spáni
og stjórnaði mörgum ræningja-
flokkum. Nú hefir hann setið v
fangelsi í 30 ár. Hann var svo
skæður, að engir vegir þóttu fær-
ir, ef hann var á næstu grcsum.
Stóirir hópar lögreglumanna eltu
hann landshiornanna á milli og
oft náðu lögreglurnennimir í
ýmsa af starfsmönnum hans, en
aldref í hann sjálfan. Hann rændi -
hina ríku og gaf hinum fátæku
af miklum höfðingsskap. Þeas
vegna varð hann mjög vinsæíl
og alt af urðu einhverjir til þese
að skjóta skjólshúsi vfir lrnnn,
ef í nauðir rak.
Gonzalez átti margar vink.mur
um allan Spán, en að l'Okum varð
hann alvarlega ástíanginn. Ást-
mey hans átti heirna í litlu, fá-
tæklegu þorpi, og Gonzalez ákvað
að ganga áð eiga hana. Þetta vjar
rétt eftir síðustu aldamót. Hann
bauð til brúðkaupsins fjölda vina
sinna og kirkjan í sveitaþorpinu
va: tnoðfull af fólki, þegarhjóna-
víxlan fór fram. En meðal gest-
ainna var maður, sem gefið hafði
lögreglunni upplýsingar urn það,
hvað fnam væri að fara. Hafði
hann Langað í fé það, er lagt
hafði verið til höfuðs Gonzalezi.
Kirkjan var umkringd og brúð-
guminn tekinn, þegar ungu hjón-
in komu út vir kirkjunni. En þá
kom það í ljós, að Gonzaiez og
menn hans höfðu ekki skilið
skammbyssurnar eftir heima, þó
að þeir færu til kirkjunnar, og
hófst nú hin ákafasta skothríð.
Féllu margir úr báðum liðum.
Gonzalez særðist alvarlega, en
kiomst þó undan, en kona hans,
Manuela, fékk alvarlegt taugaá-
fall. Þó náði hann henni á brott
með sér. Gonzalez og Manuela
áttu mú hamingjusama daga um
skeið og bjuggu nálægt Vaiencia.
En svo varð Manuela alvarlega
veik og varð að leggja hana á
sjúkrahús í Valencia. Gonzaiez)
heimsótti hana á sjúkrahúsið á
hverjum degi og að lokum tók
lögreglan kjark í sig og tók hann
fastan við rúm hennar. Gonzalez
veittí: enga mótspymu og var nu
Iæstur inni.
Nú er Gonzalez orðinn 60 ára
og er ekki búist við að hann taki
upp sína fyrri iðn á gamalsaldri.
Þótti þvi áhættulaust að sleppla
honum lausum.
En Manuelu finnur hann ekki
hún pr löngu dáin.